Freiburg, η «πράσινη» και πιο ηλιόλουστη πόλη της Γερμανίας

Το Freiburg im Breisgau, περισσότερο γνωστό απλώς ως Freiburg, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη του κρατιδίου Βάδης-Βυρτεμβέργης στη Γερμανία, μετά την Stuttgart, την Karlsruhe και το Mannheim. Βρίσκεται στην πεδιάδα του Άνω Ρήνου στα νοτιοδυτικά της χώρας, είναι χτισμένη στους πρόποδες του Schlossberg, διασχίζεται από τον ποταμό Dreisam και αποτελεί βασικό σημείο «εισόδου» στον Μέλανα Δρυμό, ένα από τα πιο παραμυθένια δάση της Ευρώπης. Επίσης, είναι χτισμένη σε μια κοιλάδα στην καρδιά μιας από τις σημαντικότερες αμπελουργικές περιοχές και αποτελεί μία από τις πιο «πράσινες» και οικολογικές πόλεις της Ευρώπης, έχοντας υιοθετήσει πολλά μοντέλα εξοικονόμησης ενέργειας. Παρόλο που στους Έλληνες φαίνεται να μην είναι ακόμη πολύ γνωστή, η πόλη φημίζεται για το υψηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της, το Πανεπιστήμιό της που ξεκίνησε τη λειτουργία του την εποχή της Αναγέννησης, τον εντυπωσιακότατο μεσαιωνικό Καθεδρικό Ναό της και μία από τις σπουδαιότερες πανεπιστημιακές κλινικές, στην οποία νοσηλεύτηκε και άφησε την τελευταία του πνοή ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Σύμφωνα με τα μετεωρολογικά στατιστικά στοιχεία, το Freiburg είναι η θερμότερη και πιο ηλιόλουστη πόλη στη Γερμανία, παρόλα αυτά εγώ δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο. Έφτασα στο Freiburg μια μουντή και βροχερή μέρα και σίγουρα η αρχική μου επαφή με την πόλη δεν θα μπορούσε ούτε κατά διάνοια να χαρακτηριστεί ως «έρωτας με την πρώτη ματιά». Αυτό που είδα εγώ, πλησιάζοντας με το αυτοκίνητο, ήταν μια σύγχρονη και καταθλιπτική τσιμεντούπολη που με έκανε να μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να την επισκεφτώ. Διατήρησα ωστόσο την ψυχραιμία μου και της έδωσα μια ευκαιρία ώστε να τη γνωρίσω καλύτερα. Και τότε άλλαξαν όλα! Αν δεν σταθείς στο νέο κομμάτι της πόλης, σύντομα θα διαπιστώσεις ότι το Freiburg διαθέτει ένα πανέμορφο και γραφικό ιστορικό κέντρο με πεζόδρομους, καταστήματα, παραδοσιακά σπίτια και υπαίθριες αγορές πλούσιες σε χρώματα και αρώματα.

Υπαίθρια αγορά λουλουδιών

Λίγα λόγια για την Ιστορία…

 

Το Freiburg ιδρύθηκε το 1120 ως πόλη ελεύθερης αγοράς, κάτι που φανερώνει και το ίδιο το όνομά της. «Frei» θα πει «ελεύθερος» και το «burg» θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ως «οχυρωμένη πόλη». Η τοποθεσία της ήταν στρατηγικής σημασίας μιας και βρισκόταν στο σημείο όπου διασταυρώνονταν οι εμπορικές οδοί που συνέδεαν τη Μεσόγειο με τη Βόρεια Θάλασσα, διαμέσου των ποταμών Δούναβη και Ρήνου. Παράλληλα, η ύπαρξη ορυχείου εξόρυξης αργύρου συνέβαλε στο να γίνει το Freiburg μία από τις πλουσιότερες πόλεις της Ευρώπης ενώ το 1327 η πόλη έκοψε το δικό της νόμισμα και από το 1377 προχώρησε στη σύναψη νομισματικής συμμαχίας με το Basel, το Colmar και το Breisach, διευκολύνοντας τη διεξαγωγή του μεταξύ τους εμπορίου μέχρι το τέλος του 16ου αιώνα.

Το 1368 οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους τοπικούς άρχοντες και εξαγοράζουν την ανεξαρτησία της πόλης, αν και καταλήγουν να παραδοθούν στους Αψβούργους με αντάλλαγμα την παροχή προστασίας. Οι τελευταίοι επέτρεψαν στο Freiburg να διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό το υπάρχον καθεστώς ελευθερίας του. Από το τέλος του 14ου αιώνα τα κοιτάσματα αργύρου αρχίζουν να μειώνονται, η ενασχόληση ωστόσο με τον τομέα της μεταλλουργίας αλλά και η έκρηξη του εμπορίου, συμβάλουν στην εξέλιξη του Freiburg σε μεγάλο πολιτιστικό κέντρο των Τεχνών και των Επιστημών. Το 1457 ιδρύεται το Albert-Ludwigs-Universität, ένα από τα παλαιότερα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της Γερμανίας.

Ο Καθεδρικός Ναός

Το 1520 η πόλη αρνείται να ακολουθήσει τη θρησκευτική Μεταρρύθμιση και παραμένει ένα σημαντικό κέντρο Καθολικισμού στην περιοχή του Άνω Ρήνου. Εκείνη την περίοδο μάλιστα μετακομίζει στην πόλη ο Έρασμος, μετά τη μεταστροφή της Βασιλείας, στην οποία διέμενε μέχρι τότε, προς τη Μεταρρύθμιση. Το 1564 η πανούκλα πλήττει την πόλη αφανίζοντας το 25% του πληθυσμού της. Η Εκκλησία αποδίδει το κακό στη μαγεία και ξεκινά ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Μια πλάκα αναρτημένη πάνω στα παλιά τείχη της πόλης μνημονεύει μέχρι σήμερα το σημείο όπου αρκετοί άνθρωποι παραδόθηκαν στην πυρά, κατηγορούμενοι για τέλεση μαγείας. Μία από τις μελανότερες σελίδες της Ιστορίας γράφτηκε στη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου. Στην αρχή του οι κάτοικοι του Freiburg έφταναν στους 10.000-14.000 ενώ στο τέλος του είχαν απομείνει ζωντανοί μονάχα οι 2.000! Στη διάρκεια του πολέμου, η πόλη πέρασε διαδοχικά από τα χέρια των Αυστριακών, των Γάλλων, των Σουηδών και των Ισπανών. Το 1827 ιδρύεται η Αρχιεπισκοπή του Φράιμπουργκ και η πόλη γίνεται έδρα του Καθολικού Επισκόπου. Στον τελευταίο αιώνα, το 1940 μεγάλη μερίδα του εβραϊκού πληθυσμού μεταφέρεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Νότιας Γαλλίας ενώ το 1942 οι τελευταίοι εναπομείναντες Εβραίοι της περιοχής οδηγούνται στο Άουσβιτς της Πολωνίας και εξοντώνονται αμέσως. Η Συναγωγή της πόλης κάηκε από τους Ναζί το 1938 στο πλαίσιο του πογκρόμ της «Νύχτας των Κρυστάλλων». Στη θέση της βλέπουμε σήμερα ένα μνημείο αφιερωμένο στα θύματα της κτηνωδίας ενώ έξω από τα σπίτια που έμεναν παλιά οι Εβραίοι, έχουν τοποθετηθεί πάνω στο πεζοδρόμιο ορειχάλκινες πλάκες με τα ονόματα των θυμάτων. Το Μάιο του 1940, αεροσκάφη της Luftwaffe ρίχνουν κατά λάθος 60 βόμβες κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Freiburg, σκοτώνοντας 57 άτομα ενώ τέσσερα χρόνια μετά μια επιδρομή των βομβαρδιστικών της RAF καταστρέφει μεγάλο μέρος της πόλης, το οποίο μετά τον πόλεμο ξαναχτίστηκε ακριβώς όπως ήταν πριν, ακολουθώντας το μεσαιωνικό σχέδιο. To 1945 καταλαμβάνεται από τους Γάλλους και παρόλο που λίγο μετά η περιοχή πέρασε στους Γερμανούς, μια μικρή παρουσία γαλλικών στρατευμάτων παρέμεινε στο Φράιμπουργκ μέχρι… το 1991! Τέλος, να πούμε ότι το εθνόσημο της πόλης είναι ο Σταυρός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο λάβαρο της πόλης το 1368 και είναι ίδιος με τον Σταυρό της Αγγλίας, μιας και οι δύο περιοχές έχουν τον ίδιο προστάτη Άγιο. Στις σπουδαιότερες προσωπικότητες που έχουν μείνει ποτέ στην πόλη συγκαταλέγονται ο Ολλανδός ουμανιστής θεολόγος Έρασμος και ο πολιτικός οικονομολόγος Max Weber.

 

Τα top-10 αξιοθέατα του Freiburg…

 

1.Ο Καθεδρικός Ναός

 

Η Πλατεία του Καθεδρικού με την υπαίθρια αγορά

Η πρόσοψη του Καθεδρικού

Σημαντική Πανεπιστημιούπολη, Αρχιεπισκοπική Έδρα, σπουδαίο εμπορικό, πνευματικό και εκκλησιαστικό κέντρο… Η λαμπρή ιστορική πορεία της πόλης στο χρόνο, της έχει χαρίσει μια ξεχωριστή γοητεία που διαρκεί μέχρι σήμερα. Η περιήγησή μας ξεκινά από την κεντρικότερη και μεγαλύτερη πλατεία της παλιάς πόλης, την Münsterplatz ή αλλιώς Πλατεία του Καθεδρικού. Η πανέμορφη αυτή πλατεία σφύζει από ζωή ενώ καθημερινά, εκτός από τις Κυριακές, στήνεται εδώ μια υπαίθρια αγορά με αγροτικά προϊόντα και ευωδιαστά πολύχρωμα λουλούδια. Το σημαντικότερο αξιοθέατο σε αυτό το σημείο της πόλης είναι ο Καθεδρικός Ναός του Freiburg. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1200 σε ρωμαϊκό ρυθμό και οι εργασίες ανέγερσής του διήρκεσαν για πάνω από 300 χρόνια. Ολοκληρώθηκαν το 1513, με αποτέλεσμα το κτίσμα να φέρει περισσότερα χαρακτηριστικά του γοτθικού ρυθμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Καθεδρικός Ναός ήταν το μοναδικό οικοδόμημα που δεν καταστράφηκε από τους Συμμαχικούς βομβαρδισμούς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για το χτίσιμό του χρησιμοποιήθηκε κόκκινος ψαμμίτης ενώ ο πανύψηλος Πύργος του Κωδωνοστασίου αγγίζει τα 116 μ. ύψος.

Ο Μυστικός Δείπνος, λεπτομέρεια από το σκοτεινό εσωτερικό του Ναού

2. Το Historisches Kaufhaus (Οίκος των Εμπόρων) και το Alte Wache

Historisches Kaufhaus

Απέναντι ακριβώς από τον Καθεδρικό βρίσκεται το εντυπωσιακό Historisches Kaufhaus, το κτήριο δηλαδή του παλιού τελωνείου που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Τραβάει αμέσως τα βλέμματα των επισκεπτών λόγω της ζωηρόχρωμης σκουροκόκκινης πρόσοψής του. Παρόλο που ως κτήριο υπήρχε ήδη από το 1378, τη σημερινή μορφή του την πήρε μεταξύ 1520 και 1532, αν και έκτοτε υπέστη αρκετές ανακαινίσεις και μερικές προσθήκες όπως το μπαλκόνι που προστέθηκε το 1550. Το μπροστινό μέρος του κτηρίου διαθέτει τέσσερις καμάρες και μια σειρά από τοξωτά παράθυρα, κάποια από τα οποία είναι βιτρό, ενώ είναι διακοσμημένο με τα οικόσημα της Δυναστείας των Αψβούργων και με τα αγάλματα του Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού Α΄, του Φιλίππου Α’ της Καστίλης, του Καρόλου Ε’ και του Φερδινάνδου Α΄. Το σημαντικότερο δωμάτιο του Οίκου των Εμπόρων είναι η λεγόμενη «Αίθουσα των Αυτοκρατόρων» στην οποία βλέπουμε πορτρέτα του Φραγκίσκου Α’, της Μαρίας Θηρεσίας, του Ιωσήφ Β’, της Πριγκίπισσας Ισαβέλλας της Πάρμας και του Φραγκίσκου Β’. Ένα ακόμα ενδιαφέρον κτήριο πάνω στην πλατεία είναι το Alte Wache που στεγάζει σήμερα των Οίκο των Κρασιών της Βάδης.

 

3. Το Augustinermuseum

 

Η δεύτερη κεντρική πλατεία του ιστορικού κέντρου είναι η Augustinerplatz που πήρε το όνομά της από το παλιό Μοναστήρι των Αυγουστίνων, στο οποίο στεγάζεται από το 1921 το Augustinermuseum.

 

4. To Haus zum Walfisch (Σπίτι της Φάλαινας)

 

Haus zum Walfisch

Καθώς συνεχίζουμε τη γνωριμία μας με το ιστορικό κέντρο του Freiburg, συναντάμε ένα ακόμα ενδιαφέρον κτήριο. Είναι γνωστό ως Haus zum Walfisch, δηλαδή «Σπίτι της Φάλαινας», ονομασία που ενδεχομένως να παραπέμπει στη βιβλική ιστορία του Ιωνά. Ανήκε στον γενικό ταμεία του Δούκα Μαξιμιλιανού Α΄ και σε αυτό διέμεινε ο Έρασμος κατά την περίοδο της διαφυγής του από τη Βασιλεία. Το εν λόγω κτήριο πρωταγωνίστησε ως Ακαδημία Χορού το 1977 στην ταινία τρόμου «Suspiria» του Dario Argento. 

 

5. Το παλιό και το νέο Δημαρχείο   

 

Το Παλιό Δημαρχείο, χτισμένο από τον χαρακτηριστικό κόκκινο ψαμμίτη της περιοχής

H Rathausplatz είναι μια ήσυχη και γραφική πλατεία που έχει την τύχη να φιλοξενεί ταυτόχρονα, όσο και αν ακούγεται παράδοξο, δύο Δημαρχεία! Η ιστορία έχει ως εξής… Το Gerichtslaube του 1303, το αρχικό δηλαδή Δημαρχείο της πόλης, φάνηκε ακατάλληλο για χρήση στον Μαξιμιλιανό, ο οποίος διαμαρτυρόταν εντόνως για την έλλειψη χώρου και για τη μικρή και άκομψη αυλή του. Ως αποτέλεσμα των διαμαρτυριών του, δημιουργήθηκε το κτήριο του 1559, γνωστό σήμερα ως Altes Rathaus (Παλιό Δημαρχείο) και το μεγαλύτερο μέρος της διοίκησης μεταφέρθηκε σε αυτό. 

Οικόσημο της πόλης που φέρει την ημερομηνία ανέγερσης του Παλιού Δημαρχείου (1558) 

Το κτήριο του Neues Rathaus, αυτό δηλαδή που στεγάζει το σημερινό Νέο Δημαρχείο, προϋπήρχε του Παλιού καθώς χτίστηκε το 1539-1545, βρισκόταν ακριβώς δίπλα αλλά τότε είχε εντελώς διαφορετική χρήση καθώς ανήκε στο Πανεπιστήμιο. Το Παλιό λοιπόν Δημαρχείο χτίστηκε από κόκκινο ψαμμίτη, χαρακτηριστικό αρκετών κτηρίων του Freiburg που χρονολογούνται πάνω-κάτω στην ίδια εποχή, είχε ζωγραφισμένη πρόσοψη, στο αέτωμα πάνω από το ρολόι έφερε το σύμβολο του δικέφαλου αετού της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώ στο εσωτερικό του φιλοξενούσε μια συλλογή από πίνακες καλλιτεχνών της περιοχής. Το κτήριο αυτό κάηκε το 1944. Μόνο οι εξωτερικοί του τοίχοι έμειναν όρθιοι και χρειάστηκε να ανακατασκευαστεί. 

Το Νέο Δημαρχείο

Το κτήριο του Νέου Δημαρχείου ανήκε στο Πανεπιστήμιο μέχρι το 1891 και έκτοτε αποφασίστηκε να στεγάσει τις διοικητικές υπηρεσίες της πόλης. Ανακαινίστηκε λοιπόν πλήρως και απέκτησε μεγαλύτερα παράθυρα, μπαλκόνια και περίτεχνες ξυλόγλυπτες διακοσμήσεις στο εσωτερικό του. Σήμερα τα δύο αυτά υπέροχα αναγεννησιακά κτήρια συνυπάρχουν, ενώνονται με έναν διάδρομο και στεγάζουν από κοινού γραφεία και υπηρεσίες του Δημαρχείου. Μάλιστα κατά την επίσκεψή μας πετύχαμε και την τέλεση ενός γάμου στο Νέο Δημαρχείο... 

Λεπτομέρεια από το σημείο ένωσης των δύο κτηρίων

Γάμος στο Δημαρχείο

6. Η Martinskirche  

 

Η Πλατεία Δημαρχείου. Κάτω δεξιά βλέπουμε τις υδρορροές που διατρέχουν όλη την πόλη

Εκκλησία Αγ. Μαρτίνου

Η σημερινή ενοριακή εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου ξεκίνησε το 1206 ως παρεκκλήσι Φραγκισκανικού Μοναστηριού. Ο θρύλος λέει ότι εδώ εφευρέθηκε τον 14ο αιώνα η πυρίτιδα από έναν μοναχό αλχημιστή. Ο Αδερφός Berthold Schwarz έκανε πειράματα με αλάτι, θειάφι και κάρβουνο και κάποια στιγμή άφησε το γουδοχέρι με το μείγμα που είχε φτιάξει πάνω στη σόμπα και –για καλή του τύχη- έφυγε από το δωμάτιο. Το μείγμα ζεστάθηκε πολύ και… έσκασε! Υπάρχει μάλιστα μια εκδοχή κατά την οποία η «μαύρη σκόνη», όπως λέγεται αλλιώς η πυρίτιδα, πήρε την ονομασία της από τον μοναχό μιας και «Schwarz» θα πει «μαύρο» στα γερμανικά! Ωστόσο, η θεωρία αυτή φαίνεται να αμφισβητείται από το γεγονός ότι η πυρίτιδα είχε ήδη ανακαλυφθεί από το 13ο αιώνα, ακόμη και αν ο ίδιος δεν το γνώριζε. Η προσφορά του βεβαίως αναγνωρίστηκε από την πόλη και το 1851 ανεγέρθηκε προς τιμήν του ένα μνημείο πάνω στην πλατεία Δημαρχείου και ακριβώς μπροστά από το Ναό. Επιστρέφοντας στην εκκλησία, να αναφέρω ότι στη διάρκεια των αιώνων υπέστη αρκετές τροποποιήσεις στο εσωτερικό της και δέχτηκε επιρροές τόσο από το μπαρόκ και το ροκοκό όσο και από τα χαρακτηριστικά της νεογοτθικής τεχνοτροπίας. Οι Φραγκισκανοί εγκαταλείπουν το μοναστήρι το 1783 και από τότε η εκκλησία μετατρέπεται σε ενοριακό Ναό αφιερωμένο στον St. Martin. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του 1944 οδήγησαν στην κατάρρευση του Πύργου της εκκλησίας ενώ η φωτιά που ξέσπασε στο μεταξύ, κατέστρεψε τόσο την εκκλησία όσο και το Μοναστήρι, με αποτέλεσμα μονάχα οι εξωτερικοί τοίχοι να μείνουν όρθιοι. Οι εργασίες ανοικοδόμησης ξεκίνησαν το 1949, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Μαρτίνου και διήρκεσαν μέχρι το 1951.

 

7. Το Freiburg Bächle

 

Ένα μεγαλύτερο κανάλι στην περιοχή του Πανεπιστημίου

Ένα ασυνήθιστο αξιοθέατο της πόλης είναι το σύστημα των υδρορροών της, γνωστό ως Freiburg Bächle. Μια σειρά από ρυάκια, που εκτρέπονται από τον ποταμό Dreisam και κυλούν μέσα σε ειδικά διαμορφωμένα κοιλώματα στην άκρη των δρόμων, διατρέχει ολόκληρη την πόλη προσφέροντας τον χαλαρωτικό ήχο του τρεχούμενου κελαρυστού νερού. Κάποτε οι υδρορροές χρησίμευαν για να ξεδιψούν τα ζώα αλλά και για την άμεση κατάσβεση των πυρκαγιών. Σήμερα, λόγω της φυσικής ψύξης του αέρα, παρέχουν οάσεις δροσιάς μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού. Ένας θρύλος λέει ότι αν κάποιος πατήσει κατά λάθος μέσα σε ένα bächle ή αν αγγίξει τα νερά του, θα παντρευτεί κάποιον ντόπιο. Μια παρόμοια παράδοση υπάρχει και στη Ρώμη, όπου αν ρίξεις δύο νομίσματα στην Fontana di Trevi, παντρεύεσαι Ιταλό. Από την άλλη, ενώ μπορώ να κατανοήσω γιατί κάποια να θέλει να παντρευτεί Ιταλό, δεδομένης της φήμης που κυριαρχεί για τους Λατίνους καρδιοκατακτητές, δυσκολεύομαι να αντιληφθώ γιατί κάποια να θέλει διακαώς να παντρευτεί Γερμανό, χωρίς να θέλω βεβαίως με αυτό που λέω να θίξω κανέναν άνθρωπο…    

 

8. Η Platz der Alten Synagone και το Δημοτικό Θέατρο

 

Δημοτικό Θέατρο

Η Πλατεία της Παλιάς Συναγωγής, στη θέση όπου κάποτε βρισκόταν η Εβραϊκή Συναγωγή που καταστράφηκε από τους Ναζί στη «Νύχτα των Κρυστάλλων» το 1938, έχει έκταση 130 τετραγωνικών μέτρων και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μετά από την Πλατεία του Καθεδρικού. Γύρω της συγκεντρώνονται μερικά από τα πιο αξιόλογα κτήρια της πόλης. Το Stadttheater Freiburg, δηλαδή το Δημοτικό Θέατρο, είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο θέατρο στο Freiburg. Χτίστηκε το 1905 σε νέο-μπαρόκ στυλ με Art Nouveau διακοσμητικά στοιχεία και φιλοξενεί τη Χορωδία και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου καθώς επίσης παραστάσεις όπερας, θεάτρου και χορού.

 

9. Το Πανεπιστήμιο και η Βιβλιοθήκη

 

Η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου

Το σημερινό κτήριο της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου του Freiburg βρίσκεται λίγο πιο πέρα από το Δημοτικό Θέατρο και εντυπωσιάζει με τον μοντέρνο σχεδιασμό του. Οι εργασίες ανοικοδόμησης ξεκίνησαν το 2011 αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουν πάψει οι ανακατασκευές, οι ανακαινίσεις και οι επιδιορθώσεις ποικίλων σοβαρών προβλημάτων που προκύπτουν κατά καιρούς εξαιτίας κατασκευαστικών λαθών. Παρόλα αυτά, το φουτουριστικό ντιζάιν της Βιβλιοθήκης σίγουρα κερδίζει τις εντυπώσεις. Απέναντι ακριβώς βρίσκεται το μπαρόκ συγκρότημα του Πανεπιστημίου (Albert-Ludwigs-Universität), του πέμπτου αρχαιότερου στη Γερμανία. 

Albert Ludwigs Universitat

Αρχικά γνωστό ως «Πανεπιστήμιο του Αλβέρτου», ιδρύθηκε το 1457 από τους Αψβούργους ως το δεύτερο στην επικράτειά τους μετά από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης και διέθετε τότε 4 Σχολές (Θεολογίας, Φιλοσοφίας, Ιατρική και Νομική). Στις αίθουσές του δίδαξαν κατά καιρούς τουλάχιστον 18 προσωπικότητες βραβευμένες με Νόμπελ ενώ μερικά γνωστά ονόματα που πέρασαν από εδώ είναι: ο Έρασμος, ο Max Weber, ο σκηνοθέτης Wim Wenders που σπούδασε ιατρική, o Έλληνας Γεώργιος Παπανικολάου επίσης ιατρική αλλά και ο Γερμανός πολιτικός Wolfgang Schäuble που γεννήθηκε στο Freiburg και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της πόλης του. Σήμερα, λειτουργούν 11 Σχολές ενώ το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο θεωρείται από τα καλύτερα της Γερμανίας. Το art nouveau κτήριο του Kollegiengebäude I στεγάζει τη Σχολή Μαθηματικών και εκατέρωθεν της εισόδου του υπάρχουν δύο αγάλματα του Αριστοτέλη και του Ομήρου.  

Άγαλμα Αριστοτέλη 

Άγαλμα Ομήρου

10. Το Schwabentor και το Martinstor   

 

Το Schwabentor χτίστηκε τον 13ο αιώνα, κατά τον Μεσαίωνα ονομαζόταν επίσης Obertor και είναι η πιο πρόσφατη από τις Πύλες που υπήρχαν πάνω στο μεσαιωνικό τείχος της πόλης. Ο Πύργος της Πύλης χρονολογείται από το 1250, αρχικά ήταν ανοιχτός από τη μέσα πλευρά και μόλις το 1547 περιβλήθηκε από πέτρινο τοίχο ενώ λίγα χρόνια μετά προστέθηκε και μία κλίμακα. Στον εσωτερικό τοίχο, είναι ζωγραφισμένη η εικόνα ενός εμπόρου με ένα καλάθι η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με έναν δημοφιλή μύθο της περιοχής. Σύμφωνα με το μύθο, ένας έμπορος αλατιού από τη Σουηβία ήρθε κάποτε στο Freiburg με δυο βαρέλια γεμάτα χρυσό, με σκοπό να αγοράσει την πόλη που τόσο πολύ του άρεσε! Όταν όμως επιχείρησε να ανοίξει τα βαρέλια, γελοιοποιήθηκε μπροστά σε όλους γιατί αυτά περιείχαν μόνο άμμο και πέτρες. Από ότι φάνηκε, η σοφή γυναίκα του είχε αλλάξει το περιεχόμενο των βαρελιών προτού αυτός φύγει από το σπίτι, μιας και έβρισκε σπάταλη και επιπόλαιη την απόφαση του συζύγου της να ξοδέψει όλο τους το βιός για να αγοράσει… μια πόλη! 

Η Πύλη Martinstor

Στο τείχος βρίσκει κανείς επίσης την εικόνα ενός βασανισμένου προσώπου που παλεύει να αφαιρέσει από το πόδι του ένα αγκάθι. Το αγκάθι από την αρχαιότητα συμβόλιζε την αμαρτία και την τιμωρία και έτσι οι ιστορικοί θεωρούν ότι η απεικόνιση αυτή λειτουργούσε ως προειδοποίηση για τους ανθρώπους του Μεσαίωνα ότι το να εγκαταλείψουν την ασφάλεια της πόλης, θα τους έφερνε αντιμέτωπους με άγνωστους κινδύνους όπως τα σκοτεινά και αφιλόξενα δάση του Μέλανα Δρυμού με τους φοβερούς και τρομερούς ληστές που κρύβονταν σε αυτά. Από την άλλη, βέβαια, έξω από το Freiburg απλώνονταν οι σημαντικότερες εμπορικές οδοί που οδηγούσαν όχι μόνο στον φόβο και τον κίνδυνο αλλά και στον πλούτο. Μέχρι το 1900 το Schwabentor παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητο. Εκείνη την εποχή, όμως, σχεδόν διπλασιάστηκε σε ύψος και το 1903 προστέθηκε στο εξωτερικό του η εικόνα του προστάτη Αγίου της πόλης, του Αγίου Γεωργίου που σκοτώνει το δράκο. Από την Πύλη αυτή περνάει σήμερα η γραμμή του τραμ που συνδέει το ιστορικό κέντρο με την εκτός των τειχών πόλη. Από το 1969 λειτουργεί στον Πύργο το Zinnfigurenklause, ένα μικρό ιδιωτικό μουσείο με γύρω στις 10.000 χειροποίητες μινιατούρες από κασσίτερο που απεικονίζουν τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής (τα απελευθερωτικά κινήματα της Νότιας Γερμανίας, οι εξεγέρσεις των αγροτών, η Επανάσταση του 1848 στο Baden αλλά και η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση). Λίγο πιο κάτω από το Schwabentor, επί της πεζοδρομημένης οδού Oberlinden συναντάμε το Zum Roten Bären, με σύμβολό του μια καλοθρεμμένη αρκούδα, που είναι το παλαιότερο ξενοδοχείο σε ολόκληρη τη Γερμανία αλλά και την Ευρώπη, καθώς φαίνεται πως χτίστηκε πριν από την επίσημη ίδρυση της πόλης το 1120! Το Martinstor είναι η δεύτερη σωζόμενη μεσαιωνική Πύλη από τις συνολικά πέντε που υπήρχαν στα τείχη. Την εποχή της κατασκευής του τραμ, ορισμένοι πολίτες και επιχειρηματίες ζητούσαν επίμονα την κατεδάφισή της γιατί τη θεωρούσαν εμπόδιο στο σχεδιασμό της γραμμής. Ο τότε δήμαρχος όμως, όχι μόνο δεν τους έκανε –ευτυχώς- το χατίρι αλλά βρήκε λύση στο πρόβλημα, σχεδόν τριπλασιάζοντας το ύψος της Πύλης ώστε να μπορέσει το τραμ να περάσει από κάτω! Ο Πύργος κατά το Μεσαίωνα λειτουργούσε ως φυλακή για οφειλέτες ενώ μια πλάκα στο εσωτερικό μνημονεύει τα θύματα που αποκεφαλίστηκαν ή κάηκαν από το 1599 έως και τον 17ο αιώνα στο πλαίσιο του «δημοφιλούς» για την εποχή εκείνη κυνηγιού μαγισσών.      

 

Δραστηριότητες

 

Ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της πόλης. Από εδώ περνάει το τραμ και εδώ συγκεντρώνεται πλήθος εμπορικών καταστημάτων

Στο ιστορικό κέντρο του Freiburg δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα αλλά είναι αρκετά μικρό οπότε μπορείτε άνετα να το γυρίσετε με τα πόδια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η πόλη γενικά διαθέτει ένα εξαιρετικό σύστημα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, παρόλο που οι βασικοί άξονες στους οποίους θα χρειαστεί να κινηθείτε είναι οι πεζόδρομοι κοντά στον Καθεδρικό Ναό. Αν διαθέτετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μπορείτε να πάρετε το τελεφερίκ και να ανεβείτε στο λόφο Schlossberg, με τα ερείπια του παλιού Κάστρου, για να απολαύσετε από ψηλά τη θέα της πόλης. Μην παραλείψετε επίσης να κάνετε μια βόλτα στα μαγαζιά που βρίσκονται στον εκτεταμένο κεντρικό πεζόδρομο αλλά και στους κάθετους και παράλληλους σε αυτόν δρόμους καθώς εδώ θα βρείτε γνωστές αλυσίδες καταστημάτων ένδυσης και υπόδησης με προϊόντα σε φυσιολογικές τιμές. Πολύ κοντά στο Martinstor υπάρχει ένα μεγάλο κατάστημα της αλυσίδας «DM-drogerie markt» όπου θα βρείτε καλλυντικά, σαμπουάν, αφρόλουτρα και κρέμες εξαιρετικής ποιότητας και σε χαμηλές τιμές. Να αναφέρω ενδεικτικά ότι αγόρασα και δοκίμασα σαμπουάν της εν λόγω εταιρείας με άρωμα πράσινο μήλο και κρέμα σώματος με υπέροχο άρωμα δαμάσκηνο, τα οποία κόστισαν μόλις… 0,50 € η συσκευασία! Μετανιώνω μόνο που δεν γνώριζα από την αρχή την ποιότητά τους ώστε να αγοράσω περισσότερες ποσότητες!      

 

Κουζίνα    

 

Στο Freiburg απόλαυσα ένα από τα ομορφότερα γεύματα στο ταξίδι μου στην περιοχή της Αλσατίας και του Μέλανα Δρυμού. Γενικώς, η γερμανική κουζίνα είναι πολύ του γούστου μου και τα πιάτα της περιοχής σίγουρα αξίζει να τα δοκιμάσετε. Η γνωριμία μου λοιπόν με την πόλη ολοκληρώθηκε με ένα νόστιμο γεύμα, δυο βήματα από το Martinstor. Είχε πιάσει βροχή για τα καλά και τρύπωσα μέσα στη σκεπαστή αγορά που φιλοξενεί παντός είδους φαγάδικα. Τα περισσότερα είναι self service ταχυφαγεία, ορισμένα είχαν ethnic κουζίνα (όπως ινδική) και μπορώ να πω ότι με έβαλαν σε πειρασμό να δοκιμάσω αλλά ο συνωστισμός ήταν απερίγραπτος και η ακραία οχλαγωγία σίγουρα λειτούργησε ως ανασταλτικός παράγοντας για την όρεξή μου. Έτσι προτίμησα ένα κανονικό εστιατόριο όπως το Martinsbräu. Εκ πρώτης όψεως δεν μου γέμιζε και πολύ το μάτι γιατί ήταν σε ένα υπόγειο, κατεβαίνοντας όμως τα σκαλοπάτια άλλαξα γνώμη. Το μαγαζί ήταν τεράστιο, διέθετε δύο αίθουσες, ήταν ασφυκτικά γεμάτο αλλά δίχως όλη αυτή τη φασαρία των ταχυφαγείων. Βρήκαμε θέση σε έναν ξύλινο μακρύ πάγκο, από αυτούς που έχουν συνήθως οι παραδοσιακές γερμανικές μπυραρίες και παραγγείλαμε χοιρινό κότσι -σκέτο λουκούμι!- και λαχταριστό σνίτσελ! Ο λογαριασμός ήρθε στα 31,70 € για δύο άτομα (14,90 € το κότσι, 10,90 € το σνίτσελ συν δύο μπύρες), χορτάσαμε απόλυτα και ευχαριστηθήκαμε φαγητό οπότε το συστήνω ανεπιφύλακτα.  

"Martin's Brau"