Ύδρα, η αρχοντική και κοσμοπολίτικη

Είναι αρκετά μικρή σε μέγεθος και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τις βορειοανατολικές ακτές της Πελοποννήσου, στο ύψος της Ερμιόνης. Είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής τουριστικός προορισμός, που επιλέγεται σταθερά τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους επισκέπτες, ενώ αποτελεί αγαπημένο προορισμό των Αθηναίων για τα σαββατοκύριακα λόγω της κοντινής του απόστασης από την πρωτεύουσα. Ο λόγος για την πανέμορφη Ύδρα, την αρχοντική, γραφική και κοσμοπολίτικη νήσο με τη μεγάλη ιστορία και την βαθιά αγάπη προς τις τέχνες και τον πολιτισμό!

Η Ύδρα ανήκει στα νησιά του Αργοσαρωνικού και η ομώνυμη πόλη της αποτελεί ταυτόχρονα τον μοναδικό οικισμό του νησιού! Εξαιτίας του άγονου και βραχώδους εδάφους της οι κάτοικοί της στράφηκαν προς τη θάλασσα και ασχολούνται κυρίως με την αλιεία και τον τουρισμό. Στην ίδια αιτία οφείλεται και η έλλειψη πολλών παραλιών που χαρακτηρίζει το νησί, μια έλλειψη που όμως αντισταθμίζεται από τα αξιοθέατα και την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική. 

Η πόλη έχει ανακηρυχθεί διατηρητέα και ως εκ τούτου απαγορεύονται τα τροχοφόρα. Συνδέεται ακτοπλοϊκώς καθ' όλη τη διάρκεια του έτους με τα υπόλοιπα νησιά του Αργοσαρωνικού, με τον Πειραιά, τα Μέθανα, την Ερμιόνη, το Πόρτο Χέλι, το Ναύπλιο και τον Τυρό. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '50, η Σοφία Λόρεν φτάνει στην Ύδρα για τα γυρίσματα της ταινίας “Το παιδί και το δελφίνι”. Λέγεται ότι η διάσημη Ιταλίδα ηθοποιός κατέφθασε έπειτα από αίτημα της τότε Βασίλισσας Φρειδερίκης, η οποία μάλιστα παρακολούθησε από κοντά τα γυρίσματα. Η επιτυχία που γνώρισε η ταινία κατά την προβολή της στους Κινηματογράφους χάρισε στην Ελλάδα παγκόσμια προβολή αλλά και ένα διαχρονικό τραγούδι, που τραγουδήθηκε από τη Λόρεν στα ελληνικά. “Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;” αναρωτιέται τραγουδώντας η Σοφία Λόρεν ενώ οι θεατές παρακολουθούν εντυπωσιασμένοι τις ομορφιές της Ύδρας να κυριαρχούν στις σκηνές. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή, καθώς η Ύδρα έμελλε έκτοτε να γίνει ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Ελλάδα για τους ταξιδιώτες του εξωτερικού, αποκτώντας έτσι παγκόσμια ακτινοβολία και κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.

Λίγα λόγια για την Ιστορία...

Το νησί κατά την αρχαιότητα διέθετε πλούσιες πηγές από τις οποίες ανάβλυζαν άφθονα νερά και κάπου εκεί πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία για την ονομασία “Ύδρα”. Σύμφωνα με έρευνες, φαίνεται να κατοικείται ήδη από τη Νεολιθική εποχή ενώ η σύσταση των κατοίκων ήταν Δρύοπες, Μυκηναίοι, Κάρες, Σάμιοι καθώς επίσης και Αθηναίοι πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ύδρα κατά τους Περσικούς πολέμους. Το νησί γνώρισε ακμή ως εμπορικό και ναυτικό κέντρο κατά την Πρωτοελλαδική και Μυκηναϊκή εποχή λόγω της γεωγραφικής του θέσης και της εγγύτητάς του με την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου. Συνεχίζει να κατοικείται ανελλιπώς στα ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια ενώ γύρω στα μέσα του 15ου αιώνα εγκαθίστανται εδώ Αρβανίτες που εκτοπίστηκαν από την Πελοπόννησο λόγω της κατάκτησής της από τα στρατεύματα του Μωάμεθ Β' του Πορθητή. Εκείνη την περίοδο ξεκινά να χτίζεται η σημερινή πόλη της Ύδρας, γύρω από το λόφο του Κιάφα που της εξασφάλιζε περισσότερη ασφάλεια από τις επιδρομές των πειρατών. Στη διάρκεια των αιώνων η πόλη μεγάλωσε και απλώθηκε στους δύο βραχώδεις λόφους του νησιού. Στα τέλη του 16ου αιώνα καταφτάνει ένα δεύτερο εποικιστικό κύμα που περιλαμβάνει αρκετές από τις μεγάλες οικογένειες που διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στη μετέπειτα ιστορία της Ύδρας. Κατά τον 17ο αιώνα το νησί περιέρχεται στους Ενετούς ενώ από τον 18ο αιώνα και μέχρι την Επανάσταση του 1821 παραμένει στα χέρια των Τούρκων. 

Άγαλμα του Ανδρέα Μιαούλη 

Εκτός των άλλων, η Ύδρα διαθέτει μακρά ναυτική παράδοση, κάτι που φάνηκε απείρως σημαντικό όταν -μαζί με τις Σπέτσες και τα Ψαρά- ανέλαβε τη διεξαγωγή του από θαλάσσης πολέμου κατά των Τούρκων με σκοπό την Απελευθέρωση της Ελλάδος. Η έναρξη της Επανάστασης βρίσκει την Ύδρα σε εποχή ακμής. Η επιτυχημένη εμπλοκή της στο εμπόριο σίτου κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων έχει γεμίσει τα ταμεία της νήσου με αμύθητο πλούτο σε χρυσά νομίσματα της εποχής. Ο στόλος της αριθμεί 186 πλοία και είναι διπλάσιος από αυτόν των Σπετσών. Τα πληρώματά της διαθέτουν πολεμική εμπειρία λόγω της βίαιης ναυτολόγησής τους στον οθωμανικό στόλο επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και λόγω των συγκρούσεών τους με τους πειρατές της Αλγερίας κατά τη διεξαγωγή του εμπορίου. Παράλληλα, οι προεστοί της Ύδρας είχαν μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία ήδη από το 1820 ή και νωρίτερα. Στις 24 Μαρτίου 1821, με επιστολή τους οι προύχοντες της Πελοποννήσου ενημερώνουν τους Υδραίους και τους Σπετσιώτες για την έναρξη της Επανάστασης και ζητούν την αρωγή τους για ναυτικό αποκλεισμό του εχθρού. Ενώ οι Σπετσιώτες ανταποκρίνονται άμεσα στο αίτημα, οι Υδραίοι φαίνεται να διστάζουν μπροστά στην υπεροχή του εχθρού καθώς διατηρούν έντονες τις μνήμες από τις καταστροφές που έφερε η αποτυχημένη εξέγερση του 1770. Τελικά στις 14 Απριλίου αποφασίζουν πανηγυρικά να συμμετάσχουν και αυτοί στην Επανάσταση.

Βόλτες στα δρομάκια και "μάθημα" αρχιτεκτονικής...

Το παλιό λιμάνι με τις πολεμίστρες και τα κανόνια, τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά που έχουν μετατραπεί τα περισσότερα σε μουσεία, η Ναυτική Σχολή, τα στενάκια του οικισμού που δεν γνώρισαν ποτέ τη βαβούρα και το καυσαέριο των τροχοφόρων, τα γαϊδουράκια που αποτελούν το μοναδικό μέσο μετακίνησης, όλα αυτά μαζί συνθέτουν τη γραφική και άκρως γοητευτική εικόνα της σημερινής Ύδρας και μας μαρτυρούν στοιχεία από την ιστορία της... Ξεκινάμε τη βόλτα μας από το γραφικό λιμάνι, ένα από τα ομορφότερα λιμανάκια που συναντά κανείς σε ελληνικό νησί. Στα δεξιά και στα αριστερά του βλέπουμε τους προμαχώνες που με τα κανόνια τους έστεκαν άγρυπνοι φρουροί του οικισμού κατά τα περασμένα ταραγμένα χρόνια. 

Ξωκλήσι της 'Υδρας

Ακριβώς στο κέντρο του λιμανιού, ξεχωρίζει η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με το μεγάλο ρολόι πάνω στο ψηλό καμπαναριό της. Είναι η Μητρόπολη της Ύδρας, χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και φιλοξενεί το Εκκλησιαστικό και Βυζαντινό Μουσείο. Όποιος έχει χρόνο και διάθεση να εντρυφήσει στη θρησκευτική ιστορία του τόπου, μπορεί κάλλιστα να επισκεφθεί επίσης τα 6 μοναστήρια και τις 300(!) εκκλησιές της Ύδρας που βρίσκονται διάσπαρτες σε διάφορα σημεία του νησιού. Ακολουθώντας τα πλακόστρωτα δρομάκια του οικισμού, νιώθουμε σαν να μεταφερόμαστε αυτόματα σε μιαν άλλη εποχή. Στο τοπίο κυριαρχούν τα παραδοσιακά σπίτια με τις ανθοστόλιστες αυλές και τα εντυπωσιακά πέτρινα καπετανόσπιτα που θυμίζουν οχυρωμένα κάστρα. Η Ύδρα πραγματικά μοιάζει σαν ένα μεγάλο υπαίθριο μουσείο που μας παραχωρεί δωρεάν “μαθήματα” ιστορίας και αρχιτεκτονικής! Τόσο τα απλά σπίτια όσο και τα καπετανόσπιτα διακρίνονται από την εντυπωσιακή τοπική αρχιτεκτονική, που συνδυάζει νησιώτικα με στεριανά στοιχεία και δεν τη συναντάμε σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας. Ένα τυπικό παραδοσιακό υδραίικο σπίτι είναι συνήθως λιτό και απέριττο εξωτερικά και πιο εντυπωσιακό στο εσωτερικό του. Διαθέτει χωριστά δωμάτια για τους άντρες και τις γυναίκες, μια μεγάλη σάλα, έναν ειδικό χώρο για το κάπνισμα του ναργιλέ και ένα μικρό δωμάτιο για το εικονοστάσι. Τα δωμάτια είναι μεγάλα και ψηλοτάβανα ενώ συχνά έχουν καμάρες, ανάγλυφες διακοσμήσεις και τοιχογραφίες, μαρμάρινα δάπεδα και ξύλινα ζωγραφιστά ταβάνια. Οι βοηθητικοί χώροι βρίσκονται συνήθως εκτός του κυρίως σπιτιού ενώ τα περισσότερα διαθέτουν μια εξωτερική σκάλα που οδηγεί στην ταράτσα. Τα πορτοπαράθυρα είναι χρώματος γκρι, κεραμιδί, λευκού ή μπλε και το μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο που φέρουν είναι το λευκό περίγραμμα από ασβέστη που σπάει τη μονοτονία της γκρίζας πέτρας.

Τα υδραίικα αρχοντικά...

Τα παλιά Αρχοντικά της Ύδρας στέκουν αγέρωχα στο χρόνο και μαρτυρούν την οικονομική ευμάρεια που γνώρισε το νησί λόγω του εμπορίου και της ναυτιλίας περί τα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα, που είναι και η εποχή κατά την οποία χτίστηκαν τα περισσότερα από αυτά τα κτήρια. Επιβλητικά και μεγαλοπρεπή στο εξωτερικό τους (αν και πολύ λιτά από διακοσμητικής απόψεως), θυμίζουν αρκετά τις λαϊκές οικίες της εποχής παρόλο που ο εντυπωσιακός τους όγκος και τα γενοβέζικα στοιχεία στην αρχιτεκτονική τους δομή παραπέμπουν περισσότερο σε φρούριο παρά σε σπίτι. Είναι πέτρινα και για την κατασκευή τους χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο γκρίζα πέτρα από την Ύδρα ή από το κοντινό νησάκι Δοκός. Τις περισσότερες φορές είναι τριώροφα ή τετραώροφα και φέρουν κεραμωτές στέγες. Όσο λιτή είναι όμως η εξωτερική τους όψη, άλλο τόσο εντυπωσιακό είναι το εσωτερικό τους! Τα υδραίικα αρχοντικά προσέφεραν στους ιδιοκτήτες τους διαμονή με σπάνιες για την εποχή τους ανέσεις και ήταν διακοσμημένα με πολυτελή έπιπλα, χαλιά, διακοσμητικά αντικείμενα και οικιακά σκεύη, φερμένα κατευθείαν από τα μεγάλα λιμάνια της Δύσης και της Ανατολής. Θα μπορούσαν κάλλιστα να συγκριθούν με τα γενοβέζικα αναγεννησιακά αρχοντικά, κάτι που άλλωστε επεδίωκαν οι πολυταξιδεμένοι ιδιοκτήτες τους οι οποίοι ήθελαν να αισθάνονται ως κομμάτι μιας ευρωπαϊκής ελίτ. 

Αρχοντικό Τσαμαδού, Σχολή Εμποροπλοιάρχων 

Σήμερα στο νησί υπάρχουν περίπου 30 αρχοντικά του 18ου αιώνα και περίπου 300 καπετανόσπιτα! Μερικά έχουν κληροδοτηθεί στους απογόνους των παλιών οικογενειών, άλλα έχουν πωληθεί σε ιδιώτες ενώ αρκετά έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Στην ανατολική πλευρά του λιμανιού βρίσκεται το Αρχοντικό του Κριεζή όπου σήμερα στεγάζεται το Γηροκομείο και το Αρχοντικό του Λαζάρου Τσαμαδού που στεγάζει τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Η εν λόγω Σχολή ξεκίνησε τη λειτουργία της αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821, αποτελεί την παλαιότερη σχολή εμποροπλοιάρχων της Ανατολικής Μεσογείου και συνεχίζει τη μακρά ναυτική παράδοση του τόπου. Πάνω από την προκυμαία συναντάμε την ιστορική οικία του Λαζάρου Κουντουριώτη που λειτουργεί ως παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Στο εσωτερικό της λειτουργεί μία μόνιμη έκθεση ζωγραφικής με έργα των ζωγράφων Περικλή και Κωνσταντίνου Βυζάντιου ενώ εκτίθενται επίσης διάφορα ιστορικά και λαογραφικά κειμήλια, παλιά έπιπλα και αντικείμενα που ανήκαν στην οικογένεια Κουντουριώτη και μερικά αντιπροσωπευτικά έργα της νεότερης ζωγραφικής του 18ου και 19ου αιώνα. 

"Villa Hydrea"

Στα δυτικά της πόλης βλέπουμε το Αρχοντικό του Φραγκίσκου Βούλγαρη, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αρχοντικά του 1800, που έχει μετατραπεί στο πολυτελές ξενοδοχείο “Villa Hydrea”. Διαθέτει μεγάλα ξύλινα παράθυρα με θέα προς το λιμάνι και όμορφες βεράντες ενώ στο εσωτερικό του φέρει ανατολίτικα στοιχεία όπως ξυλόγλυπτα ταβάνια σε οθωμανικό ροκοκό ρυθμό, ελαιογραφίες με θέματα από τη ναυτική παράδοση, μια μαρμάρινη κρήνη και μια αίθουσα χορού με πατάρι για τους μουσικούς. Το τετραώροφο Αρχοντικό του Ιάκωβου Τομπάζη είναι χτισμένο σε ιταλικό ύφος και από το 1936 στεγάζει παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών, με τα δωμάτιά του να λειτουργούν ως ξενώνες για τους εκπαιδευόμενους καλλιτέχνες. Η Ύδρα άλλωστε υπήρξε γενέτειρα του σπουδαίου ζωγράφου Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα ενώ θεωρείται αγαπημένο νησί των καλλιτεχνών, τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων. Μεταξύ αυτών και ο διάσημος Πάμπλο Πικάσο που επισκέφθηκε στο παρελθόν το νησί και εμπνεύστηκε από αυτό. Στα δυτικά του λιμανιού, πάνω στην πλαγιά του λόφου και μέσα στο πανέμορφο πευκοδάσος, επέλεξε να χτίσει το δικό του Αρχοντικό ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ένας από τους σημαντικότερους πλοιοκτήτες της Ύδρας και ενεργός πολιτικός κατά την Επανάσταση. Το κτήριο κληρονόμησε ο εγγονός του, Παύλος Κουντουριώτης, Ναύαρχος των Βαλκανικών Πολέμων και πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Από το 1991 το τριώροφο αυτό κτήριο αγοράστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και μετατράπηκε σε Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης και Ιστορίας όπου φυλάσσονται διάφορα εκθέματα από την Νεότερη Ιστορία της Ύδρας αλλά και προσωπικά αντικείμενα και κειμήλια της οικογένειας Κουντουριώτη.

Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Ύδρας

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και άλλα Αρχοντικά σπουδαίων ιστορικών προσωπικοτήτων, ναυάρχων και πλοιοκτητών, που συνέδεσαν το όνομά τους τόσο με την Ύδρα όσο και με τους αγώνες για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Από τη γνωριμία μας με το νησί, δεν μπορεί να λείπει και μια επίσκεψη στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο όπου φυλάσσονται εκθέματα από τους Βαλκανικούς πολέμους, τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ένα σημαντικό Αρχείο από χειρόγραφα, έγγραφα και κώδικες του 18ου και 19ου αιώνα. Στο ίδιο κτήριο υπάρχει Πινακοθήκη με έργα μεγάλων ζωγράφων, ενθυμήματα και κειμήλια από την Επανάσταση καθώς επίσης Βιβλιοθήκη με παλιές πολύτιμες εκδόσεις. Τέλος, στο Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου -και συγκεκριμένα στο χώρο των παλιών κελιών του Μοναστηριού- λειτουργεί ένα μικρό Εκκλησιαστικό και Βυζαντινό Μουσείο που περιλαμβάνει κειμήλια, αφιερώματα, άμφια και εικόνες του 18ου αιώνα. Το σημαντικότερο από τα εκθέματα είναι μια εικόνα της Παναγίας, το “Ρόδο Αμάραντο”, που χρονολογείται από το 1774.

Παραλίες

Ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα στην παραλία στο Μανδράκι

Όπως ανέφερα και νωρίτερα, η Ύδρα δεν φημίζεται για τις παραλίες της. Είναι πολύ μικρή (διαθέτει έναν και μοναδικό οικισμό) και αρκετά βραχώδης, γεγονός που δεν επιτρέπει την ύπαρξη εκτεταμένων ακρογιαλιών. Οι πιο δημοφιλείς παραλίες βρίσκονται μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από το λιμάνι και δεν είναι ακριβώς... παραλίες! Τι εννοώ; Η Σπηλιά, η πιο γνωστή ίσως παραλία της Ύδρας, βρίσκεται στο μυχό του λιμενοβραχίονα, στα βράχια έξω από το λιμάνι. Τα βράχια έχουν λειανθεί κατάλληλα και έχουν επιστρωθεί με τσιμέντο έτσι ώστε να δημιουργηθεί χώρος για... ηλιοθεραπεία. Επίσης από τα βράχια μπορεί να βουτήξει κανείς στα βαθιά και καταγάλανα νερά. Στην ουσία, δηλαδή, δεν πρόκειται για παραλία, αλλά για ένα ειδικά διαμορφωμένο κομμάτι πάνω στα βράχια που εξυπακούεται ότι μαζεύει πάρα πολύ κόσμο. Αν λοιπόν δεν το βρίσκετε και τόσο δελεαστικό να βουτήξετε, πιάστε τραπεζάκι στην καφετέρια και απολαύστε τον καφέ σας και την υπέροχη θέα! 

Αστερίας στην παραλία Μανδράκι

Στην ίδια περιοχή, κάτω από τα κανόνια και δίπλα από τη Σπηλιά βρίσκεται η Υδρονέτα. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλαμβάνεται και εδώ: ειδικά διαμορφωμένα πλατώματα για ηλιοθεραπεία, μακροβούτια από τα βράχια στα βαθιά νερά, καφετέρια και εστιατόριο με τρομερή θέα στη θάλασσα. Μετά την Υδρονέτα, κατεβαίνεις μερικά σκαλάκια και βρίσκεσαι σε έναν μικρό μώλο. Εδώ είναι η βοτσαλωτή παραλία Αυλάκι, με τα πρασινογάλαζα νερά, που τη νύχτα φωταγωγείται. Η μοναδική αμμουδιά της Ύδρας, το Μανδράκι, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 20 λεπτών από το λιμάνι. Σε αυτή την παραλία φτάνεις είτε με τα πόδια, ακολουθώντας την επαρχιακή οδό Μώλου-Μανδρακίου, είτε με καραβάκι. Το Μανδράκι αποτελούσε το παλιό πολεμικό λιμάνι του νησιού, γι' αυτό η είσοδός του φυλάσσεται από δύο μικρά κάστρα που ήταν γεμάτα με κανόνια. Και κάπου εδώ η παρουσίαση των παραλιών της Ύδρας φτάνει στο τέλος της! Όλες οι άλλες παραλίες είναι προσβάσιμες μόνο δια θαλάσσης και μπορείτε να τις προσεγγίσετε με σκάφος, καΐκι ή θαλάσσιο ταξί που θα πάρετε από το λιμάνι.

Διαμονή

Ο κόλπος στο Μανδράκι επί εποχής "Miramare"

Παραδοσιακά καταλύματα, πολυτελή ξενοδοχεία και ιστορικά αρχοντικά προσφέρονται στον επισκέπτη της Ύδρας ως επιλογές για μια ξεχωριστή και ρομαντική διαμονή. Την πρώτη φορά που επισκέφθηκα εγώ την Ύδρα διέμεινα στο “Hotel Miramare” στο Μανδράκι γιατί επιθυμούσα να περάσω στιγμές απόλυτης χαλάρωσης, ηρεμίας και να βρίσκομαι ένα βήμα από τη θάλασσα. Το κατάλυμα διέθετε πανέμορφα bungalows, με δική τους βεράντα και αιώρα. Στην παραλία υπήρχαν πολυτελείς ξαπλώστρες, καναπέδες και κρεβάτια ενώ μέσα στη θάλασσα είχε τοποθετηθεί ένα τραμπολίνο που ξεσήκωνε μικρούς και μεγάλους. Το εστιατόριο του ξενοδοχείου σέρβιρε τα πιάτα του σε τραπεζάκια πλάι στο κύμα υπό τους ήχους lounge μουσικής σε ένα άκρως ρομαντικό σκηνικό φωτισμένο από κεράκια. Μιλάω σε παρελθόντα χρόνο γιατί δυστυχώς αυτή η υπέροχη ξενοδοχειακή μονάδα δεν υπάρχει πια. Η περιοχή στο Μανδράκι, που είχε παραμείνει εγκαταλελειμμένη για κάποια χρόνια, εν τέλει δημοπρατήθηκε και εκμισθώθηκε από εταιρεία που φιλοδοξεί να προχωρήσει σε μια μεγάλη επένδυση, χαρίζοντας στο νησί μια νέα ξενοδοχειακή μονάδα αξιώσεων. Αναμένουμε εξελίξεις...  

Πολιτιστικές εκδηλώσεις

Η σημαντικότερη εκδήλωση που λαμβάνει χώρα στην Ύδρα είναι τα “Μιαούλεια”, μια γιορτή αφιερωμένη στη δράση του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη. Περιλαμβάνει διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, εκθέσεις, συναυλίες και ολοκληρώνεται με την αναπαράσταση της πυρπόλησης ενός μικρού ομοιώματος τουρκικής φρεγάτας στην είσοδο του λιμανιού. Οι εκδηλώσεις διαρκούν περίπου δύο εβδομάδες και πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στα τέλη του Ιουνίου.