Μετέωρα: Εκεί που η πίστη και η θέληση του ανθρώπου συναντιούνται…

Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Μετεώρων

Είναι μια βροχερή Παρασκευή, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, και εμείς αποφασίζουμε να ταξιδέψουμε ως την Καλαμπάκα και τα Μετέωρα. Μετά από ταξίδι περίπου πέντε ωρών με το αυτοκίνητο και με ενδιάμεσες στάσεις, αρχίζουμε να πλησιάζουμε προς την Καλαμπάκα όταν ξαφνικά μπροστά μας ξεπροβάλλουν οι επιβλητικοί ορεινοί όγκοι των Μετεώρων. Ένα απίστευτο θαύμα της φύσης! Σύντομα θα ανακαλύπταμε ότι εκεί, πάνω στα βουνά των Μετεώρων, το θαύμα της φύσης συνδέεται άρρηκτα με τα θαύματα που γεννά η ανθρώπινη θέληση. Τα επιβλητικά Μοναστήρια, χτισμένα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ακροβατούν στο κενό λες και ίπτανται στα ουράνια πάνω σε πουπουλένια σύννεφα. 

Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα σκουρόχρωμων βράχων από ψαμμίτη, που υψώνονται σαν γιγάντια μενίρ πάνω από την Καλαμπάκα και κρύβουν στις κορυφές τους το δεύτερο μεγαλύτερο μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα μετά από το Άγιον Όρος. Από το 1988 τα Μοναστήρια αυτά αποτελούν Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Με μέσο υψόμετρο τα 313 μέτρα, η θέα από εκεί ψηλά κόβει την ανάσα και συγκλονίζει τον επισκέπτη. Κάποια από τα μοναστήρια βλέπουν στην κοιλάδα, κάποια στην Καλαμπάκα και κάποια ακόμα παραπέρα, ως τις χιονισμένες βουνοκορφές της Πίνδου. Οι βράχοι, σύμφωνα με τους μελετητές, θα πρέπει να σχηματίστηκαν πριν από περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια (!) ενώ απέκτησαν το σημερινό τους σχήμα λόγω των σεισμών, της αποσάθρωσης και της διάβρωσης που υπέστησαν με την πάροδο όλων αυτών των αιώνων. Παρόλα αυτά, έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι δεν μας είναι γνωστή καμία απολύτως αναφορά σε αυτό το ασυνήθιστο γεωλογικό φαινόμενο ούτε στα γραπτά των Αρχαίων Ελλήνων αλλά ούτε και στα γραπτά ξένων περιηγητών και ιστορικών. 

Τα Μοναστήρια…        

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πότε ακριβώς κατοικήθηκαν οι βράχοι των Μετεώρων από ασκητές, αυτό όμως που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι η συνεχής παρουσία τους στην ευρύτερη περιοχή από την εποχή της πρώτης τους εγκατάστασης μέχρι και σήμερα. Σίγουρα το άγριο και δυσπρόσιτο τοπίο αποτέλεσε τον πιο κατάλληλο χώρο για τους πρώτους χριστιανούς ασκητές που θέλησαν να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια και να ζήσουν απομονωμένοι μέσα στις σπηλιές των βράχων. Οι μελετητές τοποθετούν χρονικά την πρώτη εγκατάσταση ασκητών στην περιοχή πριν από τον 11ο αιώνα και ονοματίζουν ως τον πρώτο ασκητή κάποιον Βαρνάβα που ίδρυσε την παλιά Σκήτη του Αγίου Πνεύματος. Η ονομασία «Μετέωρα» είναι κατά πολύ μεταγενέστερη και αποδίδεται στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη. Αυτός ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1344 και έπειτα έχτισε εκεί τη Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος ή αλλιώς το Μεγάλο Μετέωρο. 

Ιερά Μονή Αγ. Στεφάνου

Κατά τον 14ο αιώνα φαίνεται ότι ο μοναχισμός άρχισε να οργανώνεται με την ίδρυση μοναστηριών που συγκέντρωσαν σε έναν τόπο τους διασκορπισμένους σε σπηλιές ασκητές. Ωστόσο, η παρακμή και η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και οπωσδήποτε η συνακόλουθη Οθωμανική κατάκτηση στάθηκαν αιτίες ύφεσης του μοναχισμού στα ταραγμένα εκείνα χρόνια. Στα τέλη του 15ου και σε όλο τον 16ο αιώνα τα Μετέωρα γνωρίζουν μια ξαφνική ακμή με την ίδρυση νέων Μονών και μοναστηριακών κτισμάτων αλλά και με την ανάπτυξη της τέχνης της Αγιογραφίας. Το απόγειο της ακμής ήρθε κατά τον 17ο αιώνα καθώς, λόγω της μορφολογίας των ορεινών όγκων και της δύσκολης πρόσβασης, τα Μετέωρα παρέμειναν για αρκετό καιρό προστατευμένα από τους Τούρκους κατακτητές, διατηρώντας αναμμένη τη φλόγα της πίστης και της ελπίδας μέσα στην σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αυτός είναι και ο λόγος που κατάφεραν να διασωθούν πολλά έργα τέχνης της μεταβυζαντινής εποχής. Οι ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι στο απόγειο της ακμής τους οι Μονές των Μετεώρων έφτασαν τις 30 στον αριθμό, οι περισσότερες όμως με τον καιρό παρήκμασαν και εγκαταλείφθηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα να λειτουργούν μονάχα έξι. Στις αιτίες της παρακμής θα πρέπει σίγουρα να συμπεριληφθεί και η αγριότητα των στρατευμάτων του Αλή Πασά που στις αρχές του 19ου αιώνα κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πολλά από αυτά τα μοναστήρια. 

Μεγάλο Μετέωρο, μεταφορά με τελεφερίκ

Αρχικά η επικοινωνία με τον έξω κόσμο και ο ανεφοδιασμός των Μονών γινόταν με παραδοσιακές μεθόδους όπως ανεμόσκαλες και καλάθια με σκοινιά και τροχαλίες, από τη δεκαετία όμως του 1920 λαξεύτηκαν κλίμακες και σήραγγες στα βράχια διευκολύνοντας την πρόσβαση και καθιστώντας σταδιακά τις Μονές επισκέψιμες στα πλήθη των πιστών. Παρόλα αυτά η πρόσβαση σε ορισμένες από τις Μονές εξακολουθεί να είναι αρκετά δύσκολη, ειδικά για ηλικιωμένους και άτομα με κινητικά προβλήματα. Σε αυτές και μόνο τις περιπτώσεις και κατόπιν συνεννόησης με τον εκάστοτε Ηγούμενο, επιτρέπεται η μεταφορά των πιστών με τελεφερίκ, μέσα σε ειδικά κουβούκλια. Οι επισκέψιμες Μονές σήμερα είναι έξι: του Αγίου Νικολάου, η Μονή Ρουσάνου ή Αγίας Βαρβάρας, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (ή Μεγάλο Μετέωρο), η Μονή Βαρλαάμ, της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Στεφάνου. Η είσοδος για τους Έλληνες είναι ελεύθερη ενώ οι ξένοι τουρίστες καλούνται να καταβάλλουν ένα μικρό αντίτιμο (κάπου 3 €), γεγονός που δεν άρεσε σε ορισμένους. Προσωπικά το θεωρώ δίκαιο, αν σκεφτεί κανείς ότι όπου κι αν ταξιδέψουμε, παγκοσμίως, σε όλα τα αξιοθέατα υπάρχει εισιτήριο (και μάλιστα κατά πολύ υψηλότερο) και αν αναλογιστούμε ότι από κάπου θα πρέπει να συντηρηθούν οι Μονές, μιας και στα χρόνια της κρίσης οι προσφορές από πιστούς είναι πλέον σπάνιες!

Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου του Άσμενος ή του Αναπαυσά

Θέα προς την Καλαμπάκα από τη Μονή Αγ. Νικολάου

Με λουκουμάκι και νερό υποδέχονται τον κόσμο οι μοναχοί της ανδρικής Μονής του Αγίου Νικολάου που ιδρύθηκε κάπου στο 14ο αιώνα και είναι το πρώτο μοναστήρι που συναντάμε ανεβαίνοντας από το Καστράκι. Κομψό και αρχοντικό, το μοναστήρι δεσπόζει πάνω στο βράχο. Κάνουμε μια στάση στο μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου, το λαξευμένο μέσα στο βράχο, έπειτα ακολουθούμε τα στριφογυριστά σκαλοπάτια ως την κορυφή και από τους εξώστες της Μονής ατενίζουμε ανατολικά τη Μονή Ρουσάνου, νότια το Καστράκι και στο βάθος την οροσειρά της Πίνδου, δυτικά το ερειπωμένο μοναστήρι του Προδρόμου και βόρεια την βουνοκορφή του Μεγάλου Μετεώρου. Οι βομβαρδισμοί των Γερμανών την περίοδο 1941-44 προκάλεσαν πολλές καταστροφές ωστόσο, χάρη στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, το 1960 υλοποιήθηκαν οι απαραίτητες εργασίες αναστήλωσης, ανακαίνισης και καθαρισμού των τοιχογραφιών. Όσον αφορά την ονομασία, η ετυμολογική έννοια της λέξης «Αναπαυσάς» παραπέμπει σε έναν τόπο ανάπαυσης και αναψυχής ενώ το προσωνύμιο «Άσμενος» έχει μάλλον να κάνει με έναν τόπο χαρούμενο και ευχάριστο για να διαμείνει κανείς. Στο εσωτερικό, εντύπωση προκαλούν οι τοιχογραφίες του Αγιογράφου Θεοφάνη που εισήγαγε στο έργο του την τεχνοτροπία της Κρητικής Σχολής. 

Ιερά Μονή Αγίας Βαρβάρας – Ρουσάνου  

Ιερά Μονή Αγ. Βαρβάρας - Ρουσάνου Μετεώρων

Η μικρή γέφυρα του 1930 μας οδηγεί στο γυναικείο μοναστήρι που πήρε το όνομά του είτε από τον πρώτο ασκητή και κτήτορα του αρχικού Ναού του 14ου ή 15ου αιώνα είτε από δύο Ρώσους μοναχούς που ήταν οι πρώτοι οικιστές του βράχου. Η ετυμολογία πάντως της λέξης θα μπορούσε να συνδέεται με το λατινικό «russus» και το αντίστοιχο ιταλικό «rosso» και να έχει να κάνει με τις κοκκινωπές αποχρώσεις που παίρνει ο βράχος κάποιες ώρες της ημέρας ανάλογα με το φως του ήλιου, είτε ακόμα και με την περιοχή Rossano της Κάτω Ιταλίας όπου φαίνεται πως κατέφυγαν Έλληνες μοναχοί μετά την Άλωση της Πόλης και όταν επέστρεψαν στα Μετέωρα έχτισαν αυτή τη Μονή. Η θέα πάντως που προσφέρει προς το Μεγάλο Μετέωρο και τις Μονές Βαρλαάμ, Αγίας Τριάδας και Αγίου Στεφάνου είναι συγκλονιστική. Το παρεκκλήσι είναι αφιερωμένο στην Αγία Βαρβάρα ενώ στο εσωτερικό λειτουργεί και ένα μικρό μουσείο με παλιά χειρόγραφα, κώδικες, άμφια, εικόνες και ιερά κειμήλια με το παλαιότερο χειρόγραφο να χρονολογείται από τον… 6ο αιώνα!   

Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Μεγάλο Μετέωρο 

Μεγάλο Μετέωρο

Η Ιερά Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος λέγεται και «Μεγάλο Μετέωρο» λόγω της δεσπόζουσας θέσης της στο μοναστηριακό συγκρότημα. Είναι το μεγαλύτερο και παλαιότερο μοναστήρι από όλα. Ιδρύθηκε το 1343 πάνω στον Πλατύ Λίθο που ο Άγιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης ονόμασε «Μετέωρο», έχει έκταση 60 στρεμμάτων και μοιάζει σαν να αιωρείται στο κενό, σε ύψος 615 μέτρων. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν το σκευοφυλάκιο, τα παλιά μαγειρεία, το κελάρι, η Βιβλιοθήκη με τους ανεκτίμητης αξίας θησαυρούς της από χειρόγραφους κώδικες, βιβλία και κείμενα αρχαίων συγγραφέων όπως ο Όμηρος, ο Ησίοδος και ο Αριστοτέλης, η μεγάλη Τράπεζα μήκους 32 μέτρων που έχει μετατραπεί σε μουσείο, η Θεολογική Πινακοθήκη και η συλλογή χρυσοκέντητων υφασμάτων. Το καλύτερο όλων όμως ήταν η ευκαιρία που μας δόθηκε να ζήσουμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία… Η απογευματινή μας επίσκεψη στο Μεγάλο Μετέωρο συνέπεσε τυχαία με την τέλεση της Ακολουθίας των Χαιρετισμών. Βρισκόμασταν άλλωστε λίγο πριν το Πάσχα. Είχαμε την τύχη λοιπόν να παρακολουθήσουμε την τέλεση της Ακολουθίας, που έγινε παρουσία λίγων μόνο πιστών, μέσα σε έναν Ναό ολοσκότεινο και φωτισμένο μονάχα από το τρεμάμενο φως των κεριών και μέσα σε ατμόσφαιρα βαθιάς κατάνυξης.        

Ιερά Μονή Βαρλαάμ

Ιερά Μονή Βαρλαάμ

Ο πρώτος κτήτορας αυτής της Μονής υπήρξε ο μοναχός Βαρλαάμ, ο οποίος το 1350 μ.Χ. έχτισε στην κορυφή του βράχου, απέναντι από το Μεγάλο Μετέωρο, μερικά κελιά και ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στους Τρεις Ιεράρχες. Στη συνέχεια η Μονή εγκαταλείφθηκε για να κατοικηθεί εκ νέου στον 16ο αιώνα, οπότε χτίστηκαν και οι Ναοί των Αγίων Πάντων και του Ιωάννη του Προδρόμου πάνω στα ερείπια των παλιών κτισμάτων. Λέγεται ότι χρειάστηκαν περίπου 22 χρόνια έως ότου συγκεντρωθούν και ανέβουν πάνω στο βράχο όλα τα υλικά και μόλις 20 μέρες για να χτιστεί ο Ναός των Αγίων Πάντων! 

Ιερά Μονή Βαρλαάμ

Οι εντυπωσιακές τοιχογραφίες του εσωτερικού ανήκουν στον Φράγκο Κατελάνο, εκπρόσωπο της Κρητικής Σχολής και έγιναν περί τα μέσα του 15ου αιώνα. Αρχικά, η πρόσβαση στην κορυφή γινόταν με σκαλωσιές πάνω σε δοκάρια που τα έβαζαν στις τρύπες του βράχου. Αργότερα, οι σκαλωσιές αντικαταστάθηκαν από μεγάλες ανεμόσκαλες και κατόπιν από το δίχτυ που λειτουργούσε με ξύλινο βαρούλκο και χρησίμευε για τη μεταφορά υλικών, τροφίμων αλλά και μοναχών. Μπορούμε να πάρουμε μια γεύση από το μακρινό αυτό παρελθόν καθώς το δίχτυ και το ξύλινο βαρούλκο υπάρχουν ακόμα, όπως υπάρχουν και εκτίθενται ορισμένα παλιά εργαλεία για την καλλιέργεια της γης αλλά και ένα τεράστιο βαρέλι που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Το 1923 οι μοναχοί σκάλισαν πάνω στο βράχο τα 195 σκαλοπάτια που οδηγούν ως την κορυφή. Η διαδρομή είναι συναρπαστική και οδηγεί σε κήπους με ανθισμένες αμυγδαλιές και απίστευτη θέα.    

Η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας  

Ιερά Μονή Αγ. Τριάδας

Η τρίτο αρχαιότερο μοναστήρι των Μετεώρων και από τα πιο όμορφα είναι και το πιο δυσπρόσιτο. Βρίσκεται πάνω σε έναν πανύψηλο και ιδιόμορφο βράχο, έχει έκταση 5-6 στρεμμάτων και μέχρι το 1925, που λαξεύτηκαν τα 140 σκαλοπάτια που οδηγούν στην κορυφή, η πρόσβαση γινόταν μόνο με τις ανεμόσκαλες και το δίχτυ. Το 1970 κατασκευάστηκε και ένας εναέριος μεταφορέας για τρόφιμα και διάφορα υλικά. Η θέα προς την κοιλάδα της Καλαμπάκας, τον Πηνειό, τον Κόζιακα, την Πίνδο και τα γύρω μοναστήρια είναι μαγευτική. 

Ιερά Μονή Αγ. Τριάδας, εσωτερικό

Οι πρώτοι ερημίτες έχτισαν εδώ τα ασκηταριά τους στις αρχές του 14ου αιώνα ενώ για να ανέβουν τα υλικά πάνω στο βράχο και να χτιστεί το μοναστήρι χρειάστηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 70 ολόκληρα χρόνια! Το πλούσιο σκευοφυλάκιο έχει λεηλατηθεί, η Βιβλιοθήκη πυρπολήθηκε στα χρόνια της Κατοχής από Γερμανούς και Ιταλούς ενώ το μοναστήρι παρέμεινε για περίπου 20 χρόνια έρημο και ακατοίκητο, με αποτέλεσμα να χαθούν πολλά από τα κειμήλια, τις εικόνες και τα χειρόγραφά του. Το 1972 ανακαινίστηκε και λειτούργησε εκ νέου ως ανδρικό μοναστήρι. 

Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου   

Ιερά Μονή Αγ. Στεφάνου

Πρόκειται για την πιο εύκολα προσβάσιμη Μονή καθώς δεν υπάρχουν καθόλου σκαλοπάτια παρά μόνο μία γέφυρα μήκους 8 μέτρων. Η κορυφή του βράχου προσφέρει απίστευτη θέα προς τον θεσσαλικό κάμπο ενώ θεωρείται ότι πρωτοκατοικήθηκε το 1192 από τον ασκητή Ιερεμία. Ως πρώτος κτήτορας μνημονεύεται ο Αρχιμανδρίτης Όσιος Αντώνιος, γύρω στον 16ο αιώνα, τον οποίο η παράδοση συνδέει με την ιστορική Βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζηνών. Στο μοναστήρι φυλάσσεται από το 1398 η κάρα του Αγίου Χαραλάμπους ενώ στο νέο Σκευοφυλάκιο φυλάσσεται ένας ανεκτίμητος θησαυρός από εικόνες, σπουδαία έργα συγγραφέων όπως ο Αριστοτέλης τυπωμένα τον 14ο και 15ο αιώνα, άμφια, πετραχήλια, ένας χρυσοκέντητος Επιτάφιος του 1857, λειτουργικά σκεύη, ζώνες και ιερατικές πόρπες, σταυροί, ένας επισκοπικός θρόνος του 17ου αιώνα, Ευαγγέλια και χειρόγραφα που χρονολογούνται ακόμα και από τον 11ο αιώνα. 

Ιερά Μονή Αγ. Στεφάνου

Σημαντική όμως είναι η προσφορά της Μονής και στο χώρο του πολιτισμού και των γραμμάτων καθώς έχτισε την Κωνστάντιο Δημ. Σχολή Καλαμπάκας και προσέφερε μεγάλα χρηματικά ποσά για την ανέγερση σχολείων στα Τρίκαλα. Από το 1961 και μετά από κάποια χρόνια ερήμωσης, η Μονή μετατράπηκε σε γυναικείο μοναστήρι, συνεχίζοντας τη σπουδαία προσφορά της στον τομέα της παιδείας. Στη δεκαετία του 1970 λειτουργούσε εδώ Ορφανοτροφείο και Δημοτικό Σχολείο Θηλέων. Δασκάλες μοναχές ανέλαβαν το δύσκολο έργο της επιμόρφωσης κοριτσιών, είτε ορφανών είτε προερχόμενων από φτωχές και πολύτεκνες οικογένειες. Παράλληλα, με στοργή και αγάπη, προσέφεραν στέγη, τροφή, περίθαλψη και μόρφωση σε ορφανά παιδιά του Νομού Τρικάλων.          

Ο Άγιος Γεώργιος ο Μαντηλάς...

Ανεβαίνοντας με το αυτοκίνητο από το Καστράκι προς το πρώτο μοναστήρι, αυτό  του Αγίου Νικολάου, παρατηρούμε από μακριά πάνω στο βράχο να αστράφτουν κάποια ασημένια τάματα που έχουν γύρω τους δεμένα κόκκινα πανιά. Πρόκειται για το βράχο του Αγίου Γεωργίου του Μαντηλά, που πήρε το όνομά του από το έθιμο με τα μαντήλια. Κάθε χρόνο, τη μέρα της γιορτής του Αγίου, οι νέοι σκαρφαλώνουν στο βράχο για να κρεμάσουν μαντήλια με τάματα, τα οποία παραμένουν εκεί όλη τη διάρκεια του χρόνου μέχρι την επόμενη γιορτή που τα κατεβάζουν, τα μοιράζονται και τα κρατούν σαν φυλαχτό. 

Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου...

Η Παναγία των 1000 ετών

Το σημαντικότερο αξιοθέατο της Καλαμπάκας είναι ο βυζαντινός Ναός του 11ου αιώνα, αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι γνωστός και ως «η Παναγία των χιλίων ετών» λόγω της παλαιότητάς του. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ότι αποτελεί τον μοναδικό χριστιανικό Ναό στην Ελλάδα που διαθέτει στο κέντρο του έναν τεράστιο μαρμάρινο άμβωνα. Είναι τρίκλιτη Βασιλική με υπερηψωμένο το μεσαίο κλίτος και στα αριστερά του Αγίου Βήματος βρέθηκε τμήμα από ψηφιδωτό που ανήκε σε προγενέστερο ναό. Η παράδοση λέει ότι κάποτε υπήρχε ένα τούνελ κάτω από την Αγία Τράπεζα που τη συνέδεε με το Φρούριο των Τρικάλων.

Το Σπήλαιο της Θεόπετρας...

Σε απόσταση περίπου 4 χλμ. έξω από την Καλαμπάκα, στην κοινότητα της Θεόπετρας, βρίσκεται το ομώνυμο Σπήλαιο. Είναι μοναδικό, όχι μόνο στον ελλαδικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς τα ανθρώπινα αποτυπώματα που βρέθηκαν εδώ χρονολογούνται στα… 130.000 χρόνια (!) πριν από σήμερα και αποτελούν σπανιότατο εύρημα. Το Σπήλαιο φαίνεται να κατοικήθηκε ανελλιπώς από τη Μέση Παλαιολιθική εποχή (πριν από 130.000 χρόνια) μέχρι το τέλος της Νεολιθικής (περί το 3000 π.Χ.).  

Διαμονή  

"Ξενοδοχείο Αλεξίου"

Το «Ξενοδοχείο Αλεξίου» αποτελεί μια αρκετά οικονομική λύση για διαμονή στην Καλαμπάκα. Βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο, σε κοντινή απόσταση από τα Μετέωρα και πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση. Οι υποδομές του είναι λίγο παλιές αλλά είναι ανακαινισμένο. Τα δωμάτια καθαρά, εφοδιασμένα με δικό τους μπαλκόνι, τηλεόραση, air-condition, θέρμανση, ψυγείο και προϊόντα ατομικής καθαριότητας. Το μόνο αρνητικό είναι ότι τα δωμάτια με διπλό κρεβάτι είναι ελάχιστα αλλά αυτό λύνεται αλλάζοντας λιγάκι τη διαρρύθμιση του χώρου. Ο πρωινός μπουφές είναι αξιόλογος και προσφέρει αρκετές επιλογές ενώ στο ισόγειο υπάρχει bar για ένα ήσυχο ποτάκι πλάι στο τζάκι. Ευγενέστατο το προσωπικό και ο ιδιοκτήτης, μας κατατόπισαν πλήρως για το ποια Μοναστήρια είναι επισκέψιμα καθώς και τις ώρες που είναι ανοιχτά, μας έδωσαν χάρτη και μας βοήθησαν να οργανώσουμε την εκδρομή μας στην ευρύτερη περιοχή με χρήσιμες πληροφορίες για την Ελάτη, το Περτούλι και τα Τρίκαλα. 

Κουζίνα 

Κρεατικά (κεμπάπ, λουκάνικο, κοκορέτσι), πέστροφες και πίτες αποτελούν χαρακτηριστικά πιάτα της περιοχής. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα γλυκά, όπως ο δημοφιλής χαλβάς Φαρσάλων και ένα ακόμη τοπικό γλυκό, η λεγόμενη «σπάτουλα», που είναι κάτι σαν καρυδόπιτα με κρέμα και αμύγδαλα. Το ζαχαροπλαστείο «Κυβέλεια» των Αδελφών Παμπίρη ετοιμάζει ολόφρεσκη «σπάτουλα» τα τελευταία περίπου 90 χρόνια! 

Αναζητώντας κάποιο εστιατόριο για να φάμε μπακαλιάρο σκορδαλιά (καθότι ανήμερα 25ης Μαρτίου) που όμως να μην είναι αυτό που λέμε «τουριστικό», συμβουλευτήκαμε τους ντόπιους. Μας πρότειναν το «Αρχονταρίκι» στην πλατεία Ρήγα Φεραίου και ομολογώ ότι δεν ήταν από τις καλύτερες επιλογές που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Η μικρότερη σε ηλικία σερβιτόρα, αν και μάλλον άπειρη, ήταν ευγενέστατη και εξυπηρετική. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τη μεγαλύτερη. Αφού μας ζήτησε (με ξινισμένα μούτρα) να στριμωχτούμε τέσσερα άτομα σε ένα μικρό τραπεζάκι για να μην της πιάνουμε χώρο στον οποίο θα μπορούσε να βάλει μεγαλύτερη παρέα (μέγα επιχειρηματικό λάθος, διότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι λογαριασμό θα σου κάνει η κάθε παρέα!), στη συνέχεια μπέρδεψε την παραγγελία μας, έφερε μόνο τα ορεκτικά και ξέχασε (;) να δώσει στην κουζίνα την παραγγελία για τα κυρίως πιάτα! Μετά από αναμονή σχεδόν μίας ώρας και αφού διαπιστώσαμε ότι πελάτες που είχαν έρθει πολύ μετά από εμάς έτρωγαν ήδη τον μπακαλιάρο τους, αναφέραμε ήπια το γεγονός για να εισπράξουμε ως απάντηση ότι «μέρα που είναι όλοι μπακαλιάρο θέλουν και πόσους να χωρέσει το τηγάνι;». Ευτυχώς που τότε ανέλαβε η μικρότερη κοπέλα, η οποία έδωσε την παραγγελία μας στους μάγειρες και μας κέρασε μια μπύρα, προσπαθώντας να σώσει όπως-όπως τα προσχήματα. Από φαγητό… ο μπακαλιάρος ήταν μια σταλιά και είχε μια παχιά στρώση από κουρκούτι, τα παντζάρια συμπαθητικά αλλά δίχως τα χορταράκια τους, η ψητή φέτα ήταν θεσπέσια αλλά η σκορδαλιά μόλις δυο κουταλιές (όταν παραγγείλαμε δεύτερη, η ίδια ανεκδιήγητη σερβιτόρα μας πληροφόρησε ότι «έχω μόνο λίγη ακόμα και τη φυλάω για κανέναν καινούριο πελάτη»!). Από τιμές… λογικές αν και όχι αντάξιες των παροχών. Ήταν αυτή από τις λίγες περιπτώσεις που οι ντόπιοι πέφτουν έξω στις προτάσεις τους ή ίσως τελικά ένα και μόνο άτομο να είναι αρκετό για να χαλάσει τη διάθεση και την όρεξη των πελατών σε ένα μαγαζί;  

Από την άλλη, απόλυτα ευχαριστημένοι μείναμε όταν επισκεφθήκαμε το τσιπουράδικο "Φορτούνης", κατόπιν πρότασης άλλων ντόπιων φίλων μας. Το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο αλλά μας περιποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Πρόκειται για μια πολύ δυνατή ομάδα νέων παιδιών που με χαμόγελο, χιούμορ και όρεξη για δουλειά κάνουν τη διαφορά! Ζεστός χώρος, ντεκόρ και ατμόσφαιρα εποχής και φιλική διάθεση. Καλοψημένα κρέατα και άπαιχτο το λουκάνικο γεμιστό με τυρί!     

Διασκέδαση     

"Άρωμα Μέντας"

Δύσκολα τα πράγματα για νυχτερινή διασκέδαση στην Καλαμπάκα. Μια-δυο ταβέρνες με ζωντανή μουσικούλα, μερικές καφετέριες, το «Rapsody» που μας συστήνεται ως espresso bar (κοινώς το πρωί καφεδάκι και το βράδυ χαλαρό ποτάκι) και άλλο ένα μαγαζί (αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει το όνομα) που απ’ ότι μας είπαν ανοίγει μετά τις 12… αυτά σηματοδοτούν το χάρτη της νυχτερινής διασκέδασης στην πόλη! Παραδόξως, εδώ ανακαλύψαμε ένα ιδιαιτέρως ξεχωριστό μαγαζί για καφέ και γλυκά που φέρει την ονομασία «Άρωμα Μέντας». Βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο, παραδίπλα από το «Ξενοδοχείο Αλεξίου». Ένας πολύ προσεγμένος χώρος, με χρωματιστές ταπετσαρίες στους τοίχους, καλόγουστες διακοσμητικές πινελιές σε παστέλ αποχρώσεις και vintage σερβίτσια. Συχνά διοργανώνονται μουσικές βραδιές, συνήθως έντεχνης μουσικής, με ντόπιους καλλιτέχνες. Ο τραγουδιστής στο τέλος της βραδιάς μας μοίρασε και CD με τα τραγούδια του!