Ονειρεμένες αποδράσεις στο Περτούλι...

Το Περτούλι και στο βάθος τα χιονισμένα βουνά

Αν και στο μυαλό όλων μας έχει καταγραφεί ως κατεξοχήν χειμερινός προορισμός, παραδόξως την πρώτη φορά που πήγα στο Περτούλι δεν ήταν χειμώνας. Ήταν τέλη Αυγούστου και αποφάσισα να εντάξω μεταξύ άλλων και το Περτούλι σε ένα road trip που πραγματοποίησα στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων και της Καρδίτσας. Καταπράσινες εκτάσεις, πυκνά δάση, πανέμορφα λιβάδια στα οποία έβοσκαν αμέριμνες αγελάδες, ενδιαφέροντα ξωκλήσια με ιστορία και φυσικά υπέροχες ταβέρνες ήταν τα συστατικά που με μάγεψαν από την πρώτη κιόλας στιγμή. Το χειμώνα το τοπίο αλλάζει, παραμένει ωστόσο το ίδιο ακαταμάχητο… Το διαπίστωσα φέτος που επισκέφθηκα ξανά την περιοχή. Χορταίνει το μάτι από χιονισμένες βουνοκορφές, πετρόχτιστα σπίτια με καμινάδες που αχνίζουν, χορταίνει και η καρδιά από μυρωδιές φρεσκοψημένου αγριογούρουνου. Άλλη φάση ο χειμώνας…

Χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου

Χτισμένο στις πλαγιές του Κόζιακα και σε υψόμετρο 1.150 μ., το Περτούλι με τους κάπου 200 κατοίκους του αποτελεί ένα από πιο γνωστά ορεινά χωριά του Νομού Τρικάλων, γεγονός που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο κοντινό χιονοδρομικό κέντρο που έχει αναδείξει την ευρύτερη περιοχή σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό της Κεντρικής Ελλάδας. Ήταν στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 όταν επισκέπτες από όλη την Ελλάδα ξεκίνησαν σιγά-σιγά να φτάνουν στο Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου, ένα από τα καλύτερα που διαθέτει η χώρα μας και ενέταξαν ανεπιστρεπτί το Περτούλι στους αγαπημένους τους χειμερινούς προορισμούς. Το Χιονοδρομικό Κέντρο διαθέτει πίστες κατάλληλες τόσο για έμπειρους σκιέρ όσο και για αρχάριους, δύο λιφτ που εξυπηρετούν τους χιλιάδες επισκέπτες του και δύο σαλέ, ένα στη βάση και άλλο ένα στην κορυφή. Το σκι όμως δεν είναι το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς εδώ… 

Ιππασία με περτουλιώτικα άλογα...

Γύρω από το χιονοδρομικό και τον ομώνυμο οικισμό εκτείνεται ένα πανέμορφο δάσος 33.000 περίπου στρεμμάτων. Δασικοί δρόμοι και μονοπάτια περιμένουν τον επισκέπτη να τα ανακαλύψει μέσα από πεζοπορία, ποδήλατο βουνού, 4Χ4, motto cross ή ακόμη και ιππασία! Το Δάσος διαθέτει μια τεράστια ποικιλία ειδών χλωρίδας ενώ φιλοξενεί και αρκετά σπάνια ζώα. Ένα τοπίο άφατης φυσικής ομορφιάς ξετυλίγεται μπροστά μας καθώς ανακαλύπτουμε τη λίμνη Κόζιακα, τα λιβάδια που διασχίζονται από τον Περτουλιώτη ποταμό αλλά και το Φαράγγι της Μάνας, έναν σημαντικό βιότοπο για αρκούδες, λύκους και ελάφια που διασχίζεται από παραπόταμο του Αχελώου. 

Το Νεραϊδοχώρι

Επιστρέφοντας στον πολιτισμό, ανηφορίζουμε προς το Νεραϊδοχώρι. Διαβάζουμε ότι παλιά ονομαζόταν Βετερνίκ και είναι αρκετά πυκνοκατοικημένο. Οι γύρω κορυφογραμμές υψώνονται περί τα 2.000 μ., το τοπίο είναι πνιγμένο στα έλατα και από παντού ακούγονται τα κελαρυστά νερά των πηγών. Το ήρεμο χειμωνιάτικο σκηνικό συμπληρώνουν οι κόκκινες στέγες των σπιτιών που κάνουν πολλούς να παρομοιάζουν την περιοχή με τα χωριουδάκια των Άλπεων.

Λίγο έξω από το Νεραϊδοχώρι ανακαλύπτουμε μια ιστορική εκκλησία να στέκει αγέρωχη στη μέση του πουθενά. Πρόκειται για την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μια λιτή πέτρινη κατασκευή, σταυροειδούς αθωνίτικου τύπου που ακολουθούσαν όλα τα μοναστηριακά καθολικά στον Ελλαδικό χώρο από τον 10^ο αιώνα και μετά. Αποτελούσε τμήμα μοναστηριακού συγκροτήματος που ιδρύθηκε σε άγνωστο χρόνο, σίγουρα όμως επί Τουρκοκρατίας και πάνω στα ερείπια παλαιότερου βυζαντινού ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. 

Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής

Κατά την Επανάσταση του 1821 η Μονή, όπως και τα γύρω χωριά, πυρπολήθηκε και καταστράφηκε. Διασώθηκαν μονάχα τα ιερά κειμήλια που μεταφέρθηκαν από μοναχούς σε άλλη γειτονική Μονή, οι εικόνες του τέμπλου που εκλάπησαν από ιερόσυλους στα τέλη του ’80 καθώς και ένα σημαντικό πλήθος από βιβλία που όμως κι αυτά ακολούθησαν τη μοίρα της πολύπαθης Μονής και καταστράφηκαν από τους αντάρτες στην εποχή του Εμφυλίου, οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν ως προσανάμματα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της παρούσας σωζόμενης εκκλησίας δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά και έχει να κάνει με το κρυφό «πατάρι» πάνω από το ταβάνι της. Ο χώρος αυτός χρησίμευε για να κρύβονται οι πιστοί πατριώτες κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Μια τρύπα κοντά στο ιερό ήταν αρκετή για να τρυπώνουν στο «πατάρι» και να παραμένουν εκεί ασφαλείς. Σήμερα έχει τοποθετηθεί μια εξωτερική σιδερένια σκάλα για να μπορούν οι επισκέπτες να ανεβαίνουν και να βλέπουν το εσωτερικό της εκκλησίας από την τρύπα στο δάπεδο του «παταριού».

Η επίσκεψή μας στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής έκλεισε με ευτράπελο τρόπο… Μια αγελάδα είχε ξεκόψει από το κοπάδι της και έπινε νερό από μια κοντινή πηγή. Κάναμε το λάθος να την πλησιάσουμε, εκείνη όμως δεν φάνηκε να έχει όρεξη για πολλές οικειότητες με αποτέλεσμα να… μας πάρει στο κυνήγι μέχρι το αυτοκίνητο!

Αγριογούρουνο με δαμάσκηνα

Κάτι που είχε πάει πια μεσημέρι, κάτι που είχαμε αρχίσει να πεινάμε, κάτι οι μυρωδιές από τις παραδοσιακές ταβέρνες του Περτουλίου που μας είχαν σπάσει τη μύτη, μας ώθησαν να δοκιμάσουμε την υπέροχη κουζίνα της περιοχής. Τα προϊόντα στα οποία βασίζεται η κουζίνα του τόπου είναι το κρέας (μοσχαρίσιο ελεύθερης βοσκής ή κυνήγι), τα βότανα, η ρίγανη και το τυρί. Από το ορεινό μας τραπέζι λοιπόν δεν θα μπορούσαν να λείπουν υλικά όπως το ζυμωτό ψωμάκι, οι σπιτικές πίτες, το αρνάκι στη γάστρα και το κυνήγι (αγριογούρουνο, ζαρκάδι, ελάφι, λαγός, πέρδικα ή μπεκάτσα).

Μπριζόλα, "Ταβέρνα του Παναγιώτη"

Μπιφτέκι γεμιστό,"Ταβέρνα Παναγιώτη"

Παίρνουμε θέση σε ένα τραπέζι δίπλα στη μεγάλη τζαμαρία στην «Ταβέρνα του Παναγιώτη» και απολαμβάνουμε τη θέα στα χιονισμένα βουνά αλλά και τα τεραστίων διαστάσεων πιάτα που έρχονται μπροστά μας. Αγριογούρουνο με δαμάσκηνα για μένα, oversized μπιφτέκια γεμιστά και μπριζόλες για τους υπόλοιπους στην παρέα, φρέσκια σαλάτα, κόκκινο κρασάκι και νορμάλ τιμές. ΄

Εξίσου ενδιαφέρουσες επιλογές για χορταστικότατα και ποιοτικά γεύματα αποτελούν το «Λημέρι του Βασίλη» και το «Ανώγι».