Σκύρος, η εναλλακτική

Έχω επαναλάβει αρκετές φορές ότι στα καλύτερα μέρη πηγαίνεις ακολουθώντας προτάσεις και συμβουλές των ντόπιων. Πολύ δε περισσότερο όταν πας κάπου χωρίς κανέναν τουριστικό οδηγό ανά χείρας και έχοντας συνεχώς μαζί σου κάποιον ντόπιο ως ξεναγό. Οι μέρες που πέρασα στη Σκύρο συγκαταλέγονται ανάμεσα στις καλύτερες διακοπές που έχω κάνει ποτέ σε ελληνικό νησί και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους φιλόξενους και εγκάρδιους κατοίκους της Σκύρου αλλά πρωτίστως στην πολύ καλή μου φίλη που κατάγεται από το νησί και που ανέλαβε με τον καλύτερο τρόπο την ξενάγησή μου στις ομορφιές του τόπου της.

Ο "Αχιλλέας" στο λιμάνι της Λιναριάς

Η Σκύρος είναι το νοτιότερο και μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Βορείων Σποράδων και βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του Αιγαίου. Απέχει μόλις 35 χλμ. (22 ναυτικά μίλια) από την Εύβοια, με την οποία συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το πλοίο “Αχιλλέας”, τον αντικαταστάτη του θρυλικού "Λυκομήδη". Εγώ, παρόλα αυτά, έφτασα στο νησί αεροπορικώς. Το εισιτήριο των 45 € μετ' επιστροφής που είχε η AEGEAN ήταν άκρως δελεαστικό και η εικοσάλεπτη πτήση άνετη και ξεκούραστη. Πατώντας το πόδι μου εκεί, άρχισα αμέσως να αντιλαμβάνομαι ότι δεν είχα να κάνω με άλλο ένα συνηθισμένο νησί. Έχει μια δική της μοναδική απλότητα η Σκύρος, μα και μια αρχοντιά συνάμα, που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Ως νησί μεγάλων αντιθέσεων θα τη χαρακτήριζα. Κάτι που άνετα μπορεί να καταλάβει κανείς, αρκεί μόνο να γνωρίσει τις ακραίες αντιθέσεις ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο κομμάτι του νησιού. Καταπράσινη, πολιτισμένη και ανεπτυγμένη η Βόρεια Σκύρος. Ξερή, ορεινή, ακατοίκητη και με άγρια τοπία που κόβουν την ανάσα η Νότια Σκύρος. Έχει τα πάντα! Από οργανωμένες παραλίες για τους πιο απαιτητικούς μέχρι απάτητα μονοπάτια για τους λάτρεις της ορειβασίας, της φύσης και των δυνατών συγκινήσεων...

Ένα νησί βγαλμένο από το μύθο...

Απομεινάρια της παλιάς γέφυρας των μεταλλείων, Ατσίτσα

Η παράδοση αναφέρει ότι στη Σκύρο πέθανε ο Θησέας, αφού δολοφονήθηκε από τον βασιλιά του νησιού, τον Λυκομήδη. Γι' αυτό και ο Αχιλλέας, συνεχίζει η παράδοση, κατέφθασε και λεηλάτησε τη Σκύρο για να εκδικηθεί για το θάνατο του Θησέα. Ένας άλλος όμως μύθος λέει ότι ο Αχιλλέας έφτασε στη Σκύρο μαζί με τη μητέρα του, Θέτιδα, η οποία επιθυμούσε να τον κρύψει εκεί και να τον εμποδίσει με αυτόν τον τρόπο να πάει στην Τροία. Ο Αχιλλέας κυκλοφορούσε στο νησί ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη και ντυμένος σαν κορίτσι, ακούγοντας στο όνομα Πύρρα. Απ' ότι φαίνεται όμως, αυτό καθόλου δεν τον εμπόδισε από το να συνάψει σχέσεις με την πριγκίπισσα και να αποκτήσει μαζί της έναν γιο, τον Νεοπτόλεμο. Την ύπαρξη του Νεοπτόλεμου και την καταγωγή του από τη Σκύρο επιβεβαιώνει και ο Σοφοκλής στο έργο του “Φιλοκτήτης”. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που φτάνει στη Σκύρο ο πολυμήχανος Οδυσσέας αποφασισμένος να τον ξετρυπώσει. Ο Οδυσσέας μεταμφιέζεται σε μικροπωλητή και ξεδιπλώνει την πραμάτεια του στα κορίτσια του νησιού. Ενώ όλα τα κορίτσια ενθουσιάζονται από τα υφάσματα, τα αρώματα και τα κοσμήματα, η Πύρρα δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα όπλα και κάπως έτσι ο Οδυσσέας αποκαλύπτει τον Αχιλλέα και τον παίρνει μαζί του στον πόλεμο της Τροίας!

Τα top-5 αξιοθέατα της Σκύρου...

1. Οι οικισμοί

Σοκάκι στη Χώρα

Ο σημαντικότερος οικισμός είναι φυσικά η Χώρα της Σκύρου. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω στον ψηλό βράχο που δεσπόζει στο κέντρο του νησιού και προσφέρει καταπληκτική πανοραμική θέα στη θάλασσα, στα Πουριά και τους μικρότερους οικισμούς του Μώλου και των Μαγαζιών. Στο ψηλότερο σημείο του βράχου βρίσκεται το βυζαντινό καστρομονάστηρο του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε από τους Αυτοκράτορες Νικηφόρο Φωκά και Ιωάννη Τσιμισκή και που ουσιαστικά αποτελεί την είσοδο στο αρχαίο παλάτι των Λυκομηδών. Τα απομεινάρια από την αρχαία οχύρωση της πόλης χρονολογούνται από τον 4ο αιώνα π.Χ. και είναι έργο των Αθηναίων που υπήρξαν κυρίαρχοι της νήσου εκείνη τη χρονική περίοδο. 

Χώρα

Ο σύγχρονος οικισμός δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ομορφότερες Χώρες των Κυκλάδων. Μπορεί η Σκύρος να ανήκει στις Βόρειες Σποράδες αλλά η αρχιτεκτονική των σπιτιών της και τα στενά σοκάκια της παραπέμπουν περισσότερο σε Κυκλάδες. Μια βόλτα στα καλντερίμια της Χώρας, με γεμίζει εικόνες από λευκά σπιτάκια, χτισμένα αμφιθεατρικά και το ένα δίπλα στο άλλο -λόγω του παλαιότερου φόβου των πειρατικών επιδρομών-, αυλές που μοσχομυρίζουν αρώματα, ανθισμένες μπουκαμβίλιες που συμπληρώνουν με το κόκκινο χρώμα τους τον λευκό καμβά των σπιτιών και μικρά εκκλησάκια, όπως αυτά του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Τριάδας. Το σκηνικό ολοκληρώνεται από προσεγμένες καφετέριες και μερικά ενδιαφέροντα μικρά μαγαζάκια που πωλούν αναμνηστικά, κοσμήματα και είδη λαϊκής τέχνης. 

Άποψη της Χώρας από το λιμανάκι του Μώλου

Κάνω μια στάση για να αγοράσω δωράκια για τους φίλους μου, κάνω και στον εαυτό μου δώρο ένα χειροποίητο κολιέ που μου τράβηξε το ενδιαφέρον, αφιερώνω λίγο χρόνο για να δω το τελευταίο μαγαζί που έχει απομείνει και κατασκευάζει τα λεγόμενα “τροχάδια”, τα χαρακτηριστικά παραδοσιακά παπούτσια των Σκυριανών που έλκουν την καταγωγή τους από τους Πελασγούς τεχνίτες του 5ου π.Χ. αιώνα και στη συνέχεια προχωρώ προς την Πλατεία της Αιώνιας Ποίησης ή αλλιώς Πλατεία Ελευθερίας. Εκεί βρίσκεται και το άγαλμα του ποιητή Rupert Brook που πέθανε το 1915 σε πλοίο ανοιχτά της Σκύρου και θάφτηκε σε ελαιώνα του νησιού. Η θέα από την πλατεία προς τη θάλασσα και τα Μαγαζιά είναι ασυναγώνιστη!

Λιναριά

Ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος περίπου 11 χλμ. ενώνει τη Χώρα με τον άλλο σπουδαίο οικισμό του νησιού, τη Λιναριά. Εδώ βρίσκεται το λιμάνι αλλά και μπόλικες καφετέριες, ταβερνάκια και καταστήματα με τουριστικά είδη. Πέρα από τους δύο βασικούς, υπάρχουν και άλλοι μικρότεροι οικισμοί στο νησί όπως: Μώλος, Μαγαζιά, Πουριά, Γυρίσματα, Αχερούνες, Ασπούς, Καλαμίτσα, Ατσίτσα και Πεύκος. Ένας ενδιαφέρον τρόπος για να ανακαλύψετε τις πιο κρυμμένες ομορφιές είναι να τολμήσετε να κάνετε το γύρο του νησιού με καΐκι ώστε να γνωρίσετε τις θαλασσοσπηλιές αλλά και τις ακατοίκητες νησίδες που πλαισιώνουν τη Σκύρο (Ρήνεια, Σαρακηνό, Σκυροπούλα κτλ.). Εγώ δεν κατάφερα να το κάνω λόγω των ισχυρών ανέμων που έπνεαν στο Αιγαίο σε όλη τη διάρκεια της παραμονής μου στο νησί... 

2. Η Νότια Σκύρος

Τα κοπάδια ζώων είναι οι μοναδικοί κάτοικοι του Νότου

Το νότιο κομμάτι του νησιού είναι ακατοίκητο. Εντελώς όμως! Κατά τη γνώμη μου είναι το πιο συναρπαστικό κομμάτι ολόκληρου του νησιού παρόλο που απευθύνεται σε λίγους. Για να κατέβεις στον Νότο θα πρέπει να είσαι είτε ορειβάτης-πεζοπόρος, είτε φυσιολάτρης, είτε βοσκός. Εδώ το τοπίο είναι ορεινό (η ψηλότερη κορυφή είναι αυτή του Κόχυλα) και αγριεύει απότομα, θυμίζει κάτι από την Άγρια Δύση που βλέπουμε στα western. Τα χώματα είναι γυμνά και τα λιγοστά δέντρα γέρνουν όλα προς μία κατεύθυνση λόγω των ανέμων που τα μαστιγώνουν με ορμή κάθε τόσο. Τα βουνά καταλήγουν σε απόκρημνα βράχια και γκρεμούς από όπου ατενίζεις το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου ενώ στις παρυφές τους κρύβουν παρθένα ακρογιάλια με κρυστάλλινα νερά. Τολμήστε οπωσδήποτε να φτάσετε ως εδώ και να γευτείτε την άγρια και αθέατη όψη της Σκύρου. Πιστέψτε με, είναι εμπειρία ζωής! Είχα την τύχη να εξερευνήσω για λίγο αυτά τα απάτητα μέρη, παρέα με την ορειβατική ομάδα του νησιού και χωρίς υπερβολή αυτή η εμπειρία αρκεί για να αλλάξει ένας άνθρωπος της πόλης όλη την κοσμοθεωρία του. (Περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες σχετικά με την επίσκεψή μου στη Νότια Σκύρο, θα βρείτε σε παλαιότερο άρθρο μου, εδώ). 

3. Το όρος Όλυμπος και η Παναγιά η Λυμπιανή

Παναγιά η Λυμπιανή

Η ανάβαση ως την κορυφή του Σκυριανού Ολύμπου αποτελεί μια πιο light εκδοχή της πεζοπορικής εμπειρίας που μπορεί να δοκιμάσει κανείς στη Σκύρο. Πιο βατό μονοπάτι, πιο δροσερό τοπίο γεμάτο καταπράσινα δέντρα, ατμόσφαιρα που μυρίζει πεύκο και λιγότερη ώρα για να φτάσεις μέχρι την κορυφή. Αν η φυσική σας κατάσταση δεν σας το επιτρέπει, μπορείτε να φτάσετε μόνο στα μισά της διαδρομής όπου βρίσκεται το λαξευμένο στο βράχο εκκλησάκι της Παναγιάς της Λυμπιανής. Στη γιορτή της Παναγίας είναι δεκάδες οι πιστοί που έρχονται με τα πόδια ως το ξωκλήσι, ακόμη και ηλικιωμένοι. Μέχρι εδώ βέβαια μπορείτε να φτάσετε και με το αυτοκίνητο, γιατί υπάρχει δρόμος, αλλά η πεζοπορία μέσα στο δάσος είναι το κάτι άλλο. Κάνουμε μια στάση για να ανάψουμε κεράκι και να ξαποστάσουμε λιγάκι. 

Παναγιά η Λυμπιανή

Σκαρφαλώνουμε μάλιστα και καθόμαστε στη στέγη της εκκλησίας για να απολαύσουμε τη θέα στα γύρω βουνά που κρύβουν και άλλα μικρά εκκλησάκια, αφιερωμένα στον Άγιο Κωνσταντίνο και τον Άγιο Ελευθέριο. Παίρνουμε δύναμη και συνεχίζουμε τον ανηφορικό δρόμο ως την κορυφή του Ολύμπου. Ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα ήταν η ανταμοιβή μας και πραγματικά άξιζε τον κόπο!

4. Το Αρχαιολογικό Μουσείο

Αρχαιολογικό Μουσείο Σκύρου

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σκύρου βρίσκεται πολύ κοντά στην Πλατεία της Αιώνιας Ποίησης και παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη. Στις δύο αίθουσές του εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από την πρωτοελλαδική περίοδο (2800-1900 π.Χ.) και προέκυψαν από τις ανασκαφές που έλαβαν χώρα στο νησί σε διάφορες θέσεις αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Ανάμεσα στα εκθέματα διακρίνει κανείς κεραμικά, αμφορείς και αγγεία, εργαλεία από οψιδιανό, χρυσά κοσμήματα, περιδέραια από φαγεντιανή, παιδικά παιχνίδια, αγαλματίδια που απεικονίζουν γυναίκες και παιδιά, μία ταφική στήλη, ένα ακέφαλο άγαλμα της Κυβέλης και ένα ακόμα άγαλμα που εικάζεται ότι είναι του Απόλλωνα. Σε ξεχωριστό χώρο υπάρχει επίσης η αναπαράσταση ενός τυπικού σκυριανού σπιτιού ενώ στον προαύλιο χώρο του μουσείου βρίσκουμε σαρκοφάγους της πρωτογεωμετρικής και γεωμετρικής περιόδου καθώς και διάφορα άλλα γλυπτά. Όποιος επιθυμεί να εντρυφήσει περισσότερο στην ιστορία της Σκύρου μπορεί κάλλιστα να επισκεφθεί τον Αρχαιολογικό χώρο του Παλαμαρίου που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού, κοντά στο αεροδρόμιο. Εδώ οι ανασκαφές έφεραν στο φως έναν πολύ οργανωμένο οικισμό που μετράει περίπου 4.500 χρόνια ιστορίας. Υπήρξε σημαντικό εμπορικό κέντρο στην περιοχή του Αιγαίου, καλά οχυρωμένος και οργανωμένος πολεοδομικά οικισμός αλλά και σπουδαίο λιμάνι. Τα έως τώρα ευρήματα έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο ενώ οι ανασκαφές συνεχίζονται. 

Άποψη της Χώρας με τον λόφο του Κάστρου

Το Κάστρο πάνω από τη Χώρα κουβαλά και αυτό τη δική του ιστορία. Εκεί βρισκόταν η αρχαία ακρόπολη αλλά και το παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη. Σχεδόν τίποτα ωστόσο δεν έχει σωθεί που να μπορεί να μας μαρτυρήσει το μεγαλείο εκείνης της τόσο μακρινής εποχής. Σημαντική φυσιογνωμία, βοηθός και συνοδοιπόρος στο ταξίδι μας στην ιστορία της Σκύρου δεν είναι άλλος από τον κύριο Δημήτρη, τον συμπαθέστατο και καλοσυνάτο υπεύθυνο του μουσείου. Τον ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που μας διέθεσε, για την πριβέ ξενάγηση στους χώρους του Αρχαιολογικού μουσείου αλλά και για την τιμή που μου έκανε να μου δείξει την υπέροχη ποιητική συλλογή του. Πριν φύγω του υποσχέθηκα ότι την επόμενη φορά που θα επισκεφθώ το νησί θα μοιραστώ μαζί του και τα δικά μου ποιητικά πονήματα. Ελπίζω κάποια στιγμή οι δρόμοι της περιπλάνησής μου να με φέρουν πάλι στη Σκύρο και να καταφέρω να τηρήσω την υπόσχεσή μου...

5. Το Λαογραφικό μουσείο “Φαλτάιτς”

Λαογραφικό Μουσείο Φαλτάιτς

Μουσείο Φαλτάιτς, εσωτερικό

Το Λαογραφικό μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς βρίσκεται πίσω από το Αρχαιολογικό μουσείο. Ιδρύθηκε το 1964, διαθέτει εκθέματα σχετικά με την κοινωνική και πολιτιστική παράδοση της Σκύρου και στεγάζεται στο παλιό αρχοντικό της οικογενείας Φαλτάιτς, μιας παλαιάς βυζαντινής οικογένειας που μετοίκησε στη Σκύρο. 

Δείγμα σκυριανής τέχνης

Ανάμεσα στα εκθέματα, ενδιαφέρον παρουσιάζουν η συλλογή σπάνιων βιβλίων και ιστορικών εγγράφων, τα γλυπτά της οικογενείας Γεωργαντή καθώς και η πλούσια συλλογή από πίνακες του Μάνου Φαλτάιτς. Στον προαύλιο χώρο του μουσείου υπάρχει και ένα μικρό αμφιθέατρο για τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων. 

Παραλίες

Για όλα τα γούστα είναι οι παραλίες της Σκύρου! Από σκιερά ακρογιάλια με πεύκα που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα μέχρι απομονωμένους κολπίσκους προς ανακάλυψη και από οργανωμένες παραλίες με όλα τα εφόδια μέχρι ξεχασμένα ακρογιάλια στη μέση του πουθενά...

Ναυάγιο

Παραλία Ναυάγιο

Κατά τη γνώμη μου η καλύτερη παραλία του νησιού και η πιο άγνωστη! Μη με ρωτήσετε να σας πω πού ακριβώς είναι γιατί ποτέ δεν κατάλαβα πώς φτάσαμε ως εκεί! Μη με ρωτήσετε ούτε καν αν αυτό είναι το επίσημο όνομά της γιατί ούτε αυτό μπορώ να το απαντήσω με σιγουριά. Την έψαξα εκ των υστέρων στο χάρτη μα ποτέ δεν βρήκα την ακριβή διαδρομή. 

Παραλία Ναυάγιο

Είναι το μυστικό που κρατούν οι ντόπιοι για τον εαυτό τους και αυτό και μόνο σε ιντριγκάρει για να την ανακαλύψεις. Εμένα με έφερε εδώ η φίλη μου η ντόπια. Είδα μονάχα ότι πήραμε ένα μονοπάτι κοντά στον Άγιο Πέτρο και περπατήσαμε αρκετά, αλλάζοντας μονοπάτια μέσα στο δάσος. Όταν πρωταντίκρισα την παραλία να ξεπροβάλλει μέσα από τις φυλλωσιές, έπαθα σοκ! Πρόκειται ίσως για μία από τις πιο ειδυλλιακές παραλίες της Ελλάδας. Την ονόμασαν “Ναυάγιο” για προφανείς λόγους: ένα αραγμένο πλοίο που είχε ναυαγήσει εδώ και που η θάλασσα το πέταξε και το κόλλησε για πάντα στην ακτή. Η παραλία είναι ήσυχη, με βοτσαλάκι και σμαραγδένια, κρυστάλλινα νερά. Τι άλλο να επιθυμήσει ένας άνθρωπος;

Ατσίτσα

Παραλία Ατσίτσα

Απάνεμος κολπίσκος με πεντακάθαρα νερά και σκιά από πεύκα. Πολύ κοντά έχει και ταβέρνα που φτιάχνει καταπληκτική αστακομακαρονάδα! 

Πεύκος 

Παραλία Πεύκος

Άμμος, πράσινα νερά και πευκόφυτοι λόφοι, όπως μαρτυρά και το όνομα αυτής της παραλίας. 

Γυρίσματα

Παραλία Γυρίσματα

Πρόκειται για μία από τις πιο γνωστές και δημοφιλείς παραλίες του νησιού. Έχει άμμο και γαλάζια νερά, αν και είναι συχνά εκτεθειμένη στους ανέμους. 

Άγιος Πέτρος 

Μικρή παραλία με ψιλό βότσαλο. Αγαπημένη όσων προτιμούν το ελεύθερο camping.

Μαγαζιά / Μώλος 

Πανοραμική θέα στον κόλπο του Μώλου και των Μαγαζιών από το Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χώρα

Η μεγαλύτερη, διασημότερη και πιο οργανωμένη παραλία της Σκύρου. Αμμουδιά, beach bars, πολυκοσμία και international ατμόσφαιρα. Την προτιμούν κυρίως οι ξένοι, ενώ δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους ντόπιους.

Καλογριά 

Παραλία Καλογριά

Την προτιμούν εξίσου οι οικογένειες, όταν τα νερά της είναι ήρεμα, αλλά και οι wind-surfers, όταν την πιάνει ο βοριάς. Τον κόλπο εποπτεύει ένα πανέμορφο εκκκλησάκι στα χρώματα του μπλε και του λευκού.

Αχερούνες

Παραλία Αχερούνες

Μεγάλη σε έκταση, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, ρηχά νερά, κατάλληλη για οικογένειες με παιδιά.

Ρένες

Παραλία Ρένες

Χοντρό βότσαλο, άγριο τοπίο, δίχως σκιά, με δύσκολη πρόσβαση από χωματόδρομο και απομόνωση. Η παραλία Ρένες βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Σκύρου και αξίζει να την επισκεφθείτε, αν αποφασίσετε να γνωρίσετε τις κρυμμένες ομορφιές του Νότου.

Μύλος / Πουριά 

Παραλία Πουριά, στο βάθος και δεξιά τα Βρικολακονήσια με το εκκλησάκι του Αγίου Ερμολάου

Είναι απόγευμα και η φίλη που με φιλοξενεί στο νησί, μου υπόσχεται μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Την ακολουθώ χωρίς να ρωτήσω πολλά. Φτάνουμε στα λεγόμενα Πουριά: η ονομασία αυτή δόθηκε λόγω των τεράστιων όγκων πωρόλιθου που βρίσκονται διάσπαρτοι σε ολόκληρη την περιοχή και αποτελούν το κυρίαρχο πέτρωμα της Σκύρου. 

Σκαλιστοί πωρόλιθοι - υπολείμματα του αρχαίου λατομείου

Εξαιτίας άλλωστε της ύπαρξης του πωρόλιθου, οι κάτοικοι της Σκύρου φέρουν μακρά παράδοση στην κεραμική και αγγειοπλαστική. Στο τοπίο δεσπόζει μια όμορφη αμμουδιά, ένας αναπαλαιωμένος μύλος που για κάποια καλοκαίρια είχε λειτουργήσει σαν καφετέρια πριν εγκαταλειφθεί στην τύχη του και τα ερείπια ενός αρχαίου λατομείου, όπου κατά τα ρωμαϊκά χρόνια γινόταν εξόρυξη της “σκύριας λίθου”. Δίπλα από το αρχαίο λατομείο υπάρχει ένα εντυπωσιακό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο και λαξευμένο στον βράχο. 

Ο Μύλος στα Πουριά

Απέναντι από τα Πουριά βρίσκονται τα “Βρικολακονήσια”, μια σειρά από βραχονησίδες και ξέρες που στολίζουν με μια απόκοσμη γοητεία τη γαλάζια θάλασσα. Πάνω στη βραχονησίδα διακρίνω ένα ακόμα εκκλησάκι. Είναι ο Άγιος Ερμόλαος, όπως φροντίζει να με ενημερώσει η φίλη μου. Οι ντόπιοι θα σου πουν διάφορες εκδοχές για το πώς προέκυψε τελικά η ονομασία “Βρικολακονήσια”. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οφείλεται σε πειρατές που βγήκαν κάποτε στο νησί, λεηλατώντας και σκοτώνοντας τους κατοίκους. Κατά τη φυγή τους, το πλοίο τους παρασύρθηκε από τον αέρα και χτύπησε με δύναμη στα βράχια. Κάποιοι από τους πειρατές πνίγηκαν και άλλοι κομματιάστηκαν πάνω στα κοφτερά βράχια. Λένε πως βρικολάκιασαν και βγαίνουν τις νύχτες και τρομάζουν τους ψαράδες. Λένε επίσης πως, αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά, οι μορφές τους έχουν αποτυπωθεί πάνω στους πωρόλιθους της κοντινής ακτής. Άλλοι δίνουν στην ονομασία “Βρικολακονήσια” μια λιγότερο τρομαχτική εξήγηση... Οι βραχονησίδες κάποτε χρησιμοποιούνταν ως καθαρτήριο και εκεί έμπαιναν σε καραντίνα οι ασθενείς που προσβάλλονταν από την πανώλη. 

Ό,τι απέμεινε από ένα ταπεινό τραπέζι στη φύση...

Καθώς ατενίζω την αντικρινή στεριά με το ξωκλήσι του Αγίου Ερμολάου, η φίλη μου έχει κιόλας βουτήξει στη θάλασσα. Μου ζητά να μην την ακολουθήσω γιατί ο βυθός είναι γεμάτος αχινούς και εγώ δεν γνωρίζω, όπως εκείνη, να φυλάγομαι. Μετά από λίγη ώρα, τη βλέπω να επιστρέφει φέρνοντας μαζί της τα δώρα που πλουσιοπάροχα μας είχε προσφέρει η φύση. Βγάζει από την τσάντα της μια πετσετούλα και τη στρώνει πάνω στα βράχια σαν τραπεζομάντιλο. Τοποθετεί επάνω της τους αχινούς και τις πεταλίδες που είχε μόλις ψαρέψει. Βγάζει επίσης ένα μαχαίρι και ένα μυρωδάτο λεμονάκι που είχε φέρει μαζί της. Ανοίγει τον πρώτο αχινό, ρίχνει μέσα μπόλικο λεμόνι και μου δίνει να δοκιμάσω τον πρώτο μεζέ. Άμαθη εγώ, διστάζω στην αρχή. Έπειτα δοκιμάζω και μου αρέσει. Βγάζω με τη σειρά μου από την τσάντα ένα καραφάκι ούζο που μας είχαν τρατάρει από μια ταβέρνα και -κυριολεκτικά από το πουθενά- ετοιμάζουμε το ομορφότερο τραπέζι που έχει στρώσει κανείς στη φύση! 

Διαμονή

"Maestralia Residences"

Σε πολύ κοντινή απόσταση από την παραλία Γυρίσματα, βρίσκεται το “Maestralia Residences”, ένα συγκρότημα πέντε ανεξάρτητων και πλήρως εξοπλισμένων μεζονετών που εγγυώνται να κάνουν τη διαμονή μας στη Σκύρο άκρως ενδιαφέρουσα και άνετη. Η κάθε μεζονέτα μπορεί να φιλοξενήσει 4-5 άτομα, είναι ευρύχωρη, διαμπερής, πλήρως επιπλωμένη, διαθέτει κουζίνα, μπάνιο και καθιστικό με τζάκι στον πρώτο όροφο, δύο κρεβατοκάμαρες και μπάνιο στον δεύτερο όροφο ενώ από τα μπαλκόνια απολαμβάνουμε την καταπληκτική θέα στη Χώρα αλλά και στη θάλασσα. Πολύ καλόγουστη διακόσμηση, ησυχία, εύκολη πρόσβαση στην παραλία και στη Χώρα και εξαιρετικά φιλόξενοι και ευγενικοί ιδιοκτήτες.  

Κουζίνα

"Αντώνης"

Τραπέζια πλάι στο κύμα στην ψαροταβέρνα "Αντώνης", Ατσίτσα

Αστακομακαρονάδα, "Αντώνης"

Τραπεζάκια με καρό τραπεζομάντιλα σε μπλε και λευκό, παραταγμένα πλάι στο κύμα στον όμορφο κόλπο της Ατσίτσας, θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, ησυχία, αγνά παραδοσιακά υλικά, ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά. Εδώ ανακαλύψαμε την καλύτερη αστακομακαρονάδα του Αιγαίου, με συνοδεία ούζου και καλής παρέας, σε έναν αυθεντικό και διόλου επιτηδευμένο χώρο.

"Αδράχτι”: 

"Αδράχτι", Χώρα

Ένα ατμοσφαιρικό εστιατόριο στην καρδιά της Χώρας, με τραπέζια στο υπερηψωμένο μπαλκονάκι και στην ταράτσα, ενδιαφέρουσα κουζίνα και νορμάλ τιμές.

"Μουριές”:

"Μουριές"

Όλα ξεκίνησαν με μια συστάδα μουριών που φυτεύτηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '60. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας άρχισε τη λειτουργία της η οικογενειακή ταβέρνα, που πήρε το όνομά της από τα δέντρα που με την πυκνή φυλλωσιά τους παρέχουν μπόλικη σκιά στα μικρά τραπεζάκια. Ουκ ολίγες φορές άκουσα ξένους και ντόπιους να την αναφέρουν ως μία από τις καλύτερες ταβέρνες του νησιού και όχι άδικα, μιας και η κουζίνα της είναι βραβευμένη. Εκτός από τα εξαιρετικά πιάτα που βγαίνουν από την κουζίνα και τον ξυλόφουρνο της ταβέρνας, αξίζει να επισκεφθεί κανείς και το “Κτήμα Μουριές” που από το 1995 δραστηριοποιείται στον τομέα της διάσωσης του σκυριανού αλόγου. Από το 2011 μάλιστα δημιουργήθηκε για τον σκοπό αυτό ο Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός “Χώρος Ελεγχόμενης Αναπαραγωγής για τη Διάσωση του Σκυριανού Αλόγου” που διαθέτει τον μεγαλύτερο πληθυσμό αλόγων στο νησί ενώ διοργανώνει συχνά και προγράμματα εθελοντισμού για νέους από όλο τον κόσμο.

Διασκέδαση

"Ανατολικός Άνεμος", Χώρα

Οι επιλογές για διασκέδαση στη Σκύρο δεν είναι λίγες και ικανοποιούν όλα τα γούστα: 

"Ανατολικός Άνεμος"

"Ανατολικός Άνεμος"

Ξεκινάμε από το απόγευμα με καφέ, γλυκό, μια δροσιστική φρουτοσαλάτα ή γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού κυδώνι που πολύ μου αρέσει στον “Ανατολικό Άνεμο” με το υπέροχο μπαλκονάκι του γεμάτο λουλούδια και τη θέα κατευθείαν στο Αιγαίο. 
Συνεχίζουμε στην καφετέρια “Νεοπτόλεμος” για καφέ ή για ένα πρώτο ποτάκι, ενώ σειρά έχουν το παρεΐστικο “Αφάνερα”, το νεανικό “Νόστος” για cocktail στο υπέροχο μπαλκόνι πάνω από την κεντρική πλατεία της Χώρας, το “Artistico” για ένα τελευταίο ποτάκι λίγο πριν ξημερώσει. 

"Νεοπτόλεμος", Χώρα

Αν δεν θέλουμε να μπούμε στη Χώρα, το “Thalassa Beach Bar” στην περιοχή του Μώλου τα βράδια μετατρέπεται σε ένα άκρως ατμοσφαιρικό και ήσυχο μπαράκι με υπέροχα cocktails. 

Οι εκπλήξεις όμως που επιφυλάσσει η Σκύρος στον επισκέπτη δεν σταματούν εδώ! Αντίθετα από ότι συνηθίζω στα διάφορα νησιά που επισκέπτομαι, στη Σκύρο είδα ακόμη και θέατρο! Ο πολιτιστικός σύλλογος του νησιού είναι αρκετά οργανωμένος και στις διοργανώσεις του περιλαμβάνονται και τα θεατρικά δρώμενα. Ερασιτέχνες ηθοποιοί λοιπόν, αλλά αρκετά ταλαντούχοι, ανέβασαν στο προαύλιο του σχολείου στη Χώρα μια ξεκαρδιστική κωμωδία και εμείς σπεύσαμε να τους δούμε και να τους χειροκροτήσουμε! 

"Thalassa Beach Bar", Μώλος

Η Σκύρος άλλωστε έχει μακρά παράδοση όσον αφορά τα θεατρικά -και όχι μόνο- δρώμενα. Αξίζει κανείς να επισκεφθεί το νησί κατά την περίοδο της Αποκριάς, μιας και εδώ διοργανώνεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παραδοσιακά καρναβάλια στην Ελλάδα. Οι εκδηλώσεις ξεκινούν με το έθιμο του “Γέρου” που είναι ντυμένος με μια μαλλιαρή μαύρη κάπα, φοράει μάσκα από δέρμα κατσικιού και μια ζώνη με κουδούνια στη μέση του και συνοδεύεται από τον “Φράγκο” που φοράει μάσκα και έχει ένα μεγάλο κουδούνι στη μέση και την “Κορέλα”, μια παραδοσιακή γυναικεία ενδυμασία που όμως τη φοράει και πάλι ένας άντρας. Το σκυριανό καρναβάλι, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει και την απαγγελία σατυρικών στίχων. 

Το λιμάνι της Λιναριάς

Άλλο ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στιγμιότυπο από τις διακοπές μου στη Σκύρο ήταν ότι αυτές συνέπεσαν με την καθιερωμένη Aegean Regatta. Το τελευταίο βράδυ που έμεινα στο νησί, ο Δήμος υποδέχτηκε τα ιστιοπλοϊκά που τερμάτισαν τη θαλάσσια διαδρομή τους στο λιμάνι της Λιναριάς με τραγούδια και χορούς. Ένα μεγάλο γλέντι στήθηκε στο λιμάνι μέσα σε κλίμα πανηγυρικό. Εγώ, η φίλη που με φιλοξενούσε και ένας ακόμα φίλος μας γνωριστήκαμε με το πλήρωμα ενός από αυτά τα σκάφη και μόλις τελείωσαν οι εορταστικές εκδηλώσεις του Δήμου, με χαρά δεχτήκαμε την πρότασή τους και τους ακολουθήσαμε στο ιστιοπλοϊκό τους όπου συνεχίσαμε με ένα αυτοσχέδιο γλέντι. Μας κέρασαν ρακές δικές τους, έπιασαν τις κιθάρες και ξεκινήσαμε όλοι μαζί το τραγούδι. Σύντομα μαζεύτηκε κόσμος και στα διπλανά σκάφη ενώ ντόπιοι, τουρίστες και τουρίστριες σκαρφάλωναν στα γύρω ιστιοπλοϊκά και τραγουδούσαν και αυτοί μαζί μας. Γίναμε μια μεγάλη χαρούμενη παρέα και το ταξίδι μου στη Σκύρο έφτασε στο τέλος του με έναν τρόπο μοναδικό. Με αυτό που είναι η πεμπτουσία της ίδιας της ζωής: ένα γλέντι! Ένα γλέντι πανανθρώπινο, που δεν γνωρίζει σύνορα και εθνότητες. Εκείνο το βράδυ όλοι βιώσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία καθώς βαθιά μέσα μας είχαμε συνείδηση ότι τίποτα δεν έχει πιο βαρύνουσα σημασία από κάτι τόσο ελαφρύ όσο ένα ξαφνικό, αυτοσχέδιο γλέντι, δυο κιθάρες, λίγη ρακή και μερικοί άνθρωποι που βρέθηκαν τυχαία για μια νύχτα στο ίδιο λιμάνι και που δεν επρόκειτο να συναντηθούν ποτέ ξανά...

- Ευχαριστώ θερμά την καλή μου φίλη και παλιά συμφοιτήτρια καθώς και την υπέροχη οικογένειά της που με φιλοξένησαν στο γεμάτο αγάπη και ζεστασιά σπιτικό τους. Ευχαριστώ εξίσου τον κ. Δημήτρη Φτούλη, υπεύθυνο του Αρχαιολογικού Μουσείου Σκύρου, για την όμορφη ξενάγηση, τον κ. Αριστείδη Τζάνερο, κυβερνήτη του ιστιοπλοϊκού “Πριγκιπέσσα της Λήμνου” καθώς επίσης και τα μέλη του πληρώματος για την υπέροχη βραδιά που μας χάρισαν με τα τραγούδια τους και για το T-shirt από τη Regatta που εγκάρδια μου χάρισαν ως αναμνηστικό.