Ναύπλιο: Ο πιο δημοφιλής προορισμός για τα ανοιξιάτικα weekend μας!

Ανθισμένες μπουκαμβίλιες στα στενάκια του Ναυπλίου

Μικρό παιδάκι ήμουν όταν άκουσα για πρώτη φορά να μιλούν για το  Ναύπλιο… Έπειτα, λίγο οι φωτογραφίες περιοδικών που απεικόνιζαν τις πιο μαγευτικές γωνιές του, λίγο οι τόσες ιστορίες που διάβαζα μέσα στα σχολικά βιβλία, όλα μαζί συνετέλεσαν ώστε να πλάσω μέσα στο παιδικό μυαλό μια εικόνα ιδιαίτερη και ξεχωριστή και να αγαπήσω το Ναύπλιο πριν καν το επισκεφθώ! Θυμάμαι με πόση λαχτάρα περίμενα τη σχολική μας εκδρομή σε Επίδαυρο-Ναύπλιο…   

Παραλία Καραθώνα

Έκτοτε πολλές μονοήμερες εκδρομές με τους γονείς για φαγητό, ζευγαρωμένα σαββατοκύριακα γεμάτα βόλτες στα στενάκια της πόλης, βροχερά απογεύματα για καφέ με θέα στο Μπούρτζι, καλοκαιρινές βουτιές στην παραλία της Καραθώνας με τις γραφικές ψαροταβέρνες… Ένα πλήθος εικόνες, άλλοτε συγκεχυμένες και θολές και άλλοτε καθαρές και ολοζώντανες! Και από εκεί που το Ναύπλιο φάνταζε σαν κάτι μακρινό και απρόσιτο για το άμαθο παιδικό μυαλό, κατέληξε τελικά να γίνει μια πόλη χιλιοπερπατημένη, γνώριμη και οικεία περισσότερο από κάθε άλλη… 

Πανοραμική άποψη της πόλης από τον Προμαχώνα του Παλαμηδιού

Μόλις μιάμιση ώρα απόσταση χωρίζει το Ναύπλιο από την Αθήνα. Πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και κυριότερο λιμάνι της Ανατολικής Πελοποννήσου. Χρωστάει το όνομά του (Ναύπλιο ή Ανάπλι) στην ελληνική μυθολογία και συγκεκριμένα στον γιο του Ποσειδώνα, Ναύπλιο, που φέρεται ως ιδρυτής της πόλης. Τα αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν την ύπαρξη πόλης στην περιοχή ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή, η οποία μάλιστα ήταν οχυρωμένη με κυκλώπεια τείχη. «Νάπολη της Ανατολής» ονομάστηκε από τους Ενετούς ενώ η Ιστορία επεφύλασσε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μικρή αυτή πόλη καθώς εδώ ξεκίνησε να χτυπά η καρδιά της -απελευθερωμένης πια από τον τουρκικό ζυγό- Ελλάδος. Το 1828 το Ναύπλιο ανακηρύσσεται ως η πρώτη Πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για τη σύγχρονη Ελλάδα. Στον αντίποδα αυτής της αίγλης, έμελλε να μείνει επίσης γνωστό και ως ο τόπος δολοφονίας του σπουδαίου Ιωάννη Καποδίστρια αλλά και ως τόπος φυλάκισης του μεγάλου μας αγωνιστή Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. 

Το Παλαμήδι φωτισμένο τη νύχτα... 

Σήμερα, το Ναύπλιο έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για τα weekend των Αθηναίων και όχι μόνο. Διαθέτει ενετικά κάστρα όπως το Μπούρτζι, το Παλαμήδι και το φρούριο της Ακροναυπλίας (Ιτς-Καλέ στα τούρκικα), πανέμορφα δρομάκια και γειτονιές όπως ο «Μεγάλος Δρόμος» και ο Ψαρομαχαλάς, ενδιαφέροντα νεοκλασικά μέγαρα όπως η οικία του Αντιβασιλέα Άρμανσπεργκ, μουσεία, αναρίθμητες καφετέριες και ταβερνάκια. Οι ανθισμένες γωνιές και τα φωταγωγημένα κάστρα τη νύχτα αποπνέουν το άρωμα και το ρομαντισμό μιας αλλοτινής, μακρινής εποχής…  Ας γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα το Ναύπλιο γωνιά προς γωνιά…

Τα top-10 αξιοθέατα του Ναυπλίου:

1. Το Μπούρτζι

Το Μπούρτζι

Η πρώτη εικόνα που αντικρίζουμε με το που φτάνουμε στο Ναύπλιο αλλά και η πρώτη που μας έρχεται κατευθείαν στο νου με το άκουσμα και μόνο του ονόματος της πόλης είναι το Μπούρτζι. Κάτι σαν σήμα κατατεθέν της πόλης του Ναυπλίου, το Μπούρτζι είναι ένα μικρό επιθαλάσσιο ενετικό φρούριο χτισμένο πάνω σε μια βραχονησίδα στο μέσο του λιμανιού. Έμεινε γνωστό με την τουρκική ονομασία Μπούρτζι που σημαίνει Πύργος, αν και κατασκευάστηκε από τους Ενετούς περί το 1473 λόγω της στρατηγικής θέσης που είχε το συγκεκριμένο σημείο για την προστασία του λιμανιού. Ο σχεδιασμός του φρουρίου είναι προσαρμοσμένος στο επίμηκες σχήμα της βραχονησίδας και αρχικά πάνω της ήταν χτισμένος ένας βυζαντινός ναός του Αγίου Θεοδώρου. Ο εξαγωνικός πύργος σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Antonio Gambello, που μας είναι ήδη γνωστός από το ταξίδι μας στη Βενετία καθώς ο ίδιος είχε αναλάβει την ανοικοδόμηση του Ναού του San Zaccaria αλλά και την κατασκευή της Porta Magna στο Arsenale (Ναυπηγείο) της Βενετίας. Τα πέτρινα λιοντάρια μάλιστα που κοσμούν την πρόσοψη της Porta Magna, τα είχε φέρει στη Βενετία ο Μοροζίνι ως λάφυρα πολέμου από την Πελοπόννησο ενώ το ένα από αυτά είναι ο περίφημος «Λέων του Πειραιά». Ο πύργος εσωτερικά είναι τριώροφος και η επικοινωνία μεταξύ των ορόφων γινόταν με κινητές σκάλες. Το φρούριο γενικότερα έχει υποστεί πολλές τροποποιήσεις, τόσο από τους Ενετούς όσο και από τους Τούρκους, ενώ το 1826 βρήκε εκεί καταφύγιο για μικρό χρονικό διάστημα η ελληνική κυβέρνηση λόγω της εμφύλιας σύρραξης που είχε ξεσπάσει στο επαναστατημένο έθνος. Αργότερα και μέχρι το 1865, το Μπούρτζι θα αποτελέσει τόπο διαμονής των δημίων που εκτελούσαν τους θανατοποινίτες από τις φυλακές του Παλαμηδιού. Σήμερα το νησάκι είναι επισκέψιμο και μπορούμε να το προσεγγίσουμε με καραβάκι από την προκυμαία του Ναυπλίου έναντι μικρού αντιτίμου.   

2. Το Παλαμήδι

Το Παλαμήδι

Το ενετικό αυτό φρούριο, που δεσπόζει στο λόφο πάνω από την πόλη, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα της ενετικής αρχιτεκτονικής και διατηρείται μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση. Πήρε το όνομά του από τον ίδιο το λόφο του Παλαμηδιού, ο οποίος οφείλει με τη σειρά του το όνομά του στον ομηρικό ήρωα Παλαμήδη. Φτάνουμε ως εδώ είτε με το αυτοκίνητο από το δρόμο που οδηγεί στην ανατολική πύλη είτε από τα σκαλοπάτια. Ο θρύλος λέει ότι είναι 999 στον αριθμό καθώς το τελευταίο το έριξε το άλογο του Κολοκοτρώνη, στην πραγματικότητα όμως είναι πιο λίγα και κατασκευάστηκαν από κατάδικους της εποχής του Όθωνα, υπό την επίβλεψη του βαυαρικού στρατού. Το εντυπωσιακό σχετικά με το φρούριο είναι αφενός η ταχύτητα κατασκευής του και αφετέρου ο σχεδιασμός του που το καθιστά θαυμαστό επίτευγμα της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από οχτώ συνολικά προμαχώνες που, ενώ αλληλοϋποστηρίζονται, ταυτόχρονα είναι και ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο, ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να αμύνονται αυτοτελώς οι υπόλοιποι, σε περίπτωση που κάποιος από αυτούς καταληφθεί. 

Το Παλαμήδι στο εσωτερικό του

Ο κεντρικός προμαχώνας του Αγίου Ανδρέα ήταν το Φρουραρχείο και εδώ βρίσκεται το εκκλησάκι που αρχικά ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Γεράρδο. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας απαγορευόταν η είσοδος χριστιανών στο φρούριο, ενώ από εδώ ξεκίνησε η απελευθέρωση της πόλης έπειτα από μακρόχρονη πολιορκία. Ξημερώματα της 30^ης Νοεμβρίου του 1822, οι Έλληνες πολεμιστές καταλαμβάνουν με αιφνιδιασμό το Παλαμήδι και το μεσημέρι της ίδιας μέρας καθαρίζουν το ερειπωμένο ενετικό εκκλησάκι και τελούν δοξολογία. Έκτοτε το εκκλησάκι αφιερώθηκε στον Άγιο Ανδρέα γιατί η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία στις 30 Νοεμβρίου, δηλαδή ακριβώς τη μέρα που το Ναύπλιο ήρθε στα χέρια των Ελλήνων. Κάθε χρόνο την ίδια μέρα τελείται δοξολογία στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, η οποία συνοδεύεται από πανηγυρισμούς για την απελευθέρωση της πόλης. Το Παλαμήδι, ωστόσο, έμεινε γνωστό και ως τόπος φυλάκισης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μετά την άδικη κατηγορία που του αποδόθηκε περί εσχάτης προδοσίας. Μέχρι το 1926 λειτουργούσε στο Παλαμήδι μία από τις σκληρότερες φυλακές βαρυποινιτών κάτω από άθλιες συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των κρατουμένων.  

3. Η Πλατεία Συντάγματος

Η Πλατεία Συντάγματος

Μετά από την επίσκεψή μας στο Μπούρτζι και το Παλαμήδι, σειρά έχει η γνωριμία μας με την ίδια την παλιά πόλη του Ναυπλίου. Ξεκινάμε την περιήγησή μας από την Πλατεία Συντάγματος, την κεντρικότερη και σημαντικότερη πλατεία της πόλης. Η ονομασία της έχει αλλάξει αρκετές φορές μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Ξεκίνησε ως «Πλατεία του Πλατάνου» λόγω του δέντρου που βρισκόταν κάποτε στο μέσον της και κάτω από το οποίο συνήθιζαν να εκφωνούν τους λόγους τους οι πολιτικοί και οι σημαντικοί άνδρες του Έθνους. Χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο που εκτυλίχθηκε εδώ με την καλούμενη χλευαστικά ως «Ψωροκώσταινα». Λέγεται ότι το 1826 ο δάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος στάθηκε στη σκιά του πλατάνου και εκφώνησε στο συγκεντρωμένο πλήθος έναν λόγο ιδιαιτέρως φορτισμένο συναισθηματικά ώστε να παρακινήσει τους κατοίκους του Ναυπλίου να συνεισφέρουν στον έρανο για το επαναστατημένο ελληνικό έθνος που είχε ανάγκη χρημάτων. Ο λόγος του συγκίνησε την «Ψωροκώσταινα», που ήταν η φτωχότερη γυναίκα της πόλης, η οποία τον πλησίασε και του προσέφερε τα μοναδικά της υπάρχοντα, ένα ασημένιο δαχτυλίδι και ένα γρόσι. Το 1843 η πλατεία μετονομάζεται σε «Πλατεία Λουδοβίκου» προς τιμήν του πατέρα του βασιλιά Όθωνα που έφτασε ως επισκέπτης στην πόλη, ενώ την ίδια κιόλας χρονιά λαμβάνει την ονομασία «Πλατεία Συντάγματος», μετά από την επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου κατά την οποία ο λαός ζητούσε από τον Όθωνα την παραχώρηση Συντάγματος. Ακολούθησαν οι ονομασίες «Πλατεία Στρατώνος» και «Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β’», παρόλο που σήμερα είναι γνωστή περισσότερο ως «Πλατεία Συντάγματος». 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο

Το σημαντικότερο ιστορικό της κτήριο είναι η παλιά αποθήκη του ενετικού Στόλου που σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο. Εδώ είχαν άλλοτε τις οικίες τους σπουδαίοι αγωνιστές, όπως ο Νικηταράς και ο Κολοκοτρώνης. Στο σημείο που βρίσκεται η Εθνική Τράπεζα ήταν το σπίτι της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου, συζύγου του Δημάρχου, όπου οργανώθηκε η επανάσταση για την εκδίωξη του Όθωνα από την Ελλάδα. Το σημερινό κτήριο της Εθνικής αποτελεί δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του 1930, με επιρροές από τα μυκηναϊκά μέγαρα. Χαρακτηριστικό της οθωμανικής αρχιτεκτονικής είναι το Βουλευτικό, πρώην τζαμί του Αγά πασά, ενώ ιδιαίτερη είναι και η ιστορία του κτηρίου που μας είναι γνωστό σήμερα με την ονομασία «Τριανόν». 

Το "Τριανόν"

Χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 16^ου αιώνα και είναι το παλαιότερο τζαμί αλλά και το μοναδικό κτίσμα που σώζεται στην πόλη από την περίοδο της πρώτης Τουρκοκρατίας. Είναι ορθογώνιο, με ημισφαιρικό τρούλο και έντονες επιρροές από τη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Στα χρόνια της δεύτερης Ενετοκρατίας, το τζαμί μετατράπηκε σε Καθολικό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο της Πάντοβα και ο Μοροζίνι τον δώρισε το 1687 στο Φραγκισκανικό Τάγμα. Από το 1828 έως το 1833 το κτήριο στέγασε το «Αλληλοδιδακτικό Σχολείον Αρρένων», στο οποίο οι μεγαλύτεροι και ικανότεροι μαθητές αναλάμβαναν τη διδασκαλία των μικρότερων, στα τέλη του 19^ου αιώνα λειτούργησε ως θέατρο ενώ για αρκετά χρόνια μετατράπηκε στον Κινηματογράφο «Τριανόν» που του χάρισε και την ονομασία με την οποία μας είναι γνωστό μέχρι σήμερα. Πλέον εδώ στεγάζεται το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου. 

4. Ο «Μεγάλος Δρόμος»

Ο "Μεγάλος Δρόμος"

Η οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου έμεινε γνωστή στο πέρασμα του χρόνου ως ο «Μεγάλος Δρόμος». Πράγματι, κάποτε αποτελούσε τον σημαντικότερο και μεγαλύτερο δρόμο της πόλης και δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ιωάννη Καποδίστρια. Η σημερινή λεωφόρος Αμαλίας είναι σαφέστατα πολύ μεγαλύτερη, ωστόσο οι ντόπιοι αγαπούν να διατηρούν το προσωνύμιο «Μεγάλος Δρόμος» όταν αναφέρονται στην Βασιλέως Κωνσταντίνου. Πρόκειται λοιπόν για έναν δρόμο που συνέδεε το Κυβερνείο με την πλατεία Συντάγματος και σήμερα σφύζει από ζωή καθώς συγκεντρώνει πλήθος από καταστήματα, καφετέριες αλλά και ορδές τουριστών. Ορισμένα από τα νεοκλασικά της εποχής του Καποδίστρια και του Όθωνα διατηρούνται μέχρι σήμερα, όπως είναι το ανακαινισμένο κτήριο με την ενετική, αναγεννησιακού ρυθμού, θύρα που στεγάζει τη Διοίκηση του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πελοποννήσου. Η παράλληλη οδός Σταϊκοπούλου είναι επίσης δημοφιλής για τα μαγαζιά και τα ταβερνάκια της. 

5. Η πλατεία των Τριών Ναυάρχων και το Δημαρχείο

Η Πλατεία των Τριών Ναυάρχων

Η πλατεία των Τριών Ναυάρχων είναι αφιερωμένη στον Άγγλο Ναύαρχο Κόδριγκτον, στον Γάλλο Δεριγνύ και στο Ρώσο Χέιδεν που ηγούνταν κατά του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827. Η πλατεία διαμορφώθηκε την εποχή του Καποδίστρια και στη μέση της βρίσκουμε το ταφικό μνημείο του Δημητρίου Υψηλάντη. Το μνημείο κατασκευάστηκε στη Βιέννη κατόπιν παραγγελίας του αδερφού του και εκεί τοποθετήθηκαν τα οστά του σπουδαίου αυτού άντρα που αποτέλεσε ηγετική μορφή της Επανάστασης. 

Το Άγαλμα του Όθωνα

Πιο πίσω από το μνημείο του Υψηλάντη διακρίνουμε έναν ανδριάντα του Όθωνα, πρώτου βασιλιά της Ελλάδος. Περίπου στη θέση αυτή βρισκόταν κάποτε το Κυβερνείο, ένα λιτό νεοκλασικό κτήριο που χτίστηκε με χρήματα που διέθεσε ο Καποδίστριας και Έλληνες ομογενείς. Εκεί στεγάστηκαν τα γραφεία της ελληνικής κυβέρνησης αλλά παράλληλα υπήρξε και οικία του ίδιου του Καποδίστρια. Μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, το ταριχευμένο σώμα του τοποθετήθηκε σε λάρνακα και εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στην κεντρική αίθουσα του Κυβερνείου. Ο Όθωνας έμεινε και αυτός στο ίδιο κτήριο, το οποίο τότε ονομάστηκε «Βασιλικό Παλάτιον» και ως «Παλατάκι» παρέμεινε γνωστό μέχρι και σήμερα. Το θαυμαστό είναι ότι ανεγέρθηκε το 1829 και καταστράφηκε ακριβώς εκατό χρόνια μετά, δηλαδή το 1929, από πυρκαγιά. 

Το Δημαρχείο

Στην πλατεία διατηρούνται ακόμη αξιόλογα νεοκλασικά κτήρια με σημαντικότερο όλων το αναπαλαιωμένο κτήριο του Δημαρχείου. Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό που χτίστηκε αρχικά με έναν μόνο όροφο για να στεγάσει το Γυμνάσιο Ναυπλίου. Κατόπιν προστέθηκε ένας ακόμη όροφος ώστε να συστεγαστεί και το Ελληνικό Σχολείο. Δεν διέθετε προαύλιο χώρο αλλά κήπο. Επίσης παρουσιάστηκαν προβλήματα σχετικά με ελλιπή εξαερισμό και ήλιο, που είχαν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά του Γυμνασίου σε νέο κτήριο και την εγκατάλειψη του παλιού. Μέχρι το 1992 που αναπαλαιώθηκε, λειτούργησε με διάφορες χρήσεις μέχρι που τελικά αποφασίστηκε να στεγάσει το Δημαρχείο του Ναυπλίου. Παραδίπλα βρισκόταν και το φαρμακείο του Ιταλού Φιλέλληνα Bonifacio Bonafin που ανέλαβε την ταρίχευση του σώματος του Καποδίστρια. 

6.  Ο Ιερός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος

Η προθήκη με τα ίχνη που άφησε η σφαίρα

Ανεγέρθηκε κατά την περίοδο της δεύτερης Ενετοκρατίας της πόλης, με χρήματα της Ναυπλιακής Αδελφότητας Ορθοδόξων Ελλήνων, σε σχήμα μονόχωρου Ναού με τρούλο. Συνδέθηκε και αυτό το σημείο ανεξίτηλα με τον Ιωάννη Καποδίστρια για δύο λόγους. Αφενός μεν ο Κυβερνήτης επέλεγε τον συγκεκριμένο Ναό για τον κυριακάτικο εκκλησιασμό του επειδή ήταν αφιερωμένος στον Προστάτη-Άγιο της γενέτειράς του, της Κέρκυρας, αφετέρου δε έξω από αυτή την εκκλησία βρήκε τραγικό θάνατο το Σεπτέμβρη του 1831 από τους Μανιάτες Μαυρομιχάληδες που του επιτέθηκαν με μαχαίρι και πιστόλι. Η σφαίρα βρίσκεται ακόμη και σήμερα καρφωμένη στον τοίχο της εισόδου της εκκλησίας μέσα σε προστατευτική γυάλινη επιφάνεια. Η σορός του Καποδίστρια ταριχεύτηκε για να μεταφερθεί στη γενέτειρά του ενώ τα σπλάχνα του τοποθετήθηκαν σε θήκη κάτω από το Ιερό Βήμα του Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα.  

7. Η πλατεία Ιωάννη Καποδίστρια και το Δικαστικό Μέγαρο

Το Άγαλμα του Καποδίστρια

Από την πόλη δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει μια πλατεία αφιερωμένη στον Ιωάννη Καποδίστρια, πρώτο Κυβερνήτη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και λαμπρή πολιτική μορφή στην Ιστορία του τόπου μας. Γεννημένος στην Κέρκυρα και με πλούσιο διπλωματικό έργο στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης, αποβιβάζεται στο Ναύπλιο το 1828 και κυβερνά το ελληνικό κράτος για 3 χρόνια μέχρι τη δολοφονία του το 1831, αφήνοντας πίσω του σπουδαίο έργο. Παρατηρούμε τον ανδριάντα του Καποδίστρια που τον απεικονίζει να στέκεται όρθιος ακουμπώντας σε έναν κορμό δέντρου και ντυμένος με την επίσημη ενδυμασία του. Πρόκειται για ένα έργο σε μάρμαρο, φιλοτεχνημένο από τον γλύπτη Μιχαήλ Τόμπρο. Στο χώρο που καταλαμβάνει σήμερα η πλατεία βρισκόταν ο ενετικός προμαχώνας San Marco που κατεδαφίστηκε. 

Σε κοντινή απόσταση συναντούμε το νεοκλασικό Δικαστικό Μέγαρο, ένα κτήριο χορηγίας του ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού. 

Η είσοδος του Δικαστικού Μεγάρου

Η είσοδος κοσμείται από τις προτομές του Πολυζωίδη και του Τερτσέτη, δύο υποδειγματικών μορφών της ελληνικής δικαιοσύνης που ήρθαν αντιμέτωποι με την αποπομπή από τα καθήκοντά τους λόγω της άρνησής τους να υπογράψουν τα Πρακτικά της καταδικαστικής σε θάνατο απόφασης στη δίκη του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα και άλλων οπλαρχηγών της Επανάστασης που κατηγορήθηκαν για συνωμοσία κατά της Αντιβασιλείας. Στην πλατεία του Δικαστικού Μεγάρου υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στον Νικηταρά που διετέλεσε αρχηγός στην πολιορκία του Ναυπλίου. Το ανάγλυφο του μνημείου απεικονίζει τον ήρωα της Επανάστασης να σκοτώνει με μαχαίρι έναν έφιππο Τούρκο στη μάχη των Δερβενακίων ενώ στη βάση είναι χαραγμένοι στίχοι του Κωστή Παλαμά.  

8. Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός

Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Ναυπλίου

Σημείο οριοθέτησης της παλιάς με τη νέα πόλη αποτελεί ο χώρος του παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Μέσα στη δεκαετία του 1880 δημιουργήθηκαν τα απαραίτητα κτήρια στο χώρο που άλλοτε οι Τούρκοι Αγάδες έκαναν τις βόλτες τους σε ανθισμένους κήπους με χρυσά «περίπτερα» και ο Σταθμός σύντομα τέθηκε σε λειτουργία με τακτικά δρομολόγια τρένων που συνέδεαν το Ναύπλιο με την Αθήνα. Η γραμμή λειτούργησε μέχρι το 1963 και έπειτα ο Σταθμός διαμορφώθηκε σε χώρο αναψυχής. Το κτήριο του Σταθμού στεγάζει σήμερα το Δημοτικό Ωδείο Ναυπλίου, η αποθήκη έχει διαμορφωθεί σε Παιδικό Μουσείο ενώ μέσα σε ένα σκηνικό από ανθισμένα παρτέρια και παλιά τρένα λειτουργεί αναψυκτήριο.

9. Το παλαιό Τελωνείο

Το κτήριο του παλαιού Τελωνείου

Περίοπτη θέση στην παραλία της παλιάς πόλης κατέχει το κτήριο του παλαιού Τελωνείου, ένα απλό ορθογώνιο κτήριο, με στοά στηριγμένη σε πεσσούς, που είναι χτισμένο σε νεοκλασικό ρυθμό κατά το πρότυπο του Ενετικού Οπλοστασίου στην κεντρική Πλατεία Συντάγματος. Χρονολογείται στις αρχές του 19^ου αιώνα και είναι έργο του Σταματίου Κλεάνθη και του καλού του φίλου Edward Schaubert, που συνεργάστηκαν και στην επιμέλεια του πολεοδομικού σχεδιασμού της πόλης των Αθηνών. Αφήνουμε πίσω μας το παλιό Τελωνείο και συνεχίζουμε την περιήγησή μας στην πεζοδρομημένη προκυμαία, ανάμεσα στον κόσμο που βολτάρει και τον κόσμο που απολαμβάνει τον καφέ του σε κάποια από τις πάμπολλες καφετέριες ενώ παράλληλα ατενίζουμε το Μπούρτζι που αναδύεται αγέρωχο μέσα στη γαλήνια θάλασσα… 

10. Ο «Γύρος της Αρβανιτιάς»

Ο "Γύρος της Αρβανιτιάς"

Στο τέλος της προκυμαίας ξεκινά ο λεγόμενος «Γύρος της Αρβανιτιάς», μια διαδρομή απόστασης περίπου ενός χιλιομέτρου που αποτελεί αγαπημένο περίπατο των κατοίκων του Ναυπλίου, τόσο των μικρών όσο και των πιο μεγάλων. Η περιοχή, σύμφωνα με τη μία εκδοχή της παράδοσης, ονομάστηκε Αρβανιτιά γιατί ο Καπετάν Πασάς πέταξε από τους βράχους της τους Αρβανίτες μισθοφόρους που λυμαίνονταν την περιοχή. Η επικρατέστερη ωστόσο εκδοχή κάνει λόγο για Αρβανίτες που κατοικούσαν σε αυτή την -εκτός των τειχών της πόλης- περιοχή ήδη από τα χρόνια της Ενετοκρατίας, εξ ου λοιπόν και η ονομασία «Αρβανιτιά». Οι βράχοι της Ακροναυπλίας και τα επιβλητικά παλαιά τείχη, μας συντροφεύουν μέχρι την πλατεία της Αρβανιτιάς. Κάτω από την πλατεία βρίσκουμε μια οργανωμένη παραλία απ’ όπου μπορούμε να βουτήξουμε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Περίπου στα μισά της διαδρομής ανακαλύπτουμε και το ενετικό εκκλησάκι της Santa Maria della Grotta (Παναγία της Σπηλιάς) με την υπέροχη θέα προς τον Αργολικό Κόλπο.  

Διαμονή

Στην καρδιά της παλιάς πόλης και ακριβώς απέναντι από την ιστορική εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, το «Byron Hotel» στεγάζεται σε ένα αρχοντικό που λειτουργούσε ως πρεσβεία κατά τα χρόνια που το Ναύπλιο ήταν πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Από το 1986 έχει ανακαινιστεί και λειτουργεί ως παραδοσιακό ξενοδοχείο. Παρέχει όμορφα, καθαρά δωμάτια με θέα στην παλιά πόλη, πρωινό μπουφέ και εύκολη πρόσβαση προς όλα τα σημεία βασικού ενδιαφέροντος.  

Κουζίνα

«Το όμορφο ταβερνάκι»

"Το όμορφο ταβερνάκι"

Αγαπημένη πρόταση των ντόπιων για ελληνική παραδοσιακή κουζίνα. Μεζέδες, πιάτα της ώρας, μαγειρευτά, ποικιλίες κρεατικών και καλό χύμα κρασί. Εξωτερικά, είναι ένα νεοκλασικό κτήριο χωμένο μέσα στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης. Εσωτερικά, ο χώρος αποπνέει ζεστασιά και νοσταλγία. Η προσεγμένη διακόσμηση, με έμφαση στην ελληνική παράδοση, καταφέρνει να σου μεταδώσει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι προσκαλεσμένος σε κάποιο φιλικό σου σπίτι. (Κωτσονοπούλου & Βασιλίσσης Όλγας 1)

«Ο Κήπος»

Εστιατόριο "Ο Κήπος"

Σε κεντρικό σημείο πάνω στην πλατεία Φιλελλήνων, απέναντι από το παλαιό Τελωνείο και με θέα στη θάλασσα και το Μπούρτζι. Διαθέτει μία εσωτερική σάλα ιδιαιτέρως προσεγμένη διακοσμητικά και εξωτερικά τραπέζια στην πλατεία. Λογικές τιμές, μερίδες τεραστίων διαστάσεων που ικανοποιούν και τους πιο απαιτητικούς, πολλές επιλογές πιάτων στο μενού και κουζίνα κατά βάση ελληνική παραδοσιακή χωρίς να αποκλείονται όμως τα πιο gourmet πιάτα αλλά και μεσογειακές γεύσεις όπως η ισπανική παέγια. (Ιατρού 1, Πλατεία Φιλελλήνων) 

«Ζορμπάς»

Παραδοσιακή ταβέρνα στο στενό της Σταϊκοπούλου. Φολκλορικό σκηνικό με τραπεζάκια στο δρομάκι, ελληνική μουσική, αρκετούς ξένους τουρίστες και ενδιαφέροντα ελληνικά πιάτα με έμφαση στα κρεατικά, τους μεζέδες και τα μαγειρευτά. (Σταϊκοπούλου 30) 

«Σαβούρας»

Η ψαροταβέρνα του Σαβούρα είναι εδώ και πολλές δεκαετίες συνώνυμη της ψαροφαγίας στο Ναύπλιο. Το πάλαι ποτέ πέρασαν από εδώ όλα τα μεγάλα ονόματα της πολιτικής και καλλιτεχνικής σκηνής της χώρας, γεγονός που μαρτυρούσαν και οι αμέτρητες φωτογραφίες που κοσμούσαν τους τοίχους του μαγαζιού. Πλέον έχει ανακαινιστεί, το πιθανότερο είναι ότι έχει αλλάξει και διεύθυνση, διατηρεί ακόμα το όνομα και κάτι από την αίγλη του παρελθόντος, ωστόσο κάτι το απροσδιόριστο δεν είναι πια το ίδιο… (Μπουμπουλίνας 79)  

«Carrera’s»

Πιτσαρία με πολυετή εμπειρία στην ιταλική κουζίνα. Πίτσες στον ξυλόφουρνο και μεγάλη ποικιλία από σαλάτες, μακαρονάδες, burger, club-sandwich και κρέπες. (Σιδηράς Μεραρχίας & Πολυζωίδου) 

«Gyrokomeio Grill»

Ψητοπωλείο με ευφάνταστο όνομα και προσεγμένα πιάτα. Σε κεντρικό σημείο της πόλης, με δυνατότητα να καθίσετε τόσο μέσα στο μαγαζί όσο και στα τραπεζάκια που βγάζει στην πλατεία απέναντι. (Σιδηράς Μεραρχίας 11 & Πολυζωίδου) 

Διασκέδαση

«Antica Gelateria di Roma»

Antica Gelateria di Roma

Δε νοείται ταξίδι στο Ναύπλιο δίχως μια επίσκεψη για παγωτό στην Antica Gelateria di Roma. Τα αδέρφια Marcello και Claudia, αφιχθέντες εκ Ρώμης, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Ναύπλιο και αποφάσισαν να μας μυήσουν στο αυθεντικό, χειροποίητο ιταλικό παγωτό. Το μυστικό διέρρευσε ταχύτατα, ο χώρος τους έγινε εξαιρετικά δημοφιλής και τα πλήθη συρρέουν με αποτέλεσμα συχνά να γίνεται το αδιαχώρητο στο μικρό γωνιακό μαγαζάκι, με ουρές να σχηματίζονται απ’ έξω! Μας υποδέχονται οι ίδιοι, πάντα με το χαμόγελο και τη χαρακτηριστική ιταλική ευγένεια. Αμέτρητες γεύσεις παγωτού, πρωτότυπες και βραβευμένες, δροσερά sorbet και κυρίως χειροποίητο παγωτό που βγαίνει κατευθείαν από το εργαστήριό τους και με τη χρήση φρέσκων εποχιακών υλικών ως πρώτη ύλη. 

Antica Gelateria di Roma

Εδώ, εκτός από παγωτό, βρίσκουμε και άλλα παραδοσιακά ιταλικά προϊόντα όπως limoncello, panettone και διάφορα άλλα συσκευασμένα γλυκίσματα και μπισκότα εισαγωγής από την Ιταλία. Μια πανέμορφη γωνιά του Ναυπλίου, πλημμυρισμένη από άρωμα Ιταλίας, που συστήνω ανεπιφύλακτα! (Φαρμακοπούλου 3 & Κομνηνού) 

«Ηλιοστάσιο Cafe» 

Στον πεζόδρομο, στο τέρμα της παραλίας. Για καφεδάκι με θέα στο Μπούρτζι. (Ακτής Μιαούλη 9) 

Μια βόλτα στα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης είναι αρκετή για να ανακαλύψει ο ταξιδιώτης όμορφα καφενεδάκια και συμπαθητικές γωνιές για ποτό. Στον παραλιακό δρόμο και δίπλα στις ψαροταβέρνες υπάρχουν επίσης αρκετά μπαράκια. Ο δρόμος που βγάζει προς Νέα Κίο κάποτε και ειδικά τα καλοκαίρια φιλοξενούσε clubs και επαρχιακά μπουζούκια. Πλέον τα πράγματα είναι πιο «πεσμένα» λόγω της κρίσης…