Balkan Road Trip, Σλοβενία: Ένα βροχερό απόγευμα στη μικρή και χαριτωμένη Λιουμπλιάνα...

Ξεκινήσαμε από Ζάγκρεμπ, περάσαμε τα σύνορα Κροατίας – Σλοβενίας και ακολουθήσαμε τον αυτοκινητόδρομο που μέσα σε λίγες μόνο ώρες θα μας έφερνε στην πρωτεύουσα Ljubljana. Σε όλη τη διαδρομή έβρεχε ασταμάτητα, δεν πτοηθήκαμε όμως καθόλου. Είχα πολύ μεγάλη περιέργεια να γνωρίσω τη Σλοβενία, ίσως γιατί θεωρώ ότι παραμένει -χωρίς λόγο- στη σκιά των γύρω γειτόνων της. Πιο εύκολα θα αποφασίσει κανείς να πάει, για παράδειγμα, στην Ιταλία ή στην Αυστρία παρά στη Σλοβενία, την οποία τα τελευταία μόλις χρόνια έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν οι Έλληνες τουρίστες ενώ δεν υπάρχει ακόμα άμεση αεροπορική σύνδεση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Σλοβενία, γεγονός που δυσκολεύει τα πράγματα. Θα πρέπει να ταξιδέψει κανείς αεροπορικώς μέχρι το Ζάγκρεμπ και να συνεχίσει οδικώς για Λιουμπλιάνα ή να συμπεριλάβει τη Σλοβενία σε ένα βαλκανικό road trip, όπως δηλαδή κάναμε εμείς. Το θετικό είναι ότι η Λιουμπλιάνα, αν και πανέμορφη, είναι πολύ μικρή και “περπατιέται” εύκολα, οπότε μπορείς κάλλιστα να πάρεις μια γερή γεύση από αυτήν δίχως να χρειαστεί να διανυκτερεύσεις εκεί. Εμείς είχαμε κανονίσει να μείνουμε στο Ζάγκρεμπ και να πραγματοποιήσουμε ημερήσια εκδρομή στη Σλοβενία και οι χρόνοι βγήκαν πολύ άνετα λόγω της μικρής απόστασης ανάμεσα στις δύο αυτές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. 

Το Δημαρχείο

Η περίπτωση της Σλοβενίας παρουσιάζει χαρακτηριστικό ενδιαφέρον: βρίσκεται με το ένα πόδι στην Κεντρική Ευρώπη και με το άλλο στα Βαλκάνια. Οι κλασικοί γεωγραφικοί διαχωρισμοί την τοποθετούν στο χώρο των Βαλκανίων. Οι ίδιοι οι Σλοβένοι προτιμούν να αυτοαποκαλούνται Κεντρο-Ευρωπαίοι και προσπαθούν να πετάξουν από πάνω τους τη... “ρετσινιά” των Βαλκανίων. Η αλήθεια που είδα εγώ είναι ότι τα έχουν καταφέρει αρκετά καλά σε αυτό. Η Λιουμπλιάνα, όσον αφορά τουλάχιστον το ιστορικό κέντρο της, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις γειτονικές πρωτεύουσες της Κεντρικής Ευρώπης. Σε αυτό σπουδαίο ρόλο έπαιξε ο μοντερνιστής αρχιτέκτονας Jože Plečnik που χάρισε στην πόλη τα art nouveau κτήριά της και ήταν ο ίδιος που έδρασε παράλληλα σε Πράγα και Βιέννη. Τα περίχωρα της πρωτεύουσας, ωστόσο, με τις άκομψες εργατικές κατοικίες τους, θυμίζουν περισσότερο μια βαλκανική πόλη, ενισχύοντας τον διφορούμενο χαρακτήρα της. Αφήσαμε το αμάξι σε ένα κλειστό parking απέναντι από τη Γέφυρα του Δράκου, ανοίξαμε ομπρέλες και ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη και τα αξιοθέατά της...

Λίγα λόγια για την Ιστορία...

Η περιοχή, όπου σήμερα βρίσκεται η Λιουμπλιάνα, φαίνεται να κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια και συγκεκριμένα από την Εποχή του Χαλκού. 

Το 15 μ.Χ. ιδρύθηκε ο ρωμαϊκός οικισμός Αιμόνα που καταστράφηκε από τους Ούννους του Αττίλα. Κατά το Μεσαίωνα ήταν γνωστή με τη γερμανική ονομασία Λάιμπαχ αλλά και τη λατινική Λουβιγκάνα. Περιήλθε στη δικαιοδοσία του γνωστού Οίκου των Αψβούργων της Κεντρικής Ευρώπης και μετά τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας το 1918 ανακηρύχθηκε για πρώτη φορά ως ανεπίσημη πρωτεύουσα της Σλοβενίας. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καταλήφθηκε από τους Γερμανούς, οι οποίοι επανέφεραν την ονομασία Laibach, στην προσπάθειά τους να εκγερμανίσουν βιαίως τις περιοχές της Σλοβενίας. Το 1955, ο Γιουγκοσλάβος πρόεδρος Τίτο χαρακτήρισε τη Λιουμπλιάνα ως “Ηρωική Πόλη” εξαιτίας της δράσης των κατοίκων της εναντίον των Ναζί στον πόλεμο. Μεταπολεμικά, η Ljubljana έγινε πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Σλοβενίας και παρέμεινε πρωτεύουσα και μετά την ανεξαρτητοποίηση της χώρας το 1991. Επίσημη γλώσσα είναι τα σλοβένικα, το νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ ενώ η πλειοψηφία των Σλοβένων ασπάζεται τον Καθολικισμό. 

Τα top-5 αξιοθέατα της Λιουμπλιάνας:

1. Ο ποταμός Ljubljanica και οι Γέφυρές του

Η Γέφυρα του Δράκου

Ο Δράκος, το σύμβολο της Λιουμπλιάνα

Αφετηρία της βόλτας μας αποτελεί η περίφημη πέτρινη Γέφυρα του Δράκου (Zmajski Most) πάνω από τον ποταμό Ljubljanica. Τα αγάλματα των δρακόντων που φυλούν τις άκρες της γέφυρας σχετίζονται με την... ελληνική μυθολογία, σύμφωνα με την οποία ο Ιάσωνας έφτασε με την Αργώ του μέχρι εδώ για να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας αφού πρώτα νίκησε το Δράκο της πόλης! Έτσι, ο Δράκος αποτελεί σύμβολο της πόλης και φιγουράρει τόσο στη σημαία όσο και στο έμβλημά της. 

Η Γέφυρα με τα Λουκέτα των ερωτευμένων

Συνεχίζουμε να περπατάμε κατά μήκος του ποταμού και συναντάμε μια ακόμα -σιδερένια αυτή τη φορά- γέφυρα. Τα κιγκλιδώματά της είναι καλυμμένα σχεδόν εξ ολοκλήρου από λουκέτα, με τα οποία οι απανταχού ερωτευμένοι επισκέπτες της πόλης έχουν φροντίσει να “κλειδώσουν” την αγάπη τους. Κάτι παρόμοιο έχω συναντήσει επίσης σε γέφυρες του Παρισιού, της Πράγας αλλά και της Φλωρεντίας. Η παραποτάμια πεζοδρομημένη περαντζάδα με τα πάμπολλα υπαίθρια café, μπαράκια και εστιατόρια αποτελεί το πιο must κομμάτι της πόλης για να περπατήσει κανείς αλλά και για να κάνει μια στάση για καφέ ή φαγητό.

Ο ποταμός Ljubljanica, η γέφυρα με τα λουκέτα, το Central Market στα αριστερά και η παραποτάμια περαντζάδα με τις καφετέριες και τα εστιατόρια στα δεξιά

2. Η Πλατεία Preseren

Η πλατεία Preseren με την Φραγκισκανική εκκλησία και η Τριπλή Γέφυρα 

Οφείλει το όνομά της στον εθνικό ποιητή της Σλοβενίας, France Preseren, το άγαλμα του οποίου δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας. Το πιο ενδιαφέρον κτήριο εδώ είναι ο εντυπωσιακός Ναός των Φραγκισκανών, αν και την παράσταση κλέβει ομολογουμένως η Τριπλή Γέφυρα Tromostovje που απλώνεται μπροστά από το Ναό και ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού. Από την πλατεία ξεκινούν οι σημαντικότεροι εμπορικοί δρόμοι της πόλης που κρύβουν μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα art nouveau κτήριά της.

3. Η παλιά πόλη

Η πίσω πλευρά του Central Market όπως φαίνεται από τον ποταμό Ljubljanica 

Η Κεντρική Αγορά της πόλης

Αφού κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από την υπαίθρια αγορά Central Market προχωράμε προς τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου... 

Καθεδρικός Ναός Αγίου Νικολάου

Από εκεί και έπειτα απλώνονται μπροστά μας τα φαρδιά πλακόστρωτα σοκάκια της παλιάς πόλης. Στην πλατεία Mestni δεσπόζει το κτήριο του Δημαρχείου του 15ου αιώνα. Το ενδιαφέρον μας τραβούν επίσης τα μπαρόκ κτήρια με τις περίτεχνες προσόψεις, το Σιντριβάνι των Τριών Ποταμών και το Σιντριβάνι του Ηρακλή.

Η πλατεία Mestni με το Δημαρχείο, το σιντριβάνι και τα μπαρόκ  κτήρια

4. Το Κάστρο

Το Ljubljanski Grad

Το Κάστρο Ljubljanski Grad του 1511 είναι χτισμένο στο λόφο πάνω από την παλιά πόλη και χαρίζει μια απίστευτη θέα. 

Κάστρο Λιουμπλιάνας

Μπορείτε να ανεβείτε είτε ακολουθώντας τα μονοπάτια που ανηφορίζουν στο λόφο είτε -όπως κάναμε εμείς λόγω βροχής- με το τελεφερίκ. Περπατήστε στον κήπο, επισκεφθείτε τους εσωτερικούς χώρους του Κάστρου όπου φυλάσσονται εκθέματα σχετικά με τη σλοβένικη ιστορία και οπωσδήποτε αφιερώστε χρόνο για να χαλαρώσετε απολαμβάνοντας την εκπληκτική θέα ολόκληρης της πόλης από ψηλά. Κάτω από το Κάστρο και δίπλα από την είσοδο του τελεφερίκ, την προσοχή σας θα τραβήξει σίγουρα ένα εντυπωσιακό κτήριο. Πρόκειται για το “Lutkovno gledališče Ljubljana”, το αρκετά ενδιαφέρον Θέατρο Μαριονέτας της πόλης.

Lutkovno gledališče Ljubljana, το Θέατρο Μαριονέτας

5. Το Πάρκο Tivoli και η “γειτονιά των Μουσείων”

Η πιο καλλιτεχνική “γειτονιά” της Λιουμπλιάνας ξεδιπλώνεται πίσω από την πλατεία του Κογκρέσου και του Συντάγματος. Εδώ, εκτός από το Κοινοβούλιο και το Πανεπιστήμιο, συναντάμε επίσης την Εθνική Πινακοθήκη, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, το Εθνογραφικό Μουσείο, το Εθνικό Μουσείο, τη Λυρική Σκηνή και στο βάθος το Πάρκο Tivoli με το Κέντρο Γραφικών Τεχνών και το Μουσείο Σύγχρονης Ιστορίας. Στους καταπράσινους κήπους του πάρκου φιλοξενούνται υπαίθριες εκθέσεις τέχνης και φωτογραφίας.

Διασκέδαση - Κουζίνα

Cokl Cafe

Το “Cokl Cafè”, πολύ κοντά στο τελεφερίκ για το Κάστρο, αποτελεί εξαιρετική επιλογή για καφέ ή ζεστή σοκολάτα, ειδικά σε μια βροχερή μέρα όπως αυτή που βρεθήκαμε εμείς. Ένα ζεστό, ατμοσφαιρικό και κουκλίστικο μικρό cafè, με τραπεζάκια τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του, που αξίζει να επισκεφθεί κανείς κατά τη βόλτα του στη Λιουμπλιάνα! Για φαγητό, προτείνω ανεπιφύλακτα το “Most Restaurant”, πάνω στον παραποτάμιο πεζόδρομο.

Most Restaurant

“Most” θα πει “γέφυρα” και ποιο όνομα θα ήταν περισσότερο ταιριαστό σε ένα εστιατόριο που έχει θέα στις γέφυρες του ποταμού Ljubljanica; Προσεγμένος χώρος, εξαιρετική εξυπηρέτηση, άκρως ενδιαφέρον gourmet μενού.  

Πανσετίνι ρολό γεμιστό

Χοιρινό με φασόλια πουρέ

Για πρώτο πιάτο, δοκιμάσαμε πανσετίνι ρολό, γεμιστό με τυρί και ρόκα και στα κυρίως επιλέξαμε μοσχαράκι στα κάρβουνα με ψητά λαχανικά, μοσχάρι ψητό με αλμυρό τυρί, τρούφα, ροδέλες πατάτας, κουνουπίδι και χοιρινό με πουρέ από κόκκινα φασόλια και ψητό μήλο. Συνοδεύσαμε το δείπνο μας με μαύρη σλοβένικη μπύρα και πληρώσαμε 89 ευρώ τα τρία άτομα.

Μοσχάρι με πατάτες

Μοσχάρι με ψητά λαχανικά

Δεν ήταν και το πιο οικονομικό από τα εστιατόρια που φάγαμε στα Βαλκάνια, αλλά η σχέση ποιότητας-τιμής δικαιολογεί αρκετά τα πράγματα. Στο τέλος και αφού είχαμε μείνει τελευταίοι πελάτες πριν το κλείσιμο, πιάσαμε κουβέντα με τους σερβιτόρους για τον τουρισμό και τη ζωή στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια γενικότερα και καταλήξαμε να βάζουμε στοιχήματα για τον επικείμενο τότε αγώνα του Παναθηναϊκού με ομάδα του Βελιγραδίου...

Νύχτωσε για τα καλά και έφτασε η ώρα να αποχαιρετήσουμε τη Λιουμπλιάνα και τις όμορφες εικόνες που μας χάρισε. Επειδή όμως τα ευτράπελα ποτέ δεν λείπουν από ένα ταξίδι, δεν θα μπορούσαν να λείπουν ούτε από αυτό... Πρόκειται συνήθως για γεγονότα που όταν συμβαίνουν σου προκαλούν άλλοτε φόβο και άλλοτε εκνευρισμό, όταν όμως τα σκέφτεσαι αργότερα συνειδητοποιείς πόσο ιδιαίτερο έκαναν το ταξίδι σου και φτάνεις να τα αναπολείς γελώντας. Όταν αφήναμε το αμάξι στο parking το πρωί, δεν είδαμε καμία ταμπέλα ούτε και μας ενημέρωσε κανείς ότι αυτό γύρω στις 9 το βράδυ κλείνει, με αποτέλεσμα να μας κλειδώσουν το αυτοκίνητο μέσα! Το σπίτι που νοικιάζαμε βρισκόταν στο Ζάγκρεμπ και εμείς δεν είχαμε καθόλου πράγματα μαζί μας ώστε να διανυκτερεύσουμε στη Λιουμπλιάνα! Το αρχικό νευρικό γέλιο που μας έπιασε, έδωσε σιγά-σιγά τη θέση του στην ανησυχία, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχε πουθενά ούτε κάποιο τηλέφωνο να καλέσουμε ούτε κάποιος φύλακας στο χώρο. Φέραμε 3-4 φορές βόλτα γύρω-γύρω όλο το κτήριο, ψάξαμε παντού, τσεκάραμε τα κουδούνια των διπλανών κτηρίων, σκεφτήκαμε να καλέσουμε μέχρι και την αστυνομία... Και πάνω που αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε την ιδέα να βρούμε κάποιο ξενοδοχείο εκεί κοντά για να βγάλουμε τη νύχτα ή να καλέσουμε ταξί να μας γυρίσει στο Ζάγκρεμπ και με τον ίδιο τρόπο να ερχόμασταν το επόμενο πρωί να πάρουμε το αμάξι, ξαφνικά είδαμε μπροστά μας ένα κουμπί σαν κουδούνι, μόνο που ανήκε σε διπλανή πολυκατοικία. Το πατήσαμε και σε λίγα λεπτά κατέβηκε από το κτήριο ένας φύλακας γελώντας. “Ότι ετοιμαζόμουν να κατέβω από μόνος μου, όταν χτυπήσατε. Σας έβλεπα από την κάμερα να γυρίζετε γύρω-γύρω από το κτήριο και κάθε φορά να προσπερνάτε το κουμπί και προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς θέλετε! Κανένας δεν σας ενημέρωσε το πρωί για την ύπαρξη του κουμπιού που ειδοποιεί τους φύλακες όταν το parking κλείνει;” μας είπε και ξεκινήσαμε να γελάμε και εμείς. 

Ljubljana, παλιά πόλη

Τα ευτράπελα ωστόσο δεν τέλειωσαν εδώ... Αφού είχαμε χάσει αρκετές ώρες με το προηγούμενο περιστατικό και είχαμε βγει εντελώς εκτός προγράμματος, τα χειρότερα μας περίμεναν λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στον αυτοκινητόδρομο... Μια απίστευτη κίνηση, με ουρές χιλιομέτρων και τα αυτοκίνητα παντελώς ακινητοποιημένα! Βρισκόμασταν, βλέπετε, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής των Καθολικών και ο δρόμος είχε κατακλυστεί από αγανακτισμένους Ιταλούς που εργάζονται στη Σλοβενία και προσπαθούσαν όλοι μαζί να επιστρέψουν στην Ιταλία για να προλάβουν να περάσουν το Πάσχα με τις οικογένειές τους. Καταφέραμε να ξεμπλέξουμε πολύ αργά, φτάσαμε στο Ζάγκρεμπ κατάκοποι και ζαλισμένοι. Ένα μπάνιο στα γρήγορα, λίγες ώρες ύπνου και... εγερτήριο νωρίς το πρωί γιατί μας περίμεναν πολλά χιλιόμετρα μέχρι το Novi Sad της Σερβίας και το Βελιγράδι...