Η Χαϊδελβέργη των παραμυθιών και των φιλοσόφων

Μεσαιωνικά σοκάκια, κάστρα και παραμύθια με μάγισσες και φιλοσόφους συνθέτουν την ονειρική ατμόσφαιρα της Χαϊδελβέργης. Παράλληλα, η φύση έχει φροντίσει να τη στολίσει με καταπράσινα τοπία και έναν πανέμορφο ποταμό. Χανόμαστε στα ατμοσφαιρικά στενάκια της, ανάμεσα σε κτήρια της Αναγέννησης και του Μπαρόκ και σε κάθε της γωνιά αυτή η πόλη ξυπνά μέσα μας ρομαντικά συναισθήματα. Χτισμένη μέσα σε μια κοιλάδα στις όχθες του ποταμού Νέκαρ στα βορειοδυτικά του κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης, η Χαϊδελβέργη αποτελεί μια από τις πιο γραφικές και όμορφες πόλεις της Γερμανίας και ταυτόχρονα σημαντική Πανεπιστημιούπολη, μιας και εδώ ιδρύθηκε το 1386 το πρώτο Πανεπιστήμιο της Γερμανίας. Υπήρξε κέντρο του γερμανικού Ρομαντισμού ενώ σήμερα φιγουράρει ανάμεσα στις πιο τουριστικές πόλεις της χώρας, με γύρω στα τρία εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως!

Αναγεννησιακά και μπαρόκ κτήρια στην παλιά πόλη

Λίγα λόγια για την Ιστορία…

Παλιά πόλη

Η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Χαϊδελβέργη είναι η μοναδική περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης που κατοικείται επίσημα εδώ και 3.500 χρόνια. Η Ιστορία ωστόσο πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, αφού στην περιοχή Μάουερ ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα η κάτω γνάθος του Homo Heidelbergensis, ηλικίας περίπου 600.000 ετών! Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, ο ευρύτερος γεωγραφικός χώρος αποτέλεσε σημαντικό πολιτικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο με έδρα τη ρωμαϊκή πόλη Lopodunum, το σημερινό Ladenburg. Η πρώτη γραπτή αναφορά σε πόλη με την ονομασία Heidelberg προέρχεται από τον Μεσαίωνα και συγκεκριμένα το 1196. Από το 1225 η πόλη αυτή υπήρξε έδρα του Πριγκιπάτου του Παλατινάτου και ο ηγέτης της ήταν ένας από τους επτά εκλέκτορες που εξέλεγαν τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το Πανεπιστήμιο, όπως είπαμε, ιδρύθηκε το 1386 και είναι το παλαιότερο στη Γερμανία ενώ το 1421 ιδρύθηκε και η Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης, η οποία είναι επίσης η παλαιότερη στη Γερμανία. Η πόλη γνώρισε τρεις μεγάλες καταστροφές και χρειάστηκε να ανοικοδομηθεί: η πρώτη ήταν το 1688 από τους Γάλλους, η δεύτερη το 1693 επίσης από τους Γάλλους και η τρίτη και πιο ολοκληρωτική ήρθε λίγα χρόνια μετά εξαιτίας μιας πυρκαγιάς. 

Karlstor, η αψίδα αυτή χτίστηκε μεταξύ 1775-1781 ως ευχαριστήριο δώρο της πόλης προς τον εκλέκτορα Karl Theodor

Μαύρη Παναγία, Hauptstrasse

Το 1720 η έδρα του Παλατινάτου μεταφέρεται στο γειτονικό Mannheim ενώ το 1871 η περιοχή προσχωρεί στη Γερμανική Αυτοκρατορία και έκτοτε ακολουθεί την ιστορική πορεία του κράτους της Γερμανίας. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πόλη γλίτωσε την καταστροφή χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση του Αμερικανού Αϊζενχάουερ, ο οποίος έδωσε εντολή να μην βομβαρδιστεί. Σήμερα, το κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης παρουσιάζει το υψηλότερο ΑΕΠ της Ευρώπης, με μοναδική εξαίρεση μερικά καντόνια της Ελβετίας. Η οικονομική ευημερία του γερμανικού Νότου στηρίζεται κυρίως στην τεράστια βιομηχανική παραγωγή και την εξίσου τεράστια αγροτική παραγωγή. Το έδαφος και το κλίμα της περιοχής ευνοεί τα δάση με οξιές, βελανιδιές, αγριοκαστανιές και μαύρη ελάτη ενώ οι συνθήκες θεωρούνται ιδανικές για την καλλιέργεια αμπελιών. Οι Ρωμαίοι ήταν οι πρώτοι που προέβλεψαν ότι το κλίμα και η ύπαρξη του ποταμού Ρήνου θα ευνοούσαν την καλλιέργεια της αμπέλου και έφεραν κλήματα από την Ιταλία. Όσον αφορά τη Χαϊδελβέργη συγκεκριμένα, εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο εργαστήριο Ογκολογίας της Ευρώπης και ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια, που φιλοξενεί τμήματα Νομικής, Ιατρικής και Φιλοσοφικής Σχολής. Μάλιστα η Νομική Σχολή της Χαϊδελβέργης θεωρείται, μαζί με αυτή της Βόννης, ως οι καλύτερες στην Ευρώπη. 

Μουσείο Χριστουγέννων

Ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 145.000 κατοίκους περίπου, από τους οποίους οι 67.000 είναι ακαδημαϊκοί, οι 41.000 φοιτητές και οι 8.000 επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων! Πάνω από το 25% των κατοίκων της πόλης είναι ξένοι που είτε σπουδάζουν είτε έχουν κάποια άμεση σχέση με το Πανεπιστήμιο. Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με μία κατεξοχήν Πανεπιστημιούπολη υψηλού βιοτικού αλλά και πνευματικού επιπέδου. Μάλιστα το 65% των κτηρίων ανήκουν στο ίδιο το Πανεπιστήμιο, το οποίο εισπράττει τα ενοίκια. Το φαινόμενο αυτό είναι μεταπολεμικό και οφείλεται στο ότι στον πόλεμο χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος του ανδρικού πληθυσμού και έπειτα οι χήρες, πεθαίνοντας και μην έχοντας απογόνους, άφηναν όλη την περιουσία τους στο Πανεπιστήμιο. Τα ενοίκια είναι εξαιρετικά υψηλά και οι περισσότεροι ένοικοι είναι καθηγητές που συνάπτουν ετήσια ή τριετή συμβόλαια, ανάλογα με το χρονικό διάστημα που απασχολούνται στο Πανεπιστήμιο. Το ιστορικό κέντρο αποτελείται κυρίως από αναγεννησιακά ή μπαρόκ κτήρια ενώ στα προάστια της πόλης μπορούμε να θαυμάσουμε τις κομψές επαύλεις του Μεσοπολέμου, που χτίστηκαν στο διάστημα μεταξύ 1918 και 1935.

Τα top-5 αξιοθέατα της Χαϊδελβέργης:

1. Η Παλιά Γέφυρα

Alte Brucke ή αλλιώς Γέφυρα Karl Theodor

Σημείο αναφοράς της πόλης και ταυτόχρονα σημείο εκκίνησης της γνωριμίας μας με τη Χαϊδελβέργη είναι η περίφημη Alte Brücke (Παλιά Γέφυρα), γνωστή και ως Γέφυρα Karl Theodor. Η γέφυρα αυτή είναι χτισμένη πάνω από τον ποταμό Neckar και ενώνει την παλιά πόλη με την απέναντι όχθη του ποταμού. Η λέξη «Neckar» προέρχεται από την κέλτικη λέξη «nikros» και σημαίνει «άγριος», παρόλο που ο ποταμός κάθε άλλο παρά «άγριος» είναι, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να κάνουμε μια μίνι κρουαζιέρα στα νερά του, φτάνοντας με πλοιάριο από τη Χαϊδελβέργη μέχρι τη γειτονική πόλη Neckarsteinach. 

Ο ποταμός Neckar

Το άγαλμα του Karl Theodor

Η Παλιά Γέφυρα είναι η όγδοη κατά σειρά που χτίστηκε πάνω από τον Neckar. Η πρώτη ήταν ξύλινη και την είχαν κατασκευάσει οι Ρωμαίοι. Μετά την κατάρρευσή της, η πόλη έμεινε για περίπου χίλια χρόνια χωρίς γέφυρα. Η σημερινή κατασκευάστηκε από ψαμμίτη το 1788, όταν εκλέκτορας της Χαϊδελβέργης ήταν ο Karl Theodor, από τον οποίο πήρε και το όνομά της. Τις κόχες της κοσμούν μπαρόκ αγάλματα, όπως του Karl Theodor, της Minerva (η θεά Αθηνά των Ρωμαίων) και του Αγίου Ιωάννη του Νέπομουκ (πρόκειται για τον Τσέχο Άγιο, άγαλμα του οποίου είχαμε συναντήσει και στη Γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα και του οποίου ο τάφος βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βίτου στο Κάστρο της Πράγας). Στη νότια άκρη της βρίσκεται η μεγάλη Πύλη που αποτελείται από μια αψίδα και δύο ψηλούς πυργίσκους. Η γέφυρα αυτή υπήρξε το μοναδικό σημείο της πόλης που καταστράφηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ξαναχτίστηκε στο τέλος του ακριβώς όπως ήταν πριν. Μασκότ της γέφυρας είναι το χαριτωμένο μπρούτζινο άγαλμα του «Πιθήκου της Χαϊδελβέργης»! Το πρωτότυπο άγαλμα κατασκευάστηκε τον 15^ο αιώνα, χάθηκε όμως κατά τη διάρκεια του Εννεαετούς Πολέμου (1688-1697) και αντικαταστάθηκε με αυτό εδώ το αντίγραφο που σχεδίασε το 1979 ο Gernot Rumpf. Η μαϊμού φέρεται να κρατά στο χέρι της έναν καθρέφτη και με το άλλο χέρι να... «κάνει κερατάκια»! 

Ο χαριτωμένος... "Πίθηκος της Χαϊδελβέργης"

Σύμφωνα με την παράδοση, αυτό το –κατά τ’ άλλα συμπαθές- μαϊμουδάκι δεν ήταν ένα απλό γλυπτό αλλά το χρησιμοποιούσαν το Μεσαίωνα ως ένα είδος… light βασανιστηρίου! Αν παρατηρήσουμε καλύτερα, θα δούμε ότι στο κάτω μέρος του κεφαλιού του ζώου υπάρχει ένα άνοιγμα. Εκεί συνήθιζαν να βάζουν το κεφάλι των εγκληματιών –συνήθως όσων είχαν διαπράξει κλοπές και ληστείες- και τους άφηναν εκεί να στέκονται για ώρες και να τους βλέπουν οι περαστικοί για παραδειγματισμό. Ο πίθηκος συμβολίζει τον κλέφτη και παράλληλα τον εξευτελίζει ενώ ο καθρέφτης που κρατά στο χέρι του λειτουργεί ως υπενθύμιση προς τους περαστικούς ότι κανείς δεν είναι αναμάρτητος και στη θέση του κλέφτη που εκείνη τη στιγμή τιμωρείται θα μπορούσε να βρεθεί ανά πάσα στιγμή ο καθένας μας, αν δεν προσέξει τη συμπεριφορά του. Αυτή είναι περίπου και η σημασία του ποιήματος που αναγράφεται στη βάση του αγάλματος και γράφτηκε το 1632 από τον Martin Zeiler (Γιατί με κοιτάτε; / Δεν έχετε δει τον παλιό Πίθηκο της Χαϊδελβέργης; / Κοιτάξτε μακριά / Εκεί θα βρείτε πολλούς περισσότερους του είδους μου!). Ο θρύλος λέει ότι αν αγγίξουμε τη μαϊμού, θα επιστρέψουμε κάποτε ξανά στη Χαϊδελβέργη και αν αγγίξουμε τον καθρέφτη της, θα αποκτήσουμε πλούτη. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύουν όλα αυτά, πάντως ο πίθηκος αυτός είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα και αγαπητά στους τουρίστες σημεία της πόλης…

2. Η Παλιά Πόλη

Hotel Zum Ritter

Η Altstadt (παλιά πόλη) φέρει τη γοητεία του Μεσαίωνα σε συνδυασμό με μια ατμόσφαιρα άκρως ρομαντική. Μην ξεχνάμε ότι η πορεία της στο χρόνο έχει περάσει από διάφορες φάσεις. Υπήρξε το καταφύγιο του Μαρτίνου Λούθηρου την εποχή της Μεταρρύθμισης. Έπειτα η διαμάχη Προτεσταντών-Καθολικών προκάλεσε τον πρώτο γαλλογερμανικό πόλεμο, με ολέθριες συνέπειες για την πόλη, που καταστράφηκε ολοσχερώς τον 17^ο αιώνα και ξαναχτίστηκε τον 18^ο. Τα πολύχρωμα αναγεννησιακά και μπαρόκ κτήρια όμως που ανακαλύπτουμε σε διάφορες γωνιές της είναι αληθινό χάρμα οφθαλμών! Και φυσικά η Χαϊδελβέργη υπήρξε επίσης κέντρο του κινήματος του Ρομαντισμού και πηγή έμπνευσης του Γκαίτε αλλά και του μεταγενέστερου Μαρκ Τουέιν, που έζησε εδώ αρκετά χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων συνέγραψε το μεγαλύτερο μέρος του αριστουργήματός του «Τομ Σόγιερ». Η Hauptstrasse, με μήκος που φτάνει στα 1,6 χλμ., είναι ο μεγαλύτερος πεζόδρομος της παλιάς πόλης αλλά και ο μεγαλύτερος της Ευρώπης! Είναι γεμάτη με ιστορικά κτήρια, εμπορικά καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια ενώ γύρω της εκτείνονται δαιδαλώδη πλακόστρωτα. 

Hauptstrasse

Στη μία άκρη της Hauptstrasse συναντάμε την Marktplatz

Το πιο κεντρικό της σημείο είναι η Marktplatz (Πλατεία της Αγοράς) ή αλλιώς… «πλατεία της κρεμάλας» όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν χαριτολογώντας. Ο λόγος; Αφενός το σκοτεινό παρελθόν της, μιας και στο σημείο αυτό κατά το Μεσαίωνα συνήθιζαν να δικάζουν δημόσια τους εγκληματίες, να καίνε στην πυρά τις μάγισσες και να κλειδώνουν σε κλουβιά τους κατάδικους. Αφετέρου στη σύγχρονη εποχή, το σημείο αυτό της πόλης επιλέγουν δεκάδες ζευγάρια για να… «κρεμαστούν», δηλαδή να παντρευτούν, είτε στον Καθεδρικό Ναό είτε στο Δημαρχείο. Μάλιστα στο Δημαρχείο υπάρχει και ένας εξώστης, γνωστός ως «το μπαλκόνι της Νύφης», όπου βγαίνουν και φωτογραφίζονται οι νύφες και τα νεόνυμφα ζευγάρια. Τη μικρή πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο κοσμεί η Στήλη με τη Μαύρη Παναγία, που λέγεται πως είναι έργο του ιδίου καλλιτέχνη που έχει φιλοτεχνήσει και τη Μαύρη Παναγία της Τσεστοχόβα στην Πολωνία. 

Το Δημαρχείο με το "Μπαλκόνι της Νύφης"

Η Στήλη της Μαύρης Παναγίας και στο βάθος ξεπροβάλλει το Κάστρο

Καθεδρικός Ναός, εσωτερικό

Το πιο επιβλητικό, ωστόσο, κτήριο της παλιάς πόλης είναι αναμφισβήτητα ο πελώριος Καθεδρικός Ναός του Αγίου Πνεύματος με το πανύψηλο καμπαναριό. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1398 ως ύστερο-γοτθικός ναός και οι εργασίες ανέγερσής του διήρκεσαν συνολικά -με κάποιες διακοπές ενδιάμεσα- περίπου 150 χρόνια και ολοκληρώθηκαν το 1544 με την κατασκευή του καμπαναριού, οπότε ο Ναός φέρει επίσης αρκετά μπαρόκ χαρακτηριστικά στοιχεία. Το παράδοξο είναι ότι η εκκλησία έχει κατά καιρούς λειτουργήσει τόσο ως Καθολική όσο και ως Προτεσταντική, ενώ υπήρξε ένα διάστημα στην ιστορία της που λειτουργούσε ταυτόχρονα και για τα δύο δόγματα! Μάλιστα από το 1706 τοποθετήθηκε στο εσωτερικό ένα διαχωριστικό ώστε να μην ενοχλούνται οι πιστοί του ενός δόγματος από την παρουσία των πιστών του άλλου κατά την τέλεση των λειτουργιών τους. Το διαχωριστικό απομακρύνθηκε οριστικά το 1936 και έκτοτε ο Ναός είναι αποκλειστικά και μόνο Προτεσταντικός. Άλλα ενδιαφέροντα κτήρια στην παλιά πόλη είναι η εκκλησία των Ιησουιτών, το ιστορικό κτήριο του Ληξιαρχείου ακριβώς πίσω από τον Καθεδρικό, που μπροστά του βρίσκουμε το Σιντριβάνι του Ηρακλή και το Hotel Zum Ritter, ένα εξαίσιο δείγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής που χρονολογείται από το 1592, αποτελεί το παλαιότερο κτήριο της πόλης και σήμερα έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. 

Καθεδρικός Ναός Αγίου Πνεύματος

Το κτήριο του Ληξιαρχείου και το Σιντριβάνι του Ηρακλή στην Marktplatz

3. Το ιστορικό Πανεπιστήμιο και η «Φυλακή των Φοιτητών»

Το Παλιό Πανεπιστήμιο στην Universitatplatz

Μια άλλη μεγάλη πλατεία της παλιάς πόλης είναι η Universitatplatz, στην οποία δεσπόζει το κτήριο του Παλιού Πανεπιστημίου. Χτίστηκε τον 18^ο αιώνα και σήμερα στεγάζει ένα Μουσείο αφιερωμένο σε ακαδημαϊκά και ιστορικά εκθέματα. Το παράδοξο είναι ότι στην πίσω πλευρά του κτηρίου υπάρχει η διαβόητη… «Φυλακή των Φοιτητών», ένα ξεχωριστό κτήριο όπου φυλακίζονταν οι άσωτοι φοιτητές και όσοι κατηγορούνταν για διατάραξη της ησυχίας της πόλης! Οι ποινές τους κυμαίνονταν από τρεις ημέρες έως ένα μήνα. Η ιδιαίτερη αυτή «φυλακή» είναι σήμερα επισκέψιμη και έτσι μπορούμε να δούμε σε αυτήν πορτρέτα φοιτητών αλλά και να διαβάσουμε στους τοίχους της τα στιχάκια, τα συνθήματα και τις αφιερώσεις που έγραφαν οι «κρατούμενοι». 

4. Το Κάστρο

Το Κάστρο της Χαϊδελβέργης στην πλαγιά του όρους Konigstuhl

Άποψη του Κάστρου

Αφού πάρουμε μια γερή δόση της παλιάς πόλης, δεν μας μένει παρά να ανηφορίσουμε στις πλαγιές του όρους Königstuhl για να γνωρίσουμε από κοντά το νούμερο 1 αξιοθέατο της Χαϊδελβέργης, το περίφημο Κάστρο της που φήμες λένε ότι είναι και… στοιχειωμένο! Κανονικά θα μας μετέφερε μέχρι εκεί το τελεφερίκ που ξεκινά από την παλιά πόλη ανά δέκα λεπτά, εκείνη όμως τη μέρα ήταν για κάποιο λόγο κλειστό. Επειδή έβρεχε αρκετά, μας ήταν αδύνατο να ανεβούμε με τα πόδια και έτσι η μοναδική λύση μας ήταν το μικρό τοπικό λεωφορείο. Φτάνοντας στο Κάστρο, το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή ήταν η ασυναγώνιστη θέα από εκεί πάνω! Μπορούσες να δεις ολόκληρη τη Χαϊδελβέργη να απλώνεται χαλί στα πόδια σου αλλά και τον ποταμό Neckar να ταξιδεύει γαλήνια, περνώντας κάτω από τη Γέφυρα Karl Theodor. Έμεινα αρκετή ώρα εκεί, στην άκρη των τειχών, ρεμβάζοντας και ονειροπολώντας. Είχα, βλέπετε, μόλις ανακαλύψει το αγαπημένο μου σημείο σε ολόκληρη την πόλη. Έπρεπε όμως να βιαστώ για να προλάβω να δω και το Κάστρο προτού η βροχή αγριέψει χειρότερα. Το επιβλητικό Κάστρο της Χαϊδελβέργης, Schloss (Παλάτι) όπως είναι περισσότερο γνωστό, είναι χτισμένο πάνω στην πλαγιά, στα μισά του βουνού και σε υψόμετρο περίπου 80 μ. Στη θέση του βρίσκονταν αρχικά δύο Φρούρια του 12^ου αιώνα, τα οποία καταστράφηκαν τον 16^ο αιώνα από κεραυνό. Διατηρήθηκε σε καλύτερη κατάσταση μόνο το νοτιότερο και εκεί αποφάσισε ο Οίκος των Βίτελσμπαχ να χτίσει το Παλάτι του. 

Οι οχυρώσεις ακολούθησαν το μεσαιωνικό πρότυπο, το ίδιο το Παλάτι ωστόσο κατασκευάστηκε σε αναγεννησιακό στυλ. Η εικόνα βέβαια που παρουσιάζει σήμερα είναι κάπως διαφορετική από την αρχική, μιας και στη διάρκεια των αιώνων το κτήριο υπέστη αρκετές αλλαγές, από έργα επέκτασης μέχρι καταστροφές και αναστηλώσεις εξαιτίας των δεκάδων πολέμων που γνώρισε. Μπορούμε να επισκεφθούμε τους εντυπωσιακούς κήπους του, να απολαύσουμε τη θέα από τις πολεμίστρες, να θαυμάσουμε τα ερείπια της κατεστραμμένης πλευράς του και τα υπαίθρια έργα τέχνης και έπειτα να περιηγηθούμε στο εσωτερικό του, από το οποίο δεν έχουν βέβαια μείνει και πολλά να δούμε. 

Περίπατος περιμετρικά του Κάστρου

Ένα Μουσείο Φαρμάκων στεγάζεται μέσα στο Παλάτι αλλά αυτό που παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι το μεγάλο Κελάρι που έχει μετατραπεί σε εστιατόριο και φιλοξενεί το πιο ιδιαίτερο αξιοθέατο: το μεγαλύτερο βαρέλι κρασιού στον κόσμο! Το βαρέλι είναι κατασκευασμένο από 130 κορμούς βελανιδιάς, έχει μήκος 8 μ., πλάτος 7 μ. και χωρητικότητα 221.726 λίτρα! Αυτό μου έφερε στο νου το άλλο βαρέλι που είχαμε δει στο ταξίδι μας στη Βουδαπέστη (βλ. περισσότερα, εδώ). Εκείνο ήταν σαφώς μικρότερο από αυτό αλλά κατείχε το προνόμιο να είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο που χρησιμοποιείται ακόμα…

5. Το «Μονοπάτι των Φιλοσόφων»

Περπατήστε στον λόφο, στην απέναντι όχθη του Neckar, μέσα από το "Μονοπάτι των Φιλοσόφων"

Αφού είδαμε όλα τα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης, αφήσαμε για το τέλος το πιο γοητευτικό φυσικό κομμάτι της. Πρόκειται για το λεγόμενο «Philosophenweg» (μονοπάτι των φιλοσόφων) που ξεκινά από την παλιά πόλη, διασχίζει τη Γέφυρα Karl Theodor και καταλήγει στην απέναντι όχθη του Neckar. Η διαδρομή είναι αρχικά ανηφορική και έχει αρκετά σκαλοπάτια, αργότερα όμως γίνεται πιο εύκολη. Το ορεινό αυτό μονοπάτι, έκτασης 2 χλμ., ήταν το αγαπημένο όλων των καθηγητών και φιλοσόφων του Πανεπιστημίου κατά την περίοδο του Ρομαντισμού. Στα διαλείμματα από τις εργασίες τους συνήθιζαν να ανηφορίζουν στο λόφο αναζητώντας τη γαλήνη και την ηρεμία του φυσικού τοπίου και απολαμβάνοντας τη θέα στην πόλη, την κοιλάδα και τον ποταμό. Ο λόφος είναι καταπράσινος και γεμάτος αμπελώνες, περιβόλια και λουλούδια και έτσι μια χαλαρή βόλτα στα μονοπάτια του είναι ο καλύτερος επίλογος στη γνωριμία μας με την παραμυθένια Χαϊδελβέργη.

Κουζίνα

"Weisser Schwan Biermuseum"

Σνίτσελ grill και με μανιτάρια

Τολμώ να πω ότι αν κάτι απόλαυσα περισσότερο κατά τη διαμονή μου στην ευρύτερη περιοχή του Ρήνου και της Αλσατίας, αυτό ήταν η τοπική κουζίνα και το καλύτερο ίσως εστιατόριο το ανακάλυψα τυχαία στη Χαϊδελβέργη. Πρόκειται για το εστιατόριο «Weisser Schwan Biermuseum», στον αριθμό 143 του κεντρικού πεζόδρομου της Hauptstrasse. Ο Λευκός Κύκνος είναι σήμα κατατεθέν του μαγαζιού που, εκτός από εστιατόριο, είναι ταυτόχρονα και μουσείο μπύρας, προσφέροντάς μας τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε ανάμεσα σε 10 διαφορετικές γερμανικές μπύρες αλλά και 101 μπύρες από 26 χώρες του κόσμου! Ρουστίκ ντεκόρ και ρομαντική ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, παραδοσιακά αλλά και πιο σύγχρονα πιάτα σε ένα αρκετά μεγάλο μενού που προσφέρει πολλές επιλογές, χορταστικότατες μερίδες και οικονομικές τιμές. Καθίσαμε σε ένα από τα ξύλινα τραπεζάκια ακριβώς δίπλα από τα μεγάλα παράθυρα ώστε να μπορούμε να χαζεύουμε τη βροχή και την κίνηση στον πεζόδρομο και δοκιμάσαμε –τι άλλο;- παραδοσιακό γερμανικό σνίτσελ σε δύο διαφορετικές παραλλαγές (grill και σνίτσελ με μανιτάρια). Το κάθε πιάτο είχε από 10,90 € ενώ το ποτήρι η μπύρα ερχόταν στα 3 €, οπότε περίπου με 25 € συνολικά μπορούν άνετα να φάνε και να χορτάσουν δύο άτομα. 

Η μαύρη μπύρα που αγαπούσε ο Γκαίτε βγαίνει από τo ζυθοποιείο Kostritzer, ένα από τα παλαιότερα της Γερμανίας, που λειτουργεί από το 1543 

"Weisser Schwan Biermuseum", εσωτερικό

Για επιδόρπιο, ανακαλύψαμε ένα υπέροχο τοπικό γλυκό που σας προτείνω οπωσδήποτε να το δοκιμάσετε με την πρώτη ευκαιρία! Ονομάζεται «schneeball» που θα πει «χιονόμπαλα» και πράγματι το σχήμα του θυμίζει έντονα τις μπάλες χιονιού. Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται ακριβώς για ένα γλυκό που γεννήθηκε στη Χαϊδελβέργη. Η ιστορία του ξεκίνησε πριν από 300 χρόνια στο Rothenburg ob der Tauber και αρχικά ήταν το αγαπημένο γλυκό των ευγενών που το απολάμβαναν σε γάμους και άλλες εορταστικές περιστάσεις. Η οικογένεια του ζαχαροπλάστη Peter και της Manuela Diller άνοιξαν το πρώτο καφέ-ζαχαροπλαστείο τους στο Rothenburg το 1984 και στη συνέχεια η οικογένεια επεκτάθηκε εμπορικά και στη Χαϊδελβέργη. Σήμερα, το γλυκό τους βγαίνει στην απλή εκδοχή καθώς επίσης σε περίπου 20 παραλλαγές, με επικάλυψη ή γέμιση. Προσωπικά, λάτρεψα τη «χιονόμπαλα» με επικάλυψη λευκής σοκολάτας και τρούφας και γέμιση με αμύγδαλο και amaretto. Το κατάστημα «Diller» βρίσκεται στην οδό Hauptstrasse, στον αριθμό 163 και αποκλείεται να μην το προσέξετε καθώς σίγουρα θα σας αποσπάσει την προσοχή η γεμάτη λαχταριστούς «πειρασμούς» βιτρίνα του και τα βουναλάκια από «χιονόμπαλες»! 

Schneeball στο "Diller"

"Bier Brezel"

"Hackteufel Hotel & Restaurant"

"Goldener Hecht Hotel & Restaurant"