Μονοήμερη απόδραση σε Αρβανίτσα - Παραλία Σαράντη

Με σύμμαχό μας τον καλό καιρό και την ανεβασμένη διάθεση, τι θα ήταν καλύτερο από μια εκδρομή; Αποφασίσαμε λοιπόν να αποδράσουμε από το κλεινόν άστυ και ο προορισμός μας αυτή τη φορά συνδύαζε και βουνό και θάλασσα! Επιδοθήκαμε σε μια σύντομη πεζοπορία στη φύση, πήραμε βαθιές ανάσες καθαρού αέρα, κάναμε μια στάση για καφέ στην καταπράσινη Αρβανίτσα και καταλήξαμε να κατηφορίσουμε παραλιακά, στην παραλία Σαράντη, για φαγητό. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή… 

Η Αρβανίτσα είναι ένα μικρό οροπέδιο στον Ελικώνα Βοιωτίας, σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 1.000 μ. Απέχει 143 χλμ. από την Αθήνα, 33 χλμ. από τη Λιβαδειά και 55 χλμ. από τη Θήβα, ενώ τα πιο κοντινά χωριά που συναντάμε είναι η Αγία Άννα και το Κυριάκι. Ο Ελικώνας θεωρείται το «βουνό των Μουσών» αφού, σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ βρισκόταν κατά την αρχαιότητα το περίφημο «Άλσος των Μουσών» στο οποίο συναντούσε κανείς πολλά αγάλματα και αφιερώματα που όμως δεν έχουν σωθεί. Εδώ βρισκόταν και ο λεγόμενος «Βωμός του Ελικωνίου Διός», όπως επίσης και η Ιπποκρήνη, μια πηγή που πήρε το όνομά της από τον Πήγασο. Ο μύθος λέει ότι ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο του Βελλερεφόντη (γιου του Ποσειδώνα και της φοβερής και τρομερής Μέδουσας), κατά την πτήση του από τον Όλυμπο στην Αιθιοπία χτύπησε με την οπλή του το έδαφος του Ελικώνα και από το σημείο αυτό ανέβλυσε το νερό της εν λόγω πηγής! Για τον σημερινό επισκέπτη, το οροπέδιο της Αρβανίτσας αποτελεί ένα καλά κρυμμένο μυστικό προς ανακάλυψη. Η ξεχωριστή ομορφιά του θυμίζει τα καταπράσινα αλπικά τοπία ενώ συνιστά ιδανικό προορισμό για πεζοπορία, πικνίκ και ατέλειωτο παιχνίδι στη φύση για μικρούς και μεγάλους! Η τεράστια έκταση καλυμμένη από γρασίδι είναι ό,τι πρέπει για μπάλα ενώ στο γύρω βουνό εκτείνονται ορειβατικά μονοπάτια για τους λάτρεις της πεζοπορίας. Πανύψηλα έλατα, πέτρινες κρήνες με κελαρυστό νερό, παγκάκια και ένας οργανωμένος χώρος αναψυχής με παιδική χαρά συνθέτουν το ιδανικό σκηνικό για μια οικογενειακή εξόρμηση στην εξοχή.

Τα καλοκαίρια διοργανώνεται στην Αρβανίτσα το τριήμερο «Μουσικό Φεστιβάλ Δάσους» που περιλαμβάνει συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών οι οποίες πραγματοποιούνται μέσα στα έλατα. Πολλοί είναι μάλιστα οι επισκέπτες που αποφασίζουν να στήσουν τις σκηνές τους κάτω από τα δέντρα και να κατασκηνώσουν στο πανέμορφο αυτό φυσικό τοπίο. Στα αξιοθέατα της περιοχής θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και ένα ιστορικό μνημείο: το βυζαντινό μοναστήρι του Οσίου Λουκά που βρίσκεται λίγο πιο κάτω.

Η ταβέρνα "Αρβανίτσα" μέσα σε ένα πανέμορφο "αλπικό" τοπίο

Από τη βόλτα μας δεν μπορεί να λείψει και μια στάση στην ομώνυμη ταβέρνα «Αρβανίτσα», είτε για φαγητό είτε για καφέ και σνακ. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο υψηλής αισθητικής, κάτω από τα έλατα, στήνονται οι ξύλινοι πάγκοι και τα τραπέζια που μας φέρνουν συνειρμικά στο νου αγαπημένες παραδοσιακές μπυραρίες της Βαυαρίας και σερβίρονται ενδιαφέροντα πιάτα. Η καφετέρια είναι self service ενώ για την ταβέρνα ίσως χρειαστεί να έχετε κάνει κράτηση από πιο νωρίς ώστε να βρείτε σίγουρα διαθέσιμο τραπέζι. Το χειμώνα το σκηνικό αλλάζει. Το τοπίο είναι σχεδόν πάντα χιονισμένο ενώ οι επισκέπτες είναι σαφώς λιγότεροι και όχι τόσο μεμονωμένες οικογένειες όσο οργανωμένα γκρουπ από «ψαγμένους» φυσιολάτρες και ορκισμένους μηχανόβιους που λατρεύουν το συγκεκριμένο στέκι.     

Ξύλινοι πάγκοι που θυμίζουν υπαίθριες βαυαρικές μπυραρίες

         

Αυτή τη φορά δεν δοκιμάσαμε την κουζίνα της ταβέρνας αλλά επιλέξαμε να «ανοίξουμε» λίγο περισσότερο την εκδρομή μας, εξερευνώντας και το παραλιακό κομμάτι. Μετά από μια εκπληκτική διαδρομή πάνω στα βουνά με τις ανεμογεννήτριες, καταλήξαμε να κατηφορίζουμε προς την παραλία Σαράντη, έναν οικισμό στο χείλος ενός στενού όρμου, που απέχει 7 χλμ. από το χωριό Πρόδρομος και ανήκει στο Δήμο Θίσβης. 

Η τεράστια παραλία Σαράντη και το γραφικό λιμανάκι της

Μία στενή αλλά εκτεταμένη παραλία με μπόλικη φυσική σκιά

Οι πρώτοι κάτοικοι του οικισμού ήταν Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Σήμερα, οι μόνιμοι κάτοικοί του ανέρχονται περίπου στους 150 και είναι ως επί το πλείστον μεγάλης ηλικίας. Τα καλοκαίρια βέβαια είναι διαφορετικά καθώς καταφθάνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους και δίνουν ζωή αλλιώτικη στον τόπο. Τα τελευταία χρόνια δεν είναι λίγοι και οι ξένοι τουρίστες που έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν τον παραθαλάσσιο αυτό οικισμό και να περνούν εδώ μέρος ή ακόμη και το σύνολο των καλοκαιρινών διακοπών τους. Σαφώς οι επισκέπτες του σαββατοκύριακου είναι πάντα περισσότεροι, ωστόσο το μέρος ενδείκνυται για ήσυχες διακοπές πλάι στο κύμα. Η παραλία αποτελεί ένα κρυμμένο στολίδι του Κορινθιακού, διαθέτει πεντακάθαρα νερά και μικρά λευκά χαλίκια ενώ είναι κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Το μοναδικό μειονέκτημά της είναι το μικρό φάρδος της, κάτι που όμως αντισταθμίζεται από την τεράστια έκτασή της σε μήκος, από την ύπαρξη δέντρων που παρέχουν φυσική σκιά στους λουόμενους και από τα μονίμως γαλήνια νερά της καθώς πρόκειται για έναν κόλπο καλά προστατευμένο από τους ανέμους. Από το μικρό γραφικό λιμανάκι στη δεξιά άκρη της παραλίας αναχωρούν καθημερινά τα καΐκια που προμηθεύουν με φρέσκο ψάρι τις ψαροταβέρνες του οικισμού.

Αραγμένες ψαρόβαρκες στο μικρό λιμανάκι

"Θαλασσινό μαγαζί"

Στην είσοδο του χωριού υπάρχει ένα μεγάλο δωρεάν parking καθώς απαγορεύεται η διέλευση των αυτοκινήτων μέσα στον οικισμό. Όπως θα διαπιστώσετε, βέβαια, η χρήση οχήματος είναι περιττή μιας και για να διασχίσετε όλο κι όλο τον οικισμό από άκρη σε άκρη με τα πόδια χρειάζεστε μόλις ένα τέταρτο! Στη σύντομη βόλτα μας στον κεντρικό παραλιακό δρόμο θαυμάσαμε τις όμορφες μονοκατοικίες με τους φροντισμένους κήπους και τα πολύχρωμα λουλούδια καθώς επίσης τα λιγοστά γραφικά ταβερνάκια και καφετέριες. Καθίσαμε σε ένα από αυτά, το «Θαλασσινό μαγαζί» του Παλληκάρη και απολαύσαμε τη θέα στη θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι δεν συνηθίζω να παραγγέλνω κρεατικά σε μαγαζί που ειδικεύεται στα ψάρια, το γεγονός ότι είχαμε φάει ψαρικά μόλις την προηγούμενη μέρα μας έκανε να στραφούμε στην κρεατοφαγία. Γευτήκαμε λοιπόν καλοψημένα και νοστιμότατα παϊδάκια αρνίσια συνοδευόμενα από χωριάτικη, κοπανιστή, πατάτες τηγανητές και παγωμένη μπυρίτσα και πληρώσαμε νορμάλ, δηλαδή κάτι λιγότερο από 35 € τα δύο άτομα. Τα νεαρότερα παιδιά στο σέρβις ήταν σβέλτα, λίγο περισσότερο άργησε ο λογαριασμός αλλά είναι κατανοητό γιατί το μαγαζί ήταν γεμάτο από κόσμο.