Your Compass

Η Ponte del Diavolo (Ponte della Maddalena) στη Lucca Είναι καλοκαίρι, βρίσκομαι στην Τοσκάνη και κάθομαι να γευματίσω σε μια πιτσαρία μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Lucca . Πάνω στη λαδόκολλα που μου στρώνει ο σερβιτόρος στο τραπέζι για να ακουμπήσει επάνω την πίτσα μου, είναι σχεδιασμένο ένα γεφύρι και αναγράφονται μερικές αράδες που παραπέμπουν σε κάποιον τρομερό μύθο της περιοχής που ακριβώς επειδή τον αγνοώ παντελώς, μου εξάπτει την περιέργεια! Ρωτάω να μου πουν λεπτομέρειες και κάπως έτσι ξεκινά μια άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα με τους ντόπιους… Η Ponte del Diavolo το χειμώνα Το γεφύρι αυτό ονομάζεται Ponte della Maddalena (Γέφυρα της Μαγδαληνής), είναι γνωστό όμως περισσότερο ως Ponte del Diavolo , δηλαδή "Γεφύρι του Διαβόλου"! Βρίσκεται κοντά στο Borgo a Mozzano , στην επαρχία της Lucca και από κάτω του περνάει ο ποταμός Serchio . Η ιστορία λέει ότι χτίστηκε τον 14ο αιώνα,  πολύ πιθανόν πάνω από τα ερείπια παλαιότερου γεφυριού του 11 ου

Το ποτάμι της Girona Την αποκαλούν συχνά με την απείρως εγκωμιαστική ονομασία « η Φλωρεντία της Ισπανίας » συγκρίνοντάς την σε ομορφιά με την αγαπημένη ιταλική πόλη της Τοσκάνης . Και δεν έχουν άδικο, καθώς η Girona φέρει έναν αλλιώτικο αέρα από Μεσαίωνα αλλά και μια διαχρονική γοητεία.  Θα το καταλάβεις αμέσως μόλις ξεκινήσεις να περπατάς στα γραφικά πλακόστρωτα στενάκια της και μόλις σταθείς στην όχθη του ποταμού που την διασχίζει.     Τα γραφικά στενάκια της πόλης Το όνομά της το οφείλει στους Ρωμαίους , οι οποίοι την αποκαλούσαν « Urbs Gerunda », δηλαδή «πόλη που πρέπει να γίνει αντικείμενο διαχείρισης», ονομασία που μαρτυρά τη σπουδαιότητα που διατήρησε η πόλη ανά τους αιώνες λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποτελεί τη μοναδική πόλη της Καταλονίας της οποίας το όνομα δεν περιέχει κανένα ιβηρικής προέλευσης λεξικολογικό στοιχείο. Οι Άραβες αντίστοιχα την έλεγαν « Garunda ». Η σημερινή επίσημη ονομασία της, δηλαδή « Girona », θα μπορούσε

Λιστόν, Κέρκυρα Τη σχέση μου με την Κέρκυρα θα την χαρακτήριζα ως σχέση… μίσους και πάθους! Είναι αλήθεια ότι λίγοι τόποι μου έχουν δημιουργήσει ποτέ τόσο έντονα και αντιφατικά συναισθήματα. Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή… Από νωρίς στη ζωή μου η Κέρκυρα έπαιξε έναν αρκετά πρωταγωνιστικό ρόλο με έναν τρόπο πάντοτε, λίγο ως πολύ, τυχαίο! Έτσι κι αλλιώς με δένουν κάποιοι συγγενικοί δεσμοί με τον τόπο, αν και παρόλα αυτά άργησα αρκετά να τον επισκεφθώ. Από την Κέρκυρα όμως καταγόταν και ο πρώτος μου παιδικός πλατωνικός έρωτας και εκεί εγκαταστάθηκε μόνιμα με την οικογένειά του αμέσως μόλις τελειώσαμε το δημοτικό, κάτι που ως παιδάκια μας λύπησε πολύ και που με έκανε να μισήσω το νησί αφού λόγω της απόστασης τελικά χάσαμε κάθε επικοινωνία μεταξύ μας! Για χρόνια η Κέρκυρα μου ήταν παντελώς αδιάφορη. Μέχρι που κάποιο Πάσχα (θα’ μουν-δε θα’μουν τότε 18), οι γονείς μου κανόνισαν να κάνουμε Πάσχα στο σπίτι κάποιων οικογενειακών φίλων στους Κυνοπιάστες , ένα μικρό και γραφικό χω