Girona ή αλλιώς… «η Φλωρεντία της Ισπανίας»!

Το ποτάμι της Girona

Την αποκαλούν συχνά με την απείρως εγκωμιαστική ονομασία «η Φλωρεντία της Ισπανίας» συγκρίνοντάς την σε ομορφιά με την αγαπημένη ιταλική πόλη της Τοσκάνης. Και δεν έχουν άδικο, καθώς η Girona φέρει έναν αλλιώτικο αέρα από Μεσαίωνα αλλά και μια διαχρονική γοητεία. Θα το καταλάβεις αμέσως μόλις ξεκινήσεις να περπατάς στα γραφικά πλακόστρωτα στενάκια της και μόλις σταθείς στην όχθη του ποταμού που την διασχίζει.  

Τα γραφικά στενάκια της πόλης

Το όνομά της το οφείλει στους Ρωμαίους, οι οποίοι την αποκαλούσαν «Urbs Gerunda», δηλαδή «πόλη που πρέπει να γίνει αντικείμενο διαχείρισης», ονομασία που μαρτυρά τη σπουδαιότητα που διατήρησε η πόλη ανά τους αιώνες λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποτελεί τη μοναδική πόλη της Καταλονίας της οποίας το όνομα δεν περιέχει κανένα ιβηρικής προέλευσης λεξικολογικό στοιχείο. Οι Άραβες αντίστοιχα την έλεγαν «Garunda». Η σημερινή επίσημη ονομασία της, δηλαδή «Girona», θα μπορούσε να μεταφραστεί στα ελληνικά (ανάλογα με την προφορά που επιλέγουμε μεταξύ καταλανικών ή ισπανικών) ως Ζιρόνα, Τζιρόνα ή Χερόνα. Λίγη σημασία έχει… Το σημαντικό είναι ότι κάνουμε λόγο για μια υπέροχη πόλη της Βορειοανατολικής Ισπανίας, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία και είναι χτισμένη στη συμβολή τριών ποταμών.  

Λίγα λόγια για την Ιστορία…    

Η πολύχρωμη Girona και στο βάθος ο Καθεδρικός Ναός της Santa Maria

Την πρώτη της οχύρωση την οφείλει στον Ρωμαίο Πομπήιο, που δημιούργησε τα τείχη στην Via Herculea, τη μελλοντική Via Augusta. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ως πέρασμα δηλαδή από την Ιβηρική χερσόνησο προς την Ευρώπη, αλλά και λόγω της κοντινής της απόστασης από τη θάλασσα, αποτέλεσε από νωρίς αντικείμενο διεκδίκησης πολλών κατακτητών με αποτέλεσμα να υποστεί εισβολές και απίστευτες καταστροφές ανά τους αιώνες. Καταλήφθηκε διαδοχικά από τους Βησιγότθους, τους Άραβες και τον Καρλομάγνο. Με τον καιρό απέκτησε έντονο τον χαρακτήρα του Φρουρίου καθώς κλήθηκε να λειτουργήσει ως αμυντικός προμαχώνας κατά των επιθέσεων των Μαυριτανών ενώ μέχρι τον 14^ο αιώνα είχε καταφέρει να αποκτήσει δύναμη και ισχύ και να γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Καταλονία. Εκείνη την περίοδο, μεγάλες ομάδες Εβραίων εγκαταστάθηκαν στην Girona δημιουργώντας μία από τις πιο καλοδιατηρημένες μέχρι σήμερα εβραϊκές συνοικίες της Ευρώπης. Η παρουσία τους, παρά τις όποιες αντιδράσεις, υπήρξε συνεχής μέχρι τα τέλη του 15^ου αιώνα, εποχή κατά την οποία εκδιώχθηκαν οριστικά από τους Καθολικούς μονάρχες. Η πόλη είχε ήδη αρχίσει να βρίσκεται σε ύφεση λόγω της επιδημίας πανώλης που ξέσπασε το 1347 αλλά και των πολλών μετέπειτα πολιορκιών που την αποδυνάμωσαν. Ειδικά από τον 17^ο αιώνα και έπειτα, η Girona υπέφερε πολλά δεινά από απανωτές πολιορκίες, με αποκορύφωμα την πολιορκία του 1809 από το στρατό του Ναπολέοντα. 

Passeig de la muralla (ο λεγόμενος "περίπατος του τείχους")

Ο χαρακτήρας του Φρουρίου έπαψε να υφίσταται μόλις στα τέλη του 19^ου με αρχές του 20^ου αιώνα, οπότε ένα μέρος των τειχών της κατεδαφίστηκε. Όποιος επιθυμεί να πάρει μια γεύση του μακρινού εκείνου παρελθόντος κατά το οποίο η πόλη είχε περισσότερο στρατιωτικό χαρακτήρα, μπορεί να ακολουθήσει τον λεγόμενο «Passeig de la Muralla» (Περίπατος του Τείχους), μια διαδρομή κατά μήκος των τειχών της παλιάς πόλης που περιλαμβάνει τα απομεινάρια της οχύρωσης του Πρώιμου Μεσαίωνα (9^ος αιώνας) και του Ύστερου Μεσαίωνα (14^ος-15^ος αιώνας).      

Τα αξιοθέατα… 

Placa de la Independencia

Η σημερινή πόλη ευημερεί τόσο λόγω της τουριστικής ανάπτυξης όσο και από τη βιομηχανία επεξεργασίας τροφίμων (γάλα, αλεύρι, μπισκότα) και την υφαντουργία. Στα ήσυχα πλακόστρωτα δρομάκια της ανακαλύπτουμε πανέμορφες γωνιές καθώς και μικρά καφέ και ατμοσφαιρικά εστιατόρια στις όχθες του ποταμού. Η κεντρική Plaҫa de la Independencia (Πλατεία Ανεξαρτησίας) είναι γνωστή και ως Plaҫa de Sant’ Agusti γιατί παλαιότερα βρισκόταν εδώ το Μοναστήρι του Sant’ Agusti. Η πλατεία περιτριγυρίζεται από νεοκλασικά κτήρια και κρύβει μαγαζάκια με γαστρονομικούς θησαυρούς. Καθώς περπατάτε στις όχθες του ποταμού, μην ξεχάσετε να αναζητήσετε την κόκκινη σιδερένια γέφυρα που κατασκεύασε εδώ ο Gustave Eiffel πριν να φτιάξει τον ξακουστό Πύργο στο Παρίσι. 

Η κόκκινη σιδερένια γέφυρα του Gustave Eiffel

Ο Καθεδρικός Ναός της Girona… 

Το σημαντικότερο αξιοθέατο και σε πολλές περιπτώσεις ο μοναδικός λόγος για τον οποίο κάποιος επισκέπτεται την πόλη, δεν είναι άλλο από τον περίφημο Καθεδρικό Ναό της Santa Maria που αποτελεί και Έδρα της Επισκοπής. Οι φαν του "Game of Thrones" ίσως να την αναγνωρίζουν καθώς εδώ, αλλά και σε διάφορα άλλα σημεία της πόλης, γυρίστηκαν σκηνές της δημοφιλούς σειράς!

Ο Καθεδρικός Ναός της Girona

Πρόκειται για έναν γοτθικού ρυθμού Ναό, εντυπωσιακά τεραστίων διαστάσεων, που ξεκίνησε να χτίζεται στο υψηλότερο σημείο της πόλης κατά τον 14^ο αιώνα και έφτασε να ολοκληρωθεί τον 18^ο! Στο σημείο αυτό παλαιότερα βρισκόταν ένας άλλος Ναός, ρομανικού ρυθμού, που χρονολογούταν από τον 11^ο αιώνα. 

Torre de Carlemany

Από αυτόν τον αρχικό Ναό έχει σωθεί μονάχα ένας Πύργος, ο λεγόμενος «Torre de Carlemany» (Πύργος του Καρλομάγνου). 

Δίπλα σε αυτόν τον Πύργο, ξεχωρίζει ένα ανθρωπόμορφο άγαλμα που προεξέχει σαν να πετάγεται μέσα από τον τοίχο και λειτουργεί σαν υδρορροή. Είναι η λεγόμενη «Μάγισσα του Καθεδρικού»! Ο μύθος λέει ότι κάποτε υπήρχε μια γυναίκα που τη θεωρούσαν μάγισσα και συνήθιζε να πετά πέτρες στην εκκλησία και να καταριέται. Τότε ο Θεός την μετέτρεψε σε πέτρα και την τοποθέτησε στον τοίχο του Ναού ώστε από το στόμα της να βγαίνει πια μονάχα νερό και όχι κατάρες. 

Η σημερινή εκκλησία, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία, αποτελείται από ένα μόνο κλίτος πλάτους 22 και πλέον μέτρων, το πλατύτερο κλίτος που απαντάται σε εκκλησία γοτθικού ρυθμού και το δεύτερο πλατύτερο παγκοσμίως μετά από το κλίτος του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. 

"Η μάγισσα του Καθεδρικού"

Ο Καθεδρικός έχει δύο εισόδους. Η κεντρική μπαρόκ πρόσοψη είναι του 1730 ενώ η σκάλα που οδηγεί στην είσοδο κατασκευάστηκε περίπου έναν αιώνα νωρίτερα. Την πρόσοψη κοσμούν αγάλματα, έργα ντόπιων καλλιτεχνών. Το εσωτερικό του Ναού εντυπωσιάζει με την μεγαλοπρέπειά του και προκαλεί δέος στον επισκέπτη, ενώ υπέροχοι είναι οι ρόδακες και τα βιτρό που κοσμούν τα παράθυρα. Στο μαγαζάκι με τα σουβενίρ πωλούν τα πιο όμορφα ροζάρια που έχω δει ποτέ, με χρωματιστές πετρούλες. Δεν αντιστάθηκα λοιπόν και αγόρασα ένα…