Ταξιδεύοντας στο χρόνο στο Michelstadt!

Σκεφτήκατε ποτέ πόσο ενδιαφέρον θα μπορούσε να είναι ένα ταξίδι στο χρόνο; Ένα ταξίδι που θα σας έδινε τη δυνατότητα να πάρετε μια γεύση της ζωής των ανθρώπων πριν από πολλά-πολλά χρόνια… Πώς να ήταν άραγε ένας οικισμός στην εποχή του Καρλομάγνου; Κι όμως, η απάντηση είναι εύκολη και δεν χρειάζεστε ούτε πολλή φαντασία, ούτε μηχανές του χρόνου, ούτε υπολογιστές και εικονικές πραγματικότητες! Θα με πιστεύατε, αλήθεια, αν σας έλεγα ότι υπάρχει ένας τέτοιος οικισμός που επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας; Ακούγεται απίστευτο; Το ίδιο απίστευτο το θεωρούσα κι εγώ μέχρι που ανακάλυψα έναν τέτοιο οικισμό εντελώς… τυχαία! Όπως έχω πει άλλωστε και άλλες φορές, τα ωραιότερα μέρη στα ταξίδια μου τα έχω ανακαλύψει εντελώς τυχαία... 

Γιορτινή όψη της πόλης στη διάρκεια των Χριστουγέννων

Πριν αρκετά χρόνια βρέθηκα στο Michelstadt, μια περιοχή της Γερμανίας κοντά στη Φρανκφούρτη. Ήταν η εποχή των μεγάλων έργων του μετρό της Αθήνας και είχαμε μεταβεί οικογενειακώς στην περιοχή εκείνη γιατί η εταιρεία που εργαζόταν ο πατέρας μου συνεργαζόταν με την εταιρεία Mulhauser, μια κορυφαία στο χώρο της γερμανική εταιρεία που μας προμήθευε τα τεράστια βαγόνια που χρησιμοποιούσαν στα έργα του μετρό για να μεταφέρουν το χώμα από τις σήραγγες που κατασκεύαζαν. Κάποια μέρα είδα αρκετά πούλμαν να κατεβάζουν τουρίστες σε ένα σημείο της πόλης και κατόπιν τα γκρουπ να εξαφανίζονται πίσω από πυκνά δέντρα. Να σημειώσω εδώ ότι η ευρύτερη περιοχή είναι καταπράσινη και γεμάτη μονοπάτια, ιδανικά για περπάτημα ή ποδηλασία. Αποφάσισα λοιπόν να ακολουθήσω το πλήθος των τουριστών για να δω τι το αξιοσημείωτο πήγαιναν να επισκεφθούν… Αυτό που αντίκρισα ήταν πέρα από κάθε φαντασία! Πίσω από τα δέντρα βρισκόταν μια σειρά καλοδιατηρημένα πέτρινα τείχη με μια πελώρια ξύλινη πύλη και ακριβώς μέσα στα τείχη κρυβόταν ένας απίστευτος οικισμός του… 8^ου αιώνα! Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή τους… 

Η Ιστορία της παλιάς πόλης…

Το Michelstadt είναι μια πόλη, περίπου 16.000 κατοίκων, μεταξύ του Darmstadt και της Χαϊδελβέργης, αρκετά κοντά στη Φρανκφούρτη. Η πρώτη ιστορική αναφορά στην παλιά πόλη έγινε περί το… 741(!) από τον Μαρλομάνο τον Μαγιορδόμο, θείο του Καρλομάγνου. 

Η πόλη όπως ήταν κάποτε...

Αποτελεί έναν από τους παλαιότερους οικισμούς στην Ευρώπη που διατηρείται σχεδόν ανέπαφος. Η καστρούπολη χτίστηκε για να προσφέρει καταφύγιο στους πληθυσμούς που διέμεναν στην περιοχή. Ήταν μέρος της βασιλικής περιουσίας όμως το 741 δωρίστηκε από τον Καρλομάνο σε έναν μαθητή του Αγίου Βονιφατίου, τον Burchard, που χρίστηκε πρώτος Επίσκοπος του Würzburg. Μια δωρεά που, όπως φάνηκε, αποτελούσε προσωπικό δώρο του νέου Επισκόπου καθώς μετά τον θάνατό του το 791, η περιοχή ξαναπέρασε στα χέρια του Φραγκικού Στέμματος. Το 815 όμως ο Καρλομάγνος έμελλε να δωρίσει το Michelstadt ξανά, αυτή τη φορά στον Einhard (Εϋνάρδο), μεγάλο λόγιο της εποχής, χρονογράφο και έμπιστο του Καρλομάγνου, ως απόδειξη της αναγνώρισης της προσφοράς του στην Αυλή. 

... και η πόλη όπως είναι σήμερα! 

Έτσι ο Εϋνάρδος απέκτησε -εκτός από την κύρια πόλη- και ολόκληρη την περιοχή που εκτεινόταν γύρω από τη γη που κατείχε ο γιος του Καρλομάγνου, ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής. Ένα από τα σημαντικότερα δημιουργήματά του ήταν το χτίσιμο της Einhardbasilika (Βασιλική του Εϋνάρδου) η οποία, μαζί με τη Μονή που ίδρυσε ο ίδιος, κληροδοτήθηκε μετά το θάνατό του στο Αβαείο του Lorsch, ένα από τα σημαντικότερα μοναστηριακά συγκροτήματα της Καρολίγγειας Αυτοκρατορίας. Μόλις κατά τον 17^ο αιώνα ξεκίνησαν να χτίζονται τα πρώτα σπίτια έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης ενώ το 1806 το Michelstadt πέρασε διοικητικά στο Μεγάλο Δουκάτο της Έσσης (Grand Duchy of Hesse). Στα τέλη του ίδιου αιώνα, η σιδηροδρομική γραμμή που ένωσε την πόλη με το Darmstadt και στη συνέχεια με την Eberbach κατάφερε να μετατρέψει την μέχρι τότε μικρή αγροτική κοινότητα σε υπολογίσιμη βιομηχανική δύναμη που στήριξε την οικονομία της στη σιδηρουργία, τα εργοστάσια υφασμάτων και τη μεταποίηση πλαστικών. Το 2007 οι πολίτες κλήθηκαν να ψηφίσουν αν επιθυμούσαν τη συγχώνευση της πόλης τους με τη γειτονική Erbach. Η συγχώνευση απεφεύχθη για μόλις μία ψήφο!    

Περιδιαβαίνοντας στα στενά πλακόστρωτα…  

Στενά πλακόστρωτα δρομάκια, κουκλίστικα σπίτια και παραμυθένιες γωνιές κρύβει το Michelstadt ακόμα και σήμερα...

Με το που περνάς την κεντρική πύλη εισόδου στην παλιά πόλη, αποκομίζεις αμέσως την εντύπωση ότι έχεις μεταφερθεί με τρόπο μαγικό πίσω στην εποχή του Πρώιμου Μεσαίωνα. Στενά πλακόστρωτα δρομάκια, σπίτια λευκά με ξύλινα πλαίσια στην εξωτερική τους όψη και τριγύρω πανύψηλα τείχη για προστασία από τους εχθρούς. Τίποτα δε φαίνεται να έχει αλλάξει, λες και ο χρόνος έχει σταματήσει να κυλά! Τα περισσότερα κτήρια κατοικούνται, ενώ αρκετά έχουν μετατραπεί σε όμορφα εστιατόρια και καφέ.  

Τα εξωτερικά τείχη με τον "Πύργο του Κλέφτη"

Τα εντυπωσιακότερα αξιοθέατα που αξίζει να δει κανείς βρίσκονται είτε συγκεντρωμένα εντός των τειχών είτε διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της ευρύτερης περιοχής που κάποτε ανήκε στον Εϋνάρδο. Το κτήριο του Δημαρχείου, το Diebsturm (Πύργος του Κλέφτη) στο τείχος που περιβάλει την πόλη, το φράγκικο Κάστρο Kellereihof του Πρώιμου Μεσαίωνα με τις αναγεννησιακές προσθήκες, η γοτθική βασιλική του Εϋνάρδου, το Palace of the Counts στην περιοχή Erbach-Fürstenau, το Jagdschloss Eulbach με τον περίφημο αγγλικού τύπου κήπο του και τα ρωμαϊκά λουτρά είναι μερικά από τα σημαντικότερα κτήρια της περιοχής. 

Το Schloss Furstenau 

Βεβαίως υπάρχουν και αρκετά ενδιαφέροντα μουσεία όπως: το μουσείο παιχνιδιών «Odenwald und Spielzeug Museum», το «Motorrad Museum» αφιερωμένο στις μηχανές, το «Museumsmühle Michelstadt» που αναφέρεται σε έναν ιστορικό μύλο του 1420 και άλλα μουσεία που στεγάζουν διάφορες ιδιωτικές συλλογές. Η περιοχή εκτός και γύρω από τα τείχη κρύβει πολλά μονοπάτια μέσα στο πράσινο και τα δέντρα, ποτάμια και πλούσια φύση που αξίζει να ανακαλύψει κανείς κάνοντας έναν μεγάλο περίπατο.                 

Το ιστορικό κτήριο του Δημαρχείου…

Το Δημαρχείο και ο Πύργος του Καμπαναριού

Στο κέντρο της παλιάς πόλης δεσπόζει το επιβλητικότερο κτήριό της που δεν είναι άλλο από το Δημαρχείο (Rathaus). Είναι χτισμένο πάνω σε ψηλούς πασσάλους για να ξεχωρίζει λόγω του ύψους του από όλα τα υπόλοιπα σπίτια και κτήρια που βρίσκονται γύρω του. Διατηρεί την κλασική παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής με τη λευκή πρόσοψη που φέρει διακοσμήσεις από ξύλινα πλαίσια, είναι γοτθικού στυλ και χτίστηκε το 1484, αν και το εσωτερικό του έχει υποστεί έκτοτε και μέχρι και το 1903 πολλές αλλαγές και ανακαινίσεις. Ο πίσω ανατολικός του τοίχος αποτελούσε αρχικά μέρος του τοίχου του παλιού νεκροταφείου ενώ στο ισόγειο στεγάστηκαν κατά καιρούς εμπορικά καταστήματα της κεντρικής αγοράς της πόλης. Αν και αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κτήρια του Michelstadt και έχει μάλιστα απεικονιστεί σε γερμανικό γραμματόσημο, μας είναι άγνωστος ο δημιουργός του. Εικασίες λένε ότι χτίστηκε από τον Schenk Adolar von Erbach και τον Επίσκοπο-συμβουλάτορά του, Johann von Dalberg.  

Η εκκλησία της πόλης και η Βιβλιοθήκη…  

Άποψη της πόλης

Η εκκλησία της πόλης χτίστηκε στη θέση μιας παλαιότερης πέτρινης εκκλησίας της Καρολίγγειας περιόδου. Οι εργασίες ανοικοδόμησης ολοκληρώθηκαν το 1490 παρόλο που τα κλίτη του κυρίως Ναού χρονολογούνται από το 1475 και το χοροστάσιο από ακόμη πιο πριν. Είναι χτισμένη πάνω από ένα υπόγειο ρυάκι που πηγάζει αρκετά έξω από την πόλη, στη συνέχεια εξαφανίζεται κάτω από τη γη και εμφανίζεται πάλι κάπου στο κέντρο, τροφοδοτώντας με νερό όλα τα σιντριβάνια της πόλης. Η περιοχή αυτή υπήρξε ανέκαθεν ιερή καθώς εδώ προϋπήρχε ένας παλιός Κέλτικος τόπος λατρείας και αργότερα ένα ρωμαϊκό ιερό αφιερωμένο στο θεό Μίθρα. Μέχρι το 1970 στον Πύργο του Καμπαναριού στεγαζόταν μία από τις πολυτιμότερες Βιβλιοθήκες της Γερμανίας όπου φυλάσσονταν χιλιάδες τόμοι βιβλίων από την ιδιωτική συλλογή του Nicolaus Matz. Γεννημένος στο Michelstadt, ο Matz διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Freiburg και της Canon και το 1499 αποφάσισε να δωρίσει τα βιβλία της προσωπικής του συλλογής στην ιδιαίτερη πατρίδα του με σκοπό τη δημιουργία μιας εκλεκτής Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Το 1970 τα βιβλία μεταφέρθηκαν από τον Πύργο του Καμπαναριού σε έναν νέο, ειδικά διαμορφωμένο χώρο που κάποτε ήταν πανδοχείο και ανήκε στην αριστοκρατική οικογένεια των Thurn und Taxis, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις ευρωπαϊκές ταχυδρομικές υπηρεσίες του 16^ου αιώνα. 

Η Βασιλική του Εϋνάρδου…  

Η λιτή βασιλική του Εϋνάρδου

Λίγο έξω από το Michelstadt, στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Steinbach, ο Εϋνάρδος έχτισε την περίφημη βασιλική του μεταξύ του 824 και του 827. Η εκκλησία αυτή είναι ένα από τα ελάχιστα δείγματα της αρχιτεκτονικής που έχει να μας επιδείξει η Καρολίγγεια περίοδος το οποίο διατηρείται μέχρι τις μέρες μας σχεδόν ανέπαφο. Η Κρύπτη της βασιλικής φιλοξένησε κάποτε τα λείψανα των Αγίων Πέτρου και Μαρσελίνου που είχαν κλαπεί από τη Ρώμη με οδηγία του ίδιου του Εϋνάρδου, αποτελώντας μάλιστα ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα στην Κεντρική Ευρώπη. Λέγεται ότι τα λείψανα αρχικά φυγαδεύτηκαν στο Saint Maurice en Valais της σημερινής Ελβετίας πριν να μεταφερθούν τελικώς στο Michelstadt. Στους αιώνες που ακολούθησαν η βασιλική επεκτάθηκε και άλλαξε όψη αλλά και λειτουργία. Χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο, ακόμη και ως αχυρώνας κατά τη διάρκεια του 17^ου αιώνα! Όταν όμως το 1873 πιστοποιήθηκε ότι ανήκε στην Καρολίγγεια περίοδο, επιτέλους έλαβε το σεβασμό που της άξιζε και ξεκίνησαν οι φροντίδες για τη συντήρησή της με σκοπό τη διατήρηση των τμημάτων της που είχαν παραμείνει ανέπαφα στο πέρασμα του χρόνου.