Κρουαζιέρα στην Καραϊβική και επίσκεψη στον λιλιπούτειο παράδεισο του Cayo Blanco
Κατά μήκος της ακτής της Κούβας συναντάμε μια περίπλοκη σειρά από μικρότερα αμμώδη νησάκια, τα λεγόμενα Cayos. Τα μικρότερα από αυτά αποτελούν απλώς σημεία όπου ξαποσταίνουν τα αποδημητικά πουλιά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους. Τα κάπως μεγαλύτερα, ωστόσο, φιλοξενούν μερικούς μόνιμους «κατοίκους», όπως μεγάλες αποικίες πουλιών και ερπετών (ιγκουάνα και σαύρες). Κανένα από αυτά δεν κατοικείται μόνιμα από ανθρώπους και κανένα δεν διαθέτει πόσιμο νερό. Παρόλα αυτά, έχουμε τη δυνατότητα να τα επισκεφθούμε και να τα γνωρίσουμε από κοντά…
 |
| Τα ακατοίκητα Cayos φιλοξενούν πληθυσμούς αποδημητικών πουλιών |
Το καλύτερο μέρος της Κούβας όπου μπορούμε να ασχοληθούμε με διαφόρων ειδών θαλάσσια sports και φυσιολατρικές δραστηριότητες είναι φυσικά το Varadero. Εδώ οι λάτρεις των καταδύσεων έχουν στη διάθεσή τους… 23 (!) διαφορετικά σημεία όπου μπορούν να επιδοθούν σε κατάδυση ενώ ο βυθός γύρω από τα δέκα περίπου ακατοίκητα νησάκια έξω από τον Κόλπο του Cárdenas είναι συγκλονιστικός καθώς φιλοξενεί πάνω από 70 είδη από μαλάκια αλλά και αρκετά είδη ψαριών, χελώνες και οστρακοειδή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και ο κοραλλιογενής ύφαλος κοντά στο Cayo Libertad.
Όσοι, από την άλλη, δεν έχουν καμία σχέση με τις καταδύσεις αλλά επιθυμούν να ζήσουν την εμπειρία των Cayos της Καραϊβικής, έχουν στη διάθεσή τους άλλες –εξίσου συναρπαστικές- εναλλακτικές, όπως κρουαζιέρα με καταμαράν, ψάρεμα, snorkeling και κολύμπι με δελφίνια. Τα περισσότερα από τα μεγάλα ξενοδοχεία του Varadero σας παρέχουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και παράλληλα αναλαμβάνουν τη διοργάνωση τέτοιου είδους δραστηριοτήτων αλλά και τη μεταφορά σας με mini bus στη μαρίνα από την οποία αναχωρούν τα καταμαράν καθώς επίσης και την επιστροφή σας στο ξενοδοχείο.
 |
| Τα καταμαράν παραταγμένα στο λιμάνι του Varadero |
Ένα τέτοιο «πακέτο» παροχών κλείσαμε και εμείς, το οποίο περιλάμβανε μεταφορά στη μαρίνα, κρουαζιέρα στα Cayos με καταμαράν, ποτό, χορό και ηλιοθεραπεία πάνω στο σκάφος, snorkeling με εξοπλισμό που μας παρείχε το πλήρωμα, κολύμπι με δελφίνια και επίσκεψη στο Cayo Blanco για μπάνιο αλλά και για γεύμα. Η κρουαζιέρα είχε διάρκεια 10 ωρών και το κόστος έφτανε περίπου στα 100-110 € το άτομο αλλά σίγουρα άξιζε η εμπειρία και με το παραπάνω!
 |
| Η μαρίνα του Varadero |
Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί από το ξενοδοχείο μας στο Varadero και μεταφερθήκαμε με το mini bus στην όμορφη μαρίνα όπου μας περίμενε το καταμαράν. Παρόλο που στην εκδρομή συμμετείχαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο, είτε σε γκρουπ είτε μεμονωμένοι ταξιδιώτες, ο αριθμός των συμμετεχόντων δεν ήταν τόσο υψηλός ώστε να φτάσει το σκάφος στα όρια της χωρητικότητάς του, πράγμα που πρακτικά σήμαινε ότι είχαμε αρκετό χώρο και δεν ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλον, οπότε μπορούσαμε να απολαύσουμε περισσότερο το ταξίδι και τις δραστηριότητες. Το πλήρωμα μας συστήθηκε και μετά από τις πρώτες επεξηγήσεις και την παροχή χρήσιμων πληροφοριών, το… πάρτυ ξεκίνησε! Το ρούμι άρχισε να ρέει άφθονο, καθώς υπήρχε η δυνατότητα δωρεάν κατανάλωσης απεριόριστης ποσότητας αλκοόλ και η μουσική ξεκίνησε να παίζει. Άλλοι προτίμησαν την ηλιοθεραπεία. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εν πλω, πάντως, η παραμονή μας στο σκάφος εξελίχθηκε πραγματικά σε πάρτυ καθώς τα μέλη του πληρώματος -και ειδικά ο αρχηγός- αποδείχτηκαν μέγιστοι διασκεδαστές ενώ μας παρέδωσαν και μαθήματα χορού latin.
 |
| Ηλιοθεραπεία στο σκάφος |
Snorkeling στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού…
Αφού περάσαμε αρκετά μικρά και ακατοίκητα Cayos, παρατηρώντας τα αποδημητικά πουλιά που στάθμευαν προσωρινά στις ακτές τους, κάναμε τον πρώτο μας σταθμό μεσοπέλαγα ώστε να εξερευνήσουμε το βυθό κάνοντας snorkeling. Στο σημείο αυτό υπήρχαν κοραλλιογενείς ύφαλοι με το χαρακτηριστικό μαύρο κοράλλι που κινδυνεύει τα τελευταία χρόνια με εξαφάνιση. Το πλήρωμα μάς εφοδίασε με μάσκες και αναπνευστήρες και έπειτα βουτήξαμε στα βαθιά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Το snorkeling είναι μια δραστηριότητα πολύ πιο εύκολη από την κατάδυση, γι’ αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί από ανθρώπους οποιασδήποτε ηλικίας και φυσικής κατάστασης, υπό την μοναδική προϋπόθεση, βεβαίως, να… γνωρίζει κανείς κολύμπι! Εμένα προσωπικά, μου άρεσε περισσότερο η αίσθηση του να βουτάω στα βαθιά νερά του Ατλαντικού παρά το ίδιο το snorkeling και αυτό γιατί τεχνικά υπήρχαν αρκετά προβληματάκια που δεν μου επέτρεψαν να χαρώ την εμπειρία στο έπακρο. Πρώτα από όλα, τα θαλάσσια ρεύματα ήταν ισχυρά στο συγκεκριμένο σημείο που βουτήξαμε οπότε αφενός ο βυθός ταρασσόταν, η άμμος ανακατευόταν, το πεδίο μαύριζε και δεν είχες δυνατότητα να δεις και πολλά, πέρα από ελάχιστα ψάρια. Αφετέρου, η συνύπαρξη τόσο πολλών ατόμων σε τόσο μικρή περιοχή δυσχέραινε περισσότερο τα πράγματα. Για να μπορέσεις να κολυμπήσεις πιο ελεύθερα έπρεπε σαφώς να απομακρυνθείς αρκετά από το σκάφος, κάτι που όμως δεν είχες το χρόνο να κάνεις γιατί η όλη διαδικασία είχε διάρκεια περίπου ένα τέταρτο με είκοσι λεπτά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι περισσότεροι κολυμβητές… κουτουλούσαν μεταξύ τους! Καθώς κολυμπούσαν αφοσιωμένοι στην παρατήρηση του βυθού, τα ισχυρά ρεύματα τους παρέσερναν και μοιραία τους οδηγούσαν πάνω σε άλλους κολυμβητές, οπότε έπρεπε μονίμως να έχεις το νου σου γύρω σου για το ποιος θα έρθει ορμητικά κατά πάνω σου! Ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο είναι πως ο εξοπλισμός, επειδή ακριβώς δεν είναι δικός σου, δεν εφάρμοζε σωστά σε όλους. Υπήρχαν μεν δύο μεγέθη για μάσκες αλλά και πάλι αυτές δεν εφάρμοζαν σωστά και έμπαινε νερό. Όπως και να έχει πάντως, ξαναλέω ότι η αίσθηση και μόνο ότι κολυμπάς στη μέση του ωκεανού είναι ασύλληπτη!
Κολύμπι με δελφίνια…
Ο δεύτερος σταθμός στην εκδρομή μας περιλάμβανε κολύμπι με εκπαιδευμένα, χαριτωμένα δελφίνια που τα συναντήσαμε σε οριοθετημένες εγκαταστάσεις οι οποίες βρίσκονται στη μέση του ωκεανού! Όπως μας διαβεβαίωσαν οι υπεύθυνοι του πάρκου, τα δελφίνια είναι μεν εκπαιδευμένα αλλά ζουν σε συνθήκες ελευθερίας, πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι μπαίνουν μέσα στις εγκαταστάσεις μόνο κατά τις ώρες που έρχονται οι επισκέπτες και όλες τις υπόλοιπες ώρες ζουν ελεύθερα στον ωκεανό. Φυσικά δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο ισχύει πράγματι κάτι τέτοιο, μιας και ακούγεται "πολύ καλό για να είναι αληθινό" ή έστω δύσκολο να εφαρμοστεί πρακτικά. Πόσο εύκολο είναι άραγε για ένα δελφίνι –όσο καλά εκπαιδευμένο και αν είναι- που ζει ελεύθερο να επιστρέφει κάθε μέρα και να εγκλωβίζεται οικειοθελώς στον ίδιο χώρο για να κάνει τα κόλπα του λες και προσέρχεται καθημερινά στον τόπο εργασίας του; Εκτός και αν όλο αυτό έχει συνδεθεί κάπως με τον τρόπο σίτισής του… Όπως και να έχει το πράγμα, η εμπειρία της επαφής με τα εν λόγω χαριτωμένα, παιχνιδιάρικα και άκρως ευφυή ζωάκια ήταν συγκλονιστική!
 |
| Κολύμπι με δελφίνια στον Ατλαντικό |
Μπήκαμε λοιπόν όλη η ομάδα στο νερό μέχρι περίπου τη μέση και σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο. Σύντομα τρία δελφινάκια έκαναν την εμφάνισή τους και ξεκίνησαν το παιχνίδι και τα κόλπα. Πηδούσαν στον αέρα, έκαναν τα ακροβατικά τους, χτυπούσαν παλαμάκια με τα πτερύγιά τους και πότε-πότε περνούσαν με φόρα από μπροστά μας, κολυμπώντας άλλοτε μπρούμυτα και άλλοτε ανάσκελα Στο τέλος, είχαμε ο καθένας από μια πιο «ιδιωτική» στιγμή με το δελφινάκι μιας και ερχόταν διαδοχικά μπροστά από κάθε μέλος της ομάδας και αφού έκανε κάποιο κόλπο, στεκόταν για μια αγκαλιά. Αφού τελείωσε η ατραξιόν, ξεκινήσαμε ένας-ένας να αποχωρούμε αφού όμως πρώτα περνούσαμε για μια ακόμη φορά να αγκαλιάσουμε, να φιλήσουμε και να χαιρετήσουμε το δελφινάκι. Σε εκείνο το σημείο είχαμε επίσης τη δυνατότητα να φωτογραφηθούμε μαζί του, είτε με δικά μας μέσα είτε από τον φωτογράφο του πάρκου, ο οποίος το απόγευμα μας έφερε τις φωτογραφίες στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μας. Οι φωτογραφίες ήταν μεγάλου μεγέθους και κόστιζαν –αν θυμάμαι καλά- 10 πέσος, δηλαδή κάπου 10 € η μία, αλλά αληθινά άξιζε να τις πάρει κανείς για ενθύμιο. Εάν κάποιος το επιθυμούσε, είχε τη δυνατότητα μετά το τέλος της ατραξιόν να πληρώσει κάποιο επιπλέον αντίτιμο και να κολυμπήσει για λίγο μαζί με το δελφίνι, κρατημένος από τα πτερύγιά του.
Απόβαση στο Cayo Blanco…
 |
| Cayo Blanco |
Επιβιβαστήκαμε ξανά στο καταμαράν με προορισμό μας αυτή τη φορά το περίφημο Cayo Blanco, το νησάκι όπου θα κάναμε στάση για κάνα δίωρο ώστε να γευματίσουμε, να κολυμπήσουμε, να φωτογραφηθούμε ή να κάνουμε ηλιοθεραπεία. Μόλις το είδαμε να προβάλει ξαφνικά στον οπτικό μας ορίζοντα, μονομιάς συνειδητοποιήσαμε ότι επρόκειτο για αληθινό Παράδεισο! Συγκέντρωνε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των ειδυλλιακών τροπικών νησιών: κατάλευκη άμμο, φοίνικες και τυρκουάζ νερά! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
 |
| Οι εγκαταστάσεις του εστιατορίου |
 |
| Τυρκουάζ νερά και ολόλευκη άμμος |
Ούτε που καταλάβαμε για πότε πέρασαν οι δύο ώρες! Αρχικά, πήραμε ένα cocktail piña colada μέσα σε «ποτήρι» από ανανά και στη συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην παραλία για να φωτογραφήσουμε το νησί. Ήταν επίσης μια καλή ευκαιρία για να μαζέψω μεγάλα λευκά κοχύλια που αργότερα διακόσμησα στο σπίτι μου στην Αθήνα για να τα κοιτάζω και να μου θυμίζουν πάντα τον μικρό αυτό παράδεισο της Καραϊβικής. Παρατηρώντας από κοντά, διαπιστώσαμε ότι η άμμος της παραλίας ήταν τόσο λευκή εξαιτίας αυτών των κοχυλιών που με τα χρόνια θρυμματίζονται και γίνονται σαν άμμος.
 |
| Ολόκληρη η παραλία είναι πλούσια σε κοχύλια... |
Κάπου εδώ έγινε και η πρώτη γνωριμία μας με τους μοναδικούς «κατοίκους» του νησιού… Επρόκειτο για κάτι πελώρια και χοντρούλικα τρωκτικά -δεν γνωρίζω ακριβώς την ονομασία τους- τα οποία είναι συμπαθή και εντελώς άκακα και συχνάζουν ανάμεσα στις ξαπλώστρες και γύρω από το εστιατόριο ώστε να εξασφαλίζουν την καθημερινή τροφή τους.
 |
| Τα συμπαθή και άκακα τρωκτικά του νησιού! |
 |
| Γλάροι σε αναζήτηση τροφής... |
Κατόπιν, βουτήξαμε στα απίστευτα διάφανα νερά και αφού χαλαρώσαμε στις ξαπλώστρες μέχρι να στεγνώσουμε, αποφασίσαμε ότι είχε έρθει η ώρα του φαγητού. Ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος με μεγάλα τραπέζια και υπόστεγο από πάνω αποτελούσε τη μοναδική εγκατάσταση πάνω στο νησί και εδώ ακριβώς βρισκόταν το μπαρ που σέρβιρε τα cocktails αλλά και το εστιατόριο με έναν πελώριο μπουφέ από τον οποίο μπορούσαμε να πάρουμε ό,τι θέλαμε και σε όση ποσότητα επιθυμούσαμε. Διέθετε μεγάλη ποικιλία (από ψάρια, όστρακα και αστακούς μέχρι κρεατικά και συνοδευτικά) και όλα ήταν πολύ καλής ποιότητας.
 |
| Γεύμα στο Cayo Blanco |
Έπειτα από ένα χορταστικό γεύμα, λοιπόν, δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε μια τελευταία βουτιά και ας είχα μόλις φάει. Επιβιβαστήκαμε και πάλι στο σκάφος και μέχρι την επιστροφή –αφού πια δεν είχαμε άλλες στάσεις- κάναμε το καλύτερο πάρτυ. Ρούμι και χορός είχαν την τιμητική τους! Στη μαρίνα μας περίμενε ξανά το mini bus για την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο.
 |
| Cayo Blanco |
Ίσως όλα αυτά να σας ακούγονται κάπως… «τουριστικά», όμως η εμπειρία αξίζει και προτείνω ανεπιφύλακτα να τη ζήσετε. Το κολύμπι στη μέση του Ατλαντικού, το μπάνιο με τα δελφίνια και η επίσκεψη στο ειδυλλιακό Cayo Blanco σού χαρίζουν την τέλεια αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην Καραϊβική, τον απόλυτο τροπικό παράδεισο που ονειρεύεται κάθε ταξιδιώτης!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου