Your Compass

Ο όρος « paladar » σε όλο τον ισπανόφωνο κόσμο σχετίζεται με την έννοια του «ουρανίσκου» . Παντού εκτός από την Κούβα ! Εδώ ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τα εστιατόρια που διευθύνονται από αυτοαπασχολούμενους Κουβανούς . Όπως έχουμε ξαναπεί, όλες οι επιχειρήσεις στην Κούβα είναι κρατικές, κάτι που συμβαίνει και με τα εστιατόρια για τουρίστες. Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ωστόσο, η κυβέρνηση έκανε ένα άνοιγμα στην οικονομία και επέτρεψε σε ιδιώτες να ανοίξουν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις οι οποίες κατάφεραν να φέρουν σε άμεση επαφή τον ταξιδιώτη με τη ντόπια παράδοση και τη σπιτική κουζίνα. Τα εστιατόρια αυτά, που ονομάστηκαν « paladares » , στεγάζονται σε σπίτια, είναι δηλωμένα στο κράτος και είναι κατά κανόνα μικρές επιχειρήσεις χωρητικότητας μόλις 4-5 τραπεζιών. Αποτελούν έναν καλό τρόπο για να γνωρίσουμε την τοπική «σπιτική» κουζίνα μέσα σε έναν αυθεντικό κουβανέζικο χώρο αλλά και να γευτούμε μια ρομαντική εμπειρία μιας και τα περισσότερα από αυτά

Περάσαμε όλο μας το πρωινό στο πανέμορφο Split και μας άρεσε τόσο πολύ που δεν θέλαμε να σταματήσουμε την περιήγηση. Επειδή θα διανυκτερεύαμε στο Split και είχαμε όλο το απόγευμα στη διάθεσή μας, έριξα την ιδέα να αφιερώσουμε μερικές ώρες σε μια μίνι εκδρομή στο γειτονικό Trogir , για το οποίο είχα συλλέξει τόσες πληροφορίες όσες χρειάζονταν για να μου εξάψουν την περιέργεια να το γνωρίσω από κοντά. Η απόσταση που καλούμασταν να καλύψουμε με το αυτοκίνητο δεν ξεπερνούσε τα 27 χλμ, ωστόσο μας πήρε αρκετό χρόνο λόγω της ώρας αιχμής. Συγκεκριμένα, βρεθήκαμε γύρω στις 17:00 το απόγευμα παντελώς ακινητοποιημένοι σε μια ουρά χιλιομέτρων λίγο έξω από το Trogir μιας και εκείνη την ώρα σχολούσαν οι περισσότεροι εργαζόμενοι και επέστρεφαν στα σπίτια τους. Για μια στιγμή μας πέρασε από το μυαλό η σκέψη να κάνουμε στροφή επιτόπου και να γυρίσουμε στο Split , ευτυχώς όμως δεν επικράτησε η παρόρμηση και η υπομονή που επιδείξαμε άξιζε και με το παραπάνω… Ο χώρος του parking στα δεξιά Το Trogir λο

Η λέξη «kaymak» μας φέρνει στο νου είτε το ελληνικό παγωτό καϊμάκι με γεύση μαστίχας είτε το καϊμάκι του ελληνικού καφέ. Τίποτα από αυτά όμως δεν έχει σχέση με το kaymak για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα και το οποίο είναι ένα κρεμώδες γαλακτοκομικό προϊόν με παχιά υφή και πλούσια γεύση. Το δοκίμασα πρώτη φορά στο ταξίδι μου στα Δυτικά Βαλκάνια , ως συνοδευτικό σε πιάτα που είχαν για βάση τους το κρέας, με κέρδισε η πλούσια γεύση του και αποφάσισα να ψάξω λίγο περισσότερο σχετικά με τη χρήση και την ιστορία του. Η αρχική συνταγή του kaymak προέρχεται από τουρκικές φυλές της Κεντρικής Ασίας και μέσω της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εξαπλώθηκε στα Βαλκάνια και κατάφερε να γίνει πολύ δημοφιλές στην κουζίνα περισσότερων λαών. Σήμερα το συναντάμε στην κουζίνα της Τουρκίας , των βαλκανικών χωρών, των περιοχών του Καυκάσου , του Ιράν και του Ιράκ ενώ για την παρασκευή του χρησιμοποιείται γάλα βουβαλιού, αγελάδας, πρόβειο ή κατσικίσιο. Είναι αρκετά «βαρύ» καθώς περιέχει περίπου 60 % λιπαρά γ