Στρασβούργο, η «πρωτεύουσα της Ευρώπης»!

Η αφετηρία στο ταξίδι μας στην πανέμορφη Αλσατία δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την πόλη του Στρασβούργου, την επονομαζόμενη «πρωτεύουσα της Ευρώπης». Ως έδρα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα περίμενε κανείς να είναι μια πόλη αυστηρή και γκρίζα. Το Στρασβούργο όμως, παρά τους τίτλους και τις «χρυσές περγαμηνές» του, παραμένει πάντα η γραφική και παραμυθένια πόλη που από το 1988 συγκαταλέγεται στη Λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Βρίσκεται στη βορειοανατολική Γαλλία, είναι πρωτεύουσα του Νομού Bas-Rhin και της περιφέρειας της Αλσατίας, είναι χτισμένη στη δυτική πλευρά του ποταμού Ρήνου και διασχίζεται από τον Ιλλ, έναν πλωτό παραπόταμο του Ρήνου που σχηματίζει κανάλια σχεδόν σε κάθε σημείο της πόλης και που σε αυτόν οφείλει και το όνομά της η περιφέρεια, μιας και «Elsass» στα γερμανικά θα πει «περιοχή του Ιλλ». 

Ο ποταμός Ιλλ

Είναι χωρισμένη διοικητικά σε 14 quartiers (συνοικίες) ενώ το υψόμετρό της φτάνει στα 142 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια περιοχή που κατά τα άλλα είναι σχετικά επίπεδη. Ο ντόπιος πληθυσμός, οι Αλλεμάνοι, αποτελούν ένα ασυνήθιστο κράμα γαλλικών και γερμανικών στοιχείων, γεγονός που έχει τις ρίζες του στην ιστορία και τη γεωγραφία του τόπου. Οι ίδιοι μάλιστα συνηθίζουν να λένε χαρακτηριστικά «Δεν είμαστε Γάλλοι, δεν είμαστε Γερμανοί. Είμαστε Αλσατοί!». Πράγματι η Αλσατία, στριμωγμένη όπως είναι γεωγραφικά μεταξύ της οροσειράς των Βοσγίων και του Ρήνου, αποτελούσε ανέκαθεν τα φυσικά σύνορα Γαλλίας-Γερμανίας, με αποτέλεσμα να δέχεται επιρροές και από τις δύο χώρες. Αν εξετάσουμε το θέμα και ιστορικά, θα διαπιστώσουμε ότι από τον 17^ο αιώνα η περιοχή ανήκε πότε στη μία και πότε στην άλλη χώρα ενώ μέχρι σχετικά πρόσφατα (1870-1918) βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή. Οπότε δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι οι γερμανικές επιρροές είναι παραπάνω από εμφανείς σε διάφορους τομείς, από την αρχιτεκτονική των κτηρίων μέχρι την κουζίνα, τα τοπωνύμια αλλά και την τοπική διάλεκτο, η οποία αποτελεί ένα παράξενο κράμα «γαλλογερμανικών» ή έστω γαλλικών με πολύ έντονη γερμανική προφορά! Όπως και να έχει, λοιπόν, η πόλη του Στρασβούργου λειτουργεί –θέλοντας και μη- ως γέφυρα ανάμεσα στις δύο χώρες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της οδηγού μας στο τουριστικό λεωφορείο (γυναίκα παρακαλώ, γιατί στη Γερμανία ευτυχώς δεν υπάρχει το στερεότυπο του άντρα-επαγγελματία οδηγού όπως παραμένει ίσως βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κουλτούρα!), η οποία ήταν Γερμανίδα, διέμενε στη Γερμανία αλλά εργαζόταν στη Γαλλία, με αποτέλεσμα κάθε μέρα να ξεκινάει αξημέρωτα από το σπίτι της ώστε να διασχίσει τα σύνορα και να έρθει με το πούλμαν στις 9 το πρωί να μας παραλάβει από το ξενοδοχείο, μας μετέφερε σε όλες τις εκδρομές και ξεναγήσεις μας και γύρω στις 9 το βράδυ έφευγε για να επιστρέψει στη Γερμανία και στην οικογένειά της! Και δεν είναι η μόνη που κάνει καθημερινά αυτές τις διαδρομές καθώς πολλοί είναι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί που μένουν στη μία χώρα αλλά εργάζονται στην άλλη.

Κλείνοντας τη σύντομη αυτή παρένθεση, επιστρέφω στα του Στρασβούργου και δράττομαι της ευκαιρίας να προσθέσω ότι η πόλη αποτελεί επίσης σπουδαία Πανεπιστημιούπολη μιας και εδώ βρίσκεται το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, το οποίο ιδρύθηκε το 2009 από την ενοποίηση τριών άλλων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων: του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών που κάλυπτε τους τομείς ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, του Πανεπιστημίου Louis Pasteur που κάλυπτε τους τομείς Ιατρικής, Φυσικής, Χημείας και Οικονομικών καθώς επίσης του Πανεπιστημίου Robert Schuman που κάλυπτε τη Νομική επιστήμη, τις Πολιτικές επιστήμες και τον τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων.           

 

Λίγα λόγια για την Ιστορία…

 

Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης της περιοχής, μας γυρίζουν πίσω στο μακρινό 12 π.Χ., όταν εδώ βρισκόταν το στρατόπεδο Argentoratum των Ρωμαίων. Το 496 μ.Χ. ο βασιλιάς των Φράγκων Clovis προσαρτά το στρατόπεδο στο Μεροβιγγειανό Βασίλειο και μετονομάζει την περιοχή σε Strateburgum, δηλαδή «Πόλη των Σταυροδρομιών».  

Καθεδρικός Ναός

Το 1176 αρχίζει η ανοικοδόμηση του Καθεδρικού. Το 1681 η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χάνει στον Τριακονταετή Πόλεμο και το Στρασβούργο περνάει στη Γαλλία του Λουδοβίκου 14^ου. Τη νύχτα της κήρυξης του γαλλοαυστριακού πολέμου τον Απρίλη του 1792 γράφεται στο Στρασβούργο η γνωστή σε όλους μας «Μασσαλιώτιδα», που έμελλε να γίνει ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας. Η σύνθεση ανήκει στο αξιωματικό Claude Joseph Rouget de Lisle και ο αρχικός της τίτλος ήταν «Πολεμικό άσμα για τη στρατιά του Ρήνου», αφού γράφτηκε ως πολεμικό εμβατήριο. Το 1870, κατά τη διάρκεια του γαλλογερμανικού πολέμου, η πόλη πέφτει εκ νέου στα χέρια των Γερμανών κατόπιν πολιορκίας. Ολόκληρη η περιοχή της Αλσατίας και της Λωρραίνης περνούν τότε στα χέρια των Γερμανών, μέχρι το 1918 που ο Γάλλος στρατηγός Gouraud επαναφέρει το Στρασβούργο στο γαλλικό κράτος. Το 1939 η πόλη εκκενώνεται, ο πληθυσμός της μεταφέρεται σε άλλες περιοχές και το Στρασβούργο καταλήγει μια «πόλη-φάντασμα» που φρουρείται από ισχυρές δυνάμεις χωροφυλακής εξαιτίας του κινδύνου λεηλασιών. Στις 18 Ιουνίου 1940 καταλαμβάνεται από τα γερμανικά στρατεύματα ενώ φτάνει εδώ και ο ίδιος ο Χίτλερ, προς τιμήν του οποίου η κεντρική πλατεία από Place Kléber μετονομάζεται σε Adolfhitlerplatz! Η γερμανική κατοχή συνεχίζεται μέχρι το Νοέμβρη του 1944, οπότε η πόλη απελευθερώνεται από τη 2^η Μεραρχία του Στρατηγού Leclerc. Έκτοτε ξεκινά να απολαμβάνει τα οφέλη του ξεχωριστού ρόλου που καλείται να παίξει στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, μιας και το 1949 επιλέγεται ως έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης ενώ στη Σύνοδο Κορυφής του Εδιμβούργου το 1992 επικυρώνεται ο καθορισμός της και ως έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (κάτι που μοιράζεται μαζί με τις Βρυξέλλες).

Cafe-restaurant στην Petite France

Γνωριμία με την πόλη…

 

Η βόλτα μου στην πόλη ξεκινά από την ενοριακή εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Saint Colomban και στον Πέτρο το Νεότερο, γνωστό και ως «Καρδινάλιο της Φουά». Πρόκειται για την παλαιότερη προτεσταντική εκκλησία στη Γαλλία και εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ήδη από τη δεύτερη ημέρα της λειτουργίας της την… έκαψαν οι Καθολικοί και χρειάστηκε να ξαναχτιστεί!

Η Προτεσταντική εκκλησία του Saint Colomban

Λεπτομέρεια από τις περίτεχνες διακοσμήσεις της εισόδου

Προχωράω λίγο ακόμα και συναντώ την Place Broglie με τα πανέμορφα κτήρια του 17^ου αιώνα. Χαζεύω για λίγο την υπαίθρια αγορά με τα λογής-λογής καλούδια της αλλά γρήγορα το ενδιαφέρον μου τραβούν για ακόμα μια φορά τα σημαντικά κτήρια κοντά στην πλατεία: το Νέο Δημαρχείο, το κεντρικό κτήριο του Στρατού με τα κανόνια στα παράθυρα και φυσικά το Θέατρο της Όπερας, όπου φιλοξενούνται τρεις διαφορετικές παραστάσεις Όπερας κάθε χρόνο. Την ευθύνη για την ανάθεση των έργων την έχει το Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Στον χώρο της πλατείας μπροστά από το Θέατρο δεσπόζει το άγαλμα του Στρατηγού Philippe Leclerc που απελευθέρωσε το Παρίσι από τους Ναζιστές και σκοτώθηκε στο καθήκον το 1947, όταν το αεροπλάνο που επέβαινε συνετρίβη στη γαλλική Αλγερία, κατά τη διάρκεια στρατιωτικής αποστολής επιθεώρησης. 

Η υπαίθρια αγορά της Place Broglie

Δημόσια κτήρια εκατέρωθεν της πλατείας

Το Θέατρο της Όπερας

Στη συμβολή της Place Broglie με την αποβάθρα Schoepflin, βρίσκεται μια μικρή και –φαινομενικά- ασήμαντη πλατεία που για εμάς τους Έλληνες δεν είναι τελικά καθόλου ασήμαντη, μιας και όπως διαπιστώνω ονομάζεται «Square Markos Botzaris»! Η μικρή πλατεία, που έλαβε την ονομασία της το 1990 προς τιμήν του Έλληνα Σουλιώτη ήρωα της Επανάστασης του 1821, συνορεύει με το κτήριο που λειτουργούσε κάποτε ως χυτήριο πυροβόλων του στρατού και στο μέσο της δεσπόζει η Fontaine de Janus (Κρήνη του Ιανού). Το έργο, που φιλοτέχνησε το 1988 ο Tomi Ungerer με αφορμή την επέτειο των 2000 χρόνων της γενέτειράς του, συμβολίζει τη διττή ταυτότητα της πόλης. Συγκεκριμένα, απεικονίζει το κεφάλι του Ρωμαίου θεού Ιανού να βουλιάζει μέσα σε μια λίμνη. Ο θεός φαίνεται να κοιτάζει από τη μία προς το ιστορικό κέντρο και από την άλλη προς τη «γερμανική συνοικία» Neustadt επισημαίνοντας με αυτό τον τρόπο την διπλή ταυτότητα του Στρασβούργου που ιστορικά ανήκε πότε στη μία και πότε στην άλλη χώρα, φτάνοντας σήμερα να φέρει ένα συνονθύλευμα πολιτισμικών στοιχείων, τόσο γαλλικής όσο και γερμανικής προέλευσης. Πάνω στο σιντριβάνι, που είναι επίσης γνωστό με την ονομασία «Η Γέννηση του Πολιτισμού», υπάρχει η επιγραφή  «Argentoratum MM» και «Strasburg 2000» ως μια προσπάθεια σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον, υπενθυμίζοντάς μας πάντα ότι η πόλη ξεκίνησε ως ρωμαϊκή αποικία.

Η Κρήνη του Ιανού

Διασχίζω την Pont du Théatre, μία από τις είκοσι γέφυρες που συνδέουν την παλιά πόλη με το υπόλοιπο Στρασβούργο, για να βρεθώ σε μια ακόμα σπουδαία πλατεία, την γεμάτη ανθισμένες μανόλιες Place de la République. Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι αν παρατηρήσει κανείς τον χάρτη, θα διαπιστώσει ότι ο ποταμός Ιλλ ουσιαστικά κυκλώνει γύρω-γύρω όλη την παλιά πόλη, οριοθετώντας και διαχωρίζοντας το ιστορικό κέντρο από το νεότερο κομμάτι του Στρασβούργου σαν να πρόκειται για ένα «μεγάλο νησί». Έτσι, μας είναι πολύ πιο εύκολο να προσανατολιστούμε ώστε να συμπεριλάβουμε στη βόλτα μας τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Βγαίνοντας λοιπόν για λίγο εκτός των ορίων της παλιάς πόλης που θέτει ο ποταμός Ιλλ, βρίσκομαι στη «γερμανική γειτονιά» Neustadt. Η Πλατεία της Δημοκρατίας είναι γνωστή και ως Kaiserplatz και στο κέντρο της βρίσκεται το Μνημείο Πεσόντων, αφιερωμένο στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους στους πολέμους, χωρίς να διευκρινίζει αν πρόκειται για Γάλλους ή Γερμανούς. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του αγάλματος που απεικονίζει μια γυναικεία μορφή η οποία κρατά στην αγκαλιά της δύο νεκρά παιδιά, έναν Γάλλο και έναν Γερμανό. 

Place de la Republique

Μνημείο Πεσόντων

Εκπληκτικό είναι επίσης το γεγονός ότι αν κοιτάξουμε στα δεξιά μας θα δούμε το Palais de la Diète d’ Alsace – Lorraine που στεγάζει σήμερα το γαλλικό Εθνικό Θέατρο του Στρασβούργου, στο οποίο έχει εμφανιστεί στο παρελθόν και ο Μότσαρτ, ενώ αν κοιτάξουμε στα αριστερά μας θα δούμε το Palais du Rhin, δηλαδή το πρώην Kaiserpalast, το αυτοκρατορικό παλάτι του Γερμανού Kaiser Γουλιέλμου Β’ που εγκαινιάστηκε το 1889 και αποτελεί έξοχο δείγμα της πρωσικής αρχιτεκτονικής του 19^ου αιώνα. Επίσης στη δεξιά πλευρά της πλατείας βρίσκεται και η Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του Στρασβούργου που ιδρύθηκε το 1872.

Εθνικό Θέατρο

Palais du Rhin

Palais du Rhin

Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη

Συνεχίζω τη διαδρομή μου σχεδόν κατά μήκος του ποταμού και φτάνω στο «Μουσείο Καρικατούρας Tomi Ungerer», το οποίο –αν θυμάμαι καλά- εκείνη την περίοδο φιλοξενούσε μια έκθεση με τον τίτλο «Propaganda». O Αλσατός καλλιτέχνης γεννήθηκε το 1931 στο Στρασβούργο και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Colmar. Υπήρξε σπουδαίος γελοιογράφος, εικονογράφος παιδικών βιβλίων και σχεδιαστής αφισών ενώ είναι γνωστός για την αιχμηρή και αντιπολεμική πολιτική του σάτιρα. Από το 1976 ζούσε με τη σύζυγό του μεταξύ Στρασβούργου και Ιρλανδίας, το 1998 τιμήθηκε με το διεθνές μετάλλιο Hans Christian Andersen για τη συνεισφορά του ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων και η γενέτειρά του, θέλοντας και εκείνη να τον τιμήσει για το έργο του, του αφιέρωσε αυτό το μουσείο το 2007. Ο Ungerer πέθανε στο Κορκ της Ιρλανδίας τον Φεβρουάριο του 2019, μόλις ένα μήνα πριν την πρώτη μου επίσκεψη στο Στρασβούργο.

Μουσείο Καρικατούρας Tomi Ungerer

Μουσείο Καρικατούρας Tomi Ungerer

Διασχίζω μια ακόμα γέφυρα για να επιστρέψω εντός των ορίων της παλιάς πόλης και πλέον κατευθύνομαι ολοταχώς προς τον Καθεδρικό Ναό, το πιο μεγαλοπρεπές αξιοθέατο. Ο γοτθικός αυτός Ναός ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1176 και ολοκληρώθηκε το 1439, στη διάρκεια δηλαδή της εποχής που το Στρασβούργο ήταν Ελεύθερη Πόλη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και σημαντικό οικονομικό κέντρο. Μέχρι το 1847 αποτελούσε το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο, με το ύψος του να ξεπερνά ελαφρώς τα 142 μέτρα! Ως ένα «γιγαντιαίο αλλά κομψό θαύμα» τον χαρακτήρισε ο Victor Hugo ενώ υμνήθηκε δεόντως και από τον Γκαίτε, ο οποίος λέγεται ότι ανέβαινε καθημερινά στον Πύργο του Καθεδρικού και χρησιμοποιούσε τον εξώστη του για να νικήσει την… υψοφοβία του! 

Ο Καθεδρικός Ναός του Στρασβούργου

Αστρονομικό Ρολόι

Σήμερα ο Ναός είναι ο δεύτερος σε επισκεψιμότητα στη Γαλλία, μετά φυσικά από την Παναγία των Παρισίων. Η κοκκινωπή του πρόσοψη οφείλεται στον ερυθρό ψαμμίτη των Βοσγίων Ορών, ένα υλικό που κρίθηκε κατάλληλο για χρήση λόγω της σκληρότητάς του αλλά και της ευκολίας που παρουσίαζε στην κοπή και επεξεργασία. Από την άλλη, η χρήση του ψαμμίτη αποτελεί ίσως την κύρια αιτία για τα προβλήματα που παρουσιάζει σήμερα ο Ναός, μιας και ένα τόσο ασυνήθιστα σκληρό πέτρωμα διαβρώνεται με την πάροδο του χρόνου και δημιουργεί προβλήματα στατικότητας του κτηρίου, με αποτέλεσμα να καθίσταται επιτακτική η ανάγκη διαρκούς συντήρησης και αναστηλώσεων. Εκτός από τις γιγάντιες διαστάσεις του Ναού, η «δαντελωτή» πρόσοψη με τους ρόδακες που μοιάζουν σαν πελώριες μαργαρίτες και τα εντυπωσιακά αγάλματα προκαλούν επιπρόσθετο δέος στον επισκέπτη. Στην είσοδο παρατηρούμε το άγαλμα της Παναγίας (στην οποία είναι άλλωστε αφιερωμένος ο Ναός) αλλά και το άγαλμα του βασιλιά Σολομώντα (λέγεται ότι επιλέχθηκε η μορφή του Σολομώντα γιατί αυτοί που ανέθεσαν το έργο στον καλλιτέχνη ήταν Εβραίοι). Εντύπωση προκαλεί επίσης το γλυπτό με τις σώφρονες και τις μωρές παρθένους που ποδοπατούν τον κακό εαυτό τους. Φυσικά δεν παρέλειψα να επισκεφθώ το εσωτερικό του Ναού και να θαυμάσω το ύψους 18 μ. αστρονομικό ρολόι, που μου έφερε έντονα στο νου στο αντίστοιχο ρολόι της Πράγας.

Λεπτομέρεια από το αστρονομικό ρολόι όπου αναγράφεται στα ελληνικά η λέξη "Θεός"

Εκπληκτικά βιτρό στο εσωτερικό του Ναού

Βγαίνοντας ξανά στην Πλατεία του Καθεδρικού, δεν μπορώ να μη θαυμάσω για ακόμη μία φορά τα καλοδιατηρημένα παραδοσιακά σπιτάκια με τους ξύλινους σκελετούς και τα παλιά αρχοντικά των εμπόρων. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το Pharmacie du Cerf, που χρονολογείται από τον 13^ο αιώνα και αποτελεί το παλαιότερο φαρμακείο στην Ευρώπη, αλλά και η Maison Kammerzell, ένα τετραώροφο κτήριο που υπήρξε κατοικία ενός τυρέμπορα του 16^ου αιώνα και σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο και εστιατόριο. Τα 75 παράθυρα του κτηρίου πλαισιώνονται από ξυλόγλυπτες διακοσμήσεις με θέματα από τη μυθολογία και τη Βίβλο.  

 

Η Πλατεία του Καθεδρικού

Στα αριστερά το Pharmacie du Cerf και προς τα δεξιά η κεραμιδί Maison Kammerzell

Στο πλάι ακριβώς από τον Καθεδρικό βρίσκεται το Palais Rohan, το τεράστιο Επισκοπικό Παλάτι του 18^ου αιώνα που ανήκε στον Οίκο των Ροάν, μια οικογένεια Γάλλων ευγενών με καταγωγή από τη Βρετάνη. Το Παλάτι κουβαλά μια σπουδαία ιστορία αιώνων και σήμερα στεγάζει τρία από τα σημαντικότερα μουσεία της πόλης: το Αρχαιολογικό, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών και το –πιο ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου- Μουσείο Καλών Τεχνών. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την ιστορία του κτηρίου αλλά και την επίσκεψή μου στο εσωτερικό του, βλ. παλαιότερο άρθρο μου εδώ.

Palais Rohan

Η πίσω πλευρά του Palais Rohan και ο Πύργος του Καμπαναριού του Καθεδρικού

Περνώντας στην πίσω πλευρά του Παλατιού Ροάν, συναντώ ξανά τον ποταμό Ιλλ και διασχίζοντας την πανέμορφη γέφυρα Madlenebruck βρίσκομαι στην Προβλήτα των Πλοηγών (Quai des Bateliers). Ξεκινώ να περπατώ με κατεύθυνση προς την Προβλήτα του Αγίου Νικολάου (Quai St. Nicolas) και έτσι έχω την ευκαιρία να θαυμάσω πολλά από τα υπέροχα μεσαιωνικά κτήρια της πόλης που παρατάσσονται στη σειρά στην απέναντι όχθη, όπως το πάλαι ποτέ αναγεννησιακό σφαγείο που σήμερα στεγάζει το Ιστορικό Μουσείο αλλά και το λιτό κτήριο του παλιού Τελωνείου.

Madlenebruck

Ο ποταμός Ιλλ από την Προβλήτα των Πλοηγών

Ιστορικό Μουσείο

Σταματώ για λίγο και παρατηρώ τα τουριστικά παραδοσιακά bateaux με τη γυάλινη οροφή που διασχίζουν τα νωχελικά κανάλια του Ιλλ. Κάπου εκεί αποφασίζω να κάνω μια σύντομη στάση για ένα καφεδάκι στο ατμοσφαιρικό «Café Montmartre» προτού συνεχίσω, βάζοντας πλώρη για την ξακουστή «Μικρή Γαλλία» του Στρασβούργου.

Το πλοιάριο καθώς περνάει μπροστά από το κτήριο του παλιού Τελωνείου

Τα bateux του Στρασβούργου πλέουν νωχελικά στα γαλήνια νερά του Ιλλ

Cafe Montmartre

Ο δρόμος με καλεί και πάλι… Αυτή τη φορά πιάνω την Rue de la Douane και συνεχίζω στην Quai St. Thomas. Τα κτήρια που βλέπω στην απέναντι όχθη είναι η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου και στη συνέχεια το κτήριο του παλιού Στρατιωτικού Νοσοκομείου που σήμερα στεγάζει τη Σχολή Εμπορίου. 

Το κτήριο του παλιού Στρατιωτικού Νοσοκομείου που σήμερα στεγάζει τη Σχολή Εμπορίου

Εκκλησία του Αγ. Θωμά

Επόμενη στάση στην Rue Martin Luther για μια επίσκεψη στην Εκκλησία του Αγίου Θωμά, την πρώτη Προτεσταντική εκκλησία του Στρασβούργου. Ο χώρος αρχικά έμοιαζε με… αποθήκη, μιας και χρησιμοποιούταν αφενός για εμπορικές δραστηριότητες και αφετέρου ως λατρευτικός χώρος. Η εκκλησία αυτή είναι γνωστή για τα εκκλησιαστικά της όργανα, με κυριότερο αυτό που κατασκεύασε ο Silbermann το 1741 και στο οποίο έπαιξε ο Μότσαρτ κατά την επίσκεψή του στο Στρασβούργο το 1778. Στον ίδιο χώρο φυλάσσεται ένα ακόμα μουσικό όργανο, κατασκευασμένο από τον Arthur Smithler, γιατρό και φιλόσοφο με πλούσιο ιεραποστολικό έργο στην Αφρική. Ανάμεσα στα εντυπωσιακά αγάλματα ξεχωρίζει το πελώριο ύστερο-μπαρόκ μαυσωλείο του στρατάρχη Marshall Maurice de Saxe που φιλοτεχνήθηκε το 1777 από τον Jean Baptiste Pigalle. Ο στρατάρχης, που υπήρξε λαμπρός στρατιωτικός στην υπηρεσία της Γαλλίας και είχε διακριθεί για τη γενναιότητά του στα πεδία των μαχών, όταν πέθανε το 1750 δεν γινόταν να ταφεί στη βασιλική του Saint Denis γιατί ήταν Λουθηρανός, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η ανέγερση ενός επιβλητικού ταφικού μνημείου στην Εκκλησία του St. Thomas, δηλαδή τον Καθεδρικό Ναό του γαλλικού Προτεσταντισμού. 

Μνημείο του De Saxe

Το μνημειώδες έργο του Pigalle είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο Βοσγίων (που βέβαια δεν θεωρείται και της καλύτερης ποιότητας) και απεικονίζει όρθιο στο κέντρο της σύνθεσης τον Στρατάρχη της Σαξονίας, τον οποίο καλεί επίμονα ο Χάρος, ανοίγοντας με μια χαρακτηριστική κίνηση το μνήμα. Η γυναικεία φιγούρα συμβολίζει τη Γαλλία που δακρυσμένη προσπαθεί να τον κρατήσει πίσω με το χέρι της. Το στήθος της είναι ξεγυμνωμένο, κάτι που ίσως αποτελεί αναφορά στην προσφορά του θανόντος κατά την απελευθέρωση της Γαλλίας. Η φιγούρα του Ηρακλή συμβολίζει το θάρρος και τη γενναιότητα που χαρακτήριζαν τον μεγάλο αυτό στρατιώτη στη διάρκεια της ζωής του ενώ ο αετός, το λιοντάρι και η λεοπάρδαλη συμβολίζουν αντίστοιχα την Αυστρία των Αψβούργων, τις Ηνωμένες Επαρχίες και τη Μεγάλη Βρετανία, δηλαδή τις χώρες που νικήθηκαν από εκείνον.   

Το εσωτερικό της Προτεσταντικής εκκλησίας του Αγίου Θωμά

Το μουσικό όργανο του Arthur Smithler

Το Εκκλησιαστικό όργανο του Silbermann

Η ώρα έχει πια περάσει για τα καλά, όταν επιτέλους καταλήγω στο πιο γραφικό και δημοφιλές σημείο του Στρασβούργου, τη χαριτωμένη Petite France! 

Petite France

Μια μικρή γειτονιά, βγαλμένη θαρρείς απευθείας από τα παραμύθια, μας ταξιδεύει στο χρόνο με τα παμπάλαια, επιβλητικά μα και λεπτοδουλεμένα, σπίτια της που κάποτε αποτελούσαν κατοικίες βυρσοδεψών. Βέβαια, παρά το ειδυλλιακό τοπίο όπου διέμεναν, η ζωή τους εκείνα τα χρόνια δεν ήταν καθόλου εύκολη μιας και οι Προτεστάντες τους είχαν σαν «είλωτες». Τα σπίτια τους ωστόσο έχουν διατηρηθεί στο χρόνο, έχουν αναπαλαιωθεί και αποτελούν την πιο ρομαντική γωνιά της πόλης. Οι γραφικές προσόψεις τους, με τους ξύλινους σκελετούς, τις φολιδωτές στέγες και τα ανθισμένα γεράνια που στολίζουν τα παραθύρια, καθρεφτίζονται στα σμαραγδένια νερά των καναλιών του ποταμού Ιλλ. 

Εικόνες από την Petite France...

Λίγο πιο κάτω συναντάμε το Barrage Vauban, το Φράγμα που χωρίζει τον ποταμό σε τέσσερα κανάλια, τα οποία «αγκαλιάζουν» την Petite France. Οι τέσσερεις γοτθικοί Πύργοι καθώς και οι Σκεπαστές Γέφυρες (Ponts Couvertes) που τους ενώνουν είναι οι τελευταίοι εναπομείναντες από τους συνολικά ογδόντα Πύργους των οχυρωματικών τειχών του 13^ου αιώνα! Οι Γέφυρες είναι χτισμένες κατά το πρότυπο της Ponte Vecchio στη Φλωρεντία αλλά πλέον -παρόλο που ονομάζονται ακόμη «Σκεπαστές»- έχουν χάσει το στέγαστρό τους ήδη από τον 18^ο αιώνα. 

Το Φράγμα Vauban

Στη συνοικία της Μικρής Γαλλίας βρίσκεται ένα ακόμα Μουσείο Χριστουγέννων, όπως τα αντίστοιχα που συναντήσαμε στο Riquewihr και στη Χαϊδελβέργη. Τα μουσεία αυτά μαρτυρούν τη λατρεία των Αλσατών, τόσο των Γάλλων όσο και των Γερμανών, για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Άλλωστε, οι περιοχές αυτές αποτελούν ιδανικό προορισμό για την περίοδο των εορτών καθώς οι χριστουγεννιάτικοι στολισμοί με τα χιλιάδες λαμπιόνια συμπληρώνουν εξαίσια το έτσι κι αλλιώς παραμυθένιο σκηνικό! Μάλιστα το Στρασβούργο, συγκεκριμένα, είναι γνωστό ως "πρωτεύουσα των Χριστουγέννων"! 

Μουσείο Χριστουγέννων 

Κάνω μια απαραίτητη στάση σε ένα μαγαζί με σουβενίρ για να αγοράσω κάτι καταπληκτικά σουπλά που απεικονίζουν διάφορα μέρη της Αλσατίας και μοιάζουν πραγματικά με πίνακες ζωγραφικής και κατόπιν συνεχίζω την περιήγησή μου…Έχοντας διανύσει μια κυκλική σχεδόν διαδρομή, αρχίζω να περπατώ ξανά προς τα πίσω αλλά αυτή τη φορά μέσα από τα στενάκια, με κατεύθυνση σταθερά προς τον Καθεδρικό Ναό. Οι πεζόδρομοι κοντά στον Ναό κρύβουν Γκαλερί Τέχνης, ενδιαφέροντα παλαιοπωλεία αλλά και χαριτωμένα Salons de thè με τις βιτρίνες τους γεμάτες γλυκούς πειρασμούς. Ακριβά εστιατόρια και μπουτίκ γνωστών Οίκων Μόδας σηματοδοτούν την πιο αγαπημένη γειτονιά των πολιτικών ολόκληρης της Ευρώπης που έρχονται στο Στρασβούργο για το Ευρωκοινοβούλιο αλλά επί τη ευκαιρία πάντα ξεκλέβουν λίγο χρόνο για ένα καλό γεύμα ή λίγο shopping μετά των συνοδών τους! Ο Καθεδρικός ξεπροβάλει επιβλητικός από μακριά αλλά εγώ, λίγο πριν φτάσω σε αυτόν, στρίβω προς την Place Kléber. Από εκεί το ξενοδοχείο μου απέχει λίγα μόλις λεπτά με τα πόδια…

"Poids Plume", ένα salon de the - bistrot με βιετναμέζικη κουζίνα

Salon de the σε εσωτερική αυλή

Διαμονή   

 

"Hotel Mercure Strasbourg Centre"

Για τη διαμονή μου στο Στρασβούργο επέλεξα το τετράστερο «Hotel Mercure Strasbourg Centre» στην παλιά πόλη. Το σημείο είναι ό,τι πρέπει καθώς το ξενοδοχείο απέχει περί τα 650 μ. από τον Καθεδρικό. Επίσης στα 5 λεπτά με τα πόδια βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός αλλά και ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Τα δωμάτια είναι υπέροχα, διαθέτουν όλες τις ανέσεις και τα πελώρια παράθυρα, παρόλο που δεν «βλέπουν» κάπου συγκεκριμένα, έχουν θέα σε μια συμπαθητική γειτονιά της πόλης που σε κάνει αμέσως να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στη Γαλλία. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, συν στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο είναι η αίθουσα του πρωινού, η οποία δεν βρίσκεται στο ισόγειο όπως συμβαίνει συνήθως σε άλλα ξενοδοχεία αλλά στον τελευταίο όροφο, χαρίζοντάς μας μια εκπληκτική πανοραμική θέα της πόλης από ψηλά! Δεν υπάρχει καλύτερο πρωινό ξύπνημα από το να απολαμβάνεις ένα θεϊκό πρωινό ρεμβάζοντας τις στέγες του Στρασβούργου και τους Πύργους του Καθεδρικού ενώ έξω βρέχει! Η εικόνα μου θύμισε πραγματικά τις κλασικές εικόνες που έχουμε όλοι στο μυαλό μας από ταράτσες και μπαλκόνια με θέα στις στέγες του Παρισιού. Γιατί Γαλλία δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα και επίσης το Στρασβούργο αποδεικνύεται εξίσου ρομαντική πόλη με το Παρίσι!

Θέα πάνω από τις στέγες του Στρασβούργου από τον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου

Street art στη γειτονιά που βρίσκεται το ξενοδοχείο

Κουζίνα   

 

Winstub "Aux Trois Chevaliers"

Αν κάτι μετανιώνω, είναι που δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο στη διάθεσή μου ώστε να εντρυφήσω στην κουζίνα του Στρασβούργου. Είχα ακούσει τόσα πολλά για τα παραδοσιακά winstub που σερβίρουν πιάτα βασισμένα στο κυνήγι και τη μίξη κρεάτων αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να τα δοκιμάσω. Παρόλο που η βάση διαμονής μου ήταν το Στρασβούργο, πρόλαβα να του αφιερώσω μονάχα μία μέρα. Τις υπόλοιπες αναχωρούσα νωρίς το πρωί και επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου αργά το βράδυ ώστε να προλάβω να γνωρίσω όσο περισσότερες πόλεις και χωριά της Αλσατίας μπορούσα, οπότε πάντοτε προτιμούσα να γευματίζω στις περιοχές που επισκεπτόμουν. Τη μοναδική μέρα που παρέμεινα στο Στρασβούργο, ενώ αρχικά ήταν στα σχέδιά μου να επισκεφθώ κάποιο winstub στο κέντρο της παλιάς πόλης, η κούρασή μου τελικά ήταν τόση ώστε δεν μου επέτρεψε να απομακρυνθώ πολύ από το ξενοδοχείο. Κατέληξα για ένα γρήγορο γεύμα στο ταχυφαγείο «Vapiano» στο Εμπορικό Κέντρο «Place des Halles» που απείχε λίγα μόλις λεπτά με τα πόδια. Ήταν βραδάκι, σίγουρα μετά τις 21:00 και τα μαγαζιά είχαν πια κλείσει. Εκ πρώτης όψεως, επρόκειτο για ένα μάλλον συμπαθητικό μαγαζί με ανοιχτή κουζίνα και έμφαση στα ιταλικά πιάτα, για το οποίο είχα ακούσει ορισμένες καλές κριτικές. Η εμπειρία μου ωστόσο ήταν αρκετά απογοητευτική… 

"Vapiano"

Πρώτα από όλα, το μαγαζί ήταν self service και μέσα γινόταν πανικός! Αφού δυσκολευτήκαμε κάπως να βρούμε τραπέζι, στη συνέχεια έπρεπε να στηθούμε με τις ώρες στην ουρά για να παραγγείλουμε. Σημειωτέων δε ότι η σειρά για τις πίτσες ήταν διαφορετική από την ουρά για τις μακαρονάδες! Παρήγγειλα πρώτα μια πίτσα με προσούτο και μανιτάρια, ξεμπερδεύοντας σχετικά εύκολα και κατόπιν στήθηκα στη σειρά για καρμπονάρα. Εδώ τα πράγματα ήταν τραγικά! Τρία ταμεία με σειρές ανάκατες, πελάτες να σπρώχνονται και σε κάθε ευκαιρία να προσπαθούν να χωθούν στη θέση σου! Αφού ρίξαμε έναν καβγά με κάποιες αγενέστατες Γερμανίδες που προσπάθησαν –ανεπιτυχώς- να μας φάνε τη σειρά, καταφέραμε επιτέλους να φτάσουμε μπροστά, μετά από μεγάλη αναμονή, για να απογοητευτούμε τελικά διαπιστώνοντας ότι οι μακαρονάδες ήταν στην ουσία έτοιμα μείγματα μακαρονιών και διαφόρων άλλων υλικών που απλώς ρίχνονταν στο τηγάνι και ζεσταίνονταν! Μην έχοντας άλλες επιλογές, πήρα την καρμπονάρα και κάθισα στο τραπέζι μου περιμένοντας να χτυπήσει το buzzer που μου είχαν δώσει και το οποίο θα με ειδοποιούσε όταν θα ήταν έτοιμη και η πίτσα μου. Τελικά δεν μπορώ να πω ότι χορτάσαμε ιδιαίτερα, δεδομένου και ότι η πίτσα ήταν αρκετά λεπτή και μικρή, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να στηθώ ξανά στην ουρά για να παραγγείλω κι άλλα. Πληρώσαμε 24,40 € τα δύο άτομα για μια καρμπονάρα και μία πίτσα, δεν χορτάσαμε και σίγουρα ταλαιπωρηθήκαμε και μετανιώσαμε που δεν κάναμε λίγο περισσότερο κουράγιο ώστε να περπατήσουμε προς το κέντρο και να βρούμε ένα αξιοπρεπές παραδοσιακό ταβερνάκι να φάμε σαν άνθρωποι!  

Στο "Vapiano" θα βρείτε και... "greek salad" με... 11,20 € 

Δραστηριότητες

 

Το Στρασβούργο αποτελεί την καλύτερη βάση για εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή του Ρήνου και της Αλσατίας. Μπορείτε να προσαρμόσετε το πρόγραμμά σας κατάλληλα ώστε να συμπεριλάβετε στις εξορμήσεις σας πόλεις και χωριά που ανήκουν είτε στη Γαλλία είτε στη Γερμανία. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι εγώ μέσα σε πέντε μέρες κατάφερα να επισκεφθώ το Colmar, το Eguisheim και το Riquewihr από την πλευρά της Γαλλίας, αφιερώνοντας βεβαίως και μία ολόκληρη μέρα για να γνωρίσω το ίδιο το Στρασβούργο και το Triberg, το Freiburg, το Baden-Baden, τη Χαϊδελβέργη και τη Φρανκφούρτη από την πλευρά της Γερμανίας. Έχοντας πια αυτή την εμπειρία, θα σας συμβούλευα να επεκτείνετε κατά μία τουλάχιστον μέρα το ταξίδι σας ώστε να συμπεριλάβετε είτε μία κρουαζιέρα στο Ρήνο είτε ακόμη περισσότερα χωριά και κάστρα της γαλλικής πλευράς, δίνοντας έμφαση στα λιγότερο τουριστικά που δύνανται να σας χαρίσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της αληθινής παραμυθένιας Αλσατίας.