Η Λευκάδα των αντιθέσεων…

Λευκάδα

Αν κάποιος μου έλεγε πριν μερικά χρόνια ότι υπάρχει ένα νησί στο οποίο μπορείς να πας μόνο με το αυτοκίνητο, σίγουρα θα γελούσα! Κι όμως, η Λευκάδα αποτελεί την  εξαίρεση στον κανόνα! Βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την ηπειρωτική Ελλάδα και συνδέεται μέσω γέφυρας με την Ακαρνανία.

Η γέφυρα που συνδέει Λευκάδα με Στ. Ελλάδα

Η εύκολη πρόσβαση έχει κάνει το νησί εξαιρετικά δημοφιλές στους επισκέπτες, είτε μιλάμε για αυτούς που έρχονται από μακριά προκειμένου να περάσουν τις διακοπές τους εδώ είτε για τους Αγρινιώτες-επισκέπτες του σαββατοκύριακου. Η Λευκάδα καταφέρνει με έναν τρόπο μαγικό να συνδυάσει τα πάντα και να ταιριάξει ακόμα και τα αντίθετα: τις εκπληκτικές παραλίες με τους ορεινούς καταρράκτες, τη θαλασσινή αύρα με τον αστικό χαρακτήρα που παραπέμπει μάλλον σε στεριά παρά σε νησί, τα ήσυχα χωριουδάκια της ενδοχώρας με την πολύβουη πρωτεύουσα, τον έντονο τουριστικό χαρακτήρα με την ηρεμία των πιο απομακρυσμένων περιοχών της.

Το Κάστρο της Αγίας Μαύρας

Φτάνοντας από μακριά διακρίνουμε το περίφημο Κάστρο της Αγίας Μαύρας, μια εικόνα στενά δεμένη με το νησί της Λευκάδας. Το 1293 ο Φράγκος ηγεμόνας Ιωάννης Ορσίνι πήρε τη Λευκάδα για προίκα και μερίμνησε για την προστασία της χτίζοντας ένα μεσαιωνικό φρούριο που έμελλε να αποτελέσει ένα από τα επιβλητικότερα μεσαιωνικά κτίσματα στην Ελλάδα χάρη στην εξαίσια οχυρωματική του τέχνη.

Κάνουμε την πρώτη μας στάση στην πρωτεύουσα του νησιού, την πόλη της Λευκάδας, με τη χαρακτηριστική της αρχιτεκτονική που θυμίζει έντονα ηπειρωτική Ελλάδα. Γι’ αυτό ευθύνεται η γειτνίασή της με τη Στερεά Ελλάδα, η αισθητική των Ηπειρωτών μαστόρων που την οικοδόμησαν και πολύ περισσότερο η ίδια η φύση με την καταστρεπτική μανία της… 

Πολύχρωμα σπίτια της Λευκάδας με λαμαρινένια επένδυση

Τι εννοώ όταν κάνω λόγο για την "καταστρεπτική μανία της φύσης"; Το 1825 η πόλη ισοπεδώθηκε από μια σειρά καταστροφικών σεισμών με αποτέλεσμα να ξαναχτιστεί σύμφωνα με τον αγγλικό αντισεισμικό κανονισμό. Κάπως έτσι λοιπόν τα κτήριά της απέκτησαν μια εξωτερική επένδυση από λαμαρίνα που τα κάνει να θυμίζουν αγγλικό ή ιρλανδικό ψαροχώρι. Για να αποφευχθεί η μονοτονία της λαμαρίνας, οι προσόψεις των σπιτιών βάφτηκαν σε διάφορα χρώματα, χαρίζοντας στη Λευκάδα μια χαρακτηριστική όψη που όμοιά της δεν συναντούμε σε κανένα άλλο ελληνικό νησί. 

Μία από τις παλαιότερες εκκλησίες

Η πόλη αυτή έγινε πρωτεύουσα στα τέλη του 17^ου αιώνα, όταν οι Τούρκοι αποχωρούν εγκαταλείποντας το νησί στα χέρια του Μοροζίνι. Να σημειωθεί εδώ ότι η Λευκάδα είναι το μοναδικό από τα Επτάνησα που γνώρισε Τουρκοκρατία, με αποτέλεσμα να μην διαθέτει τη βενετσιάνικη φινέτσα των υπολοίπων, όπως π.χ. η Κέρκυρα και η Κεφαλλονιά. Ελάχιστα εναπομείναντα αρχοντικά, αναγεννησιακής ή νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, που ανήκαν σε παλιές αριστοκρατικές οικογένειες, στεγάζουν σήμερα μουσεία και δημόσια κτήρια ενώ το παρελθόν ζωντανεύει μέσα από τις σωζόμενες μπαρόκ εκκλησίες του Αγίου Σπυρίδωνα, του Παντοκράτορα και του Αγίου Μηνά. 

Πλατείες που σφύζουν από ζωή...

Περπατάμε στον κεντρικό πεζόδρομο με τα εμπορικά καταστήματα, τα καφέ και τα ταβερνάκια. Τα βράδια όλη αυτή η περιοχή σφύζει από ζωή καθώς κόσμος πολύς απολαμβάνει τον περίπατό του και καλλιτέχνες του δρόμου διασκεδάζουν το κοινό τους με τις μουσικές και ζωγραφικές τους ικανότητες. Λιθόστρωτα καντούνια βγάζουν σε ολάνθιστες αυλές ενώ εκεί κοντά είναι και ο Κήπος των Ποιητών με τις προτομές των σπουδαίων λογοτεχνών που γέννησε ο τόπος: του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, του Άγγελου Σικελιανού, της Κλεαρέτης Δίπλα-Μαλάμου…  

Street artists διασκεδάζουν τον συγκεντρωμένο κόσμο στην πόλη της Λευκάδας

Η λιμνοθάλασσα της Γύρας…

Αϊ-Γιάννης, λιμνοθάλασσα Γύρας

Η λιμνοθάλασσα της Γύρας χωρίζεται στα δύο από μια θαλάσσια διώρυγα. Στη δυτική λιμνοθάλασσα υπάρχουν οι παλιές καλαμωτές κατασκευές του ιχθυοτροφείου που μεταξύ άλλων βγάζει και το γνωστό αυγοτάραχο της περιοχής. Ο δρόμος των 8 χλμ. που περικυκλώνει τη λιμνοθάλασσα προσφέρεται για περιπάτους ενώ τριγύρω βρίσκονται οι παραλίες της Γύρας, του Αϊ-Γιάννη και των Μύλων για βουτιές σε καθαρά νερά. Οι άνεμοι που φυσούν στην περιοχή βοηθούν τους λάτρεις του kite surf να επιδοθούν στο αγαπημένο τους άθλημα.

Οι Καταρράχτες του Δημοσάρη…  

Καταρράκτες Δημοσάρη

Το πιο ενδιαφέρον αξιοθέατο του νησιού δεν είναι άλλο από τους πανέμορφους καταρράχτες με τους οποίους προίκισε η φύση τη Λευκάδα. 

Βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από το Νυδρί και είναι λίγο δύσκολο να τους βρείτε καθώς οι πινακίδες που μας οδηγούν ως εδώ είναι μικροσκοπικές και φθαρμένες από τα χρόνια. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο parking και συνεχίζουμε με τα πόδια, ακολουθώντας ένα σύντομο μονοπάτι πλάι στο ποτάμι. Η διαδρομή περιλαμβάνει σκαλοπάτια, βράχια που γλιστράνε, σπηλιές και στενά ανοίγματα και είναι άκρως εντυπωσιακή καθώς πέρα από την ομορφιά του φυσικού τοπίου, απολαμβάνουμε και τους ήχους των νερών που κατεβαίνουν με ορμή από τη Βαυκερή κάνοντας θόρυβο. Υπάρχουν δύο διαδοχικοί καταρράχτες. Ο πρώτος με τη φυσική κολυμπήθρα και ο δεύτερος που είναι μεγαλύτερος. Αν αντέχετε τα παγωμένα νερά, μπορείτε και να κολυμπήσετε.

Το Νυδρί…   

Το άκρως... τουριστικό Νυδρί

Πρόκειται για την τουριστική καρδιά της Λευκάδας. Εδώ βρίσκεται συγκεντρωμένο μεγάλο πλήθος από ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, μαγαζιά με σουβενίρ, εστιατόρια, ταβέρνες και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Τα αραγμένα ιστιοπλοϊκά στο λιμανάκι χαρίζουν έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα στο χωριό ενώ οι επισκέπτες του προέρχονται από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Το Νυδρί συνδέεται με καθημερινά δρομολόγια με την Ιθάκη και την Κεφαλλονιά ενώ διοργανώνονται ημερήσιες κρουαζιέρες για μπάνιο στα γύρω νησάκια με σκάφη αλλά και με τουριστική τριήρη. Από εδώ επίσης μπορεί κανείς να ενοικιάσει βάρκα για να εξερευνήσει μόνος του τη γύρω θαλάσσια περιοχή.

Οι φακές της Εγκλουβής…   
  

Οι φημισμένες φακές Εγκλουβής

Χωριό χτισμένο σε μεγάλο υψόμετρο, η Εγκλουβή είναι φημισμένη για την πεντανόστιμη και βραβευμένη φακή που καλλιεργείται στα οροπέδιά της. Το χώμα της περιοχής, βλέπετε, είναι πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία. Λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Δονάτου, η μνήμη του οποίου τιμάται από την Εκκλησία μας στις 7 Αυγούστου. Την ημέρα της γιορτής του, οι γυναίκες του χωριού στήνουν μεγάλα τσουκάλια στην ύπαιθρο και κερνούν τον κόσμο φακή, ελιές, κρασί και νερό από τα τριγύρω πηγάδια.    

Τα λευκαδίτικα κρασιά…

Λευκά αλλά και ερυθρά με μεθυστικό άρωμα είναι τα κρασιά που παράγει η Λευκάδα. Στα επίσημα κρασοχώρια συγκαταλέγεται η Καρυά και η Εγκλουβή αλλά σε ολόκληρο το νησί υπάρχουν αμπέλια και οινοποιεία. Η πιο σπάνια ποικιλία είναι το barzamino. Έχει χρώμα σκούρο κόκκινο και μας ήρθε από τους Βενετσιάνους το 1684. Εξίσου γνωστό κρασί είναι και η «Λευκαδίτικη Γη». 

Παραλίες

Η παραλία των Εγκρεμνών

Πολυβραβευμένες και κοσμοπολίτικες παραλίες έχει να μας επιδείξει η Λευκάδα. Παραλίες που έχουν φιγουράρει σε εξώφυλλα περιοδικών παγκοσμίως και έχουν μπει ουκ ολίγες φορές στις λίστες με τις καλύτερες παραλίες ανά τον κόσμο. Άλλες από αυτές έχουν εύκολη πρόσβαση και άλλες δυσκολότερη, άλλες είναι πνιγμένες στον κόσμο και άλλες περιμένουν καρτερικά να τις ανακαλύψουμε. Όλη η δυτική ακτογραμμή του νησιού κρύβει μια ατέλειωτη σειρά από αμμουδιές με βαθιά και κρύα νερά στις αποχρώσεις του γαλάζιου και του πράσινου.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από αυτές…

Εγκρεμνοί

Η παραλία των Εγκρεμνών πριν το μεγάλο σεισμό

Η πιο αγαπημένη μου παραλία στη Λευκάδα και μία από τις πιο αγαπημένες μου γενικότερα. Μέχρι πρότινος η πρόσβαση γινόταν είτε με καραβάκι από το Νυδρί και τη Βασιλική είτε με το αυτοκίνητο μέσω ενός στενού κατηφορικού δρόμου. 

Τα σκαλοπάτια στο βράχο όπως ήταν... κάποτε!

Αφού άφηνες το αυτοκίνητο στο parking συνέχιζες με τα πόδια κατεβαίνοντας… 350 σκαλοπάτια (και καλά το κατέβασμα, με το ανέβασμα τι γίνεται;)! Η απαράμιλλη ωστόσο ομορφιά της παραλίας σε αποζημίωνε και με το παραπάνω! Γιατί όμως είπα «μέχρι πρότινος»; Ο τρομερός σεισμός των 6,1 Ρίχτερ που σημειώθηκε το Νοέμβριο του 2015 κατέστρεψε ολοσχερώς την πανέμορφη αυτή παραλία και την σκάλα που οδηγούσε σε αυτήν. Τόνοι χώματος και βράχια κυριολεκτικά την «εξαφάνισαν»… Το θετικό είναι ότι η φύση μερίμνησε και έκανε το θαύμα της! Κατά τη διάρκεια του χειμώνα η θάλασσα με τις κατολισθήσεις των ασβεστολιθικών πετρωμάτων εξαφάνισε τις πέτρες και τα χώματα και επανέφερε την παραλία σε μια εικόνα που θυμίζει αρκετά την εικόνα που είχε πριν το μεγάλο σεισμό. Το μόνο πρόβλημα εξακολουθεί να είναι η πρόσβαση, μιας και το μόνο που δεν αποκαταστάθηκε είναι η σκάλα των 350 σκαλοπατιών. Έτσι, όποιος επιθυμεί να κολυμπήσει στα πεντακάθαρα γαλανά νερά αυτής εδώ της υπέροχης αμμουδιάς θα πρέπει να πάρει το καραβάκι.   

Πόρτο Κατσίκι

Παραλία Πόρτο Κατσίκι

Αφού διανύσουμε αρκετά χιλιόμετρα στενού δρόμου, κολλήσουμε σε αρκετά σημεία λόγω της αυξημένης κίνησης και στα δύο ρεύματα του δρόμου, φάμε απίστευτη ώρα μέχρι να βρούμε να παρκάρουμε, περπατήσουμε μπόλικο δρόμο μέχρι να φτάσουμε στην παραλία γιατί σίγουρα θα έχουμε παρκάρει πολύ μακριά και αφού βλαστημήσουμε την ώρα και τη στιγμή που σαν χαζοί τουρίστες αποφασίσαμε να βρεθούμε μέσα στον συνωστισμό μόνο και μόνο για να καταλάβουμε γιατί το Πόρτο Κατσίκι έχει ψηφιστεί ως η ομορφότερη παραλία της Ελλάδας και φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της λίστας παγκοσμίως, τότε και μόνο τότε η φυσική και άγρια ομορφιά του τοπίου θα έρθει να μας συνεπάρει και να δικαιώσει τον κόπο μας με μια βουτιά στα δροσερά γαλάζια νερά. Το θέμα είναι: Αξίζει; Αν θέλετε τη γνώμη μου… έστω και για μια φορά, αξίζει! Ίσως όμως όχι για περισσότερες…

Λίγο μετά το Πόρτο Κατσίκι, ένας χωματόδρομος φτάνει μέχρι το ακρωτήρι του Λευκάτα, γνωστό από την αρχαιότητα λόγω της ύπαρξης του ιερού του Λευκάτα Απόλλωνα, προστάτη των ναυτικών. Σήμερα στη θέση του ιερού αυτού βρίσκουμε έναν φάρο και σύμφωνα με τη λαϊκή μας παράδοση η περιοχή ονομάζεται επίσης "Πήδημα της Σαπφούς", μιας και λέγεται ότι από αυτά τα βράχια πήδηξε στη θάλασσα και πνίγηκε η μεγάλη ποιήτρια της αρχαιότητας, Σαπφώ. Έκτοτε ο βράχος συνδέθηκε με παρόμοιες ιστορίες αυτοκτονίας ερωτευμένων που μην αντέχοντας την τραγική τους μοίρα, πηδούσαν στα νερά και πνίγονταν...  

 Γιαλός

Η πανέμορφη παραλία του Γιαλού 

Μια πανέμορφη παραλία με βοτσαλάκι, ήσυχη και με εύκολη πρόσβαση. Μια παραλία με το διόλου ευφάνταστο όνομα «Γιαλός», την οποία λίγοι τουρίστες έχουν ανακαλύψει παρόλο που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τις διάσημες «γειτόνισσές» της που μονοπωλούν τα φλας των φωτογράφων. Την ανακαλύψαμε τυχαία, στο δρόμο προς τους Εγκρεμνούς. Ευχαριστηθήκαμε ήσυχες βουτιές σε ένα όμορφο φυσικό τοπίο. Στην περιοχή υπάρχει και beach bar για όλα τα απαραίτητα.


 Πευκούλια

Παραλία Πευκούλια

Στο δρόμο προς τον Άγιο Νικήτα και λίγο πριν φτάσουμε στον οικισμό με την ομώνυμη παραλία συναντάμε τα Πευκούλια. Πρόκειται για δύο διαδοχικούς κόλπους με βοτσαλάκι και σχετικά βαθιά νερά. Η μία παραλία βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το beach bar και διαθέτει ομπρέλες και ξαπλώστρες ενώ αν περπατήσετε λίγο ακόμα προς τα δεξιά θα βρείτε και την άλλη που είναι πιο μεγάλη, ανοργάνωτη και έχει δέντρα που προσφέρουν σκιά. Πολλοί είναι αυτοί μάλιστα που επιλέγουν να κατασκηνώσουν μέσα στα δέντρα.  

Κάθισμα

Παραλία Κάθισμα

Εύκολη πρόσβαση με το αυτοκίνητο, τεράστια παραλία και καθαρά νερά. Όμως κάτι με χάλασε… Κάτι τα beach bars, οι ξαπλώστρες, οι ομπρέλες και η πολυκοσμία, κάτι τα φύκια που είχαν ξεβραστεί λόγω των ισχυρών ανέμων… Κάτι δεν μου κόλλησε καλά, αν και θεωρείται γενικότερα από τις καλύτερες παραλίες της Λευκάδας. Ίσως και να την πέτυχα απλώς σε λάθος μέρα! 



Πόντη/Βασιλική

Παραλία Βασιλική

Με λίγα λόγια, ο παράδεισος των serfers! Κατά τ’ άλλα, μια ρηχή αμμουδιά, κατάλληλη για οικογένειες.

Νικιάνα 

Η οικογενειακή παραλία του ομώνυμου συνοικισμού. Περιτριγυρίζεται από καταλύματα και συμπαθητικά ταβερνάκια.

Νησάκι Μαδουρή, οικογενείας Βαλαωρίτη

Η δική μου πρόταση ωστόσο είναι μία: Από το λιμανάκι του Νυδρίου, μπορούμε να ενοικιάσουμε βάρκα και να πραγματοποιήσουμε ολοήμερες μίνι κρουαζιέρες στα γειτονικά νησάκια. Εμείς αυτό κάναμε και μάλιστα περισσότερες από μία φορές. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψετε μικρούς, απάτητους κολπίσκους και να γλιτώσετε την πολυκοσμία και την ταλαιπωρία που σίγουρα θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε σε παραλίες βεληνεκούς Πόρτο Κατσίκι. Μεγανήσι, Μαδουρή, Σκορπιός, Σκορπίδι, Σπάρτη, Θηλιά, Κάλαμος και Καστός είναι μερικά από τα καταπράσινα μικροσκοπικά νησάκια-δορυφόρους της Λευκάδας που μόνο ενοικιάζοντας βάρκα θα μπορέσετε να τα προσεγγίσετε. Προσοχή όμως γιατί μερικά από αυτά είναι ιδιόκτητα και απαγορεύεται να πλησιάσετε πολύ. (Διαβάστε το σχετικό άρθρο μου, εδώ) 

Διαμονή

Το να μείνουμε στο κατάλυμα «Andreas Rooms» στη Νικιάνα δεν αποδείχθηκε τελικά και η πιο σοφή επιλογή που θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει. Αρχικά αναζητούσαμε κάτι οικονομικό που να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τα βασικά σημεία του νησιού. Από αυτή την άποψη το εν λόγω κατάλυμα σίγουρα μας βόλευε καθώς το χωριό της Νικιάνας απέχει μικρή απόσταση τόσο από το κοσμοπολίτικο Νυδρί όσο και από την πόλη της Λευκάδας. Πέρα όμως από το θέμα της βολικής τοποθεσίας, δεν είχε -δυστυχώς- να μας προσφέρει τίποτα περισσότερο. Κρεβάτια που έτριζαν απίστευτα, μηδενική ηχομόνωση, παλαιά έπιπλα, καθαριότητα κάθε δυο-τρεις μέρες και το χειρότερο… κάθε φορά που κάναμε μπάνιο πλημμύριζε νερά ολόκληρο το δωμάτιο! Ακόμα και η τιμή των 50 €/δίκλινο φάνταζε τελικά πολύ-πολύ υψηλή... 

Κουζίνα  

"Το Κουτούκι", Λυγιά

Αφού πρόκειται για νησί, το λογικό είναι να περίμενε κανείς να φάει καλά ψαρικά και θαλασσινά. Το πιο ενδιαφέρον ωστόσο μαγαζί (και το πιο value for money) είναι το «Κουτούκι» στη Λυγιά και δεν είναι ψαροταβέρνα! Πρόκειται για ένα μαγαζάκι που εκ πρώτης όψεως δεν το πιάνει και πολύ το μάτι σου. Είναι όμως αρκετά γραφικό, περιποιημένο και πάντα γεμάτο, γι’ αυτό και σε προτρέπει να του δώσεις λίγη περισσότερη σημασία. Και σύντομα διαπιστώνεις ότι έκανες πάρα πολύ καλά! Μεγάλες μερίδες, καλές τιμές, γρήγορο σέρβις. Πολύ νόστιμα μαγειρευτά και «σπιτικά» πιάτα. 

Για ψάρια και θαλασσινά υπάρχει ο «Γιάννης», επίσης στη Λυγιά, μέσα στο λιμανάκι. Ενδιαφέροντα πιάτα αλλά λίγο τσιμπημένες τιμές. 

Λίγο έξω από τη Νικιάνα, στο δρόμο προς το Νυδρί, η ψαροταβέρνα «Ο Μηνάς» προσφέρει προσεγμένα πιάτα σε ένα μπαλκονάκι με υπέροχη θέα σε όλο τον κόλπο. Πολύ καλό το πιάτο με τον ξιφία.

"Το Λευκό ακρογιάλι", Νικιάνα

Στη Νικιάνα, η ψαροταβέρνα «Το Λευκό Ακρογιάλι» απλώνει τα τραπέζια της σε μια όμορφη βεραντούλα πλάι στη θάλασσα. Πανέμορφο τοπίο, γευστικά πιάτα, ικανοποιητικές μερίδες αλλά σχετικά αργό σέρβις και κάπως τσιμπημένες τιμές. Είχα επισκεφθεί τον εν λόγω χώρο στο παρελθόν και είχα μείνει αρκετά ευχαριστημένη, οπότε πολύ πρόσφατα ξαναπήγα. Επειδή λοιπόν ήμουν θετικά διακείμενη εξαρχής, θα μπορούσα άνετα να παραβλέψω το λάθος που έγινε στον –ήδη παραφουσκωμένο- λογαριασμό (μας χρέωσαν έξτρα ποτά που ποτέ δεν παραγγείλαμε και φυσικά ποτέ δεν καταναλώσαμε), αν τουλάχιστον υπήρχε κάποιο γλυκάκι ή φρουτάκι στο τέλος όπως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις… Ούτε καν αυτό! Οπότε η συγκεκριμένη επίσκεψη δεν μου άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, ειδικά από τη στιγμή που πρότεινα το μαγαζί στην παρέα μου και βρέθηκα μάλλον εκτεθειμένη απέναντί τους… 

Διασκέδαση

Η καρδιά της νυχτερινής ζωής του νησιού χτυπάει στο Νυδρί. Από ρομαντικά μπαράκια για ποτό υπό το φως των κεριών και θέα στη θάλασσα μέχρι clubs με… international ατμόσφαιρα, για χορό και διασκέδαση μέχρι αργά… Τα πάντα μπορεί να βρει κανείς εδώ, αρκεί να έχει όρεξη για ξενύχτι!