Η Νίσυρος και η άγρια ηφαιστειακή γοητεία της...

Είναι περασμένες δύο μετά τα μεσάνυχτα όταν το πλοίο της Blue Star δένει στο λιμάνι της Νισύρου. Χρόνια τώρα φλερτάρω με αυτό το νησί μα δεν τύχαινε να το επισκεφθώ. Έφτασε όμως η χρονιά του! Λίγο οι πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε λόγω κορωνοϊού, λίγο η αγάπη μου για τα πιο μικρά, απομακρυσμένα και ήσυχα νησιά, δεν ήθελα και πολύ για να πάρω την απόφαση να κλείσω εισιτήρια για Νίσυρο. Και ας διαρκεί το ταξίδι μέχρι εδώ κάτι παραπάνω από... 13 ώρες εν πλω! 

Το Blue Star στο λιμάνι της Νισύρου

Πέντε μέρες είναι υπέρ-αρκετές για να επισκεφθώ τα πάντα. Οι αποστάσεις, βλέπετε, είναι μικρές. Τρεις δρόμοι όλοι κι όλοι ενώνουν τους μόλις 3 οικισμούς ενώ οι παραλίες είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ένας λιλιπούτειος παράδεισος για λίγους και εκλεκτούς: αυτό ακριβώς που έχω τεράστια ανάγκη! Αυτό ακριβώς που λάτρεψε και ο αγαπημένος καλλιτέχνης Νίκος Παπάζογλου, ο οποίος συνήθιζε να επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι το νησί, είτε για να δώσει συναυλίες είτε απλώς για να χαλαρώσει στο σπίτι που διατηρούσε στα Νικιά. Οι κάτοικοι εδώ ακόμα τον θυμούνται με αγάπη. Θα ακούσετε λοιπόν συχνά και σε διάφορα σημεία του νησιού να παίζουν τα τραγούδια του!

Γραφικοί οικισμοί, πολύχρωμα σπίτια, χαριτωμένα γατάκια που τριγυρνούν στις γειτονιές, στενοί δρόμοι που χωράνε ίσα-ίσα μηχανάκια και τα τρίκυκλα των κατοίκων, ανθισμένες γωνιές πνιγμένες στα λουλούδια, χαλάσματα από παλιές εποχές και παραδοσιακά καφενεία συνθέτουν το πιο οικείο και νοσταλγικό σκηνικό της Νισύρου. Και όλα αυτά κάτω από τη σκιά του νεότερου ηφαιστείου της χώρας! Εδώ ο άνθρωπος κατάφερε από την αρχαιότητα ακόμα να αψηφήσει τη φύση και να φέρει τον πολιτισμό του στην πιο παράξενη γωνιά του χάρτη, να χτίσει οικισμό πάνω από ένα ενεργό ηφαίστειο! Στις πανέμορφες γωνιές του νησιού ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει για πάντα γύρω στα πενήντα χρόνια πίσω. Εδώ ο ταξιδιώτης μπορεί επιτέλους να ανακαλύψει την καρδιά της αυθεντικής Ελλάδας, να γευτεί τα προϊόντα που απλόχερα χαρίζει η φύση και να γίνει κοινωνός της ιδιαίτερης ενέργειας του τόπου περπατώντας κυριολεκτικά μέσα στον κρατήρα του ηφαιστείου... Σε αυτό το σημείο αξίζει να διευκρινίσω το εξής παράδοξο: η Νίσυρος δεν είναι νησί αλλά... ηφαίστειο! Αρκεί να παρατηρήσει κανείς μια αεροφωτογραφία της Νισύρου για να διαπιστώσει το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης που έφτασε να δομήσει πολιτισμό ακόμη και πάνω στον ορεινό όγκο ενός ηφαιστείου. Οι φυσιολάτρες θα ενθουσιαστούν από τα εντυπωσιακά τοπία άγριας ομορφιάς, από τις αμέτρητες πεζοπορικές διαδρομές και τα φυσικά αξιοθέατα. Την ίδια στιγμή, οι λάτρεις του beach life μάλλον θα απογοητευτούν, γιατί η έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι η αιτία της ύπαρξης τόσο λίγων παραλιών στο νησί. Στο τέλος όμως όλοι μαζί θα συμφωνήσουν πως παρόμοιο μέρος δεν έχουν ξαναδεί στη ζωή τους! Γιατί, πιστέψτε με, το να φτάσεις να περπατάς μέσα στον κρατήρα ενεργού ηφαιστείου αποτελεί από μόνο του μια εμπειρία ζωής ανεπανάληπτη...

Όσον αφορά τώρα τις υποδομές στο νησί στον τομέα της διαμονής και της εστίασης, καλύτερα να κρατήσετε μικρό καλάθι. Καταλύματα μετρημένα στα δάχτυλα και παραδοσιακά ταβερνάκια περιμένουν τον επισκέπτη, οπότε ξεχάστε τις πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες και τα χλιδάτα εστιατόρια που θα βρείτε σε άλλα νησιά. Εδώ η ζωή κυλάει ήρεμα και απλά και ο επισκέπτης οφείλει να το σεβαστεί και να εναρμονιστεί. Ούτε καν νερό δεν διαθέτει το νησί. Οι κάτοικοι συλλέγουν σε δεξαμενές το νερό της βροχής ενώ μία φορά την εβδομάδα φέρνουν νερό με υδροφόρες. Ορισμένοι μάλιστα από τους κατοίκους ίσως να σας φανούν αρκετά... αδιάφοροι, παρόλο που γενικά είναι άνθρωποι ευγενικοί και καλόκαρδοι. Να έχετε λοιπόν συνεχώς κατά νου ότι οι ρυθμοί εδώ θυμίζουν κάτι από... Ικαρία, είναι κομματάκι πιο αργοί απλώς γιατί έτσι είναι η ζωή στη Νίσυρο! Επίσης, όπως οι κάτοικοι της Λέρου είναι πρωτίστως δημόσιοι υπάλληλοι και ο τουρισμός δεν αποτελεί προτεραιότητά τους, έτσι και στη Νίσυρο οι περισσότεροι βιοπορίζονται από τα λατομεία του Γυαλιού και δεν ενδιαφέρονται τόσο άμεσα να αναπτύξουν τις υποδομές στον τομέα του τουρισμού. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι η Νίσυρος θεωρείται ως ένα από τα πιο εύπορα νησιά των Δωδεκανήσων, γεγονός που οφείλεται στα εμβάσματα των μεταναστών. Κατά τη δεκαετία του '60 η πλειοψηφία των νέων του νησιού ακολούθησε το δρόμο της μετανάστευσης, κανένας ωστόσο δεν ξέχασε την ιδιαίτερη πατρίδα του και όλοι έστελναν χρήματα από το εξωτερικό είτε στις οικογένειές τους είτε με τη μορφή δωρεάς με σκοπό την υλοποίηση διαφόρων έργων στο νησί.

Λίγα λόγια για την Ιστορία...

Νικιά

Η Νίσυρος, με έκταση μόλις 41,6 τ.χλμ., αποτελεί ένα από τα μικρότερα νησιά του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων. Βρίσκεται μεταξύ της Κω και της Τήλου, από τις οποίες απέχει 8 και 10 ναυτικά μίλια αντίστοιχα. Ένα φυσικό φαινόμενο, όπως η ηφαιστειακή έκρηξη, ενέπνευσε τη φαντασία των ανθρώπων για να πλάσουν τους πιο ελκυστικούς μύθους γύρω από τη δημιουργία της Νισύρου. Σύμφωνα λοιπόν με την αρχαία ελληνική μυθολογία, η Νίσυρος δημιουργήθηκε από τον Ποσειδώνα κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας. Ο θεός της θάλασσας φαίνεται πως καταδίωκε τον Γίγαντα Πολυβώτη ο οποίος διέσχιζε το Αιγαίο, νικημένος και έντρομος, αναζητώντας ένα καταφύγιο για να σωθεί. Είχε φτάσει ανοιχτά της Κω όταν ο Ποσειδώνας, χτυπώντας με την τρίαινά του, αφαίρεσε ένα κομμάτι από την Κω, το έριξε κατά πάνω του και τον καταπλάκωσε. Έτσι σχηματίστηκε η Νίσυρος! Στα έγκατα της γης της βρίσκεται φυλακισμένος ο Πολυβώτης και κάθε φορά που αυτός αναστενάζει, βγαίνουν ατμοί μέσα από τη γη. Όσο ο Γίγαντας κοιμάται κάτω από το βράχο μπορούμε να παραμένουμε ήσυχοι. Ο Θεός να μας φυλάξει μην ξυπνήσει όμως και μαζί του ξυπνήσει και το ηφαίστειο!

Από νωρίς οι κάτοικοι συνδέθηκαν με πολιτιστικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς δεσμούς με τους κατοίκους της γειτονικής Κω, κάτι που -έστω και έμμεσα- μαρτυρά ο μύθος της δημιουργίας της νήσου από το κομμάτι που ο Ποσειδώνας αποκόλλησε από την Κω. Τα δύο νησιά είχαν ίδιο τύπο πολιτεύματος, κοινούς βασιλιάδες και εκστράτευαν από κοινού στους πολέμους. Ο θεός-προστάτης της Νισύρου ήταν φυσικά ο δημιουργός της, ο Ποσειδώνας. Η κεφαλή του κοσμούσε τα νομίσματα ενώ υπήρχε και ιερό αφιερωμένο σε αυτόν.  

Σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες, από την άλλη, η έκρηξη του ηφαιστείου της Κω, στον κόλπο του Κεφάλου, οφείλεται για τη δημιουργία των νησίδων Γυαλί, Στρογγυλή, Αγ. Αντώνιος, Παχειά, Περγούσα και Κανδελέουσα (Φάρος). Η ίδια η Νίσυρος φαίνεται πως ήταν ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο, η κορυφή του οποίου έφτασε με τα χρόνια και με τις απανωτές εκρήξεις να εμφανιστεί πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το σημερινό νησί έχει κωνικό σχήμα, στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ορεινό, αποτελούμενο από ηφαιστειακά πετρώματα και στην κοιλάδα του Λακκιού έχουν σχηματιστεί κρατήρες και τα βουνά Προφήτης Ηλίας, Άγιος Ιωάννης και Άγιος Γεώργιος. Το έδαφος είναι εξαιρετικά εύφορο γι' αυτό η Νίσυρος -σε αντίθεση με τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου- δεν είναι ένα ακόμα ξερονήσι αλλά διαθέτει δέντρα και πράσινο. Διαθέτει επίσης πολλές υπόγειες θερμές πηγές που ευνοούν την ύπαρξη ιαματικών λουτρών για θεραπευτικούς σκοπούς. Η Νίσυρος αλλά και η γειτονική νησίδα Στρογγυλή έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Στο νησί έχουν καταγραφεί περί τα 450 είδη χλωρίδας, 85 είδη ορνιθοπανίδας, 30 είδη άγριων πουλιών, 7 είδη από ερπετά και σαύρες, έχουν εντοπιστεί πληθυσμοί από τη γνωστή πεταλούδα της Ρόδου ενώ στις δυτικές ακτές της, στη θέση Φωκιοκρεμάρα, υπάρχουν σπηλιές με βοτσαλωτές παραλίες που αποτελούν καταφύγιο για τη μεσογειακή φώκια Monachus-monachus.

Τα top-10 αξιοθέατα της Νισύρου:

1. Το Μανδράκι

Το Μανδράκι με την μικρή παραλία του Αγ. Σάββα

Ο Ανεμόμυλος

Στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού, στους πρόποδες ενός απότομου και συνάμα εντυπωσιακού λόφου, είναι χτισμένο το Μανδράκι, η πρωτεύουσα του νησιού. Απέχει μικρή απόσταση από το λιμάνι ενώ ο οικισμός δεν είναι πολύ μεγάλος και περπατιέται εύκολα. Ξεχάστε λοιπόν το αυτοκίνητο γιατί εδώ δεν θα το χρειαστείτε. Τα δρομάκια άλλωστε είναι τόσο στενά ώστε, με εξαίρεση τα ποδήλατα και τα μηχανάκια, δύσκολα περνάει οποιοδήποτε άλλο τροχοφόρο. Οι κάτοικοι μάλιστα συνηθίζουν να χρησιμοποιούν χαριτωμένα τρίκυκλα κατά τις μετακινήσεις τους. Χαρακτηριστικά είναι τα ολόλευκα σπιτάκια, όλα γεμάτα γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια και με χρωματιστά πορτοπαράθυρα, που στα σκαλάκια τους λιάζονται οι αξιαγάπητες γατούλες της Νισύρου αλλά και οι πανέμορφες γραφικές πλατείες με τα βοτσαλωτά δάπεδα, όπως η Πλατεία των Δελφινιών και η κεντρική Πλατεία της Ηλικιωμένης που περιβάλλεται από παραδοσιακά ταβερνάκια και καφενεία. 

Η πλατεία των Δελφινιών

Η πλατεία της Ηλικιωμένης

Ανακαλύψτε επίσης την παραλιακή περαντζάδα με τις ταβέρνες και τα μπαράκια, τον αναπαλαιωμένο ανεμόμυλο, το ιστορικό κτήριο του Δημαρχείου που χρονολογείται από το 1931 και τις ξεχωριστές γειτονιές που απλώνονται κάτω από τη σκιά του βράχου της Παναγιάς της Σπηλιανής με τα ερείπια του μεσαιωνικού Κάστρου των Ιπποτών.

Η πλατεία του Δημαρχείου

Μανδράκι

2. Τα Νικιά

Νικιά

Καφενείο "Πόρτα"

Το πανέμορφο χωριό Νικιά είναι χτισμένο στην πλαγιά λόφου, σε υψόμετρο 400 μ. και προσφέρει απίστευτη θέα στο Αιγαίο από τη μια πλευρά και στην καλντέρα του ηφαιστείου από την άλλη. Ο πιο ενδιαφέρων οικισμός του νησιού χαρακτηρίζεται από αναπαλαιωμένα αρχοντικά με κεραμοσκεπές και ζωηρόχρωμα πορτοπαράθυρα και από την ομορφότερη βοτσαλωτή πλατεία της Πόρτας με την εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου. Στα αξιοθέατα της περιοχής συγκαταλέγονται το Ηφαιστειολογικό Μουσείο, η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και η Ιερά Μονή Παναγιάς Κυράς του 17ου αιώνα.

Πλατεία Πόρτας

3. Ο Εμπορειός

Εμπορειός

Η παλιά πρωτεύουσα του νησιού είναι χτισμένη σε υψόμετρο περίπου 500 μ. και προσφέρει απίστευτη θέα στην κοιλάδα του ηφαιστείου, την καλντέρα και τον Προφήτη Ηλία. Πρόκειται για έναν άκρως ενδιαφέροντα οικισμό-φάντασμα καθώς μετά από μια σειρά καταστροφικούς σεισμούς, έχει πια εγκαταλειφθεί και τα περισσότερα κτήριά του είναι ερειπωμένα χαλάσματα. Ελάχιστα οικήματα έχουν αναπαλαιωθεί και κατοικούνται ενώ στη λιλιπούτεια πλατεία  θα βρείτε την εκκλησία της Γέννησης της Θεοτόκου και δύο από τα καλύτερα ταβερνάκια του νησιού. 

Η απίστευτη θέα στην καλντέρα του ηφαιστείου

Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου

Εδώ χτυπούσε κάποτε η καρδιά της Νισύρου. Η ονομασία άλλωστε “Εμπορειός” φανερώνει ότι εδώ συγκεντρωνόταν όλη η εμπορική δραστηριότητα του νησιού. Δεν παραλείπω να περιηγηθώ στα στενά δρομάκια του οικισμού, να αφουγκραστώ τον αέρα που περνά μέσα από τα χαλάσματα, να παρασυρθώ από την ασύλληπτη γοητεία που μου ασκούν τα μισογκρεμισμένα σπίτια και να μπω στον πειρασμό να πλάσω με τη φαντασία μου ιστορίες από τα χρόνια τα παλιά, τότε που ο Εμπορειός έσφυζε από ζωή και κίνηση. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται μια μικρή σπηλιά, η οποία θεωρείται φυσική σάουνα λόγω της θερμότητας που αναπτύσσεται στο εσωτερικό της εξαιτίας της ηφαιστειακής δραστηριότητας. Την φλέβα του ηφαιστείου (“απυργιά” όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι) ανακάλυψε πρώτη φορά το 1925 ο πατέρας Ιωάννης Διακογιώργης. Επισκεφθείτε επίσης το Κάστρο της Παντονίκης και την Εκκλησία των Ταξιαρχών.

Η "γοητεία της εγκατάλειψης" στον Εμπορειό... 

Η... "φυσική σάουνα" στην είσοδο του χωριού

4. Οι Πάλοι

Πάλοι

Επίνειο του Εμπορειού αποτελεί το μικρό ψαροχώρι των Πάλων, στα ανατολικά και σε απόσταση 4 χλμ. από το Μανδράκι. Εδώ συναντάμε μια αρκετά δημοφιλή αμμουδιά, μια μαρίνα για ιδιωτικά σκάφη και μερικές από τις καλύτερες ψαροταβέρνες του νησιού.

Οι ψαροταβέρνες κατά μήκος της μαρίνας

Πάλοι

5. Η Παναγιά η Σπηλιανή

Η Παναγιά η Σπηλιανή δεσπόζει στο βράχο πάνω από το Μανδράκι

Παναγιά Σπηλιανή

Σε έναν απόκρημνο βράχο πάνω από το Μανδράκι, είναι χτισμένη η κατάλευκη εκκλησία της Παναγιάς της Σπηλιανής, της πολιούχου του νησιού. Η εκκλησία είναι χτισμένη μέσα στο Κάστρο των Ιωαννιτών Ιπποτών, το οποίο χρονολογείται από το 1315 και διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση, αποτελώντας το δεύτερο σημαντικό καστρομονάστηρο των Δωδεκανήσων μετά από αυτό της Πάτμου. Πρόκειται για μια βασιλική του 1600 που διαθέτει όμορφο τέμπλο του 18ου αιώνα. Χρειάζεται να ανέβουμε 270 εύκολα σκαλοπάτια μέχρι την Ιερή Σπηλιά όπου φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης, που ανήκει στη ρωσική σχολή και είναι πνιγμένη στα τάματα των πιστών. Σε μια μικρή αίθουσα φυλάσσονται σπάνιες εκδόσεις, βιβλία και έγγραφα στην ελληνική και τουρκική γλώσσα, ιερά κειμήλια όπως εκκλησιαστικά σκεύη, σταυροί, ευαγγέλια και εικόνες καθώς επίσης και ένας στολισμένος παραδοσιακός επιτάφιος. Ο κύριος Ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου ενώ υπάρχει και ένα μικρό παρεκκλήσι μέσα στο βράχο αφιερωμένο στον Άγιο Χαράλαμπο. Η θέα από το λόφο της Σπηλιανής κυριολεκτικά κόβει την ανάσα!

Εικόνα της Παναγιάς της Σπηλιανής (αντίγραφο)

6. Το Ηφαίστειο

Πανοραμική θέα της Καλντέρας από το χωριό Νικιά

Το ηφαίστειο της Νισύρου συγκαταλέγεται μαζί με τα Μέθανα, τη Μήλο και τη Σαντορίνη στα ενεργά ηφαίστεια της χώρας μας ενώ είναι το νεότερο από όλα. Τα παλαιότερα πετρώματά του είναι ηλικίας 150.000 χρόνων και τα πιο πρόσφατα 15.000 χρόνων! Δύο τεράστιες εκρήξεις, που πραγματοποιήθηκαν 55.000 και 45.000 χρόνια πριν, κατέστρεψαν το κεντρικό τμήμα του ηφαιστείου το οποίο κατακρημνίστηκε και δημιούργησε τον μεγάλο κεντρικό κρατήρα, την Καλντέρα, με διάμετρο 4 χλμ. Ο κρατήρας Στέφανος, τον οποίο μπορούμε να επισκεφθούμε και να περπατήσουμε πάνω του, είναι ο μεγαλύτερος και θεαματικότερος υδροθερμικός κρατήρας στον κόσμο, δεν είναι όμως και ο μοναδικός που υπάρχει στο ηφαίστειο της Νισύρου! Ούτε ένας ούτε δύο αλλά δέκα τέτοιοι κρατήρες διατηρούνται στον πυθμένα της Καλντέρας και μάλιστα σε πολύ καλή κατάσταση. Οι πιο πρόσφατες υδροθερμικές εκρήξεις, συνοδευόμενες από ισχυρούς σεισμούς, έλαβαν χώρα το 1873 και το 1888, δημιουργώντας τους νεότερους κρατήρες στο εσωτερικό της Καλντέρας. 

Κρατήρας Στέφανος

Σήμερα το ηφαίστειο παραμένει σε ηρεμία, η υδροθερμική ωστόσο δραστηριότητα στα έγκατά του συνεχίζει να είναι έντονη, δημιουργώντας διαφυγές θερμών αερίων (ατμίδες), αποθέτοντας ορυκτά θείου και αλλοιώνοντας τα γύρω πετρώματα. Τα θερμά αυτά αέρια αποτελούνται κυρίως από υδρατμούς, περιέχουν όμως μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα και υδροθείου, στο οποίο οφείλεται η χαρακτηριστική αποπνικτική οσμή που επικρατεί στο χώρο. Καλού-κακού, να έχετε μαζί σας ένα μαντήλι ώστε να κλείσετε κάπως τη μύτη σας γιατί η έντονη ζέστη του καλοκαιριού σε συνδυασμό με τη μυρωδιά «κλούβιου αυγού» που αναδύεται από το ηφαίστειο, μπορεί να γίνει από ενοχλητική έως αποπνικτική για κάποιους. Παρόλα αυτά, η αίσθηση και μόνο ότι βαδίζετε κυριολεκτικά μέσα στον κρατήρα ενός ενεργού ηφαιστείου και μπορείτε να αφουγκραστείτε τα έγκατά του να βρυχώνται είναι μια εμπειρία μοναδική που μόνο στην Ελλάδα μπορείτε να τη ζήσετε, γι’ αυτό τολμήστε το χωρίς δεύτερη σκέψη! 

Τα πιο επικίνδυνα σημεία σηματοδοτούνται και οριοθετούνται ώστε να μην πλησιάζει ο επισκέπτης

Ρωγμές στο έδαφος από όπου εξέρχονται τα καυτά αέρια  

Προσοχή: Μην καταστρέφετε τους κρυστάλλους θείου που δημιουργούνται στις οπές διαφυγής των αερίων (έτσι κι αλλιώς, τα κίτρινα αυτά ορυκτά είναι εξαιρετικά ασταθή και καταστρέφονται ταχύτατα, οπότε δεν αποτελούν ιδανικό σουβενίρ!), μην αγγίζετε τα πετρώματα γιατί είναι πολύ καυστικά και κυρίως μην πλησιάζετε τα σηματοδοτημένα σημεία διαφυγής των αερίων γιατί το έδαφος εκεί είναι ασταθές ενώ τα αέρια είναι τόσο καυτά που μπορούν να προκαλέσουν εγκαύματα. Είναι θαύμα το γεγονός ότι έχουμε τόσο άμεση πρόσβαση σε έναν τέτοιο τόπο αλλά χρειάζεται να είμαστε ευσυνείδητοι και προσεχτικοί γιατί δεν είναι λίγα τα περιστατικά τουριστών που έχουν πάθει εγκαύματα στην απόπειρά τους να παραβλέψουν τις συστάσεις και να περπατήσουν πάνω στα πιο επικίνδυνα σημεία. Οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται εκεί είναι τόσο υψηλές ώστε μπορούμε ακόμα και να… τηγανίσουμε αυγό πάνω στην πέτρα!  

Τα κίτρινα σημεία στο βράχο υποδηλώνουν τη συγκέντρωση θείου

 7. Το Ηφαιστειολογικό και τα άλλα Μουσεία

Ηφαιστειολογικό Μουσείο

Το πιο ενδιαφέρον μουσείο που αξίζει να επισκεφθεί κανείς είναι το Ηφαιστειολογικό Μουσείο στα Νικιά, μιας και αποτελεί το πρώτο του είδους του στη χώρα μας. Είναι σχετικά μικρό αλλά μέσα σε λίγα λεπτά καταφέρνει να μας μυήσει στον ιδιαίτερο κόσμο της γεωλογίας και των ηφαιστείων. 

Η διαδρομή ακολουθεί θεματικές ενότητες που σχετίζονται με τη γένεση και δομή ενός ηφαιστείου, τις διεργασίες, τα πετρώματα και προϊόντα που παράγονται από την ηφαιστειακή δραστηριότητα, τα ηφαίστεια του ελλαδικού χώρου εν γένει και της Νισύρου συγκεκριμένα, τη δραστηριότητα των άλλων ενεργών ηφαιστείων της χώρας, όπως αυτό της Σαντορίνης και τέλος πώς επηρεάζει η ηφαιστειακή δράση το κλίμα, το περιβάλλον, τη χλωρίδα και την πανίδα ενός τόπου αλλά και τη ζωή του ανθρώπου. Τέλος, δεν πρέπει να παραλείψετε να δείτε το διάρκειας περίπου 12 λεπτών κατατοπιστικότατο βίντεο που προβάλλεται σχετικά με την ιστορία της ηφαιστειακής δραστηριότητας στη θαλάσσια περιοχή γύρω από την Κω και τη Νίσυρο. Το εισιτήριο για το μουσείο είναι στα 4 € το κανονικό και 2 € το μειωμένο. 

Μακέτα που αναπαριστά τη Νίσυρο. Στην ουσία δεν έχουμε να κάνουμε με νησί αλλά με ηφαίστειο!

Εκκλησιαστικό Μουσείο

Παρόλο που το Ηφαιστειολογικό αποτελεί το πιο ενδιαφέρον μουσείο για κάθε επισκέπτη, ειδικά αφού συνδυαστεί και με την επιβεβλημένη επίσκεψη στο ίδιο το ηφαίστειο, στη Νίσυρο υπάρχουν και άλλα μουσεία. Το Αρχαιολογικό, που στεγάζεται σε ένα νεότευκτο κτήριο στο Μανδράκι, φιλοξενεί ευρήματα από την προϊστορική έως την μεταβυζαντινή περίοδο, όπως νομίσματα και βυζαντινά σκεύη. Το Ιστορικό και Λαογραφικό, επίσης στο Μανδράκι, μας χαρίζει μια γεύση από την καθημερινή ζωή των κατοίκων στα παλαιότερα χρόνια μέσα από παλιές φωτογραφίες, κεντήματα και διάφορα προσωπικά αντικείμενα. Το Εκκλησιαστικό Μουσείο διαθέτει εκθέματα από την Παναγιά τη Σπηλιανή και την Παναγιά την Ποταμίτισσα Μανδρακίου, όπως ιερά κειμήλια, άμφια, Ευαγγέλια, εικόνες και αφιερώματα.

8. Το Παλαιόκαστρο

Ένα από τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα της Νισύρου είναι το Παλαιόκαστρο. Η επίσκεψη σε αυτό ομολογώ ότι με ξάφνιασε ευχάριστα γιατί δεν περίμενα ποτέ ότι η Ακρόπολη της Νισύρου, που κουβαλά ιστορία πάνω από 2.600 χρόνων (!), θα μπορούσε να διατηρείται σε τόσο καλή κατάσταση. 

Το Κάστρο είναι κατασκευασμένο με ένα από τα σκληρότερα ηφαιστειακά πετρώματα του κόσμου (μαύρος βασαλτικός ανδεσίτης) και θυμίζει έντονα την Ακρόπολη των Μυκηνών. Τα οχυρωματικά έργα ανήκουν στην κλασική εποχή και αποτελούν μία από τις καλύτερα σωζόμενες αρχαίες οχυρώσεις του αιγαιακού χώρου. Τα κυκλώπεια τείχη χρονολογούνται από τον 4ο π.Χ. αιώνα και φέρουν δωρικούς κίονες. Η μοναδική σωζόμενη πύλη του τείχους είναι διαμορφωμένη σε εσοχή ώστε να παραμένει αθέατη και προφυλαγμένη από τους εχθρούς. Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο είναι πως τα τείχη διαθέτουν ανέπαφες από το χρόνο τις κλίμακές τους, οπότε ο επισκέπτης μπορεί να ανέβει και να περπατήσει κυριολεκτικά πάνω στα τείχη, κάτι που δεν έχει την ευχέρεια να κάνει πουθενά αλλού στην Ελλάδα! 

Ο αρχαιολογικός χώρος διέθετε παλιά κιόσκι με εκδοτήρια εισιτηρίων, που όμως έχει πια εγκαταλειφθεί οπότε η πρόσβαση είναι ελεύθερη. Καλύτερη ώρα για να επισκεφθεί κανείς το Παλαιόκαστρο είναι κατά το ηλιοβασίλεμα που ο ήλιος βάφει με πύρινα χρώματα τις πέτρες και η θέα στο Μανδράκι και το Γυαλί είναι ασυναγώνιστη!

Απίστευτη θέα από το Παλαιόκαστρο προς το Μανδράκι, το πέλαγος και τη νησίδα Γυαλί 

9. Τα Μοναστήρια και τα ξωκλήσια

Η εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου στα Νικιά

Ξωκλήσι Παντελεήμονος

Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν τα μοναστήρια και τα ξωκλήσια του νησιού για όποιον ενδιαφέρεται για θρησκευτικό τουρισμό. Ειδικά όσοι αγαπούν επίσης την πεζοπορία, στη Νίσυρο θα ανακαλύψουν ατέλειωτα μονοπάτια που οδηγούν σε εκπληκτικά τοπία αλλά και απομονωμένα εκκλησάκια και παλαιοχριστιανικές βασιλικές από τα βυζαντινά χρόνια. Αρχής γενομένης από την Παναγιά τη Σπηλιανή, για την οποία έκανα λόγο εκτενώς παραπάνω, συνέχεια έχει η Ευαγγελίστρια, η Παναγιά η Θερμιανή στους Πάλους, η βυζαντινή εκκλησία του Ταξιάρχη στο κάστρο του Εμπορειού με τις σημαντικές τοιχογραφίες, το Μοναστήρι της Παναγιάς της Κυράς που γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, το Μοναστήρι του Σταυρού στο ύψωμα πάνω από την κοιλάδα του Λακκιού που γιορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου, η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στα Νικιά που γιορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου και η Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου επίσης στα Νικιά με το μικρό εκκλησιαστικό μουσείο της. Ανεβείτε στο καμπαναριό για να απολαύσετε τη θέα και να τραβήξετε από ψηλά φωτογραφία με τη βοτσαλωτή πλατεία της Πόρτας που αποτελεί σωστό έργο τέχνης! Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μικρό ξωκλήσι του Παντελεήμονος στο Αυλάκι, στο σημείο ακριβώς που τελειώνει ο δρόμος και ξεκινά το μονοπάτι για την παραλία. Στην πόρτα υπάρχει κλειδί, οπότε μη διστάσετε να ανοίξετε και να μπείτε για να θαυμάσετε το λιτό εσωτερικό του μικρού ναού και το εξαιρετικό πέτρινο τέμπλο του.

10. Τα Ιαματικά Λουτρά

Ιαματικά Λουτρά Μανδρακίου

Ένα μεγάλο κεφάλαιο της Νισύρου είναι τα ιαματικά της λουτρά. Ένας τομέας που θα μπορούσε να της χαρίσει διεθνή φήμη και στον οποίο θα μπορούσε να στηριχτεί κατά πολύ ο τουρισμός και η οικονομία του τόπου, πλην όμως μέχρι σήμερα δεν έχει κατορθώσει να αξιοποιηθεί όπως θα έπρεπε, παρά τις επιθυμίες των κατοίκων. Η ύπαρξη των ιαματικών πηγών οφείλεται φυσικά στο ηφαίστειο και οι κυριότερες θερμοπηγές βρίσκονται στα Λουτρά Μανδρακίου, στους Πάλους, στο Αυλάκι και στους Σχίρους. Σε απόσταση 1,5 χλμ. από το Μανδράκι και πάνω στον παραλιακό δρόμο, βρίσκονται οι κτιριακές εγκαταστάσεις των Λουτρών με 65 κλίνες, όπου μπορεί κανείς να διαμείνει και παράλληλα να απολαύσει υδροθεραπεία και φυσιοθεραπεία. Τα νατροχλωριοθειούχα νερά της πηγής αγγίζουν θερμοκρασίες που φτάνουν έως τους 46 βαθμούς και είναι κατάλληλα για ρευματοπάθειες, δερματικά, παθήσεις των αρθρώσεων και προβλήματα του κυκλοφορικού. Η ιαματική υδροθειούχος αλιπηγή της Θερμιανής στους Πάλους, από την άλλη, ήταν γνωστή για της θεραπευτικές της ιδιότητες από την εποχή του Ιπποκράτη και εδώ λειτουργούσαν ρωμαϊκά λουτρά. Το 1895, κατόπιν μελέτης του γιατρού Ιπποκράτη Παντελίδη, λειτούργησε υδροθεραπευτήριο μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '30. 

Τα εγκαταλελειμμένα πια "Λουτρά Παντελίδη"

Σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων, το 1985 ένας μεγάλος επενδυτής ενδιαφέρθηκε να λειτουργήσει ξανά τα ιαματικά λουτρά στους Πάλους. Το πέτρινο κτήριο, που υπάρχει μέχρι σήμερα εκεί, είναι άκρως εντυπωσιακό και θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς στο νησί. Πρώτα όμως έπρεπε να λυθεί το πρόβλημα της ύδρευσης του συγκροτήματος μιας και η Νίσυρος, όπως είπαμε, έχει πρόβλημα με το νερό. Ο επενδυτής δαπάνησε πολλά εκατομμύρια και έφερε από το Ισραήλ τα καλύτερα μηχανήματα αφαλάτωσης νερού, τα οποία ακόμα σαπίζουν στα υπόγεια των εγκαταστάσεων και δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ αφού τα λουτρά δεν επαναλειτούργησαν τελικά ποτέ! Παρόλο που θα μπορούσαν να προσφέρουν εργασία σε περίπου 200 άτομα και να φιλοξενήσουν μεγάλο αριθμό λουομένων, το μεγαλεπήβολο σχέδιο σκάλωσε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, μιας και το Λιμενικό μπλόκαρε την αδειοδότηση λειτουργίας γιατί το κτήριο είναι χτισμένο πάνω στον αιγιαλό! Με τα πολλά, ο επενδυτής απέσυρε το ενδιαφέρον του και μετέφερε τις επενδύσεις του στη Ρόδο όπου λειτουργεί πλέον μια τεράστια ξενοδοχειακή μονάδα, ενώ το υπερσύγχρονο κτήριο των λουτρών παραμένει ημιτελές και εγκαταλελειμμένο, σαν από χρόνια στοιχειωμένο... Όποιος δεν επιθυμεί να επισκεφθεί τα Λουτρά στο Μανδράκι, αλλά θέλει παρόλα αυτά να πάρει μια μικρή ιδέα από τις πηγές του νησιού, μπορεί να επισκεφθεί τη φυσική σάουνα στην είσοδο του Εμπορειού είτε να κολυμπήσει στην πισίνα με τα ζεστά γεωθερμικά νερά του ξενοδοχείου “Χαρίτος” στο Μανδράκι.

Παραλίες

Επειδή η Νίσυρος είναι κατά βάση ηφαίστειο και όχι νησί, αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος της από απόκρημνα βράχια και ως εκ τούτου διαθέτει ελάχιστες παραλίες. Για να ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας, προτείνω ανεπιφύλακτα να πάρετε το καραβάκι από το λιμάνι και να περάσετε απέναντι στη νησίδα Γυαλί. Η απόσταση διαρκεί περίπου 20 λεπτά, το εισιτήριο για μεταφορά και επιστροφή είναι στα 10 €, το πλοίο αναχωρεί από το Μανδράκι στις 11:45 και επιστρέφει στις 16:00 ενώ τα δρομολόγια πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη και Κυριακή. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το Γυαλί, βλ. το σχετικό άρθρο μου εδώ... Προς το παρόν, ας μιλήσουμε για τις παραλίες της Νισύρου...

Αυλάκι

Αυλάκι

Ως λάτρης της εξερεύνησης, ξεκινάω από τη λιγότερο γνωστή αλλά περισσότερο ενδιαφέρουσα -κατά τη γνώμη μου- παραλία, το Αυλάκι. Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, το Αυλάκι δεν είναι ακριβώς παραλία με τον ίδιο τρόπο που η Νίσυρος δεν είναι ακριβώς νησί! Πρόκειται για το επίνειο των Νικιών, το παλιό φυσικό λιμανάκι του νησιού. 

Το λιμανάκι-φάντασμα με τις παλιές εγκαταλελειμμένες αποθήκες

Αγ. Παντελεήμων

Λίγο μετά τον Εμπορειό, συναντάμε ταμπέλα για το Αυλάκι. Στρίβουμε και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε σε έναν αρκετά στενό αλλά ασφαλτοστρωμένο δρόμο, γεμάτο στροφές, που αρχικά μας φαίνεται ατελείωτος. Παρόλα αυτά, η διαδρομή είναι εξαιρετική. Από τη μια το απέραντο γαλάζιο, από την άλλη στάνες με αιγοπρόβατα, παλιές εγκαταλελειμμένες αποθήκες και ηφαιστειακά πετρώματα κόκκινου και μαύρου χρώματος. Ο δρόμος φτάνει μέχρι το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος, όπου παρκάρουμε και συνεχίζουμε με τα πόδια. Μερικά πέτρινα σκαλοπάτια μας χωρίζουν από τα πεντακάθαρα καταπράσινα νερά. Φτάνοντας κάτω διαπιστώνουμε ότι στα δεξιά μας βρίσκεται το μικρό “δρομάκι Νικολάκης” που οδηγεί σε μια παραλία με μεγάλα μαύρα βότσαλα και ευθεία μπροστά μας βρίσκεται το λιμανάκι, το οποίο φαίνεται πως προτιμούν οι περισσότεροι γιατί είναι πιο εύκολο να ξαπλώνεις για ηλιοθεραπεία στην πλάκα και να βουτάς απευθείας σε βαθιά νερά. Το σκηνικό συμπληρώνουν τα παλιά κτήρια του λιμενικού και οι ερειπωμένες αποθήκες που μοιάζουν φαντάσματα μιας περασμένης εποχής. Το μόνο κτήριο που χρησιμοποιείται βρίσκεται πάνω από την παραλία με τα μαύρα βότσαλα. Γράφει επάνω του με μεγάλα γράμματα τη λέξη “Γαλήνη” και πραγματικά αυτή η λέξη συνοψίζει όλα τα συναισθήματα που γεννά στον επισκέπτη αυτός ο τόπος.

Παραλία Αυλάκι

Πιθανολογώ ότι επρόκειτο για σπίτι και όχι για ενοικιαζόμενα δωμάτια. Οι ένοικοί του πάντως απολάμβαναν τη γαλήνη από τη βεράντα και διέθεταν μάλιστα και τηλεσκόπιο για να “ταξιδεύουν” τις νύχτες στα άστρα... Άκουγαν δυνατά τα τραγούδια του αγαπημένου καλλιτέχνη του νησιού, του Νικόλα Παπάζογλου και δίχως να τους ξέρω, αληθινά τους ευχαριστώ που “έντυσαν” με τις ωραίες μουσικές τους τις βουτιές μας σε τούτον εδώ τον επίγειο παράδεισο...

Αυλάκι

Χοχλάκοι

Παραλία Χοχλάκοι

Η κοντινότερη παραλία στο Μανδράκι πήρε το όνομά της από τα μεγάλα, λεία και κατάμαυρα ηφαιστειακά βότσαλα που μας θύμισαν τα Μαύρα Βόλια της Χίου. Το μικρό μονοπάτι που οδηγεί μέχρι εδώ είναι πραγματικά πανέμορφο και προσφέρει την καλύτερη θέα στο Μανδράκι και την εκκλησία της Παναγιάς της Σπηλιανής ακριβώς από πάνω. 

Η παραλία μας θυμίζει τα Μαύρα Βόλια της Χίου...

Το μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία

Θέα στα ερείπια του Κάστρου και την Παναγιά τη Σπηλιανή

Η παραλία διαθέτει μερικές ψάθινες ομπρελίτσες και... ξύλινες παλέτες, οι οποίες αποτελούν την άκρως ευφάνταστη εναλλακτική που σκέφτηκαν οι ντόπιοι για να λύσουν το πρόβλημα της ξαπλώστρας! Εντύπωση μας προκάλεσε η ύπαρξη αποδυτηρίων όπου μπορεί κανείς να αλλάξει ρούχα και κυρίως η ύπαρξη πάρα πολλών κάδων για σκουπίδια. Γενικά, κάτι που οφείλω να επαινέσω είναι η εξαιρετική μέριμνα του Δήμου στο ζήτημα της καθαριότητας. Παντού, ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία, βρίσκει κανείς κάδους σκουπιδιών και η Νίσυρος είναι από τα πιο καθαρά νησιά που έχω επισκεφθεί. 

Ξύλινες παλέτες αντί για ξαπλώστρες σε ένα νησί που μας μυεί στη γοητεία της απλότητας...

Εναπόκειται στους επισκέπτες να σεβαστούν και αυτοί με τη σειρά τους το φυσικό τοπίο, κάτι που δυστυχώς ορισμένοι δεν κάνουν... Ακούσαμε, για παράδειγμα, τα παράπονα ντόπιων ότι οι νέοι που έρχονται με σκοπό να κατασκηνώσουν στην παραλία της Παχιάς Άμμου, επειδή το πλοίο της γραμμής πιάνει Νίσυρο αργά τη νύχτα και δεν υπάρχει μεταφορικό μέσο αυτή την ώρα για να τους μεταφέρει εκεί, κοιμούνται τη νύχτα στους Χοχλάκους που βρίσκονται πολύ κοντά στην πρωτεύουσα. Αυτοί λοιπόν συνηθίζουν να βρωμίζουν την παραλία με περιττώματα και γόπες από τσιγάρα, τη στιγμή που οι ντόπιοι δίνουν μάχη να κρατήσουν τον τόπο τους καθαρό. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει λοιπόν! Κατά τα άλλα, τα νερά είναι πεντακάθαρα και η θάλασσα βαθαίνει απότομα, απλώς χρειάζεται προσοχή στα βότσαλα όταν φυσούν δυνατοί άνεμοι και τα κύματα είναι τεράστια.

Παραλία Χοχλάκοι

Παχιά Άμμος

Παραλία Παχιά Άμμος

Η παραλία της Παχιάς Άμμου είναι μεν μικρή αλλά πλατιά και διαθέτει σκουρόχρωμη άμμο. Την προσεγγίζει κανείς μόνο από μονοπάτι μετά από περίπου ένα τέταρτο περπάτημα. Δίπλα στο parking, όπου οι λουόμενοι μπορούν να αφήσουν το όχημά τους, υπάρχει μια ταβέρνα. Οι απόψεις για τη συγκεκριμένη παραλία διίστανται... Η Παχιά Άμμος πλασάρεται τα τελευταία χρόνια από όλους τους τουριστικούς οδηγούς ως η καλύτερη του νησιού και μία από τις ομορφότερες παραλίες των Δωδεκανήσων. Ορμώμενη από τις καλές κριτικές λοιπόν, περίμενα πώς και πώς να την επισκεφθώ, η πραγματικότητα ωστόσο ήρθε να διαψεύσει τους πάντες. Όσοι διαβάζετε τα άρθρα μου θα έχετε διαπιστώσει ότι στα ταξίδια μου ποτέ δεν ακολουθώ την πεπατημένη και δεν αρκούμαι να αναπαράγω απόψεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Όλα όσα προτείνω αποτελούν προσωπικές μου επιλογές, μιλάω μόνο για τοποθεσίες που έχω επισκεφθεί η ίδια ώστε να σχηματίσω δική μου άποψη και συνηθίζω να επιλέγω τα πιο “ψαγμένα” μέρη και όχι τα λεγόμενα “τουριστικά”. Επομένως, μπορώ να πω ότι η Παχιά Άμμος αποτελεί μια... τουριστική παγίδα και μαζί μου συμφωνούν και οι ντόπιοι, οι οποίοι ποτέ δεν επισκέπτονται για το μπάνιο τους τη συγκεκριμένη παραλία. Η απογοήτευσή μου λοιπόν ήταν μεγάλη, ήδη από την ώρα που έφτασα στο parking... Γινόταν πραγματικά ο κακός χαμός από κόσμο και δεν έβρισκες θέση ούτε για πλάκα! Σε αντίθεση με τις λιγοστές άλλες παραλίες της Νισύρου που είναι ήσυχες, εδώ συγκεντρώνονταν όλοι οι τουρίστες του νησιού. Η ταβέρνα ήταν ήδη πήχτρα από τις 11:30 το πρωί, οι μισοί έπιναν καφέ και οι άλλοι μισοί έτρωγαν και έπιναν μπύρες. Αν σε όλους αυτούς που επισκέπτονται την παραλία μόνο για ένα μπάνιο προσθέσουμε και όλους αυτούς που κατασκηνώνουν εδώ για μέρες, καταλαβαίνετε πως επικρατεί το απόλυτο χάος! Να σημειωθεί δε ότι τα καταλύματα στο νησί είναι περιορισμένα σε αριθμό και η πλειοψηφία των νέων έρχονται μόνο για ελεύθερο camping και μόνο για τη συγκεκριμένη παραλία. Οι ντόπιοι κάνουν λόγο για χρήση ναρκωτικών και σεξουαλικά "όργια" και όπως είπα αποφεύγουν τη συγκεκριμένη παραλία. Εν τέλει όπως ήρθα έτσι έφυγα από εκεί, οπότε προσωπικά δεν την προτείνω. Πιστεύω ότι όλος αυτός ο ντόρος γίνεται μόνο και μόνο γιατί αποτελεί τη μοναδική αμμουδερή παραλία του νησιού εκτός οικισμού, ωστόσο αν επιθυμεί κάποιος αμμουδιά θεωρώ χίλιες φορές σοφότερο να πληρώσει τα 10 € στο καραβάκι και να απολαύσει το μπάνιο του στις αμμουδιές του Γυαλιού.

Πάλοι

Παραλία Πάλοι

Η παραλία του ομώνυμου χωριού είναι κοσμοπολίτικη αλλά και οικογενειακή ενώ διαθέτει σκούρα άμμο και σκιά από αρμυρίκια. Ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες, καφενεία και μια κουκλίστικη μαρίνα για ιστιοφόρα συμπληρώνουν το τοπίο. Στα συν, ο συμπαθής φούρναρης που επισκέπτεται τα πρωινά το χωριό με το βανάκι του για να πουλήσει τα ολόφρεσκα αρτοποιήματά του καθώς το χωριό δεν διαθέτει δικό του φούρνο. Αν τον πετύχετε, θα απολαύσετε το καλύτερο πρωινό. 

Η μαρίνα με τα ιστιοφόρα

Αναζητείστε το βανάκι του φούρναρη για να απολαύσετε το πιο φρέσκο πρωινό!

Στα πλην, οι ασυνείδητοι που αφήνουν τους σκύλους τους να λερώνουν την παραλία και δεν μαζεύουν τα περίττωματά τους. Κι όμως, ανακαλύψαμε θαμμένα στην άμμο περιττώματα σκύλου και ακριβώς δίπλα έπαιζαν παιδάκια με τα κουβαδάκια τους. Απαράδεκτο!

Παραλία Πάλοι

Κάπου εδώ τελειώνουν οι επιλογές μας για μπάνιο στη Νίσυρο! Απομένουν μόνο ελάχιστοι ανοργάνωτοι κολπίσκοι που θα μπορούσατε να κολυμπήσετε όπως: το Γιαλισκάρι ή αλλιώς Λευκή Παραλία που ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της ελαφρόπετρας που υπήρχε παλαιότερα στην ακτή, οι Λιες που στην ουσία είναι μια σειρά από μερικούς αδιάφορους διαδοχικούς κολπίσκους -άλλοτε με άμμο και άλλοτε με βότσαλο- κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στην Παχιά Άμμο, το Κατσούνι μετά τους Πάλους και πριν τις Λιες και η κουκλίστικη αλλά λιλιπούτεια αμμώδης παραλία του Αγίου Σάββα μέσα στο Μανδράκι. 

Ερημική παραλία στις Λιες

Διαδοχικοί κολπίσκοι στις Λιες

Παραλία Άγ. Σάββας

Δίχως υπερβολή, περισσότερο απολαύσαμε τη βουτιά στη γεωθερμική πισίνα του “Χαρίτου”! Εντυπωσιακές παραλίες μπορεί να μη βρείτε στη Νίσυρο, θα βρείτε όμως έναν εντυπωσιακότατο βυθό. Επισκεφθείτε το “Volcano Bubbles Diving School”, κοντά στην κεντρική πλατεία στο Μανδράκι και αφεθείτε στα έμπειρα χέρια του Μιχάλη για να ζήσετε μια διαφορετική εμπειρία καταδύσεων και snorkelling στον ηφαιστειακό βυθό!

Διαμονή

Η θέα από το παράθυρο του δωματίου, "Hotel Χαρίτος"

Στα 150 μ. από το λιμάνι βρίσκεται το ξενοδοχείο “Χαρίτος”. Επιλέξαμε δωμάτιο στον πρώτο όροφο και απολαύσαμε την απίστευτη θέα από το μπαλκόνι μας στη θάλασσα, το λιμάνι, το εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα και το νησάκι Γυαλί. Τα δωμάτια είναι νορμάλ, με βασικές ανέσεις, χρίζουν μιας μικρής ανακαίνισης αλλά έτσι κι αλλιώς η διαμονή στη Νίσυρο είναι αρκετά απλοϊκή οπότε δεν ήρθαμε εξαρχής με μεγάλες απαιτήσεις. Προσοχή: Κάθε φορά που επιθυμείτε να καθαριστεί το δωμάτιό σας, φροντίστε να αφήνετε το κλειδί σας στη reception γιατί εμείς δεν το γνωρίζαμε και αργήσαμε να το καταλάβουμε, με αποτέλεσμα να νομίζουμε ότι υπήρχε ελλιπής καθαριότητα ενώ εν τέλει επρόκειτο για δικό μας λάθος! Καλοσυνάτος και εξυπηρετικότατος ο κύριος Σωτήρης, η κοπέλα στη reception λίγο ντροπαλή αλλά ευγενέστατη, το ίδιο ευγενικός και εργατικότατος ο κύριος που φροντίζει την πισίνα και την καθαριότητα του κτηρίου και λιγάκι αδιάφορος ο νεαρός Κωνσταντίνος, στο όνομα του οποίου έχει περάσει η επιχείρηση. Το πρωινό διαθέτει τα βασικά και υπάρχει μεγάλη προθυμία να προσφέρουν και επιπλέον υλικά, αν τα ζητήσετε και εφόσον υπάρχουν (π.χ. ντομάτα ή μερέντα). Ο χώρος της πισίνας είναι το καλύτερο σημείο του καταλύματος, είτε για να κάνετε μπάνιο είτε για να πάρετε το πρωινό σας. Η πισίνα αδειάζει και καθαρίζεται κάθε μέρα, το νερό ανακυκλώνεται ανά μισάωρο και το θετικό είναι ότι παραμένει ανοιχτή μέχρι αργά, περίπου ως τις 10 το βράδυ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαλαρωτικό από μια νυχτερινή βουτιά διαρκείας στα ζεστά νερά! 

Απολαμβάνοντας τα υπέροχα χρώματα του δειλινού μέσα από την πισίνα

Πριν φύγετε, προμηθευτείτε οπωσδήποτε τις κρέμες από άργιλο, θειάφι και πικραμύγδαλο του κυρίου Σωτήρη! Είναι 100% φυσικές, κάνουν για πρόσωπο και σώμα, έχουν συσφικτική και αντιγηραντική δράση και κάνουν πολύ καλό στην ανάπλαση του δέρματος, την επούλωση ουλών, τις ραγάδες αλλά και στην καταπολέμηση της ακμής, του επιχείλιου έρπητα και της ψωρίασης!

Άλλα καταλύματα στη Νίσυρο: “Ρομάντζο”, “Δημοτικός Ξενώνας Πολυβώτης”, “Τα 3 αδέρφια” και “Πορφυρίς” στο Μανδράκι, “Ελληνίς” και “Μάμμης” στους Πάλους, “Λευκή Άμμος” στο Λιμενάρι.

Κουζίνα

“Αστραδενή”

"Αστραδενή"

Κατσικίσιο τυρί

Μου το πρότεινε ανεπιφύλακτα μια φίλη που κατάγεται από Νίσυρο, εννοείται ότι την εμπιστεύτηκα και όχι μόνο δεν το μετάνιωσα αλλά ξαναπήγα και δεύτερη φορά και ας έχω τη συνήθεια να δοκιμάζω κάθε μέρα διαφορετικά μαγαζιά! Η καλύτερη ίσως ψαροταβέρνα του νησιού, από τις πιο παλιές και πιο γνωστές. Την πρώτη φορά δοκιμάσαμε φρέσκο και νοστιμότατο φαγκρί, χταποδάκι, πατάτες τηγανητές και ντόπιο κατσικίσιο τυρί τυλιγμένο σε φύλλο  με μέλι και σουσάμι. 

Φαγκριά 

Χταποδάκι και πατάτες τηγανητές 

Τη δεύτερη φορά παρήγγειλα από την προηγούμενη αστακομακαρονάδα ή καραβιδομακαρονάδα και άφησα στον Αντώνη το τηλέφωνό μου για να με ειδοποιήσει σε περίπτωση που ο θείος του βγει με το καΐκι και ψαρέψει. Με πήρε την επομένη το μεσημέρι για να μου επιβεβαιώσει την ψαριά και κανονίσαμε την ώρα που θα πηγαίναμε. Η κυρία Αστραδενή έβαλε μπροστά όλη τη μαεστρία της και μας ετοίμασε την πιο... αχτύπητη μακαρονάδα με κωλοχτύπα και καραβίδες. 

Μακαρονάδα με κωλοχτύπα και καραβίδες

Ποιοτικό φαγητό, καθαριότητα και στο χώρο των τραπεζιών αλλά και στην τουαλέτα, νορμάλ τιμές (δύο ψάρια, πατάτες, χταπόδι, τυρί και ούζο στα 73 €, αστακομακαρονάδα με χόρτα και 2 μπύρες στα 70 €) και άνθρωποι φιλόξενοι, γελαστοί, με χιούμορ και ευγένεια. Αν είχα περισσότερες μέρες στη διάθεσή μου, θα ξαναπήγαινα ασυζητητί!

Στη μαρίνα των ιστιοφόρων στους Πάλους.

“Απυριά”

"Απυριά"

Αν αγαπάτε τους παραδοσιακούς, ανεπιτήδευτους χώρους, το καλό “σπιτικό” φαγητό και τους γνήσιους ανθρώπους, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το ταβερνάκι του Τριαντάφυλλου στον Εμπορειό. Η ονομασία “Απυριά” έχει να κάνει με τη φλέβα του ηφαιστείου που υπάρχει στον Εμπορειό. Για του λόγου το αληθές, το τραπέζι που τυχαία επιλέξαμε βρισκόταν δίπλα στον τοίχο και από μια φυσική τρύπα στην πέτρα έβγαινε ζέστα, κάτι σαν φυσική σάουνα που ήταν ό,τι πρέπει για όποιον έχει θέματα με τη μέση του! Φτάσαμε λιγάκι νωρίς το μεσημέρι και μόλις είχαν ανοίξει, παρόλα αυτά μας καλοϋποδέχτηκαν φιλόξενα. Είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας γιατί ήταν η τελευταία μέρα των διακοπών μας, το πλοίο μας έφευγε το βράδυ και είχαμε ήδη δει τα πάντα στο νησί. Ξεκινήσαμε με μπύρες και συνοδεία από τυράκι, ντοματούλες και ελιές και πιάσαμε κουβέντα με τους ντόπιους μέχρι να γίνουν οι προετοιμασίες στην κουζίνα. Στη συνέχεια δοκιμάσαμε κατσικίσιο τυρί με μπούκοβο, ντοματοκεφτέδες, μπουκουνιές (χοιρινές μπουκίτσες ριγανάτες) και ντόπιο "κατσικάκι του παππού" κοκκινιστό με πατατούλες τηγανητές, σκέτο λουκούμι! 

Ντοματοκεφτέδες και κατσικίσιο τυρί με μπούκοβο 

Κατσικάκι κοκκινιστό από το κοπάδι του "παππού"

Μπουκουνιές

Δεν μας έκανε η καρδιά να φύγουμε! Μείναμε εκεί τρεις ολόκληρες ώρες και συζητήσαμε με τους ντόπιους για τα πάντα: από την ελληνική ιστορία μέχρι τη σύγχρονη πραγματικότητα, για τη ζωή στο νησί, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τους λόγους που οδήγησαν στην ερήμωση του Εμπορειού, τα προβλήματα του τόπου και το μέλλον του τουρισμού. Υπέροχη κουζίνα, οικονομικές τιμές (το γεύμα που ανέφερα παραπάνω συν 3 μπύρες στα 30,50 €), ατμόσφαιρα της παλιάς “καλής εποχής” και ωραίοι άνθρωποι για παρέα... Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Η Νίσυρος μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν σταμάτησε να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις ομορφιές της!

Στη μικρή κεντρική πλατεία του Εμπορειού, ακριβώς δίπλα από την εκκλησία της Γεννήσεως της Θεοτόκου.

“Το Μπαλκόνι του Εμπορειού”

Εκπληκτική θέα στο Ηφαίστειο από "Το Μπαλκόνι του Εμπορειού"

Όμορφο ταβερνάκι με εκπληκτική θέα πάνω από το Ηφαίστειο! Επιλέξτε το καλύτερο τραπέζι στο μπαλκόνι και απολαύστε το τοπίο και τα υπέροχα πιάτα. Δοκιμάσαμε τυρί με φύλλο, μέλι και σουσάμι, κολοκυθοανθούς με κουρκούτι και γεμιστούς με τυρί, παραδοσιακές πιτιές (ρεβιθοκεφτέδες), μπιφτέκια με πατάτες τηγανητές και λαχταριστό κατσικάκι που έλιωνε στο στόμα! Το γεύμα μας συν δύο μπύρες στα 34 €. 

Πιτιές και κολοκυθοανθοί γεμιστοί

Κατσικάκι στο φούρνο με ρύζι

Μπιφτέκια

Για την ιστορία, μέσα στο κτήριο φυλάσσεται ανέπαφος ένας καθρέφτης που χτυπήθηκε από σφαίρα των Γερμανών στις 11 Φεβρουαρίου του 1945, κατά τη διάρκεια μάχης, ενώ δίπλα από τον καθρέφτη βλέπουμε τη φωτογραφία του Ευάγγελου Χατζηευαγγέλου, Αθηναίου ιερολοχίτη που χτυπήθηκε στη μάχη (αν δεν κάνω λάθος από εξοστρακισμό ελληνικής σφαίρας!) και σκοτώθηκε στο ίδιο κτήριο... Αν μου ζητούσατε να επιλέξω ανάμεσα στα δύο ταβερνάκια του Εμπορειού, θα σας πρότεινα να βρείτε χρόνο ώστε να επισκεφθείτε οπωσδήποτε και τα δύο! Στο “Μπαλκόνι” θα απολαύσετε θέα και πιο μοντέρνα πιάτα ενώ στην “Απυριά” θα ταξιδέψετε στο παρελθόν και την παράδοση και θα γευτείτε ποιοτικά πιάτα από ντόπιες πρώτες ύλες. Οι τιμές σχεδόν ίδιες, ελαφρώς πιο οικονομική η “Απυριά”.

Στην πλατεία του Εμπορειού, πάνω από το Ηφαίστειο.

“Bacareto Μαργαρίτα”

Ιταλικό εστιατόριο σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας. Είχαμε ακούσει αρκετά αρνητικές κριτικές σχετικά με τη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη, παρόλα αυτά αποφασίσαμε να δώσουμε μια ευκαιρία. Επισκεφθήκαμε το μαγαζί μια καθημερινή μεσημέρι, δύο μέρες μετά της Παναγίας. Μας υποδέχτηκε ο Ιταλός ιδιοκτήτης ήδη εμφανώς εκνευρισμένος, δεν γνωρίζω για ποιον ακριβώς λόγο. Μέχρι να πάρει παραγγελία είχε ήδη αρχίσει να γκρινιάζει για όλα τα κακώς κείμενα της ζωής του. Επέλεξα να μην ακολουθήσω τα κλασικά πιάτα πίτσας ή μακαρονάδας και να δοκιμάσω λαζάνια μπολονέζ και χοιρινά σκαλοπίνια λεμονάτα. Μετά από λίγο ήρθε να με ενημερώσει ότι θα ετοίμαζε το πιάτο με μοσχάρι γιατί το χοιρινό του είχε τελειώσει. Είπα ότι αν του φαινόταν πιο εύκολο να φέρει πίτσα, δεν είχα κανένα πρόβλημα και η απάντησή του ήταν: “Όχι, αυτό θέλω να φέρω γιατί δεν μου δίνεται πολύ συχνά η ευκαιρία να μαγειρέψω αυτά τα πιάτα! Οι περισσότεροι μου ζητάνε πίτσα!”. Ελπίζω βέβαια αυτό να μη σήμαινε ότι το κρέας είχε μείνει αιώνες στην κατάψυξη... Τα λαζάνια εκ πρώτης όψεως δεν χτύπαγαν πολύ καλά στο μάτι γιατί ήταν κάπως στραβοχυμένα και το τυρί φαινόταν λίγο καμένο στην άκρη, εν τούτοις ήταν γευστικότατα και άξιζαν. Τα σκαλοπίνια ήταν τρυφερά και ζουμερά πλην όμως το πιάτο ήταν μισό καθώς συνοδευόταν μόνο από λίγη σαλάτα πράσινη ενώ απουσίαζε εντελώς το ρύζι που έγραφε στον κατάλογο. Για δύο κυρίως πιάτα και δύο μπύρες πληρώσαμε 33 €, αρκετά υπερβολικό αν σκεφτεί κανείς τις αστοχίες που μόλις ανέφερα... 

Λαζάνια μπολονέζ, "Bacareto Μαργαρίτα"

Στο μεταξύ ο ιδιοκτήτης μας έπιασε την κουβέντα και κάπως έτσι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τις αιτίες του (μόνιμου) εκνευρισμού του, ο οποίος ως ένα βαθμό είχε μια λογική... Πρώτον, το μαγαζί του είναι το μοναδικό ιταλικό στο νησί, με αποτέλεσμα να δουλεύει χειμώνα – καλοκαίρι με ντόπιους και να μην έχει ανάγκη τους καλοκαιρινούς επισκέπτες. Δεδομένου λοιπόν ότι δυο μέρες πριν είχε εντοπιστεί κρούσμα κορονοϊού σε τουρίστα που έκανε camping στην Παχιά Άμμο, θεωρούσε μέγα λάθος την έλευση τουριστών στο νησί εν μέσω πανδημίας και ειδικά ανθρώπων από το εξωτερικό. Δεύτερον, τον ενοχλούσαν οι “επισκέπτες της μιας μέρας” -και ειδικά όσοι έρχονται Δεκαπενταύγουστο για το πανηγύρι της Παναγιάς- οι οποίοι φτάνουν με το καραβάκι από Κω για μονοήμερη εκδρομή, “σκάνε” όλοι μαζί κατά κύματα και έχουν την απαίτηση να εξυπηρετηθούν μέσα σε λίγα λεπτά.  Τρίτον, τον ενοχλούσε τρομερά η έλλειψη σεβασμού που επιδείκνυαν οι τουρίστες προς το φυσικό τοπίο, όπως αυτοί που είπαμε ότι διανυκτερεύουν στους Χοχλάκους και βρωμίζουν όλο τον τόπο! Τέταρτον, αισθανόταν θυμό γιατί ενώ έγραφε ξεκάθαρα σε ταμπέλα ότι τα απογεύματα το μαγαζί παραμένει κλειστό για ένα δίωρο, ώστε να προλάβει να καθαριστεί η κουζίνα και να μπορεί να υποδεχτεί τους βραδινούς πελάτες, κανείς δεν διαβάζει την ταμπέλα και απλώς “βλέπει φως και μπαίνει”. Πέμπτον, θυμώνει με την αγένεια ορισμένων ανθρώπων, όπως για παράδειγμα με την περίπτωση ενός ηλικιωμένου που μπήκε (πάνω στο δίωρο που το μαγαζί κλείνει για καθαριότητα), απλώς κάθισε και ζήτησε κατάλογο δίχως να πει ούτε μια “καλησπέρα”. Έκτον, θεωρεί παράλογο να έρχονται μεγάλες παρέες χωρίς να έχουν προνοήσει από πριν για κράτηση ώστε να μπορέσει ο ίδιος να κάνει την κατάλληλη προετοιμασία, δεδομένου ότι εργάζεται μόνος του, χωρίς άλλο προσωπικό. 

"Bacareto Μαργαρίτα"

Εμείς ευτυχώς μπήκαμε στο κατάστημα μία ώρα πριν το δίωρο της παύσης, οπότε εξυπηρετηθήκαμε χωρίς πολλά παρατράγουδα, όπως άλλωστε και όλοι αυτοί που ήρθαν μέσα στα “σωστά” χρονικά όρια. Οι υπόλοιποι όμως εκδιώχτηκαν κακήν κακώς με κάπως ειρωνικά σχόλια. Προσωπικά, επειδή είμαι άνθρωπος που δείχνω κατανόηση στα προβλήματα των άλλων, επέδειξα όλη την καλή θέληση να τον ακούσω και ο άνθρωπος βρήκε ευκαιρία να βγάλει τον πόνο του. Σε πολλά από όσα είπε, συμφώνησα μαζί του. Από την άλλη, αυτά τα προβλήματα τα έχουμε αντιμετωπίσει πολλάκις όλοι όσοι έχουμε εργαστεί κάποια στιγμή σε θέσεις που έχουν να κάνουν με εξυπηρέτηση πελατών και το κακό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι κάποτε η αγανάκτηση χτυπάει κόκκινο και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά και παίρνει η μπάλα ακόμα και τους “καλούς” πελάτες, οι οποίοι και σεβασμό έχουν και ευγένεια και τρόπους και επιθυμία να απολαύσουν το γεύμα τους χωρίς γκρίνια και άγχος...

Στο Μανδράκι, απέναντι από τη μικρή παραλία του Αγίου Σάββα.

Διασκέδαση

Χειροποίητο παγωτό σε ποικίλες ευφάνταστες γεύσεις στο "Fresh Daily"

Για γλυκά, σφολιατοειδή και υπέροχο παγωτό, όλα χειροποίητα μιας και πρόκειται για παρασκευαστήριο, πάμε οπωσδήποτε στο “Fresh Daily” στο Μανδράκι. Μας υποδέχεται η πάντα χαμογελαστή και φιλικότατη Μαριέττα με τον άντρα της, δοκιμάζουμε τις δημιουργίες τους και μας φιλεύουν με του κόσμου τα καλούδια. Όχι μόνο εμάς αλλά -απ' ότι διαπιστώσαμε- και όλους τους άλλους πελάτες. Πολύ καλές κρέπες, απίθανες οι μπάρες δημητριακών με γεύση φουντούκι, φράουλα, φιστίκι και ασυναγώνιστο ολόφρεσκο παγωτό σε πρωτότυπες γεύσεις: nutella μπανάνα, σύκο, sorbet καρπούζι, ντοματάκι γλυκό, μπακλαβάς, σουμάδα και πολλές άλλες. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το πράσινο παγωτό κάνναβη και το μωβ “volcano” που περιέχει βρώμη, γλυκοπατάτα και βρώσιμο ενεργό άνθρακα. Το “Fresh Daily” είναι η απαραίτητη στάση στη βόλτα μας, για όλες τις ώρες της ημέρας. Από νωρίς το πρωί για πρωινό μέχρι αργά το βράδυ για ένα τελευταίο παγωτάκι πριν τον ύπνο... 

Καφενείο "Ο Αντρίκος, βάρδα στενοχώρια"

Καφεδάκι και τοπική σουμάδα, "Ο Αντρίκος"

Για καφεδάκι ελληνικό, τοπική σουμάδα και άρωμα παράδοσης επισκεπτόμαστε το καφενείο του “Αντρίκου” στην Πλατεία Ηλικιωμένης, το αγαπημένο στέκι του Παπάζογλου. Για cocktail και ρομαντζάδα με θέα στο πέλαγος και τη φωτισμένη Παναγιά Σπηλιανή πάνω στο βράχο, καθόμαστε στα “Λιοτρίδια” και στο “Εναλλάξ”, αμφότερα στο Μανδράκι.

"Τα Λιοτρίδια"

"Εναλλάξ"

"Εναλλάξ"

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Χαρίτο για την ευχάριστη διαμονή και την υπέροχη κρέμα με άργιλο που μου  χάρισε, την γλυκύτατη Μαριέττα για το χαμόγελο και τις νοστιμότατες δημιουργίες της, τον Αντώνη, τη γυναίκα του και τη λατρεμένη κ. Αστραδενή για την περιποίηση και την παρέα, τον κ. Δημοσθένη για τη συζήτηση μας στην πισίνα σχετικά με τη ζωή στο νησί το χειμώνα και τα προβλήματα του τόπου, τον κ. Δημήτρη από τον Εμπορειό για τον ουσιαστικό μας διάλογο επί παντός επιστητού, τον κ. Τριαντάφυλλο και τους συγγενείς και φίλους του για την απίστευτη φιλοξενία στο χώρο τους, τη Σταυρούλα για την εξυπηρέτηση και τέλος να αναφέρω την αγαπημένη “μασκότ” του μαγαζιού, τον χαριτωμένο σκυλάκο Έκτορα...

Ολοκληρώνοντας, κρατάω τη σημαντικότερη διαπίστωση: Αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι ότι στη Νίσυρο έρχεσαι ξένος και φεύγεις νιώθοντας μέλος μιας μεγάλης οικογένειας... 

- Το ταξίδι μας πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2020, ωστόσο όλες οι πληροφορίες και προτάσεις που παρέχονται είναι επικαιροποιημένες.