Your Compass

Ταξιδεύω νοερά στο παρελθόν, στα παιδικά μου χρόνια. Χριστούγεννα στο Παλαιό Φάληρο . Στολισμένο δέντρο, μπάλες, φωτάκια, παιχνίδια και όμορφες μυρωδιές να έρχονται από την κουζίνα. Και πάντα λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου να ανοίγει η πόρτα και να μπαίνει στο σπίτι ο πατέρας μου. Φορτωμένος βαλίτσες και δώρα από την Ιταλία όπου ταξίδευε για τη δουλειά του. Θυμάμαι να ανοίγω με λαχτάρα τις δεκάδες σακούλες και τσάντες για να ανακαλύψω τι καινούριο μου είχε φέρει. Ρούχα, παπούτσια, σχολικά είδη και φυσικά κάθε Χριστούγεννα 3-4 κουτιά με Panettone σε διαφορετικές παραλλαγές και εκδοχές. Το αγαπημένο μου είχε επικάλυψη σοκολάτας και γέμιση κρέμα σαμπάνιας σαν αυτή που έχουν τα κρουασανάκια! Το αυθεντικό ωστόσο Panettone, το τυπικό χριστουγεννιάτικο γλυκό της Ιταλίας, μοιάζει περισσότερο με κέικ και περιέχει κομματάκια από φρούτα και κυρίως σταφίδες.    Η συνταγή είναι πολύ παλιά και κυκλοφορούν διάφοροι μύθοι γύρω από την προέλευση του γλυκού. Αναμφισβήτητα, πατρίδα του είναι

Νωρίς το απόγευμα, με τον ήλιο να βάφει σε χρώμα χρυσαφί το νησί της Πάτμου , ανηφορίζουμε στο λόφο με τους ανεμόμυλους. Λόγω της ασυνήθιστης ώρας, η απουσία τουριστών είναι χαρακτηριστική. Ο τόπος είναι γαλήνιος, μοναχικός και τυλιγμένος με ένα πέπλο νοσταλγίας. Στην κορυφή του λόφου στέκουν αγέρωχοι οι τρεις ανεμόμυλοι, ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου ...  Οι Ανεμόμυλοι της Πάτμου Κατασκευάστηκαν το 1558 από τον Καθηγούμενο Ιωνά ως δώρο για το Μοναστήρι και επί αιώνες τροφοδοτούσαν τόσο το Μοναστήρι όσο και τους κατοίκους του υπόλοιπου νησιού με αλεύρι. Θέα προς το λιμάνι Καθώς θαυμάζουμε την υπέροχη θέα προς τη Χώρα και το λιμάνι, μια άγνωστη φιλική φωνή διακόπτει τις σκέψεις μας. Μας πλησιάζει η Υπεύθυνη και μας προτείνει μια (δωρεάν) επίσκεψη στο εσωτερικό του ενός από τους μύλους. Την ακολουθούμε λοιπόν σε μια πριβέ ξενάγηση, διάρκειας πλέον της μιας ώρας, που περισσότερο μοιάζει με φιλική συζήτηση παρά με τυπική ξενάγηση. Η Υπεύθυν

Πρωτοδιάβασα για το Πήλιο σε ένα παιδικό βιβλίο μυθολογίας. Ότι ήταν, λέει, η θερινή κατοικία των Θεών του Ολύμπου ! Πρωτοάκουσα να μιλάνε για αυτό όταν η Τζένη Καρέζη , η αγαπημένη μου ηθοποιός, δήλωνε κάποτε σε μια συνέντευξή της ότι είχε επιλέξει το Πήλιο για να χτίσει το εξοχικό σπίτι και ησυχαστήριό της. Το γνώρισα μέσα από εφηβικά καλοκαίρια και διακοπές με τους γονείς. Για μένα το Πήλιο σημαίνει ανέμελα ταξίδια με ατμόσφαιρα καλοκαιριού, βότσαλα ξεπλυμένα από αλμυρό νερό, ξεχασμένοι έρωτες, κρυμμένες παραλίες, ονόματα χαραγμένα σε βράχους και κορμούς δέντρων, άρωμα ούζου σε ένα τραπεζάκι πλάι στο κύμα… Τα τελευταία χρόνια επιλέγω συνειδητά πια και σταθερά τις Μηλιές για να περνάω λίγες μέρες γύρω στα τέλη του καλοκαιριού. Ίσα-ίσα μέχρι να ξεκινήσουν τα πρωτοβρόχια. Εκεί ανακάλυψα το δικό μου τόπο, το «δικό μου» χωριό που κάθε χρόνο με περιμένει και τους δικούς μου πια ανθρώπους...  Η θέα προς τη θάλασσα από τις Μηλιές Μηλιές...   Πετρόχτιστα καλντερίμια, πέτρινες

Είναι μικρές κουκκίδες στο χάρτη, απέχουν μόλις λίγα ναυτικά μίλια από το νησί της Πάτμου , στο οποίο και υπάγονται, βρίσκονται σε κοντινή απόσταση τόσο από τους Λειψούς όσο και από τα τουρκικά παράλια και είναι ακατοίκητα… Ο λόγος για το εκπληκτικό Ασπρονήσι , που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια νησίδα που φιλοξενεί μια απίστευτη, μικρή παραλία με ολόλευκα, αστραφτερά και λεία βότσαλα και για το Μακρονήσι με τις θαυμαστές θαλασσοσπηλιές του. Τα δυο τους, μαζί με πλήθος άλλων ακατοίκητων νησίδων αλλά και κατοικημένων μικρών νησιών, όπως Μαράθι , Λειψοί ,   Αρκιοί , Αγαθονήσι , συνιστούν την πολύ ιδιαίτερη "δωδεκανησιάκη πολυνησία" !  Προσεγγίζοντας την παραλία στο Ασπρονήσι με τα ολόλευκα βότσαλα... Μπορούμε να τα προσεγγίσουμε μόνο με ιδιόκτητο σκάφος ή με τουριστικό σκάφος που εκτελεί εκδρομές καθημερινά και καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, όσο ο καιρός και οι άνεμοι το επιτρέπουν (πληροφορίες στο λιμάνι της Πάτμου , τουριστικά σκάφη « Ειρήνη », « Ελ

Η εκτός των τειχών πόλη του Spello Spello Φυσικά τοπία που κόβουν την ανάσα, πεδιάδες, γραφικές πλατείες και στενάκια. Το  Spello  είναι μια πόλη του Νομού της  Umbria  στην κεντρική  Ιταλία  που αποπνέει άρωμα Μεσαίωνα... Χάνομαι στα γραφικά στενάκια, με τα ιστορικά κτήρια και τις στοές καθώς ο δρόμος ολοένα και ανηφορίζει. Η πόλη, βλέπετε, είναι χτισμένη πάνω σε λόφο. Περπατώ κατά μήκος των τειχών της παλιάς πόλης και ανακαλύπτω τις τέσσερις Πύλες της. Από εκεί απολαμβάνω την πανοραμική θέα στις αχανείς καταπράσινες πεδιάδες που εκτείνονται στο βάθος έξω από τα Τείχη ...  Η μία από τις τέσσερις Πύλες της πόλης Santa Maria Maggiore Σύντομα το ενδιαφέρον μου στρέφεται στις εκκλησίες του Σπέλλο, καθώς φιλοξενούν έργα σπουδαίων καλλιτεχνών. Επισκέπτομαι τη Santa Maria Maggiore και την εκκλησία του San Andrea , γνωστές αμφότερες για τις τοιχογραφίες του Pinturicchio , καθώς και την εκκλησία του San Lorenzo . Η μυσταγωγική ατμόσφαιρα που διαχέεται σ

Το Κάστρο του Τσεσμέ Αφήνω πίσω μου το λιμάνι της πανέμορφης Χίου καθώς το πλοιάριο οδεύει ολοταχώς προς την απέναντι στεριά. Όλο και πιο συχνά συναντάμε άλλα σκάφη που φέρουν την κόκκινη σημαία με την ημισέλινο, σημάδι πως έχουμε πια περάσει σε τουρκικά χωρικά ύδατα. Μπροστά μας αχνοφαίνονται οι μικρασιατικές ακτές και η παραθαλάσσια πόλη του Τσεσμέ ... Χτισμένο αμφιθεατρικά, σε απόσταση 9 ναυτικών μιλίων από τη Χίο και επαρχία της Σμύρνης , από την οποία απέχει περί τα 90 χλμ., το Τσεσμέ με την ιστορική παρουσία του μας γυρίζει πίσω στους Βυζαντινούς χρόνους , όταν η γεωγραφική θέση και το απάνεμο λιμάνι του έγιναν πόλος έλξης για πολλούς κατακτητές. Εκεί κοντά βρίσκεται και η αρχαία Ιωνική πόλη Ερυθρές . Η χρυσή περίοδος της ανάπτυξης ήρθε κατά τον 14ο αιώνα, όταν οι Γενοβέζοι ανέλαβαν την πόλη και μερίμνησαν για την άμυνα, ενισχύοντάς την με οχυρωματικά έργα και το επιβλητικό Κάστρο . Όταν οι Οθωμανοί την κατέλαβαν τον 16ο αιώνα, ενίσχυσαν τα έργα που είχαν ξεκινήσει οι