Ανακαλύπτοντας το Βερολίνο σε μόλις δύο μέρες…
 |
| Quadriga, Brandenburger Tor |
Κλείστε τα μάτια και οραματιστείτε μια ιδιαίτερη πόλη. Είναι μοντέρνα, εντυπωσιακή, υπερσύγχρονη, χαοτική, πλούσια και απρόσωπη. Είναι μια επιβλητική μεγαλούπολη με ουρανοξύστες και λίγα εναπομείναντα κτήρια που αναβιώνουν ένα μεγαλοπρεπές αυτοκρατορικό παρελθόν. Θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει ως την πιο σύγχρονη και φουτουριστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Φανταστείτε, λοιπόν, αυτή την πόλη δίχως κτήρια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, δίχως ιστορικό κέντρο και δίχως τα σημάδια ενός ένδοξου παρελθόντος. Μια πόλη που ισοπεδώθηκε από τους βομβαρδισμούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και χτίστηκε από την αρχή, χωρίς κάποια ιδιαίτερη κομψότητα ή ομορφιά. Μια πόλη κρύα όπως οι χειμώνες της και ψυχρή όπως οι κάτοικοί της. Που δεν καταλήγεις να την αγαπήσεις, όμως εντυπωσιάζεσαι βαθιά από τη διαφορετικότητά της. Ανοίξτε τώρα τα μάτια και ετοιμάστε βαλίτσες. Πετάμε για… Berlin!
Η εισαγωγή μου για το Βερολίνο δεν ήταν και τόσο κολακευτική, ωστόσο δεν μου αρέσει να γκρινιάζω. Προσπαθώ πάντα να βρίσκω τη θετική πλευρά των καταστάσεων και των ανθρώπων. Επίσης, πιστεύω ακράδαντα ότι «Κανένα ταξίδι δεν είναι χαμένο ταξίδι!». Από όλα κάτι μαθαίνουμε, κάτι παίρνουμε και τελικά κάτι όμορφο μας μένει... Η όχι και τόσο κολακευτική εισαγωγή δεν αφορούσε τόσο την πόλη αυτή καθεαυτή όσο τους κατοίκους της, για τους οποίους η άποψή μου είναι αμφιλεγόμενη. Η επικοινωνία αποτέλεσε ομολογουμένως ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα και αν δεν ταξίδευα με άτομο που μιλούσε καλά γερμανικά, δεν θα είχα καταφέρει -θεωρώ- να βγάλω άκρη. Οι πιο ηλικιωμένοι δεν μιλούσαν αγγλικά ή άλλες γλώσσες, ενώ οι νεότεροι μιλούσαν με πολύ βαριά προφορά. Οι Γερμανοί θεωρούνται σνομπ και όχι άδικα. Αντιμετώπισα πρόβλημα μέχρι και στον έλεγχο στο αεροδρόμιο όπου αποκλείεται να μην γνώριζαν αγγλικά, επέμεναν ωστόσο να μου μιλούν στα γερμανικά και να με αντιμετωπίζουν ως ύποπτη απλώς και μόνο επειδή δεν τους καταλάβαινα! Ως λαός θεωρώ ότι είναι ψυχρός και τυπικός μέχρι υπερβολής. Χαμογελούν δύσκολα. Ορισμένοι ήταν αγενείς... Καθώς έμπαιναν σε έναν χώρο πριν από σένα, αντί να σου κρατήσουν την πόρτα, στην έκλειναν στο πρόσωπο. Ήταν επίσης εξαιρετικά καχύποπτοι και όταν τους ζητούσαμε πληροφορίες στο δρόμο (σημειωτέον, στα γερμανικά!), μας αγνοούσαν και επιτάχυναν το βήμα τους. Γενικώς είναι πολύ διαφορετικοί από τους Έλληνες, σε σημείο που έμεινα μια βδομάδα και στο τέλος παρακαλούσα να έρθει η ώρα να φύγω! Ίσως, βέβαια, να είναι απλώς οι κάτοικοι του Βερολίνου έτσι σκληροί και δύστροποι, γιατί έχω ταξιδέψει και σε άλλες περιοχές της Γερμανίας και οι άνθρωποι μου φάνηκαν πιο φυσιολογικοί, ευγενικοί, χαμογελαστοί και εξυπηρετικοί. Για να είμαι ειλικρινής, ωστόσο, οφείλω να τους αναγνωρίσω και ορισμένα καλά στοιχεία τους. Είναι πολύ τυπικοί στη δουλειά τους, για παράδειγμα. Είναι προσεκτικοί στην οδήγηση, δεν κορνάρουν χωρίς λόγο, δεν κάνουν παρανομίες στο δρόμο και σέβονται τους πεζούς και τα άλλα οχήματα. Αλλά ας αφήσω τους Βερολινέζους και ας περάσω στην πόλη, η οποία δεν μου έμεινε και τόσο αδιάφορη τελικά...
Στο Βερολίνο έφτασα με απευθείας πτήση από Αθήνα, διάρκειας 3 ωρών, με την Easy-jet. Να σημειώσω εδώ ότι οι Γερμανοί είναι τυπικοί και αυστηρότατοι όσον αφορά το μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος και τον αριθμό των αποσκευών, γι’ αυτό όσοι θελήσετε να επισκεφθείτε τη Γερμανία, εφιστώ την προσοχή για να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα κατά την επιστροφή σας! Το Βερολίνο διαθέτει δύο αεροδρόμια: το Tegel και το Shoenefeld αλλά και ένα μικρότερο που εξυπηρετεί τοπικές πτήσεις. Επίσης, διαθέτει ένα καλά οργανωμένο δίκτυο σιδηροδρόμων, που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να φτάσετε στα σημαντικότερα αξιοθέατα, με παροιμιώδη ακρίβεια στην ώρα αφίξεων και αναχωρήσεων των συρμών. Τόση ακρίβεια ώστε, για να μη χαθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο, παραλίγο οι πόρτες να μαγκώσουν ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν ήταν αρκετά σβέλτοι (αλλά λέω να μην γκρινιάξω άλλο...). Σε αρκετούς σταθμούς δεν υπάρχει ανελκυστήρας ούτε κυλιόμενες σκάλες και για να αλλάξει κανείς γραμμή χρειάζεται να περπατήσει αρκετά και να ανεβοκατέβει μπόλικα σκαλοπάτια (να που γκρίνιαξα τελικά!).
Το ταξίδι μου έγινε μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Τέλη Γενάρη ήταν και μόλις είχα επιστρέψει από ένα άλλο ταξίδι στην Ιταλία. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ίσως αυτή η σύγκριση των δύο χωρών να φταίει τελικά για τα όσα αρνητικά βρήκα στο Βερολίνο. Ο χειμώνας, λοιπόν, ήταν τσουχτερός και με θερμοκρασίες πολύ κάτω του μηδενός. Παντού χιόνια και παγετός. Φορούσα -θυμάμαι- διπλές μπλούζες, μπουφάν και όλο τον εξοπλισμό από γάντια, σκούφους και κασκόλ, παρόλο που γενικότερα έχω αρκετή αντοχή στο κρύο. Επιλέγω να μείνω στο «Aletto Jugendhotel», αρκετά οικονομική λύση καθώς το ξενοδοχείο προσανατολίζεται κυρίως σε νέους, φοιτητές ή σπουδαστές και μοιάζει με πολύ καλή φοιτητική εστία. Το δωμάτιό μου είναι εξαιρετικά ευρύχωρο. Για την ακρίβεια, έχουμε πληρώσει για δίκλινο και μας παραχωρούν τετράκλινο για μόλις δύο άτομα. Η διακόσμηση είναι λειτουργική για φοιτητές: κρεβάτια-κουκέτες, γραφείο, πορτατίφ για διάβασμα στο κρεβάτι, ντουλάπα και κρεμάστρες για τα ρούχα και για τις πετσέτες στο μπάνιο. Το πρωινό ικανοποιητικότατο και συμπεριλαμβάνεται στην τιμή. Στα συν προστίθενται το δωρεάν Internet, η 24ωρη και ιδιαιτέρως εξυπηρετική reception απ’ όπου μπορείς να αγοράσεις καρτ-ποστάλ και αναμνηστικά, η ηχομόνωση στα δωμάτια, το φυλασσόμενο parking, το σαλόνι με τα ηλεκτρονικά και ο σταθμός του τρένου ακριβώς απέναντι.
Κάπου εδώ ξεκινά και η πρώτη μου γνωριμία με το Βερολίνο. Μέσα σε δύο μόλις μέρες μπορεί κανείς να συνοψίσει την επίσκεψή του στα σημαντικότερα αξιοθέατα...
Από το 1961 μέχρι και το 1989, η πόλη ήταν χωρισμένη στα δύο. Με την Πτώση του Τείχους, το Δυτικό και το Ανατολικό Βερολίνο ενώθηκαν σε μία πόλη που έγινε σύμβολο ενότητας και πρωτεύουσα της Γερμανίας.
Μέρα 1η
 |
| Sony Center |
 |
| DaimerChrysler Quartier |
Μετά από ένα χορταστικό πρωινό, κατευθύνομαι στην Potsdamer Platz, τη φουτουριστική πλατεία με το εντυπωσιακό Sony Center, το συγκρότημα κτηρίων DaimerChrysler Quartier με τα μοντέρνας αρχιτεκτονικής κτήρια που θυμίζουν λεμόνι κομμένο στη μέση, το Μουσείο Κινηματογράφου και τα πολλά μαγαζιά. Σε κοντινή απόσταση είναι και το Kulturforum με τα Μουσεία και τις Γκαλερί Τέχνης.
 |
| Kulturforum |
Συνεχίζω για την Gemaldegalerie, μία από τις σημαντικότερες Γκαλερί στον κόσμο, που φιλοξενεί σπουδαία έργα εκπροσώπων της ιταλικής, ολλανδικής, αγγλικής, γερμανικής και γαλλικής ζωγραφικής, μεταξύ των οποίων οι Botticelli, Raffaello, Caravaggio, Piero di Cosimo, Filippo Lippi, Bruegel, Rebrandt και Gainsborough. Υπάρχει δυνατότητα μειωμένου εισιτηρίου αλλά επειδή δεν έχω μαζί μου το φοιτητικό πάσο, ρισκάρω και δείχνω στο ταμείο την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τα ελληνικά μέσα μαζικής μεταφοράς... Η κοπέλα χαμογελά (να και μια Γερμανίδα που χαμογελά!) καθώς όλα είναι γραμμένα στα ελληνικά και δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα και... ναι, μου κόβει μειωμένο εισιτήριο! Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι ίσως τελικά οι Γερμανοί έχουν αρκετούς λόγους για να μιλούν αρνητικά για τους Έλληνες. Έχουμε άλλη ιδιοσυγκρασία οι δυο λαοί, διαφορετική νοοτροπία... Η Gemaldegalerie, λοιπόν, μου παίρνει περίπου 3 ώρες για να τη γυρίσω ολόκληρη. Τρεις υπέροχες ώρες γεμάτες Τέχνη και αριστουργήματα.
 |
| Στο Μουσείο Κινηματογράφου |
Για να ξαποστάσω λιγάκι, γιατί η μέρα θα είχε και συνέχεια, ξαναγύρισα στο Sony Center και δοκίμασα ένα εκπληκτικό donut με μαρμελάδα. Πέρασα το απόγευμά μου στο περίφημο «Museumsinsel» ή αλλιώς το «Νησί των Μουσείων». Περιτριγυρισμένο από τον ποταμό Spree, το ιδιόμορφο αυτό «νησί» στεγάζει τα σημαντικότερα Μουσεία του Βερολίνου. Πιο γνωστό είναι το Μουσείο της Περγάμου, το οποίο προλαβαίνω να επισκεφθώ λίγο πριν κλείσει.
 |
| Μουσείο της Περγάμου στο Museumsinsel |
Εντυπωσιάζομαι από τα ελληνικά εκθέματα, το Βωμό της Περγάμου, το Ναό της Αθηνάς, την Πύλη της Αρχαίας Μιλήτου, το Παλάτι των Ασσυρίων και τα κοσμήματα, είδη οικιακής χρήσης και χαλιά Ανατολής.
 |
| Βωμός της Περγάμου |
 |
| Παλάτι των Ασσυρίων |
 |
| Berliner Dom |
Με ενδιαφέρον παρατηρώ τα ιστορικά κτήρια: το Reichstag (το κτήριο της Βουλής με τον γυάλινο θόλο), το Rathaus (το Δημαρχείο) και την Staatsoper (την Όπερα).
 |
| Staatsoper |
Καταλήγω στην περίφημη Brandenburger Tor (Πύλη του Βραδεμβούργου), σήμα-κατατεθέν του Βερολίνου και γνωστή για τις στρατιωτικές παρελάσεις επί εποχής Χίτλερ και όχι μόνο. Βρίσκεται στην Pariser Platz, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν χτιστεί γύρω της σύγχρονα κτήρια με αποτέλεσμα να έχει αλλοιωθεί ο παραδοσιακός χαρακτήρας του μνημείου.
 |
| Brandenburger Tor |
Μέρα 2η
 |
| Μωσαϊκό |
Από την αρχική εκκλησία σώζεται μονάχα ένα κομμάτι της εισόδου, που φέρει εξαιρετικά μωσαϊκά στους τοίχους, ένα άγαλμα του Ιησού που -ως εκ θαύματος- βρέθηκε ατόφιο μέσα στα χαλάσματα και ο Σταυρός του Coventry που είναι φτιαγμένος από τα καρφιά του Ναού του Coventry.
 |
| Ο Σταυρός του Coventry |
 |
| Το Άγαλμα του Ιησού |
Η νέα εκκλησία είναι μοντέρνας αρχιτεκτονικής, λιτή και απλή. Τα μπλε βιτρό στα παράθυρα δίνουν ένα εξωπραγματικό γαλάζιο χρώμα στον εσωτερικό χώρο καθώς αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου, ενώ ένα χρυσό άγαλμα του Ιησού μοιάζει να υπερίπταται πάνω από την Αγία Τράπεζα προσθέτοντας μια ακόμα πιο απόκοσμη και μυστηριακή νότα...
 |
| Το εσωτερικό της νέας εκκλησίας Kaiser Wilhelm Gedachtnis Kirche |
Συνεχίζω με μια βόλτα στον Zoologischer Garten και το Aquarium...
 |
| Η πανέμορφη είσοδος του Ζωολογικού Κήπου |
 |
| Το Aquarium |
Πιγκουίνοι...
 |
και πολικές αρκούδες...
... σε κατασκευασμένο περιβάλλον που προσιδιάζει με το φυσικό τους, πανέμορφα φλαμίνγκο, παιχνιδιάρηδες ελέφαντες, ιπποπόταμοι, ένα τεράστιο πάντα και πολλοί άλλοι «κάτοικοι» του Ζωολογικού Κήπου με κάνουν να νιώθω πως γίνομαι ξανά παιδάκι από τον ενθουσιασμό μου!
 |
| Παιχνίδι με τους ελέφαντες |
Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πτέρυγα με τα νυχτόβια ζώα που τα μάτια τους φωσφορίζουν στο σκοτάδι και πετυχαίνω το μεσημεριανό τάισμα (γύρω στις 15:00-16:00 μ.μ.) λιονταριών και αιλουροειδών... |
| Ο Πύργος της Τηλεόρασης |
Επίσημο νόμισμα είναι φυσικά το Ευρώ και στο Βερολίνο βρίσκει κανείς καλές ευκαιρίες για αγορές. Στην Alexanderplatz ανακάλυψα ένα τριώροφο κατάστημα της αλυσίδας «C&A» με πολύ προσιτές τιμές και το πολυκατάστημα «Galeria Kaufhof» με εφτά ορόφους και τεράστια ποικιλία σε ρούχα, παπούτσια, τσάντες, καλλυντικά αλλά και ηλεκτρονικά είδη. Εκεί κοντά υπάρχει και άλλο ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Η Kurfurstendamm συγκεντρώνει επίσης πολλά μαγαζιά και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς δρόμους της πόλης.
Κουζίνα
Αν κάτι λάτρεψα πραγματικά στο Βερολίνο, αυτό ήταν η κουζίνα του! Ποιοτικό φαγητό, οικονομικό και σε χορταστικότατες μερίδες. Στην περιοχή Hackescher Markt, στο «Rocco» με την ατμοσφαιρική διακόσμηση, ανακάλυψα τις πιο γευστικές σούπες, ό,τι έπρεπε για να μου χαρίσουν ενέργεια και ζεστασιά μέσα στην παγωνιά του χειμώνα. Πολύ καλή Minestrone και αχτύπητη Kartoffelsuppe (λευκή, παχύρρευστη σούπα πατάτας με κομματάκια λουκάνικου). Ασυναγώνιστο το γεμιστό σνίτσελ με τυρί και μπέικον.
Κοντά στην Alexanderplatz και το σταθμό του τρένου, απέναντι από τον Πύργο της Τηλεόρασης και τις γραμμές του τραμ, βρίσκεται μια μπυραρία ονόματι «Bierbar Alkopole». Είναι υπερυψωμένη και χρειάζεται να ανέβεις κάτι ξύλινα σκαλιά. Εκτός από μεγάλη ποικιλία σε μπύρες, σερβίρει τεραστίων διαστάσεων πιάτα. Σούπα για πρώτο και ένα χορταστικότατο δεύτερο πιάτο με χοιρινό κότσι, πατάτες και καραμελωμένο κρεμμυδάκι που θα το ζήλευε μέχρι και ο Οβελίξ! Προτίμησα να συνοδεύσω το δείπνο μου με spezzi, μπύρα με coca-cola και sprite, που θυμίζει περισσότερο ανθρακούχο αναψυκτικό παρά μπύρα. Είναι και καλό χωνευτικό.
Στην περιοχή του Kreuzberg βρίσκεται το «Austria» με αυστριακή κουζίνα και ωραία διακόσμηση. Στα δυνατά του χαρτιά συγκαταλέγονται το μαλακό και ζουμερό φιλέτο με μπάρμπεκιου σως και το σνίτσελ με πατατοσαλάτα που κυριολεκτικά ξεχειλίζει από το πιάτο!
Επειδή η Γερμανία φημίζεται για τα λουκάνικά της (wurst όπως λέγονται) υπάρχουν μαγαζιά γνωστών αλυσίδων σε πολλά σημεία του Βερολίνου και αποτελούν συμφέρουσα επιλογή για πρόχειρο, γρήγορο, οικονομικό αλλά ποιοτικό φαγητό. Καλή ποσότητα σε τιμή burger. Δοκίμασα πικάντικο λουκάνικο με κάρρυ, πατάτες και τηγανισμένα κρεμμυδάκια.
Για γρήγορο και οικονομικό φαγητό υπάρχει επίσης ένα πολύ καλό κινέζικο, τύπου fast-food, μέσα στο σταθμό του τρένου στην Alexanderplatz. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την πάπια με πορτοκάλι ή λεμόνι ή γλυκόξινη σάλτσα και τα noodles.
Τα εστιατόρια στο Βερολίνο κλείνουν νωρίς, γύρω στις 23:00. Aν λοιπόν πεινάσει κανείς, θα βρει καντίνες στους δρόμους που παραμένουν ανοιχτές μέχρι αργά και συνήθως τις έχουν Τούρκοι. Οι επιλογές κυμαίνονται ανάμεσα σε λουκάνικα, σουβλάκια ή kebap.
 |
| Χοιρινό κότσι, Bierbar Alkopole |
 |
| Σνίτσελ με πατατοσαλάτα, Austria Restaurant |
Επειδή η Γερμανία φημίζεται για τα λουκάνικά της (wurst όπως λέγονται) υπάρχουν μαγαζιά γνωστών αλυσίδων σε πολλά σημεία του Βερολίνου και αποτελούν συμφέρουσα επιλογή για πρόχειρο, γρήγορο, οικονομικό αλλά ποιοτικό φαγητό. Καλή ποσότητα σε τιμή burger. Δοκίμασα πικάντικο λουκάνικο με κάρρυ, πατάτες και τηγανισμένα κρεμμυδάκια.
Για γρήγορο και οικονομικό φαγητό υπάρχει επίσης ένα πολύ καλό κινέζικο, τύπου fast-food, μέσα στο σταθμό του τρένου στην Alexanderplatz. Συνιστώ ανεπιφύλακτα την πάπια με πορτοκάλι ή λεμόνι ή γλυκόξινη σάλτσα και τα noodles.
Τα εστιατόρια στο Βερολίνο κλείνουν νωρίς, γύρω στις 23:00. Aν λοιπόν πεινάσει κανείς, θα βρει καντίνες στους δρόμους που παραμένουν ανοιχτές μέχρι αργά και συνήθως τις έχουν Τούρκοι. Οι επιλογές κυμαίνονται ανάμεσα σε λουκάνικα, σουβλάκια ή kebap.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου