Βερσαλλίες VS Ανάκτορο Schönbrunn: Η χλιδάτη ζωή των μοναρχών της Κεντρικής Ευρώπης

Gloriette, Ανάκτορο Σενμπρούν, Βιέννη

Η περίοδος μεταξύ 17ου αιώνα και τελών του 19ου χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες μοναρχίες που κυβέρνησαν την Ευρώπη. Οι Βουρβόνοι στη Γαλλία και οι Αψβούργοι στην Αυστροουγγαρία γεννήθηκαν μέσα στα πλούτη και τη χλιδή, έχτισαν τα πιο επιβλητικά παλάτια και έζησαν ζωές βυθισμένες στην πολυτέλεια. Το Ανάκτορο των Βερσαλλιών και το Ανάκτορο Schönbrunn επιβεβαιώνουν τη χλιδάτη ζωή των ενοίκων τους και εκπέμπουν μέχρι σήμερα την ακτινοβόλα λάμψη ενός ένδοξου παρελθόντος… Ποιο είναι όμως το πιο εντυπωσιακό από τα δύο;  

•  ΒΕΡΣΑΛΛΙΕΣ

Το Παλάτι που συνδέθηκε με την πιο λαμπρή περίοδο της γαλλικής μοναρχίας και αποτέλεσε το απόλυτο σύμβολο της δόξας της Γαλλίας, θεωρείται –και όχι άδικα- ως ένα από τα θαύματα του κόσμου. Από το 1643 μέχρι το 1792 έχουμε μια περίοδο περίπου 150 χρόνων ακμής της μοναρχίας που λήγει άδοξα με τη Γαλλική Επανάσταση και την πτώση της Δυναστείας των Βουρβόνων. Στο μεσοδιάστημα, τρεις μεγάλοι βασιλείς με το ίδιο όνομα πρόλαβαν να ζήσουν στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών και να συνδέσουν για πάντα το όνομά τους με αυτό: Λουδοβίκος 14^ος, Λουδοβίκος 15^ος και Λουδοβίκος 16^ος!

Το Ανάκτορο αυτό αποτελεί ουσιαστικά έργο ζωής του Λουδοβίκου 14^ου, παρόλο που κάθε νέος «ένοικος» φρόντιζε να προσθέτει νέα κτίσματα, να επεκτείνει τους κήπους, να αλλάζει την εσωτερική διαρρύθμιση και τελικά να προσθέτει τη δική του πινελιά στην εικόνα που έφτασε να έχει το παλάτι σήμερα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σταδιακή αρχιτεκτονική διαμόρφωση του χώρου παρέχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μελετήσουμε την παράλληλη πορεία της μοναρχίας που τόσο άμεσα συνδέθηκε με την τύχη του παλατιού. Πώς λοιπόν ο μονάρχης έφτασε να επιβληθεί στην τάξη των ευγενών, να την τιθασεύσει κατά τα συμφέροντά του, να εδραιωθεί ως απόλυτος μονάρχης με «ελέω Θεού» εξουσία και να μπορεί να απολαμβάνει μια τόσο δαπανηρή ζωή σε ένα τόσο πολυτελές παλάτι; 

Ο Λουδοβίκος 14^ος…   

Λουδοβίκος 14ος, ο "Βασιλιάς-Ήλιος"

Πρόκειται για τον επονομαζόμενο «Βασιλιά-Ήλιο», τον άνθρωπο που ευθύνεται για τη δημιουργία του πιο λαμπρού ίσως Ανακτόρου παγκοσμίως. Βρισκόμαστε οπωσδήποτε πριν το έτος 1643 και οι Βερσαλλίες δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μικρό και ασήμαντο παλάτι που ο πατέρας του μετέπειτα «Βασιλιά-Ήλιου», ο Λουδοβίκος ο 13^ος, χρησιμοποιεί ως καταφύγιο για το αγαπημένο του χόμπι, το κυνήγι! Ο Λουδοβίκος ο 13^ος δεν είναι άνθρωπος ιδιαιτέρως κοινωνικός. Αντίθετα, θα λέγαμε ότι αγαπά τη μοναξιά του και το κυνήγι. Επιλέγει λοιπόν μια περιοχή έξω από το Παρίσι, τις Βερσαλλίες εν προκειμένω που απέχουν περί τα 30 χλμ. απόσταση, για να απομονώνεται από τους αυλικούς και τον πολύ κόσμο. Η τοποθεσία κάθε άλλο παρά ιδανική είναι για το χτίσιμο ενός παλατιού: δεν διαθέτει ικανά αποθέματα πόσιμου νερού ενώ η μεταφορά νερού από τον Σηκουάνα αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση από κατασκευαστικής απόψεως. Το 1643 ο βασιλιάς πεθαίνει και στη θέση του στέφεται ο μόλις πέντε ετών γιος του, Λουδοβίκος 14^ος , ενώ την Αντιβασιλεία μέχρι την ενηλικίωσή του αναλαμβάνει η μητέρα του Άννα της Αυστρίας και ο Καρδινάλιος Μαζαρέν. Το 1648, η Εξέγερση της «Σφενδόνης» και η συνακόλουθη εξευτελιστική ομηρία της βασιλικής αυλής από τον παρισινό λαό, που φέρει την υποστήριξη μιας μερίδας ευγενών, κάνουν το νεαρό βασιλιά να αναλογιστεί σοβαρά το ενδεχόμενο μεταφοράς του Θρόνου σε απόσταση ασφαλείας από τις αναταραχές που συχνά-πυκνά ξεσπούν στο κέντρο του Παρισιού. Από αυτήν την άποψη, το μικρό κυνηγετικό περίπτερο του πατέρα του στις Βερσαλλίες φαίνεται να είναι η ιδανικότερη λύση: Πρώτον, ο Λουδοβίκος έχει ανάγκη από τη νομιμοποίηση και την έγκριση της τάξεως των ευγενών, η σχετικά μεγάλη όμως απόσταση των Βερσαλλιών από το Παρίσι τους αναγκάζει να διαμένουν στα βασιλικά του διαμερίσματα ως απλοί προσκεκλημένοι, κάτι που ρητά και αδιαμφισβήτητα οριοθετεί τη δικαιοδοσία τους. Για το λόγο αυτό δεν κατεδαφίζει αλλά επεκτείνει το αρχικό ανάκτορο ώστε να χωρέσει τις εκατοντάδες οικογένειες ευγενών και αυλικών αλλά και τα χιλιάδες μέλη του υπηρετικού προσωπικού. Δεύτερον, η απόσταση που απέχει το νέο παλάτι από το Παρίσι κρατά μακριά τον ενοχλητικό και ενδεχομένως επικίνδυνο όχλο. Ο τρίτος και τελευταίος λόγος για τον οποίο οι Βερσαλλίες αποτελούν την ιδανικότερη λύση για τη στέγαση της βασιλικής οικογένειας και της αυλής της έχει να κάνει με την… άστατη ερωτική ζωή του βασιλιά! Ο Λουδοβίκος ο 14^ος είναι λάτρης των απολαύσεων, του καλού φαγητού και των ωραίων γυναικών! Το 1660 παντρεύεται την πρώτη εξαδέλφη του, Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας, συνηθίζει ωστόσο να συνάπτει κρυφές ερωτικές σχέσεις με κυρίες της αριστοκρατίας και όχι μόνο. Η δαιδαλώδης αρχιτεκτονική διαρρύθμιση, βάσει της οποίας διαμορφώνονται τα νέα κτίσματα στις Βερσαλλίες, αποτελεί μία από τις βασικές μεθόδους του για να στεγάζει τους έρωτές του εντός του παλατιού και να μπορεί να επισκέπτεται τις κυρίες αυτές με διακριτικότητα και άκρα μυστικότητα…  

Σιντριβάνι, Βερσαλλίες 

Λέγεται ότι για να ολοκληρωθεί το έργο της αναμόρφωσης και επέκτασης του παλατιού εργάστηκαν πάνω από 20.000 εργάτες! Το αποτέλεσμα φυσικά δικαίωσε τις προσδοκίες του Λουδοβίκου καθώς το πάλαι ποτέ κυνηγετικό περίπτερο κατέληξε να γίνει ένα λαμπρό αριστούργημα 67.000 τ.μ., με συνολική πρόσοψη 570 μέτρων, 700 δωμάτια και κήπους έκτασης 800 εκταρίων! Σίγουρα θα ήταν η καλύτερη απάντηση σε όλους τους επικριτές του Λουδοβίκου και η αδιαμφισβήτητη απόδειξη την απόλυτης εξουσίας του Βουρβόνου μονάρχη. Ενώ λοιπόν το ίδιο το παλάτι εντυπωσίαζε τους πάντες και προκαλούσε φθόνο και δέος, η ζωή εντός του έμοιαζε να κυλά σε ένα δικό της… σύμπαν! Τη στιγμή που ο λαός πεινούσε και δυστυχούσε, η βασιλική οικογένεια και οι ευγενείς ζούσαν μια εξαιρετικά χλιδάτη και σπάταλη ζωή που περιλάμβανε διασκεδάσεις, κυνήγια, θεατρικά δρώμενα, γιορτές και δεξιώσεις, μπουφέδες με πλούσια εδέσματα, χορούς και τζόγο. Το 1682 μάλιστα, οι Βερσαλλίες αναδεικνύονται σε ουσιαστική πρωτεύουσα της χώρας, καθώς εδώ βρίσκονται όχι μόνο τα Ανάκτορα αλλά και η έδρα της Κυβέρνησης, ενώ παραμένουν έτσι μέχρι και τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 που «αφύπνισε» βίαια την αριστοκρατία από το όνειρο της απολυταρχίας.      

Ο Λουδοβίκος 15^ος…

Διάδοχος του Λουδοβίκου 14^ου ορίζεται ο εγγονός του, Λουδοβίκος 15^ος. Αυτός συνεχίζει να ζει στο Ανάκτορο των Βερσαλλιών, αποφασίζει ωστόσο να εγκαταλείψει το αυστηρό τελετουργικό και τους κανόνες που είχε ορίσει ο παππούς του, αποφεύγοντας τις πολλές συναναστροφές με τους αυλικούς, οι οποίοι παραπονιούνται ότι τον βλέπουν σπανίως!

Ο Λουδοβίκος 16^ος… 

Ένα εκ των δωματίων της βασιλικής οικογένειας 

Ή αλλιώς ο άνθρωπος που είδε την πτώση των Βερσαλλιών και τη Δυναστεία των Βουρβόνων να καταρρέει. Πρόκειται για τον μοναδικό βασιλιά της Γαλλίας που εκτελέστηκε από τον ξεσηκωμένο όχλο! Η καταστροφική περίοδος της βασιλείας του οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στη λιμοκτονία και την εξαθλίωση, την ώρα που ο ίδιος ρέπει προς την κατάθλιψη και την τρέλα και η σύζυγός του, η ανεκδιήγητη Μαρία Αντουανέτα, οργανώνει πολυδάπανους χορούς και δεξιώσεις για την αριστοκρατία. Παρόλο που πολλοί αμφισβητούν αν πράγματι είπε την παροιμιώδη φράση «Ας φάνε παντεσπάνι!» ως απάντηση στο γεγονός ότι «ο λαός πεινάει», οι υπερβολές της και η προκλητική ζωή στο παλάτι αποτέλεσαν την «κορυφή του παγόβουνου» που οδήγησε το βασιλικό ζεύγος κατευθείαν στη γκιλοτίνα.    

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης…
  

Ναπολέων Βοναπάρτης

Παρόλο που ένας ηγέτης όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης δεν διέθετε την απαραίτητη οικογενειακή νομιμοποίηση ως συνεχιστής κάποιας σπουδαίας Δυναστείας μοναρχών, η μεγαλομανία του και η γοητεία που του άσκησε η αυλή των Βουρβόνων και η αίγλη των Βερσαλλιών τον έκαναν να επιδιώξει να αναπαράγει τις συνήθειες, το σκηνικό και το ύφος της ζωής στις Βερσαλλίες του 17^ου αιώνα. 

Ο Βοναπάρτης του David

Δύο προσωπογραφίες του κοσμούν το Ανάκτορο των Βερσαλλιών: ένας μεγάλος πίνακας του Jacque-Louis David στον οποίο ο Βοναπάρτης διασχίζει έφιππος το πέρασμα του Μον Σεν Μπερνάρ για να αιφνιδιάσει τον αυστριακό στρατό, τυλιγμένος σε μια κόκκινη κάπα και μια μεγάλη τοιχογραφία του Antoine-Jean Gros όπου ο Ναπολέων απεικονίζεται στο πεδίο της μάχης του Αϊλάου να προσφέρει βοήθεια στους τραυματίες.  

Το Ανάκτορο σήμερα…

Το Ανάκτορο των Βερσαλλιών

Με τη Γαλλική Επανάσταση και την ανατροπή του βασιλικού καθεστώτος, οι Βερσαλλίες παύουν να είναι έδρα της βασιλικής οικογένειας και πρωτεύουσα της Γαλλίας ενώ το παλάτι μετά βίας συντηρείται. Ο Λουδοβίκος-Φίλιππος είναι αυτός που θα φροντίσει να το ανακαινίσει και να του δώσει νέα πνοή ενώ το 1919 υπογράφεται εδώ η «Συνθήκη των Βερσαλλιών» που τερματίζει τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα οι Βερσαλλίες αποτελούν προστατευόμενο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και έχουν μετατραπεί σε Μουσείο που δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Το Ανάκτορο αποτελείται από τρία μέρη: το κυρίως μέρος έχει σχήμα U και περιλαμβάνει τα διαμερίσματα της βασιλικής οικογένειας ενώ αριστερά και δεξιά εκτείνονται δύο άλλες πτέρυγες που στέγαζαν τους ευγενείς, τον κλήρο και τους υπουργούς. Άλλα τρία βοηθητικά κτήρια χρησίμευαν για να διαμένει το προσωπικό, για τα μαγειρεία και για αποθηκευτικούς χώρους, χώρια οι Μεγάλοι Βασιλικοί Στάβλοι όπου στάθμευαν οι άμαξες και φυλάσσονταν τα εκατοντάδες άλογα. 

Η "Αίθουσα των Κατόπτρων"

Στα τέλη της δεκαετίας του 1670, ο «Βασιλιάς-Ήλιος» ολοκληρώνει την κατασκευή του πιο εντυπωσιακού από όλα τα δωμάτια: της λεγόμενης «Αίθουσας των Κατόπτρων», σχεδιασμένης από τον αρχιτέκτονα της Αυλής, Mansart. Η αίθουσα έχει μήκος 70 μ. και κοσμείται από κρυστάλλινους πολυελαίους, κεριά, καθρέφτες, τοιχογραφίες και έργα Τέχνης ανεκτίμητης αξίας. Τόσο σε αυτήν όσο και στα βασιλικά διαμερίσματα είναι εμφανής η τάση επίδειξης του μεγαλείου του απόλυτου μονάρχη αλλά και της ξεχωριστής ικανότητας των Γάλλων τεχνιτών. Το μεγαλύτερο από τα βασιλικά διαμερίσματα ανήκει φυσικά στον ίδιο τον βασιλιά ενώ όλα είναι διακοσμημένα με πανάκριβα έπιπλα, πίνακες ζωγραφικής και τοιχογραφίες εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία, γι’ αυτό και φέρουν ονόματα όπως «Δωμάτιο του Ηρακλή» και «Σαλόνι της Αφροδίτης». Εκτός από τα 700 δωμάτια του παλατιού, το 1710 ολοκληρώνονται οι εργασίες για την Βασιλική Εκκλησία ενώ το 1770 κατασκευάζεται και η Βασιλική Όπερα.    

Οι Κήποι…   

Οι Κήποι των Βερσαλλιών

Ξεχωριστής μνείας χρήζουν οι περίφημοι Κήποι των Βερσαλλιών! Το 1680, ο αρχιτέκτονας κήπων André Le Nôtre σχεδιάζει προσεκτικά τον προαύλιο χώρο. Ο νεοκλασικισμός των Ανακτόρων με τις αυστηρές προσόψεις κοσμείται με πιο περίτεχνες μπαρόκ πινελιές, όπως χάλκινα αγάλματα και σιντριβάνια, έχοντας ως πηγή έμπνευσης και πάλι την ελληνική μυθολογία. Τα μεγάλα ποτάμια της Γαλλίας προσωποποιούνται ως αγάλματα για να τιμήσουν τη χώρα ενώ το σιντριβάνι του Απόλλωνα είναι το πιο μεγαλοπρεπές από όλα. Τα συνολικά 55 σιντριβάνια των κήπων αντλούν τα νερά τους από τον Σηκουάνα, κάτι που προϋπέθετε τη δημιουργία ενός εξαίρετου αρδευτικού συστήματος, ενός τεχνολογικού θαύματος για τα δεδομένα της εποχής του. Άλλα δύο κτήρια, το Μεγάλο και το Μικρό Τριανόν, κατασκευάστηκαν εντός των Κήπων για να προσφέρουν στιγμές χαλάρωσης στη βασιλική οικογένεια. Οι Κήποι είναι επισκέψιμοι για το κοινό, διαθέτουν 42 χλμ. διαδρόμων, 370 αγάλματα, 55 σιντριβάνια, πανέμορφα λουλούδια και καλοσχηματισμένους θάμνους και φυτά.  

• ΣΕΝΜΠΡΟΥΝ

Τα Ανάκτορα Σενμπρούν ή αλλιώς Schloss Schönbrunn αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των Αψβούργων στη Βιέννη από τον 18^ο αιώνα μέχρι το 1918 και μαρτυρούν όλη τη δόξα της αλλοτινής Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. 

Πριγκίπισσα Ελισάβετ της Αυστρίας (Σίσσυ)

Συνδέονται συχνά -και περισσότερο για λόγους διαφήμισης, μετά την προβολή της γνωστής ταινίας- με την αυτοκράτειρα Σίσσυ, την επονομαζόμενη «Θλιμμένη Πριγκίπισσα». Μια επίσκεψη στα Ανάκτορα, μας κάνει αμέσως να καταλάβουμε ότι οι Βιεννέζοι επενδύουν πολύ πάνω σε αυτή την –αυθαίρετη θα λέγαμε- σύνδεση και φτάνουν να διαφημίζουν το Σενμπρούν ως το «παλάτι της Σίσσυ», κάτι που είναι ιστορικά λανθασμένο. Η Σίσσυ πράγματι πέρασε ένα διάστημα της ζωής της σε αυτό το παλάτι, πλην όμως δεν της ανήκε καθώς δεν ήταν η ίδια απόγονος των Αψβούργων αλλά σύζυγος του Φραγκίσκου Ιωσήφ των Αψβούργων.

Έχοντας ξεκαθαρίσει λοιπόν αυτή την εύλογη παρανόηση, ας δούμε πώς δημιουργήθηκε το περίφημο αυτό Ανάκτορο… Όπως και στην περίπτωση των Βερσαλλιών, έτσι και εδώ, αρχικά υπήρχε ένα μικρό κυνηγετικό περίπτερο του Αυτοκράτορα Ματθία το οποίο αργότερα, επί Αυτοκράτορα Λεοπόλδου Α΄, επεκτάθηκε και μετατράπηκε σε Ανάκτορο. 

Η μπροστινή όψη του Ανακτόρου του Σενμπρούν

Ο αρχιτέκτονας του μπαρόκ Johann Bernhard Fischer von Erlach ανέλαβε να σχεδιάσει το παλάτι, έχοντας ως πρότυπό του –τι άλλο;- τις Βερσαλλίες! Επειδή ωστόσο δεν υπήρχε η δυνατότητα για κάτι τόσο χλιδάτο και εντυπωσιακό, το εναλλακτικό σχέδιό του ήταν περισσότερο ρεαλιστικό για τα δεδομένα του τόπου και της εποχής. Οι εργασίες ανοικοδόμησης ξεκίνησαν το 1696, διακόπηκαν όμως το 1711 λόγω του θανάτου του Αυτοκράτορα Ιωσήφ Α΄ και το κτήριο παρέμεινε ημιτελές. Ο Αυτοκράτορας Κάρολος ΣΤ΄ το δωρίζει στην κόρη του Μαρία Θηρεσία, η οποία αναθέτει την ολοκλήρωση του έργου στον Ιταλοαυστριακό αρχιτέκτονα Nicolò Pacassi. Το παλάτι σε στυλ ροκοκό είναι έτοιμο το 1744 και χρησιμοποιείται ως θερινή κατοικία της βασιλικής οικογενείας. Την περίοδο 1805-1809, το καταλαμβάνουν οι Γάλλοι (μάλιστα τον Οκτώβριο του 1809 υπογράφεται εδώ η Συνθήκη Ειρήνης του Σενμπρούν) και εδώ στεγάζεται το στρατηγείο του… Ναπολέοντα! Όπως βλέπουμε, λοιπόν, ο Βοναπάρτης πέρασε και από αυτό το σπουδαίο παλάτι! Η λεγόμενη «Γεβιλιανή Αίθουσα» χρησίμευσε ως κοιτώνας του ενώ, από καθαρή ειρωνεία της τύχης, στο ίδιο δωμάτιο πέθανε αργότερα ο γιος του, το 1832… Περισσότερο όμως από κάθε άλλο ένοικό του, το Ανάκτορο αυτό συνδέθηκε κυρίως με τον Φραγκίσκο Ιωσήφ, που γεννήθηκε και πέρασε όλη του τη ζωή σε αυτό ενώ άφησε την τελευταία του πνοή το 1916 μέσα στο υπνοδωμάτιό του. Από το 1996 έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και είναι ανοιχτό στο κοινό. Η είσοδος στο Ανάκτορο κοστίζει 16 ευρώ το άτομο ενώ οι Κήποι είναι δωρεάν σε όλους.         

Το Ανάκτορο… 

Ανάκτορο Σενμπρούν, η πίσω πλευρά και οι Κήποι

Το Σενμπρούν χτίστηκε στην αριστερή όχθη του Δούναβη και ήταν το μεγαλύτερο αυτοκρατορικό μέγαρο της χώρας. Είναι ένα τριώροφο, κεραμοσκεπές οικοδόμημα, σε σχήμα παραλληλόγραμμου και διαθέτει μια εντυπωσιακή είσοδο στην οποία καταλήγουν δύο μαρμάρινες ημικυκλικές σκάλες. Στο εσωτερικό του αριθμεί, ούτε λίγο-ούτε πολύ, 1.441 δωμάτια, χώρια τα 139 μαγειρεία! Τα ιδιαίτερα διαμερίσματα της βασιλικής οικογενείας είναι κομψά επιπλωμένα και διακοσμημένα με πίνακες και τοιχογραφίες των Gregorio Guglielmi και Martin van Meytens. Εκτός από τη βασιλική οικογένεια και το υπηρετικό προσωπικό της, στο παλάτι διέμενε η μόνιμη αυτοκρατορική φρουρά, διάφοροι πολιτικοί και στρατιωτικοί καθώς και διπλωμάτες και ανώτατοι αξιωματούχοι.    

Οι Κήποι…   

 

Κήποι του Σενμπρούν

Το Παλάτι διαθέτει έναν πανέμορφο, τεράστιο κήπο που από μόνος του είναι ένα αξιοθέατο! Σχεδιάστηκε από Ολλανδό αρχιτέκτονα κατά το πρότυπο των κήπων γαλλικού τύπου του 18^ου αιώνα και είναι χωρισμένος σε τέσσερα τεταρτημόρια που έχουν ως κέντρο το ίδιο το Ανάκτορο.

Η πίσω πλευρά του Ανακτόρου «βλέπει» σε μεγάλα παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια, εκατέρωθεν των οποίων έχουν ανεγερθεί 32 αγάλματα, 16 σε κάθε πλευρά, που αποτελούν έργα του Johann Wilhelm Beyer και έχουν ως πηγή έμπνευσης τον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό. Απέναντί ακριβώς από την πίσω όψη του Ανακτόρου βρίσκεται ένας λόφος, στην κορυφή του οποίου δεσπόζει μια μεγάλη Αψίδα του Θριάμβου, η λεγόμενη Gloriette. Στις παρυφές του λόφου έχει κατασκευαστεί το πιο διάσημο συντριβάνι του Κήπου, το Σιντριβάνι του Ποσειδώνα. 

Το Σιντριβάνι του Ποσειδώνα

Ο Ποσειδώνας φέρεται όρθιος πάνω σε βράχο, με την τρίαινά του ανά χείρας, ενώ το γλυπτό συμπληρώνουν ιπποπόταμοι και Τρίτωνες και μέσα στο σιντριβάνι πλατσουρίζουν πάπιες. Από τη δεξαμενή αυτού του σιντριβανιού υδροδοτείται ολόκληρος ο Κήπος αλλά και το Ανάκτορο. Πίσω από την Γκλοριέτα βρίσκεται ο λεγόμενος «Κήπος των φασιανών», με τον αρχαίο ρωμαϊκό οβελίσκο και την Κρήνη Schöner Brunner, από την οποία έλαβε το όνομά του το Ανάκτορο. 

Ο κήπος εκτείνεται στα αριστερά και στα δεξιά του Σιντριβανιού του Ποσειδώνα και ανακαλύπτουμε συστάδες δέντρων, μονοπάτια, κρυμμένα παγκάκια, λιμνούλες με νούφαρα, αγάλματα και σκεπαστές στοές. 

Εντός των Ανακτορικών Κήπων βρίσκεται επίσης ένας λαβύρινθος, ένας ενδιαφέρον ζωολογικός κήπος καθώς και το τεράστιο αυτοκρατορικό θερμοκήπιο που σήμερα έχει γίνει το Βοτανικό Μουσείο της Βιέννης. Αφιερώστε χρόνο για να περιηγηθείτε στους κήπους και έπειτα χαλαρώστε σε κάποιο από τα καφέ...